Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 lipca 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Ireneusz Grodek

Sędziowie SO Krzysztof Gąsior (spr.)

del. SR Robert Sobczak

Protokolant Dagmara Szczepanik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Violetty Włodarczyk

po rozpoznaniu w dniu 04 lipca 2014 roku

sprawy P. S.

oskarżonego z art. 200 § 1 kk w zw. z art. 202 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku

z dnia 25 lutego 2014 roku sygn. akt VI K 486/13

na podstawie art.437§1 kpk, art.438 pkt 4 kpk, art.635 kpk w zw. z art.627 kpk, art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami)

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że wymiar orzeczonej wobec oskarżonego P. S. kary podwyższa do 4 (czterech) lat pozbawienia wolności;

2.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 400 (czterysta) złotych opłaty za obie instancje oraz kwotę 20 (dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt. IV Ka 301/14

UZASADNIENIE

P. S. został oskarżony o to, że w okresie czasu od lipca 2012r. do września 2012 roku w K., działając w warunkach czynu ciągłego, co najmniej kilka razy prezentował małoletniej poniżej 15 lat P. B., treści pornograficzne, w postaci filmu pornograficznego, oraz doprowadził ją do poddania się obcowaniu płciowemu poprzez odbycie stosunków płciowych, w tym oralnych oraz doprowadził ją do poddania się innym czynnościom seksualnym,

- tj. o czyn z art. 200 § l k.k. w zw. z art. 202 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd Rejonowy w Radomsku wyrokiem z dnia 25 lutego 2014 roku sygn. VIK 486/13 uznał oskarżonego winnym zarzucanego mu czynu, zmieniając w opisie czynu, że oskarżony działał w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i że doprowadził pokrzywdzoną także do wykonywania innych czynności seksualnych, przy czym przyjął, iż dopuścił się on czynu z art. 200 § 1 k.k. w zw. z art. 202 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 200 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 3 lat pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 41a§ 2 i 4 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu kontaktowania się i zbliżania do pokrzywdzonej P. B. na odległość mniejszą niż 10 metrów na okres 5 lat.

Wymierzył oskarżonemu 400 złotych tytułem opłaty i zasądził 1.000 złotych tytułem częściowego zwrotu wydatków, w pozostałej części przejął je na rachunek skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator Prokuratury Rejonowej w Radomsku, w części orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego.

Apelacja prokuratora, została wywiedziona z podstawy art. 438 pkt 4 k.p.k. i zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary 3 lat pozbawienia wolności, gdy okoliczności popełnienia czynu i rodzaj chronionego dobra oraz cele prewencji zarówno indywidualnej jak i generalnej, a także stopień oddziaływania na poczucie sprawiedliwości społecznej uzasadniają orzeczenie surowszej kary pozbawienia wolności.

W konkluzji skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego orzeczenia o karze i wymierzenie oskarżonemu kary 5 lat pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga apelacyjna jest zasadna w takim stopniu, że w wyniku jej wniesienia powstały podstawy do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez podwyższenie orzeczonej wobec oskarżonego kary do 4 lat pozbawienia wolności.

Należy podzielić stanowisko prokuratora określone w apelacji, iż orzeczona wobec oskarżonego P. S. kara w postaci 3 lat pozbawienia wolności jest rażąco niewspółmiernie łagodna. Zważyć wszak należy, iż wymierzona kara, winna być karą współmierną do wagi popełnionego przestępstwa. Orzeczona kara spełniać ma nie tylko cele wychowawcze i zapobiegawcze, ale musi także, być karą adekwatną do wagi popełnionego przestępstwa. Sąd orzekający powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na wymiar kary, a w szczególności stopień winy oskarżonego i stopień społecznej szkodliwości czynu, a także uwzględnić wszystkie okoliczności łagodzące i obciążające, ujawnione w toku przewodu sądowego.

O ile Sąd meriti powyższe okoliczności prawidłowo ustalił, to jednak wyciągnął z nich nieprawidłowy wniosek, co do tego, w jakiej wysokości powinna zostać orzeczona kara wobec oskarżonego P. S.. Oskarżony bowiem wykorzystał seksualnie dziecko w wieku 12 lat. Naruszył jedno z podstawowych dóbr jakim jest wolność seksualna. Niewątpliwie czyn ten może odbić trwałe piętno w psychice tak młodej osoby, niegotowej przecież na rozpoczęcie pożycia seksualnego. Tym bardziej było to niegodziwe, że oskarżony miał opiekować się pokrzywdzoną i dawać poczucie bezpieczeństwa. Natomiast oskarżony swój niezaspokojony popęd seksualny skierował wobec dziecka, nie bacząc na konsekwencje swojego działania. Fakt ten musi znaleźć swe właściwe odzwierciedlenie w represji karnej, by oskarżony zrozumiał niezwykle wysoką społeczną szkodliwość swojego zachowania oraz rozmiar wyrządzonej szkody, szczególnie w sferze psychicznej pokrzywdzonej. Nadto zwrócić należy uwagę, że P. S. zaprzestał swojego postępowania jedynie ze względu na fakt wyprowadzenia się konkubiny z dziećmi. Pomimo tych ważkich okoliczności Sąd I instancji wymierzył oskarżonemu karę oscylującą w dolnych granicach ustawowego zagrożenia. Zdaniem Sądu odwoławczego taki wymiar kary pozbawienia wolności jest nie do zaakceptowania.

W przekonaniu Sądu Okręgowego – biorąc pod uwagę wszystkie ustalone przez Sąd meriti okoliczności przedmiotowej sprawy – wymierzenie oskarżonemu P. S. za popełnione przezeń przestępstwo kary 4 lat pozbawienia wolności, będzie adekwatną reakcją karną, odpowiadającą społecznemu poczuciu kary sprawiedliwej, a kara taka spełni w sposób wystarczający cel wychowawczy i zapobiegawczy, a także w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Dlatego też należało podwyższyć oskarżonemu wymiar orzeczonej kary pozbawienia wolności do tej właśnie granicy.

Sąd odwoławczy utrzymał zaskarżony wyrok w pozostałej części, jako słuszny i odpowiadający przepisom prawa.

Na podstawie przepisów powołanych w sentencji wyroku Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego kwotę 400 zł tytułem opłaty za obie instancje oraz 20 zł tytułem wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym, uznając że ich uiszczenie w sytuacji materialnej oskarżonego nie będzie związane z nadmierną uciążliwością.