Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce w składzie:

Przewodniczący: SSO Jerzy Pałka

Sędziowie: SSO Artur Bobiński

SSO Michał Pieńkowski (spr.)

Protokolant: Marlena Achcińska

przy udziale Adama Kolbusa Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Ostrołęce

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014 r.

sprawy:

R. L. oskarżonego o czyn z art. 178a § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Przasnyszu z dnia 6 grudnia 2013 roku

sygn. II K 414/13

orzeka:

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, iż na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 23 maja 2013 r.,

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II Ka 44/14

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Przasnyszu oskarżyła R. L. o to, że: w dniu 23 maja 2013 roku w miejscowości R. gm. C., woj. (...) kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki I. nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości (badany na zawartość alkoholu z wynikami I- 1,04 mg/l, II- 0,98 mg/l,

to jest o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Przasnyszu wyrokiem z dnia 10 grudnia 2013 roku sprawie o sygn. II K 414/13:

1.  oskarżonego R. L. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178 a § 1 k.k. skazał go na karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary warunkowo zawiesił na okres próby 2 (dwóch) lat;

3.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat;

4.  zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w tym 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz 647,01 (sześćset czterdzieści siedem złotych jeden grosz) tytułem wydatków poniesionych przez Skarb Państwa;

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego. Na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 438 pkt 3 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

- błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wydanego orzeczenia a polegający na przyjęciu, że materiał dowodowy pozwala na uznanie oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu kierowania pojazdem samochodowym w stanie nietrzeźwości mimo, że zebrane dowody w sprawie wskazują jednoznacznie, że oskarżony był trzeźwy, a także rażącą surowość kary.

Na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. obrońca oskarżonego wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji ewentualnie uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, bądź wymierzenie mu kary zakazu prowadzenia pojazdów na okres 1 roku, a nadto zaliczenie na poczet okresu zakazu, okres od daty zatrzymania prawa jazdy to jest od 23 maja 2013 roku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja obrońcy oskarżonego jest w części zasadna i skutkowała zmianą zaskarżonego wyroku.

Zasadny jest zarzut niezaliczenia przez Sąd Rejonowy okresu zatrzymania prawa jazdy na poczet orzeczonego względem oskarżonego R. L. środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

„ Zgodnie z treścią art. 63 § 2 k.k., na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów (art. 39 pkt 3 k.k.), zaliczeniu podlega okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy lub innego dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów”. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 marca 2011 roku w sprawie sygn. III KK 452/10.

Dlatego też Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok, w ten sposób, iż na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 23 maja 2013 r.

W pozostałym zakresie apelacja obrońcy oskarżonego R. L. nie zasługuje na uwzględnienie.

Całkowicie chybiony jest podnoszony w apelacji przez obrońcę oskarżonego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych przez Sąd Rejonowy za podstawę wyroku. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji w niniejszej sprawie są prawidłowe i znajdują pełne oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Słusznie Sąd Rejonowy uznał, że kluczowym dowodem w sprawie są zeznania funkcjonariuszy Policji – M. G. i K. M.. Świadkowie ci nie mieli żadnego powodu aby zeznawać nieprawdę. Ich zeznania są logiczne i spójne oraz korespondują ze sobą. Zdaniem Sądu Okręgowego wina oskarżonego nie budzi wątpliwości. Oskarżony kierował samochodem osobowym będąc w stanie nietrzeźwości.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu w trakcie postępowania przygotowawczego, wyjaśnił wówczas, że na stacji benzynowej zakupił dwa piwa, które wypił, a następnie pojechał do domu. W trakcie postępowania sądowego oskarżony wyjaśnił, że wypił jedynie pół piwa (karmelkowego), jednak w związku z chorobą dziąseł, trzymał w ustach wacik nasączony denaturatem. Zdaniem oskarżonego, wynik badania na zawartość alkoholu w organizmie oskarżonego wskazywał na stan nietrzeźwości oskarżonego dlatego, że przez czas badania trzymał on w ustach nasączony denaturatem wacik. Obrońca w apelacji, podnosi, że bełkotliwa mowa, również była wynikiem trzymania przez oskarżonego waciak w ustach. Chwiejny chód oskarżony tłumaczył problemem ze stawami.

Taka wersja zdarzenia podana na rozprawie przez oskarżonego słusznie nie została uznana za wiarygodną przez Sąd Rejonowy. Oskarżony nie wspomniał podczas przesłuchania w trakcie postępowania przygotowawczego o problemach ze stawami jak również o nasączonym denaturatem waciku. Sąd Rejonowy uznał taką wersję zdarzenia przedstawioną przez oskarżonego za przyjętą linię obrony. Ponadto jak wynika z protokołu badania stanu trzeźwości oskarżonego było on badany dwukrotnie w odstępie 23 minut, a uzyskane wyniki były zbliżone. Gdyby zaś przyjąć za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego to należałoby uznać, iż przez cały ten czas oskarżony trzymał w ustach wacik z denaturatem i dmuchał w urządzenie trzymając ten wacik w ustach co jest wręcz śmieszne i ewidentnie stanowi linie obrony oskarżonego słusznie nieuwzględnioną przez Sąd Rejonowy. Zasadnie również Sąd Rejonowy nie dał wiary zeznaniom świadka T. D.. Świadek jest kolegą oskarżonego i miał potwierdzić fakt smarowania dziąseł wacikiem nasączonym denaturatem przez oskarżonego. Zeznania tego świadka są sprzeczne z zeznaniami funkcjonariuszy policji. Ponadto zeznania tego świadka (kolegi oskarżonego) miały być dowodem na to, że oskarżony nie spożywał alkoholu.

Co do zarzutu rażącej niewspółmierności orzeczonej względem oskarżonego kary pozbawienia wolności oraz środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zauważyć należy, że Sąd Rejonowy bardzo dokładnie uzasadnił swoje stanowisko w tym zakresie. Oskarżony był już raz karany sądownie za prowadzenie pojazdu mechanicznego pod wpływem alkoholu. Sąd uwzględnił również stopień nietrzeźwości oskarżonego. Orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności oraz środek karny zdaniem Sądu Okręgowego uwzględniają należycie okoliczności przedmiotowe i podmiotowe sprawy i spełnią należycie swe cele w sferze prewencji ogólnej jak i szczególnej. W ocenie Sądu Okręgowego orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku czego domaga się obrońca oskarżonego byłoby rażąco łagodne

Z tych względów z mocy art. 437 § 1 k.p.k. Sąd orzekł jak w wyroku.

O kosztach procesu za postępowanie odwoławcze i opłatach orzeczono na zasadzie art. 636 § 1 k.p.k. i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych.