Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka G. J. w pozwie przeciwko (...) S.A. w S. wniosła o zasądzenia na jej rzecz od pozwanego (...) kwoty 10 416,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty:

- 9 923,00 zł od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty,

- 500,00 zł od dnia 3 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty

Domagała się także zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu podała, iż nabyła wierzytelność przysługującą P. B. (1), poszkodowanemu z tytułu szkody komunikacyjnej z dnia 23 czerwca 2012 roku, wyrządzonej w jego pojeździe przez kierowcę ubezpieczonego w zakresie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym Towarzystwie. Ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność, co do zasady i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 4.839, 56 zł. Powódka nie zgadza się z wysokością wypłaconego odszkodowania – z wyceny kosztów naprawy pojazdu zleconej certyfikowanemu rzeczoznawcy wynika, iż rzeczywiste łączne koszty naprawy pojazdu wynoszą 13 847,66 zł. Poszkodowany zgłosił szkodę w dniu 23 czerwca 2012 roku, zatem od dnia 24 lipca 2012 roku pozwany pozostawał w zwłoce w spełnieniu świadczenia, którego nie wypłacił w całości. Powódka pozwem dochodzi kwoty 9 008,00 zł z tytułu dopłaty odszkodowania wraz ze skapitalizowanymi odsetkami ustawowymi obliczonymi od dnia 24 lipca 2012 roku do dnia złożenia pozwu w kwocie 908,00 zł i dalszymi odsetkami oraz kwotę 500 zł z tytułu sporządzenia opinii wraz z odsetkami od tej kwoty od dnia 3 stycznia 2013 roku. Powódka w dniu 3 grudnia 2012 roku doręczyła pozwanemu wezwanie do zapłaty, które pozostało bez odpowiedzi.

W odpowiedzi na pozew pozwany wnosił o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu wyjaśnił, że w toku postępowania likwidacyjnego uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił poszkodowanej odszkodowanie w kwocie 4839,56 zł brutto. Zdaniem pozwanego odszkodowanie to pozwala na naprawę pojazdu poszkodowanych. Podniósł wątpliwości, co do przedstawionej wyceny oraz kwestionował wydatek na ekspertyzę prywatną.

Wyrokiem z dnia 18 listopada 2013 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 10.066, 16 zł z ustawowymi odsetkami od kwot:

- od kwoty 9.566, 16 zł od dnia 5 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 500, 00 zł od dnia 3 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty.

W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił. Ponadto Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotą 2.938, 00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy wydał rozstrzygnięcie w oparciu o następujące ustalenia i wniosku.

Sąd ustalił, iż w sprawie bezsporne było, że w dniu 19 czerwca 2012 roku doszło do wypadku komunikacyjnego, w którym uszkodzony został samochód osobowy marki S. nr rej. (...) stanowiący własność poszkodowanego – P. B. (1). Sprawca szkody miał zawartą z pozwanym towarzystwem ubezpieczeń umowę w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów (OC). Poszkodowany w dniu 23 czerwca 2012 roku zgłosił szkodę pozwanemu ubezpieczycielowi, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego ustalił łącznie koszt naprawy na kwotę 4 839,56 zł i taką kwotę wypłacił poszkodowanej tytułem odszkodowania. Ponadto Sąd ustalił, iż na podstawie umowy z dnia 14 listopada 2012 roku, powódka nabyła od poszkodowanego P. B. (1), wierzytelność względem pozwanej z tytułu szkody w przedmiotowym pojeździe. Powódka zleciła wykonanie prywatnej ekspertyzy w zakresie kosztów naprawy pojazdu rzeczoznawcy M. T., który oszacował je na kwotę 2 351,21 zł netto (2 868,48 zł brutto). Rzeczoznawca obciążył powódkę kosztami sporządzenia ekspertyzy w wysokości 500 zł netto (615 zł brutto). Powód wezwał pozwanego to dopłaty odszkodowania w kwocie 9 008,10 zł oraz 500 zł tytułem kosztów koniecznych do prawidłowego ustalenia wysokości szkody. Pozwany w odpowiedzi na wezwanie powódki do ponownego rozpatrzenia sprawy podtrzymał swoje stanowisko odnośnie rozliczenia szkody. Bezspornym było to, iż pozwany nie dokonał dopłaty odszkodowania.

