Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA w SO w Gdańsku Hanna Witkowska-Zalewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Iwona Lawrenc

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2014 r. w Gdańsku

sprawy J. L.

przeciwko Dyrektorowi Wojskowego Biura Emerytalnego w G.

o wojskową rentę rodzinną

na skutek odwołania J. L.

od decyzji Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w G.

z dnia 29 maja 2013 r. nr (...)

oddala odwołanie

/na oryginale właściwy podpis/

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 maja 2013 roku Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w G. odmówił przyznania ubezpieczonej J. L. prawa do wojskowej renty rodzinnej, bowiem Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 20 maja 2013 roku uznała, iż nie jest ona niezdolna do pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczona domagała się przyznania prawa do wojskowej renty rodzinnej. Podniosła, iż w marcu 2005 roku przeszła poważną operację kręgosłupa, wskutek czego niemożliwym jest wykonywanie przez nią obowiązków zawodowych księgowej, we wrześniu 2009 roku przeszła artroskopię stawu kolanowego lewego i z tego tytułu ma problem ze swobodnym poruszaniem się, ze schylaniem oraz nie jest w stanie dźwigać. Ubezpieczona nie zgodziła się z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS, iż nie jest niezdolna do pracy, wskazując przy tym, iż określenie to jest w stosunku do jej osoby niesprawiedliwe i krzywdzące. Nadto, podała, iż na chwilę obecną pozostaje bez środków do życia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona J. L., ur. (...), była uprawniona do wojskowej renty rodzinnej w okresie od 1 września 2006 roku do 31 maja 2013 roku, po zmarłym w dniu 20 kwietnia 2000 roku małżonku M. L. (1), przyznanej z powodu schorzeń kręgosłupa odcinka lędźwiowego powstałych w marcu 2005 roku.

W dniu 1 marca 2013 roku ubezpieczona złożyła w Wojskowym Biurze Emerytalnym w G. wniosek o ustalenie prawa do renty rodzinnej na dalszy okres.

Lekarz Orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 17 kwietnia 2013 roku stwierdził, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Na skutek jej sprzeciwu Komisja Lekarska ZUS orzeczeniu z dnia 20 maja 2013 roku również nie stwierdziła jej niezdolności do pracy.

Decyzją z dnia 29 maja 2013 roku organ rentowy odmówił ubezpieczonej prawa do renty rodzinnej (niesporne).

Biegły sądowy specjalista chorób wewnętrznych – kardiolog rozpoznał u ubezpieczonej nadciśnienie tętnicze samoistne, łagodne, dobrze kontrolowane, aktualnie dominacja stanów normotonii bez zażywania leków hipotensyjnych, w okresie I klasyfikacji ESH oraz otyłość trzewną I stopnia bez towarzyszących zaburzeń metabolicznych.

Biegły stwierdził, iż nie znalazł przesłanek do uznania ubezpieczonej za niezdolną do pracy (dowód: opinia biegłego – k. 23 – 25).

Biegła sądowa specjalista neurolog rozpoznała u ubezpieczonej zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego bez objawów ubytkowych korzeniowych, stan po discectomii L5/S1 z wszczepieniem stabilizacji międzywyrostkowej w 2005 roku oraz stan po artroskopii kolana lewego w 2009 roku i stwierdziła, iż uprzednio ubezpieczona była niezdolna do pracy z powodu występowania objawów konfliktu korzeniowego, czego aktualnie nie stwierdza się. Biegła uznała, iż nastąpiła adaptacja organizmu ubezpieczonej do istniejących zmian (dowód: opinia biegłej – k. 28 – 29).

Biegły sądowy chirurg urazowy – traumatolog rozpoznał u ubezpieczonej zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa, stan po discektomii poziomu L5-S1 ze stabilizacją międzywyrostkową w 2005 roku oraz stan po artroskopii lewego stawu kolanowego, usunięciu fragmentu łąkotki przyśrodkowej i częściowym usunięciu przerośniętej błony maziowej w 2009 roku.

Biegły stwierdził, iż poprawa stanu zdrowia ubezpieczonej polega na uzyskaniu w procesie rehabilitacji prawidłowego zakresu ruchu w obrębie kręgosłupa i lewego stawu kolanowego, które to ograniczenia stwierdzano w maju 2011 roku, gdy po raz ostatni lekarze orzecznicy orzekali o częściowej niezdolności ubezpieczonej do pracy m (dowód: opinia biegłego – k. 31 – 32).

Dzieci małżonków L.: P. L., ur. (...) oraz M. L. (2), ur. (...), nie są aktualnie uprawnione do renty rodzinnej (niesporne).

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o przedłożone do akt ubezpieczeniowych dokumenty, których wiarygodność nie była kwestionowana w trakcie postępowania przez żadną ze stron, zatem również Sąd uznał je za miarodajne dla dokonania ustaleń. Podstawę ustaleń faktycznych Sądu stanowiły również opinie biegłych sądowych specjalisty chorób wewnętrznych – kardiologa, specjalisty neurologa oraz chirurga urazowego – traumatologa.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej J. L. należało oddalić.

W niniejszej sprawie Sąd miał za zadanie ustalić, czy ubezpieczonej nadal po dniu 31 maja 2013 roku przysługuje prawo do wojskowej renty rodzinnej, wynikające z przepisu art. 70 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.). Zgodnie bowiem z przepisem art. 24 ustawy z 10 grudnia 1993 roku o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (t. j. Dz. U. z 2004 roku Nr 8, poz. 66 ze zm.), renta rodzinna przysługuje na zasadach i wysokości określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Stosownie do treści przepisu art. 70 ust. 1 ustawy emerytalnej, wdowa ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli:

1)  w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat lub była niezdolna do pracy albo

2)  wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym mężu, które nie osiągnęło 16 lat, a jeżeli kształci się w szkole - 18 lat życia, lub jeżeli sprawuje pieczę nad dzieckiem całkowicie niezdolnym do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolnym do pracy, uprawnionym do renty rodzinnej.

