Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 maja 2014 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący: SSR Małgorzata Habaj

Protokolant : Karolina Nowicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 maja 2014 roku w Ś.

sprawy z odwołania A. P.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W.

w sprawie (...). (...) z dnia (...)

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

I.  odwołanie oddala.

UZASADNIENIE

Powód A. P. wniósł odwołanie od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności we W. z dnia 30 września 2013 roku utrzymującego w mocy orzeczenie (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w K. nie zaliczające go do osób niepełnosprawnych. W uzasadnieniu podał, że jego stan zdrowia, wykazany dokumentacja medyczną związaną ze schorzeniami narządu wzroku powoduje konieczność zaliczenia go do stopnia niepełnosprawności.

Strona pozwana przesłała odwołanie do Sądu, nie znajdując podstaw do zmiany wydanego orzeczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód od urodzenia cierpi na wysoką krótkowzroczność z astygmatyzmem oka lewego. W 1997 roku przeszedł skleroplastykę oka. Wyrokiem Sądu Rejonowego(...)z dnia (...), sygn. akt IV (...) zaliczono powoda do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Jednocześnie ustalono, że orzeczenie ma charakter okresowy i wydaje się je na 24 miesiące.

Dowód:

- akta (...) (w załączeniu),

- dokumentacja lekarska – akta sprawy

Biegły okulista w opinii z dnia 17 marca 2014 roku stwierdził, że ostrość wzroku oka lewego z powodu wysokiej krótkowzroczności jest niska (wynosi 0,4 do dali oraz 1,5 do bliży). Jednakże ostrość wzroku okiem lepszym wynosi 1,0. Taki stan narządu wzroku nie zezwala na zakwalifikowanie powoda do żadnej grupy niepełnosprawności.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego z dn. 17.03.2014r., k. 31

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 3 oraz 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych ( DZ. U. z 2011 roku , nr 127 , poz. 721 ze zmianami) ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, w zależności od tego, czy niepełnosprawny:

a)  jest osobą – niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji, tj. naruszenia sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się i komunikację (znaczny stopień);

b)  jest osobą o naruszonej sprawności organizmu niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych (stopień umiarkowany);

c)  jest osobą o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne (lekki stopień niepełnosprawności).

Z kolei

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego – lekarza specjalisty okulisty. Opinia biegłego w całej rozciągłości potwierdziła wcześniejsze ustalenia co do stanu zdrowi powoda, a w chwili obecnej także braku przesłanek do stwierdzenia stopnia niepełnosprawności. Biegły wskiazał, że ostrość wzroku oka lewego z powodu wysokiej krótkowzroczności jest niska (wynosi 0,4 do dali oraz 1,5 do bliży). Jednakże ostrość wzroku okiem lepszym wynosi 1,0. W opinii biegłego taki stan narządu wzroku nie zezwala na zakwalifikowanie powoda do żadnej grupy niepełnosprawności.

Podnieś należy, że zgodnie § 32 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 roku w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności przy kwalifikowaniu do znacznego, umiarkowanego i lekkiego stopnia niepełnosprawności bierze się pod uwagę zakres naruszenia sprawności organizmu spowodowany przez choroby narządu wzroku, w tym wrodzone lub nabyte wady narządu wzroku powodujące ograniczenie jego sprawności, prowadzące do obniżenia ostrości wzroku w oku lepszym do 0,3 według S. po wyrównaniu wady wzroku szkłami korekcyjnymi lub ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w granicach 30 stopni.

Całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego przemawia za uznaniem opinii jako rzeczowej, spójnej, i wyprowadzającej logiczne wnioski końcowe. Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek przyczyn dla których opinia ta miałyby utracić walor wiarygodnego dowodu w sprawie i nie znajdując podstaw do zakwestionowania opinii biegłego, dał jej wiarę w całej rozciągłości jako wyczerpującej i w sposób rzeczowo i przekonująco uzasadnionej.

Opinia biegłych zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są wiadomości specjalne. Podlega jak inne dowody ocenie według art. 233 § 1 kpc, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny, które stanowią zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii nie jest więc przedstawienie faktów lecz ich ocena na podstawie wiadomości specjalnych.

Wobec zatem braku podstaw do zmiany orzeczenia Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc odwołanie oddalił.