Ostatecznie Sąd Rejonowy ustalił, że dla określenia kosztu naprawy ma poziomie gwarantującym prawidłowe wykonanie naprawy czerwcu 2012 roku, na lokalnym rynku, należy przyjąć stawkę roboczogodziny 90 zł mechanik/blacharz oraz 100 zł lakiernik. Uzasadniony technicznie koszt naprawy przedmiotowego samochodu, wedle cen rynkowych miejsca ewentualnego dokonania naprawy szacunkowo wynosił 13 487,72 zł brutto przy użyciu wyłącznie części zamiennych oryginalnych oraz 11 629,59 zł brutto z wykorzystaniem wskazanych przez moduł optymalizacji Audanet dostępnych części zamiennych alternatywnych o jakości O i Q. Przy czym, naprawa z wykorzystaniem części zamiennych alternatywnych o jakości O i Q w pełni przywraca wszelkie walory naprawionego z wykorzystaniem tych części pojazdu.

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów prywatnych przedłożonych przez strony. Odmiennie niż pozwany Sąd ustalił koszty naprawy uszkodzonego pojazdu, opierając swoje rozstrzygnięcia o ustalenia biegłego sądowego J. K.. Opinię biegłego Sąd ocenił jako wiarygodną, spójną i rzetelną, uznając, że opiniujący w czytelny sposób objaśnił różnice pomiędzy kalkulacjami szkody przedstawionymi przez stronę, opisując poszczególne elementy składowe wpływające na określenie kosztu naprawy i należycie uzasadnił przyjęte przez siebie wnioski.

Dokonując analizy powyższych ustaleń faktycznych Sąd I instancji zważył, iż spór w przedmiotowej sprawie sprowadzał się do kwestionowania przez powódkę wyceny szkody dokonanej przez pozwanego - która w ocenie powódki była zaniżona oraz do podważania przez pozwanego zasadności żądania powódki w zakresie kosztów sporządzenia prywatnej ekspertyzy. W tej kwestii Sąd wskazał na opinię biegłego, w której stwierdził on, że wydatek konieczny wedle cen rynkowych miejsca ewentualnego dokonania naprawy dla naprawy przedmiotowego samochodu szacunkowo wynosił 13 487,72 zł brutto przy użyciu wyłącznie części zamienny oryginalnych oraz 11 629,59 zł brutto z wykorzystaniem wskazanych przez moduł optymalizacji Audanet dostępnych części zamiennych alternatywnych o jakości O i Q. Sąd wskazał, iż w pełni podzielił wnioski biegłego i uwzględnił jego wyliczenia przy określaniu należnego powódce odszkodowania. W tej sytuacji, sąd nie miał wątpliwości, co do tego, że przyznana przez ubezpieczyciela kwota odszkodowania była zaniżona i nie wystarczyłaby na pokrycie kosztów naprawy pojazdu. Mając powyższe na uwadze na mocy art. 822 § 1 k.c. i art. 481 § 1 i 2 k.c. i 482 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Sąd I instancji zasądził od pozwanego na rzecz powódki tytułem odszkodowania uzupełniającego kwotę 9.566,16 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 5 kwietnia 2013 do dnia zapłaty. Ponadto Sąd uwzględnił roszczenie powódki w zakresie kosztów sporządzenia opinii prywatnej w kwocie 500,00 złotych - uznając, że sporządzenie opinii było dla powódki konieczne dla oszacowania rzeczywiście poniesionej szkody. Roszczenie to stało się wymagalne po upływie 30 dni od wezwania pozwanego do zapłaty.

Sąd oddalił roszczenie powódki w pozostałej części, z uwagi na brak wykazania przez powódkę zasadności roszczenia. W tym kontekście Sąd wskazał, iż z opinii biegłego wynikało bowiem, iż kwota niezbędna do przywrócenia samochodu do stanu sprzed wypadku jest niższa od żądanej przez powoda w pozwie.

Co do rozstrzygnięcia w zakresie kosztów procesu Sąd wskazał, iż podstawę stanowił 100 k.p.c. in fine. Sąd uznał, że powód uległ w nieznacznej części żądania, tym samym obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu na rzecz powoda opłaty stosunkowej od pozwu w kwocie 521,00 złotych, wynagrodzenia pełnomocnika procesowego w kwocie 2400,00 złotych (wynagrodzenie przyznano według norm przepisanych zgodnie z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu) opłaty od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 złotych.

