Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt. IV Ka 351/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy
w składzie:

Przewodniczący SSO Włodzimierz Hilla - sprawozdawca

Sędziowie SO Mariola Urbańska - Trzecka

SR del. do SO Piotr Peżyński

Protokolant st. sekr. sądowy Aleksandra Deja - Lis

przy udziale Antoniny Kasprowicz-Czerwińskiej- prokuratora Prokuratury Okręgowej
w Bydgoszczy

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2014 roku

sprawy skazanego P. W.

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

na skutek apelacji wniesionej przez skazanego

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Inowrocławiu

z dnia 30 stycznia 2014 roku sygn. akt II K 595/13

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. M. – Kancelaria Adwokacka w I. kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym; zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i jego wydatkami obciąża Skarb Państwa.

IV Ka 351/14

UZASADNIENIE

Przedmiot rozpoznania w niniejszej sprawie stanowiła apelacja skazanego P. W. od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z 30 stycznia 2014 r. (sygn. akt II K 595/13), w zakresie rozstrzygnięcia o karze.

Apelacja była niezasadna w stopniu oczywistym, wobec czego zaskarżony wyrok podlegał utrzymaniu w mocy.

Sąd odwoławczy w pierwszym rzędzie pragnie stwierdzić, że w pełni przychyla się do stanowiska sądu orzekającego oraz leżącej u jego podstaw argumentacji, jaka została przywołana w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Wbrew oczekiwaniom wyrażanym w apelacji przez skazanego, przede wszystkim brak było jakichkolwiek przesłanek do uwzględnienia wniosku o zastosowanie przy miarkowaniu kary łącznej zasady absorbcji, a to właśnie z powodu związku rodzajowego pomiędzy poszczególnymi czynami, odnośnie których kary podlegały łączeniu, stosunkowo ścisłych relacji czasowych pomiędzy nimi, a także z uwagi na dotychczasowy tryb życia skazanego, związany głównie z jego wielokrotną karalnością sądową.

Okoliczności podnoszone przez skazanego w jego środku odwoławczym żadną miarą nie mogły prowadzić także do uznania, iżby kara łączna wymierzona mu za czyny, co do których kary podlegały łączeniu, raziła swą surowością, w rozumieniu treści przepisu art. 438 pkt 4 k.p.k., już to z tych powodów o których była mowa powyżej, już to dlatego, że w konsekwencji wymierzono wymienionemu karę z zastosowaniem przystającej do okoliczności sprawy zasady asperacji, w pełni odpowiadającej także wzmiankowanym granicom, w jakich sąd meriti mógł i winien był się poruszać.

Niechybnie nie mogła zmienić stanowiska w tym względzie sygnalizowana przez skazanego jego sytuacja rodzinna i finansowa.

Nie ma racji żalący się także wówczas, gdy podnosi, że „instytucja kary łącznej polega na tworzeniu korzystniejszej sytuacji prawnej dla skazanego”. Do takiego twierdzenia nie uprawna żaden przepis ustawy, a wymiar kary łącznej podlega tożsamym regułom jej kształtowania, jak w każdym wypadku jej orzekania, uwzględniając także społeczną prognozę względem określonego skazanego w oparciu o wszelkie te przesłanki i okoliczności, o jakich była mowa powyżej.

Rozstrzygnięcie odnośnie kosztów obrony z urzędu oparto o treść przepisu § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późniejszymi zmianami).

O wydatkach poniesionych w postępowaniu odwoławczym orzeczono po myśli art. 634 w zw. z art. 624 § 1 k.p.k., uwzględniając obecną sytuację życiową i materialną skazanego.