Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Kamiński

Protokolant: Aneta Chardziejko

w obecności prokuratora Małgorzaty Zińczuk, po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2014 r. sprawy G. J. oskarżonego o czyny z art. 62 ust. 1 i art. 63 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii na skutek apelacji prokuratora od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 22 stycznia 2014 r. (sygn. akt XV K 1753/13):

I.  Wyrok w zaskarżonej części zmienia w ten sposób, że:

1.  na podstawie art. 70 ust. 2 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów Nr (...) pod pozycjami 1 – 2, 8 – 10 i zarządza ich zniszczenie;

2.  na podstawie art. 44§2 k.k. orzeka przepadek dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów Nr (...) pod pozycjami 3 – 7, 11;

II.  W pozostałej zaskarżonej części wyrok utrzymuje w mocy.

III.  Zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

G. J. został oskarżony o to, że:

1. w dniu 12 października 2013 roku w B., na ulicy (...) w rejonie Szkoły Podstawowej nr (...), wbrew przepisom ustawy posiadał przy sobie substancję psychotropową w postaci amfetaminy o wadze 2,77 g (netto) oraz w miejscu zamieszkania tj. na ulicy (...) środki odurzające w postaci suszu konopi inne niż włókniste o łącznej wadze 66,80 g,

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

2. od bliżej nieustalonego okresu czasu do 12 października 2013 roku w B. w pobliżu ulicy (...) przy S. H. S. R. wbrew przepisom ustawy prowadził nielegalną uprawę roślin konopi innych niż włókniste,

tj. o czyn z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd Rejonowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 22 stycznia 2014 r. w sprawie o sygn. akt XV 1753/13 oskarżonego G. J. uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu w pkt 1 czynu i za to na mocy art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii skazał go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

Oskarżonego G. J. uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu w pkt 2 czynu i za to na mocy art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii skazał go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

Na mocy art. 85 k.k., art. 86§1 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego G. J. kary pozbawienia wolności i wymierzył karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na mocy art. 69§1 i 2 k.k., art. 70§1 pkt 1 k.k., art. 73§1 k.k. wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 lat, oddał oskarżonego pod dozór kuratora.

Na mocy art. 71§1 k.k. orzekł wobec oskarżonego karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż jedna stawka równa się kwocie 15 (piętnastu) złotych.

Na mocy art. 63§1 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary grzywny okres pozbawienia wolności w dniach 12.10.2013 r. – 14.10.2013 r., przyjmując iż jeden dzień pozbawienia wolności równa się dwóm stawkom dziennym grzywny,

Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 450 (czterystu pięćdziesięciu) złotych tytułem opłaty i obciążył go pozostałymi kosztami sądowymi w kwocie 816,36 (ośmiuset szesnastu 36/100) złotych.

Powyższy wyrok, na zasadzie art. 425§1 i 2 k.p.k., art. 444 k.p.k. w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego G. J. zaskarżył prokurator i na zasadzie art. 438 pkt 2 kpk, art. 427§1 i 2 k.p.k., art. 437§1 i 2 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 335§1 k.p.k. i art. 343§7 k.p.k. poprzez uwzględnienie wniosku prokuratora złożonego w trybie art. 335 k.p.k. i orzeczenie wobec oskarżonego kary w uzgodnionym przez strony wymiarze, podczas gdy złożony wniosek w trybie art. 335 k.p.k. nie zawierał orzeczenia wobec oskarżonego środka karnego w postaci przepadku dowodów rzeczowych.

Wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 23 czerwca 2014 roku prokurator poprał apelację, przy czym oświadczył, że w przypadku wyrażenia zgody przez oskarżonego na orzeczenie przepadku dowodów rzeczowych wyszczególnionych w wykazie dowodów rzeczowych nr. (...) poz. 1-11 wnosi o zmianę wyroku poprzez orzeczenie na podstawie art. 70 ust. 2 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przepadku dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów pod pozycjami 1 – 2, 8 – 10 i zarządzenie ich zniszczenia oraz na podstawie art. 44§2 k.k. przepadku dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów pod pozycjami 3 – 7, 11.

Oskarżony oświadczył, że wyraża zgodę na orzeczenie przepadku w/w dowodów rzeczowych.

Prokurator poparł wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku zgodnie z zaaprobowanym przez oskarżonego wnioskiem.