Od powyższego rozstrzygnięcia apelację wywiódł pozwany, który zaskarżył je w części w pkt. 1 i 3, co do kwoty 2.167 zł. Pozwany zarzucił:

1/ naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, a w szczególności art.805 § 1 i 2 k.c. oraz 822 § 1 k.c. w związku z art. 361 § 1 k.c., poprzez przyjęcie, że na podstawie powyższych przepisów powódce przysługuje od pozwanego odszkodowanie w wysokości 9.566,16 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 5 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty, na którą składa się dalsze odszkodowanie w wysokości 8.658,16 zł tytułem uzasadnionych kosztów naprawy samochodu marki (...) o nr rej. (...) (rok produkcji 2004), stanowiącego własność P. B. (1), ponad kwotę 4.839,56 zł. wypłaconą przez pozwanego na rzecz poszkodowanego w postępowaniu likwidacyjnym tytułem uzasadnionych kosztów naprawy tego pojazdu oraz kwota 908 zł. stanowiąca skapitalizowane odsetki od kwoty 9.015 zł za okres od 24.07.2012 r. do dnia 2.04.2013 r., z ustawowymi odsetkami od dnia 5 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty ;

2/ sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału, poprzez przyjęcie, że uzasadniony koszt naprawy przedmiotowego pojazdu obejmuje koszt jego naprawy ustalony przez powołanego w sprawie biegłego mgra inż. J. K. w wysokości 13.487,72 zł. brutto przy użyciu wyłącznie części zamiennych oryginalnych, podczas gdy z opinii tego biegłego z dnia 24.09.2013 r. wynika, że naprawa samochodu marki (...) o nr rej. (...), po kolizji z dnia 19.06.2012 r. z wykorzystaniem części zamiennych alternatywnych o jakości O i Q, w ocenie biegłego w pełni przywraca wszelkie walory tego samochodu naprawianego z wykorzystaniem tych części i wynosi 11.629,59 zł netto ;

3/ nie wyjaśnienie wszystkich istotnych w sprawie okoliczności i sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału poprzez przyjęcie, że kwota skapitalizowanych odsetek przysługujących poszkodowanemu właścicielowi przedmiotowego samochodu, tytułem opóźnienia w wypłacie należnego P. B. (1) odszkodowania za szkodę w pojeździe marki (...) o nr rej. (...), za okres od dnia 24.07.2012 r. do dnia 2 kwietnia 2013 r., powinna zostać ustalona nie od kwoty 9.008 zł. i wynosić 908 zł., lecz przyjmując ustalenie powołanego w sprawie biegłego z którego wynika, że uzasadniony koszt naprawy tego samochodu po kolizji z dnia 19.06.2012 r., przywracający wszelkie walory naprawianego samochodu z wykorzystaniem części alternatywnych o jakości O i Q, powinien wynosić 11.629,59 zł. brutto, to kwota należnych poszkodowanemu odsetek, o których zasądzenie wnosi powódka, powinny zostać ustalone za okres od 24.07. 2012 r. do dnia 2.04.2013 r., nie od kwoty 9.008 zł lecz od kwoty 6.790,03 zł i których wysokość powinna zostać ustalona i zasądzona przez Sąd Rejonowy w kwocie 609,43 zł.

Wskazując na powyższe zarzuty pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 7.899,46 złotych z ustawowymi odsetkami od kwot:

- od kwoty 7.399,46 złotych od dnia 5 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 500,00 złotych od dnia 3 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty

oraz zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2.203,50 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Domagał się również przyznania kosztów postępowania apelacyjnego.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o oddalenie apelacji oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów postępowania w drugiej instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja okazała się zasadna.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż rację ma skarżący kwestionując wysokość zasądzonej przez Sąd Rejonowy kwoty należności głównej w zakresie przewyższającym 7.899, 46 zł. Jak bowiem wskazał powołany w sprawie biegły koszty naprawy uszkodzonego pojazdu marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) z tytułu szkody z dnia 19.06.2012 r. wynosiły 10.973, 76 zł netto/ 13.497, 72 zł brutto przy użyciu wyłącznie części zamiennych oryginalnych oraz 9.454, 95 zł/ netto 11.629, 59 zł brutto z wykorzystaniem wskazanych przez moduł optymalizacji Audanet dostępnych części zamiennych alternatywnych o jakości O i Q (k.208 akt).

