Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2012 r.

Sąd Apelacyjny - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2012 r. w Gdańsku

sprawy S. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do emerytury

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

od wyroku Sądu Okręgowego- Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku

z dnia 2 maja 2012 r., sygn. akt VIII U 192/12

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy S. K. prawo do emerytury począwszy od 1 listopada 2011 r.

UZASADNIENIE.

Decyzją z dnia 4 stycznia 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił przyznania ubezpieczonemu S. K. prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych z uwagi na to, że nie udowodnił on wymaganych 15 lat okresów pracy w warunkach szczególnych, jedynie 10 lat, 2 miesiące i 18 dni.

Ubezpieczony odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o uwzględnienie do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu pracy w przedsiębiorstwie (...) we W. na stanowisku montera konstrukcji stalowych, urządzeń przemysłowych i energetycznych. Na potwierdzenie tej okoliczności, ubezpieczony wniósł o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków Z. G. oraz B. D. oraz z akt upadłości w/w przedsiębiorstwa.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, iż nie zaliczył ubezpieczonemu do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia od 9 stycznia 1988 r. do 3 lipca 1991 r. w w/w przedsiębiorstwie z uwagi na sprzeczności pomiędzy treścią świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, a pozostałą dokumentacją w zakresie stanowiska zajmowanego przez ubezpieczonego.

Wyrokiem z dnia 2 maja 2012 r. Sąd Okręgowy w Gdańsku Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia 1 września 2011 r.

W motywach rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji podkreślił, że okolicznością niesporną był między stronami ogólny staż ubezpieczeniowy S. K.– liczony na 1 stycznia 1999 r. - wynoszący 25 lat, 7 miesięcy i 6 dni. Ubezpieczony urodził się (...) r., a więc ukończył wymagane 60 lat, rozwiązał stosunek pracy i nie jest członkiem OFE. Spornym pozostawał okres pracy w szczególnych warunkach, który pozwany uwzględnił jedynie w rozmiarze 10 lat, 2 miesięcy i 18 dni.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego ( zeznania świadków, dowód z dokumentacji pracowniczej ubezpieczonego ) Sąd Okręgowy ustalił, że S. K. od 9 stycznia 1988 r. do 3 lipca 1991 r. i od 4 lipca 1991 r. do 31 grudnia 1998 r. był zatrudniony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) we W. oraz na budowie eksportowej w NRD jako monter konstrukcji metalowych na wysokości – wykonywał zatem prace wymienione w dziale V poz.5 wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze(Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm. ).

Sąd dokonał następnie oceny ustalonego stanu faktycznego w kontekście przepisów art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przywołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. Wskazując na art. 184, art. 32, art. 27 ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. Sąd Okręgowy uznał, że ubezpieczony spełnia przesłanki do nabycia prawa do emerytury z art. 32 w zw. a art. 184 FUS oraz § 4 cyt. wyżej rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. – udowodnił bowiem łącznie ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy na zasadzie art. 47714 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

Apelację od wyroku Sądu pierwszej instancji wywiódł organ rentowy zaskarżając powyższy wyrok w części dotyczącej daty przyznania ubezpieczonemu prawa do emerytury. Zarzucając Sądowi Okręgowemu naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 129 ust. 1 z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyznanie S. K. prawa do emerytury od dnia 1 listopada 2011 r. ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Pozwany podkreślił, że – uwzględniając wynik postępowania dowodowego - nie kwestionuje uprawnień ubezpieczonego do emerytury. Mając jednak na uwadze to, że wniosek o przyznanie prawa do emerytury wnioskodawca złożył w dniu 9 listopada 2011r., zgodnie z art. 129 ust. l w/w ustawy Sąd I instancji powinien przyznać prawo do świadczenia od dnia 1 listopada 2011r., a nie od dnia 1 września 2011r

Wskazując na powyższe pozwany uznał apelację w zakresie prawa do emerytury za okres od dnia 1 września 2011 r. do dnia 31 października 2011 r. za uzasadnioną i wniósł o jej uwzględnienie.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja organu rentowego zasługuje na uwzględnienie.

Ze stanu sprawy wynika, że ubezpieczony S. K. – urodzony (...) - w dniu 1 sierpnia 2011 r. wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie emerytury. Ogólny staż pracy wnioskodawcy nie był przez pozwanego kwestionowany. Kwestią sporną między stronami była natomiast możliwość przyznania ubezpieczonemu emerytury w wieku obniżonym z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Na podstawie przedłożonej dokumentacji organ rentowy decyzją z dnia 1 września 2011 r. odmówił S. K. prawa do emerytury wobec nieudokumentowania 15 lat pracy w szczególnych warunkach a jedynie 3 lat, 11 miesięcy i 24 dni ( vide decyzja z dnia 1 września 2011 r. k. 23 a.e.). Ubezpieczony nie odwołał się od tej decyzji ( bezsporne ). W dniu 9 listopada 2011 r. złożył kolejny wniosek o prawo do emerytury przedstawiając nowe dokumenty dotyczące pracy w szczególnych warunkach (kserokopie dokumentacji pracowniczej uzyskane z Archiwum Państwowego we W. ). Organ rentowy decyzją z dnia 4 stycznia 2012 r. odmówił skarżącemu prawa do emerytury albowiem uznał jedynie 10 lat, 2 miesiące i 18 dni pracy w szczególnych warunkach.

Sąd I instancji w toku postępowania toczącego się wskutek odwołania S. K. od niekorzystnej dla niego decyzji przeprowadził postępowania dowodowe koncentrując się na przesłance stażu pracy w szczególnych warunkach ubezpieczonego. Wyniki tego postępowania pozwoliły na ustalenie, że wnioskodawca przez co najmniej 15 lat ( do dnia 31 grudnia 1998 r. ) wykonywał prace w szczególnych warunkach. Okoliczności tej organ rentowy nie kwestionuje. Uszło jednak uwadze Sądu, że ubezpieczony odwołał się od decyzji z dnia 4 stycznia 2012 r. wydanej na jego wniosek z dnia 9 listopada 2011 r. Poprzednia decyzja z dnia 1 września 2011 r. nie została zaskarżona, a zatem jest decyzją prawomocną i ostateczną. Stąd przyznanie wnioskodawcy prawa do emerytury od dnia ukończenia 60 roku życia narusza przepis art. 129 ust. 1 ustawy emerytalnej. Przepis ten wprowadza bowiem zasadę wypłaty świadczeń ( emerytur, rent) od dnia powstania prawa do nich, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Z kolei art. 100 ust. 1 ustawy stanowi, że prawo do świadczeń powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa. Reasumując uznać należy, że wnioskodawca warunki do nabycia emerytury z art. 184 ustawy FUS spełnił dnia 1 listopada 2011 r. a nie 1 września 2011 r.

Mając na uwadze powyższe Sąd Apelacyjny na mocy art. 386 § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.