Oskarżony przychylił się do wniosku prokuratora (k. 147v).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie, aczkolwiek z uwagi na zawarte w toku rozprawy apelacyjnej porozumienie stron odnośnie orzeczenia przepadku, który został pominięty zarówno we wniosku prokuratora o wydanie przez Sąd I instancji wyroku w trybie konsensualnym (art. 335§1 k.p.k.), jak i samym wyroku, możliwym stało się dokonanie zmiany wyroku przez Sąd Okręgowy, w miejsce postulowanego w apelacji jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

Odnosząc się wprost do pominiętej przez Sąd Rejonowy kwestii wskazać należy, że zgodnie z art. 70 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w razie skazania za przestępstwa określone w art. 53-61, 63 i 64 można orzec przepadek przedmiotu przestępstwa oraz przedmiotów i narzędzi, które służyły lub były przeznaczone do jego popełnienia, nawet jeżeli nie były własnością sprawcy.

Natomiast art. 70 ust. 2 stanowi, że w razie skazania za przestępstwo określone w art. 62 oraz w razie umorzenia lub warunkowego umorzenia postępowania karnego orzeka się przepadek środka odurzającego lub substancji psychotropowej, nawet jeżeli nie był własnością sprawcy. Sąd, orzekając przepadek przedmiotów, może zarządzić ich zniszczenie. Z czynności zniszczenia sporządza się protokół.

Zważywszy zatem na fakt, iż G. J. został skazany za przestępstwo z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii należało obligatoryjnie – kierując się podstawą z art. 70 ust. 2 w/w ustawy – orzec przepadek dowodów rzeczowych (środków odurzających i substancji psychotropowej) opisanych w wykazie dowodów Nr (...) pod pozycjami 1 – 2, 8 – 10 i zarządzić ich zniszczenie.

W sprawie zabezpieczono również inne dowody rzeczowe, które zostały opisane w wykazie dowodów Nr (...) pod pozycjami 3 – 7, 11 (fajki, lufkę, szklaną rurkę tzw. fifkę, młynek metalowy ze szklanym wiekiem i śladowymi ilościami suszu roślinnego oraz wagę elektroniczną).

Niewątpliwie dyspozycja art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi podstawę orzeczenia przepadku wyłącznie środków odurzających i substancji psychotropowych. Jeżeli zatem w związku ze skazaniem za czyn z art. 62 w/w ustawy, tak jak w realiach niniejszej sprawy, zachodzi potrzeba orzeczenia przepadku przedmiotów, które służyły do popełnienia przestępstwa, to powinno to nastąpić przy zastosowaniu art. 44§2 k.k. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 20 stycznia 2004 r., w sprawie o sygn. akt II AKa 390/03, Prok. i Pr. 2005, nr 1, poz. 9).

Zgodnie z treścią art. 44§2 k.k. Sąd może orzec, a w wypadkach wskazanych w ustawie orzeka, przepadek przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa.

Zdaniem Sądu Okręgowego do tej kategorii przedmiotów należało zaliczyć dowody rzeczowe, które zostały opisane w wykazie dowodów Nr (...) po pozycjami 3 – 7, 11 i stwierdzić zasadność orzeczenia przepadku w oparciu o treść art. 44§2 k.k..

Wprawdzie G. J. został również skazany za przestępstwo z art. 63 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymienione w art. 70 ust. 1 tej ustawy (stanowiącym samoistną podstawę orzeczenia przepadku przedmiotów i narzędzi, które służyły lub były przeznaczone do jego popełnienia). Tym niemniej nie sposób przyjąć, że w/w dowody rzeczowe opisane pod pozycjami 3 – 7, 11, a mianowicie fajki, lufka, szklana rurka tzw. fifka, młynek metalowy ze szklanym wiekiem i śladowymi ilościami suszu roślinnego oraz waga elektroniczna służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa z art. 63 ust. 1 Ustawy tj. uprawy roślin innych niż włókniste.

Dlatego też orzeczono, jak w pkt. I ppkt 1 i 2 sentencji niniejszego wyroku.

Nie stwierdzając innych uchybień w pozostałej zaskarżonej części, orzeczono jak w pkt II sentencji niniejszego wyroku.

Z uwagi na to, iż wyłączną przyczyną zainicjowania postępowania odwoławczego było uchybienie ze strony Sądu I instancji, na mocy art. 624§1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. ze względów słusznościowych należało zwolnić oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.