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Sądu Najwyższego zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu (uchwała SN z 12.04.2012 r., III CZP 80/2011). W przedmiotowej sprawie oznacza to, iż odszkodowanie należne poszkodowanemu P. B. (1) w części dotyczącej kosztów naprawy pojazdu wyniosło 11.629, 59 zł tj. według wyliczenia kosztów z wykorzystaniem części zamiennych alternatywnych. W tym zakresie Sąd Odwoławczy, podziela bowiem wyliczenia i wnioski zawarte w opinii biegłego sądowego, który stwierdził, że naprawa z wykorzystaniem części zamiennych alternatywnych o jakości O i Q w pełni przywraca walory naprawionego pojazdu (k.208 akt). W ocenie Sądu opinia została sporządzona w sposób rzetelny, była spójna i wiarygodna, zaś rozstrzygnięcie co do spornych kwestii wymagało niewątpliwie wiadomości specjalnych. Co więcej, w okolicznościach sprawy mając na uwadze w szczególności rok produkcji pojazdu uzasadnione było użycie części alternatywnych, a nie oryginalnych. Sąd Rejonowy słusznie podzielił te wnioski, dokonał jednak błędnych obliczeń. Bezspornym było bowiem, iż pozwany wypłacił już z tytułu odszkodowania kwotę 4839,56 zł, co po odjęciu od 11.629, 59 zł daje kwotę 6790, 03 zł. Powódce zgodnie z art. 481 k.c. przysługują także odsetki, które powódka skapitalizowała za okres od 27.07.2012 r. – do dnia wniesienia pozwu, przy czym zasadnym jest roszczenie w zakresie skapitalizowanych odsetek od kwoty 6790, 03 zł, a zatem roszczenie w wysokości 609, 43 zł. Do kwoty 7399, 46 zł (6790, 03 zł + 609, 43 zł) należy także doliczyć 500 zł tytułem kosztów sporządzonej opinii prywatnej, której to kwoty pozwany nie zakwestionował na etapie postępowania apelacyjnego.

W związku z powyższym zważyć należało, iż w niniejszej sprawie powódka mogła się skutecznie domagać kwoty 7899, 46 zł, a w konsekwencji wyrok Sądu I instancji należało zmienić w ten sposób, że zasądzoną w tym wyroku kwotę 10.066, 16 zł obniżyć do kwoty 7899, 46 zł., o czym orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Co zaś tyczyło się odsetek od tej kwoty, to od kwoty 7.399, 46 zł należało zasądzić odsetki od dnia 5 kwietnia 2013 r. (dzień następujący po dniu złożeniu pozwu) do dnia zapłaty, zaś od kwoty 500 zł (termin zapłaty – 2 stycznia 2013 r.) od pierwszego dnia w którym roszczenie to stało się wymagalne tj. 3 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty. W tym zresztą zakresie wyrok Sądu Rejonowego nie został zaskarżony. W następstwie zmiany zaskarżonego wyroku zasadne okazały się zarzuty co do orzeczenia dotyczącego kosztów procesu. W sprawie bowiem z uwagi na częściowe uwzględnienie powództwa poniesione przez strony koszty procesu winny być stosunkowo rozdzielone (art. 100 k.p.c.) Powódka wygrała proces w 76 %, pozwany zaś w 34%. W tej sytuacji uwzględniając, co uszło uwadze Sądu I instancji, również koszty sporządzonej opinii biegłego powódce należało zasadzić koszty w kwocie 1617,55 zł., o czym orzeczono jak w punkcie I wyroku. Przy czym koszty opinii biegłego zostały wypłacone z uiszczonych przez strony zaliczek. Ponieważ wydatek na koszty opinii sądowej był niższy od wysokości zaliczek to tą różnicę stosownie do art. 84 ustawy o kosztach w sprawach cywilnych należało zwrócić, o czym orzeczono jak w punkcie II wyroku. O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do art.98 k.p.c., o czym orzeczono jak w punkcie III wyroku.