Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w Wydziale VII Karnym w składzie:

Przewodniczący: sędzia SR Arkadiusz Zmudziński

Protokolant: prac. sąd. Alicja Maciejewska

w obecności prokuratora Prok. Rej. Krzysztofa Górskiego

po rozpoznaniu w dniu 13.05, 10.06.2014 r. sprawy:

1.  M. H. (1) , ur. (...) w O., syna D. i J. z d. L.,

2.  A. C. (1) , (...). w O., syna A. i M. z d. K.,

oskarżonych o to, że:

w dniu 22 października 2013 r. w O. przy ul. (...) w markecie O. działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadzili w błąd pracownika marketu O. co do wartości zakupowanych towarów poprzez przeklejenie etykiety z kodem kreskowym z pistoletu do wyciskania silikonu o wartości 5,99 zł na pistolet do pianki aluminiowej marki P. o wartości 72,99 zł oraz zamianę etykiety z kodami kreskowymi z dwóch pędzli malarskich o wartości 19,90 zł na pędzle murarskie marki P. o wartości 109 zł za sztukę, czym doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 245,02 zł na szkodę marketu O. w O.,

- tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

I. oskarżonego M. H. (1) i A. C. (1) uznaje za winnych popełnienia zarzucanego im czynu i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 33 § 2 kk skazuje:

a) M. H. (1) na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i wymierza mu 30 (trzydzieści) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 10 (dziesięć) złotych,

b) A. C. (1) na karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności i wymierza mu 30 (trzydzieści) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 20 (dwadzieścia) złotych;

II. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie kar pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonym: M. H. (1) na okres próby 2 (dwóch) lat, zaś A. C. (1) na okres próby 3 (trzech) lat;

III. na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych oraz art. 627 kpk zwalnia oskarżonych od uiszczenia opłaty, jednak obciąża ich pozostałymi kosztami sądowymi po ½ części.

Sygn. akt VII K 1387/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 22 października 2013 r. M. H. (1) i A. C. (1) udali się na zakupy do marketu O., znajdującego się przy ulicy (...) w O..

W trakcie zakupów ochrona sklepu zauważyła podejrzane zachowanie obu oskarżonych i od tego czasu zaczęła zwracać baczną uwagę na postępowanie obu mężczyzn.

Funkcjonariusze ochrony przy użyciu monitoringu stwierdzili, że przy części produktów, jakie zamierzali kupić oskarżeni, manipulują oni przy ich opakowaniach.

M. H. (1) i A. C. (1) chodzili wzdłuż regałów cały czas razem, zaś w chwili zamiany etykiet przy inkryminowanych produktach, także obaj stali razem.

Obaj oskarżeni wspólnie i w porozumieniu przekleili etykiety z kodem kreskowym z pistoletu do wyciskania silikonu o wartości 5,99 zł na pistolet do pianki aluminiowej marki P. o wartości 72,99 zł oraz zamienili etykiety z kodami kreskowymi z dwóch pędzli malarskich o wartości 19,90 zł na pędzle murarskie marki P. o wartości 109 zł za sztukę.

Po przejściu przez linię kas obaj oskarżeni zostali zatrzymani przez ochronę do czasu przyjazdu policji.

/dowód: zeznania świadków S. L. k. 7-12, k. 56-57, k. 116-116v; J. D. k. 1-3, k. 148v; protokoły zatrzymania osoby k. 13, k. 15; protokół zatrzymania rzeczy k. 18-20; protokół oględzin k. 40-48, k. 49/

Oskarżony M. H. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.

/wyjaśnienia oskarżonego M. H. k. 27-29, k. 115v/

Oskarżony A. C. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.

/wyjaśnienia oskarżonego A. C. k. 32-33, k. 115v/

Sąd zważył, co następuje:

Oświadczenie oskarżonego M. H. (1) przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu jest wiarygodne i zasługuje na uwzględnienie, albowiem znajduje ono potwierdzenie w prawdomównych zeznaniach przesłuchanych świadków jak i dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy.