Prawo do renty rodzinnej nabywa również wdowa, która osiągnęła wiek 50 lat lub stała się niezdolna do pracy po śmierci męża, nie później jednak niż w ciągu 5 lat od jego śmierci lub od zaprzestania wychowywania osób wymienionych w ust. 1 pkt 2 (art. 70 ust. 2 ww. ustawy).

Analizując materiał dowodowy zebrany w sprawie, Sąd uznał, iż ubezpieczona po dniu 31 maja 2013 roku nie spełnia żadnego z warunków uprawniających do nabycia prawa do wojskowej renty rodzinnej.

Ubezpieczona aktualnie nie wychowuje dzieci uprawnionych do renty rodzinnej, co jest okolicznością niesporną. W chwili śmierci małżonka, tj. 20 kwietnia 2000 roku miała ukończone 44 lata. Ubezpieczona była uprawniona do renty rodzinnej do dnia 31 maja 2013 roku, bowiem stała się niezdolna do pracy w ciągu 5 lat od śmierci małżonka. Jednakże, jak wynika z dopuszczonych w sprawie opinii biegłych sądowych specjalisty chorób wewnętrznych – kardiologa, specjalisty neurologa oraz chirurga urazowego – traumatologa, po dniu 31 maja 2013 roku nie jest już niezdolna do pracy.

Sąd przyjął przedstawione opinie biegłych sądowych specjalisty chorób wewnętrznych – kardiologa, specjalisty neurologa oraz chirurga urazowego – traumatologa za podstawę rozstrzygnięcia w sprawie. Zważyć w tym miejscu należy, iż specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopień stanowczości wyrażonych w nich ocen.

Sąd zważył także, iż opinie sporządzone przez biegłych są rzetelne, a ich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Sąd w pełni podzielił ich ustalenia i wnioski.

Należy podkreślić, że opinie te zostały wydane przez biegłych po dokonaniu oględzin i badaniu ubezpieczonej, analizie dokumentacji medycznej i w oparciu o wyniki badań znajdujące się w aktach organu rentowego. Wyczerpująco zostały opisane stwierdzone u ubezpieczonej schorzenia i ich wpływ na jej zdolność do pracy, a opisany w opiniach stan zdrowia skarżącej koresponduje z wnioskami ostatecznymi opinii. Zostały one sporządzone w sposób rzeczowy i kompetentny, a nadto zawierają jasne, logiczne i przekonywujące wnioski i twierdzenia. Zostały również uzasadnione w sposób wyczerpujący i zgodny z wiedzą medyczną posiadaną przez biegłych.

Sąd, w oparciu o przedstawione opinie biegłych, zważył, iż zmiany chorobowe w układzie sercowo – naczyniowym ubezpieczonej nie skutkują jej inwalidztwem biologicznym i nie upośledzają częściowo lub całkowicie jej zdolności do pracy z przyczyn kardiologicznych. Pomimo wieloletniego wywodu, choroba nadciśnieniowa nie przekroczyła wczesnego stadium zaawansowania odpowiadającemu I okresowi wg ESH, przy czym z powodu utrzymującej się normotonii ubezpieczona aktualnie nie zażywa żadnych leków hipotensyjnych. Ubezpieczona nie korzystała również z konsultacji specjalisty kardiologa, pozostając wyłącznie pod opieką lekarza rodzinnego. Ponadto, w wywiadzie przeprowadzonym przez biegłego kardiologa brak jest jakichkolwiek równoważników klinicznych choroby wieńcowej, a badanie ECHO, poza nieistotną hemodynamicznie falą zwrotną aortalną, nie ujawnia patologii strukturalnej i/lub zaburzeń funkcji skurczowo – rozkurczowej komory lewej.

Również badanie neurologiczne ubezpieczonej nie wykazało objawów ubytkowych i dysfunkcji narządu ruchu oraz układu nerwowego ośrodkowego i obwodowego uniemożliwiających wykonywanie pracy przez ubezpieczoną a jedynie wskazywało ewentualne leczenie doraźne dolegliwości, w tym intensywne usprawnianie ruchowe w drodze rehabilitacji.

Sąd zważył również, iż biegły chirurg urazowy – traumatolog uzasadnił, na czym polega poprawa stanu zdrowia ubezpieczonej po 31 maja 2013 toku. Zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa ubezpieczonej w badaniu klinicznym nie powodują jakichkolwiek ograniczeń ruchomości kręgosłupa, a zwłaszcza nie skutkują neurologicznymi, patologicznymi objawami ze strony kręgosłupa. Przebyta przez ubezpieczoną artroskopia lewego stawu kolanowego skutkuje obecnie fizjologicznym zakresem ruchomości stawu, jednakże nie stwierdza się w nim wysięku, cech uszkodzenia struktur wewnątrzstawowych, czy zaników mięśniowych. Lokomocja ubezpieczonej jest w pełni sprawna i wydolna.

Podkreślić również należy, iż ubezpieczona nie zgłosiła zastrzeżeń do opinii biegłych powołanych w sprawie.

Analizując zatem całokształt materiału zgromadzonego w aktach sprawy, w tym opinie biegłych sądowych, uznane za miarodajne, Sąd stwierdził, iż ubezpieczona nie spełnia określonych w przepisie art. 70 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przesłanek dla przyznania jej prawa do dochodzonego świadczenia, a odwołanie przez nią wniesione nie jest zasadne.

Z uwagi na powyższe, Sąd, na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oraz cytowanych powyższej przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, oddalił odwołanie.

SSA w SO H. Witkowska - Zalewska