Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 306/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSA Andrzej Szawel (spr.)

Sędziowie SO Krzysztof Gąsior

SO Tomasz Ignaczak

Protokolant Dagmara Szczepanik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Roberta Wiznera

po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2014 roku

sprawy A. S.

oskarżonej z art.271§2 kk w zw. z art.273§1 kk w zw. z art.11§2 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Opocznie

z dnia 28 lutego 2014 roku sygn. akt II K 37/14

na podstawie art.437§1 kpk, art.438 pkt 1 kpk, art.455 kpk, art.624§1 kpk

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

-

przyjmuje, iż czyn wyczerpał dyspozycję art.271§2 kk w zw. z art.273 kk w zw. z art.11§2 kk,

-

eliminuje z zawartego w punkcie 2 wyroku rozstrzygnięcia dotyczącego świadczenia pieniężnego określenie terminu jego płatności,

-

w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

-

zwalnia oskarżoną od zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IV Ka 306/14

UZASADNIENIE

A. S. została oskarżona o to, że w listopadzie 2012 roku w miejscowości K., województwo (...), będąc właścicielem firmy PPHU (...) z siedzibą w K., ul. (...) i upoważnioną do wystawiania dokumentów poświadczyła nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w ten sposób, że wystawiła i podpisała dokumenty w postaci PIT – 11 za rok 2011 i 2012 na Z. M., poświadczając nieprawdę co do stosunku pracy i uzyskanych dochodów przez wyżej wymienionego, stwierdzając, że w 2011 roku uzyskał dochód w kwocie 14.391, 35 złotych gdzie faktycznie była to kwota 4.550 złotych oraz w 2012 roku uzyskał dochód w kwocie 1.288,75 złotych, gdzie faktycznie w tym okresie nie pracował, a następnie tak poświadczającymi nieprawdę dokumentami posłużyła się jako autentycznymi poprzez przesłanie ich pocztą do urzędu Skarbowego w P., przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

tj. o czyn z art. 271 § 2 kk w zw. z art. 273 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Sąd Rejonowy w Opocznie wyrokiem z dnia 28 lutego 2014 roku w sprawie II K 37/14 na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umorzył postępowanie karne w stosunku do oskarżonej A. S. na okres 1 roku próby;

- na podstawie art. 67 § 3 kk orzekł od oskarżonej na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 600 złotych, płatne w terminie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia;

- zasądził od oskarżonej 100 złotych tytułem opłaty oraz 90 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez prokuratora.

Apelacja wywiedziona została z podstawy prawnej art. 438 pkt 1 kpk i zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi obrazę przepisów prawa materialnego - art. 67 § 3 kk i art. 39 pkt 7 kk - poprzez orzeczenie świadczenia pieniężnego w wysokości 600 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej - płatnego w terminie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia, podczas gdy z treści tych artykułów nie wynika możliwość orzeczenia tego świadczenia z zakreślonym terminem jego płatności.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie zakreślonego 6 miesięcznego terminu na uiszczenie świadczenia pieniężnego w wysokości 600 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, w pozostałym zakresie o utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna.

Brak jest podstawy normatywnej dla zakreślania terminu uiszczenia świadczenia pieniężnego orzeczonego na mocy art. 67 § 3 kk albowiem owo świadczenie pieniężne nie zostało nazwane mianem „obowiązku”, wobec czego nie jest możliwe poprzez odpowiednie stosowanie przepisu art. 74 § 1 kk przy orzekaniu o warunkowym umorzeniu postępowania określanie czasu i sposobu uiszczenia świadczenia pieniężnego ( tak wyrok SA Katowice z 2008-09-30 II AKa 282/08 Krakowskie Zeszyty Sądowe 2009/1/81 ).

Zgodnie ze stanowiskiem przyjętym przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 04 grudnia 2003 roku w sprawie WA 55/03 wykonanie wyroku w tym zakresie następuje po jego uprawomocnieniu się, w sposób określony w art. 196 § 1 kkw (OSNKW 2004/2/21).

Co prawda Sąd Rejonowy zauważył fakt omyłkowego określenia terminu spełnienia ww. świadczenia, dając temu wyraz w uzasadnieniu wyroku, jednak uchybienie to nie mogło zostać naprawione w trybie instytucji sprostowania orzeczenia, ponieważ w tym wypadku doszłoby nie tyle do sprostowania omyłki, co do zmiany merytorycznej treści orzeczenia.

Z urzędu podnieść należy, iż Sąd Rejonowy – w ślad za wnioskiem prokuratora o warunkowe umorzenie postępowania - przyjął błędną kwalifikację prawną czynu przypisanego oskarżonej. Czyn ten został zakwalifikowany jako przestępstwo z art. 271 § 2 k.k, w związku z art. 273 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk, a kodeks karny nie przewiduje art. 273 § 1 kk, tylko art. 273 kk.

Zgodnie z art. 455 kpk nie zmieniając ustaleń faktycznych, Sąd odwoławczy poprawia błędną kwalifikację prawną niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. Poprawienie kwalifikacji prawnej na niekorzyść oskarżonego może nastąpić tylko wtedy, gdy wniesiono środek odwoławczy na jego niekorzyść.

Sytuacja procesowa w sprawie umożliwia Sądowi Okręgowemu poprawienie błędnej kwalifikacji prawnej czynu z art. 271 § 2 kk w zw. z art. 273 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na z art. 271 § 2 kk w zw. z art. 273 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Z urzędu zwrócić należy uwagę, iż błędnie prokurator określił, iż zaskarża wyrok „na korzyść” albowiem konkluzja apelacji skutkowała zmianą na niekorzyść oskarżonej.

Sąd Odwoławczy zwolnił oskarżoną od zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym na zasadach słuszności, albowiem to nie z jej winy musiało dojść do zmiany zaskarżonego orzeczenia.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13