Z kolei oświadczenie oskarżonego A. C. (1) nieprzyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu nie jest wiarygodne i nie zasługuje ono na uwzględnienie, albowiem przeczą mu prawdomówne zeznania przesłuchanych świadków jak i dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy.

Przechodząc do kwestii odpowiedzialności A. C. (1) należy odwołać się na początku do zeznań przesłuchanych świadków, którzy podali, że zauważyli, że zachowanie oskarżonych było podejrzane. Tak zameldował S. L. J. D., która była jego przełożoną i która nakazała mu dalszą obserwację tych mężczyzn.

Ostatecznie podczas zatrzymania oskarżonych okazało się, że rzeczywiście w trzech towarach były zamienione etykiety z tańszych na droższe.

Świadek J. D. ponadto zeznała, że w kantorku, gdzie byli przetrzymywani oskarżeni ci przyznali jej się, że przekleili etykiety.

Niemniej najistotniejszym i najbardziej obiektywnym dowodem w sprawie był zapis monitoringu.

Na jego podstawie nie do przyjęcia mogłaby być wersja, że jeden oskarżony nie wiedział, co czyni drugi.

Na początku oględziny tegoż zapisu (k. 22) przeprowadziła funkcjonariusza policji (k. 40-48), w tym samym czasie zapisu, który odtworzył sąd. Z protokołu tego wynika jednoznacznie, że w momencie kradzieży obaj oskarżeni byli razem oglądali towary, w których zostały zmienione kody.

Następnie sąd na rozprawie w dniu 13 maja 2014 r. (k. 115-116) zarządził odtworzenie w obecności oskarżonych powyższego zapisu (k. 116-116) i okazano go świadkowi S. L., który to właśnie wówczas poprzez monitoring obserwował oskarżonych.

Świadek ten jednoznacznie wskazał na A. C. (1), który – jak wynika z zapisu - wręcz pełnił wiodącą rolę w zmianie etykietek. Niemniej cały czas widoczny na tym filmie jest M. H. (1), który stoi obok C., kiedy ten zamienia etykiety.

Oskarżeni wówczas skorzystali z prawa do odmowy składania wyjaśnień i nie chcieli wypowiedzieć się co do odtworzonego i obejrzanego na sali sądowej zapisu.

Należy zauważyć, że na kolejnym terminie rozprawy J. D. stwierdziła - na pytanie obrońcy - że nie ma takiej możliwości, żeby w wyniku błędu przyklejono inne kody na towar.

Mając na uwadze powyższe argumenty sąd uznał, że postępowanie dowodowe wykazało winę obu oskarżonych w zakresie postawionego im przez rzecznika oskarżenia publicznego zarzutu, zaś ich zachowanie wyczerpało znamiona występku określonego w art. 286 § 1 kk.

Przy wymiarze kary jako okoliczność łagodzącą przyjęto przyznanie się do winy oskarżonego M. H. (1) i jego dotychczasową niekaralność (karta karna k. 55); zaś jako okoliczność obciążającą w przypadku A. C. (1) jego dotychczasową karalność za przestępstwo podobne (karta karna k. 53, odpis wyroku k. 77).

W obu przypadkach jako okoliczność łagodzącą sąd uznał pozytywne opinie na ich temat oraz wyniki w sporcie motorowym (k. 117-145).

W przekonaniu sądu orzeczona kary są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego czynu, zaś ich dolegliwość nie przekracza stopnia zawinienia obu oskarżonych i spełnią swe cele w zakresie prewencji generalnej oraz indywidualnej, a także właściwie będą kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Sąd zwolnił oskarżonych od opłaty, jednak obciążył ich w równych częściach pozostałymi kosztami sądowymi, mając na względzie ich sytuacje osobiste i majątkowe.