Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 maja 2014r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący - Sędzia: SO Lucyna Morys – Magiera

Sędziowie: SO Aleksandra Janas (spr.)

SR (del.) Marcin Rak

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 maja 2014r. sprawy

z powództwa R. P.

przeciwko W. P.

o alimenty

na skutek zażalenia pozwanego

na postanowienie Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej

z dnia 28 lutego 2014r., sygn. akt III RC 686/13

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSR (del.) Marcin Rak SSO Lucyna Morys - Magiera SO Aleksandra Janas

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Rudzie Śląskiej oddalił wniosek pozwanego o zmianę postanowienia z dnia 31 października 2013r. w przedmiocie zabezpieczenia alimentów. Postanowieniem tym zobowiązano pozwanego do łożenia na rzecz powódki świadczenia w wysokości 1500zł miesięcznie. Rozpoznając wniosek o uchylenie zabezpieczenia Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że nie ma ku temu podstaw. Dokonując szczegółowych ustaleń sytuacji majątkowej i życiowej stron oraz wysokości ich wydatków wskazał między innymi, że strony od 28 lat pozostają w związku małżeńskim, a od sierpnia 2013r. nie zamieszkują razem. Z małżeństwa pochodzi dwoje dorosłych dzieci, w tym córka A., która w lipcu 2012r. zginęła w wypadku samochodowym oraz syn K., samodzielny finansowo. W związku ze śmiercią córki strony otrzymały zadośćuczynienie w wysokości po 39000zł. Powódka nie pracuje, jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna, pozwany natomiast utrzymuje się z emerytury górniczej w wysokości 3200zł netto miesięcznie. Do października 2013r. był dodatkowo zatrudniony, a jego łączny dochód w tamtym okresie wynosił 5100zł. Zatrudnienie ustało z przyczyn dotyczących pracodawcy. Od 14 listopada 2013r. do 20 stycznia 2014r. powódka przebywała w szpitalu psychiatrycznym z powodu depresji i próby samobójczej, następnie leczenie kontynuowano na oddziale chorób wewnętrznych, obecnie zalecane jest dalsze leczenie w poradni zdrowia psychicznego oraz z powodu anemii. W oparciu o powyższe okoliczności Sąd Rejonowy stwierdził, że nie odpadła podstawa zabezpieczenia, którą w sprawach alimentacyjnych jest natychmiastowe dostarczenie uprawnionemu środków utrzymania. Wskazał, że sam pozwany uznał powództwo co do zasady, natomiast co do wysokości żądania zachodzi potrzeba prowadzenia dalszego postępowania dowodowego. Podkreślił jednak Sąd Rejonowy, że emerytura pozwanego w obecnej wysokości (3200zł) umożliwia mu alimentowanie żony kwotą 1500zł miesięcznie. Rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o art.742 § 1 k.p.c. w związku z art.753 § 1 zdanie drugie k.p.c.

W zażaleniu na powyższe postanowienie pozwany zarzucił sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego polegającą na niezasadnym przyjęciu przez Sąd I instancji, że udzielenie zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego powódki w kwocie 1500zł miesięcznie odpowiada jego możliwościom majątkowym oraz naruszenie prawa procesowego, a to art.243 k.p.c. i art.753 k.p.c. w związku z art.730 k.p.c., poprzez przyjęcie, że powódka uprawdopodobniła istnienie roszczenia do dostarczania jej środków utrzymania, podczas gdy nie dołączyła do pozwu żadnych dokumentów potwierdzających koszty jej utrzymania, nie uprawdopodobniając tym samym wysokości roszczenia alimentacyjnego w dochodzonej kwocie. W oparciu o przedstawione zarzuty pozwany domagał się zmiany postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia poprzez jego uchylenie, ewentualnie wniósł o zmianę tego postanowienia poprzez udzielenie powódce zabezpieczenia w kwocie po 700zł miesięcznie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Zażalenie nie jest zasadne.

Sąd Okręgowy podziela i w pełni akceptuje ustalenia faktyczna będące podstawą zaskarżonego rozstrzygnięcia i bez zbędnego powtarzania czyni je własnymi.

W sprawie nie powinno być przedmiotem sporu, że roszczenie powódki, która od kilku lat nie pracuje i nie uzyskuje żadnego dochodu, a nadto z uwagi na tragiczną śmierć córki cierpi na depresję, zostało uprawdopodobnione co do zasady. Strony pozostają bowiem w związku małżeńskim, z czego wynikają określone w art.23 k.r.o. wzajemne prawa i obowiązki. Pozwany zresztą uznał roszczenie do wysokości 700zł miesięcznie, stąd wszelkie podniesione w zażaleniu zarzuty odnoszące się do braku uprawdopodobnienia roszczenia są bezprzedmiotowe.

Odrębną kwestią pozostaje natomiast wysokość należnej powódce kwoty. Jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy, okoliczność ta będzie podlegała dalszemu badaniu. Godzi się jednak zauważyć, że wysokość świadczenia przyznanego powódce tytułem zabezpieczenia nie przekracza zakresu jej usprawiedliwionych potrzeb i – odmiennie niż zarzuca skarżący – mieści się w granicach jego możliwości zarobkowych, wyznaczanych nie tylko wysokością emerytury, ale i dodatkowymi dochodami z pracy dorywczej, które uzyskuje także obecnie. Trzeba też mieć na uwadze, że to pozwany podjął decyzję o wyprowadzeniu się ze wspólnego mieszkania stron, wobec czego – oceniając tę sytuację w świetle dostępnego obecnie materiału dowodowego – nie może on przerzucać na powódkę finansowych konsekwencji tego kroku.

Z podanych przyczyn Sąd Okręgowy nie dopatrzył się podstaw do uwzględnienia zażalenia w jakimkolwiek zakresie i po myśli art.385 k.p.c. w związku z art.397 § 2 k.p.c. i art.13 § 2 k.p.c. orzekł o jego oddaleniu.

SSR (del.) Marcin Rak SSO Lucyna Morys - Magiera SO Aleksandra Janas