Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2014 r. w Gliwicach

sprawy A. P. (P.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 4 października 2013 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od 1 września 2013r.

(-) SSO Grażyna Łazowska

Sygn. akt VIII U 2536/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4.10.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu A. P. prawa do emerytury w niższym wieku w oparciu o art. 184 z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) w związku z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. ( Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), ponieważ nie udowodnił on 15 – letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach, a jedynie 4 lata i 3 miesiące. Organ rentowy wskazał, że do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych nie zaliczył ubezpieczonemu okresu zatrudnienia od 1.03.1977 r. do 31.12.1987 r., ponieważ odwołujący nie przedstawił na tę okoliczność świadectwa pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, wystawionego przez pracodawcę.

Odwołanie od w/w decyzji wniósł ubezpieczony. Skarżący wniósł o przyznanie prawa do emerytury w warunkach szczególnych. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony podniósł, że w okresie od 1.03.1977 r. do 31.12.1987 r., gdy był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w S., wykonywał pracę kierowcy pojazdów samochodowych powyżej 3,5 tony oraz, że nie posiada świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych z tego okresu, bowiem pracodawca uległ likwidacji.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując stanowisko zawarte w skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący ukończył 60 rok życia w dniu 5.07.2013r., nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu do pracy w warunkach szczególnych okresy zatrudnienia:

- od 25.11.1972 r. do 31.10.1975 r. w Przedsiębiorstwie Państwowym (...), W. ul. (...) 1A, jako funkcjonariusza pożarnictwa,

- od 1.11.1975 r. do 24.02.1977 r., w Przedsiębiorstwie (...), M., ul. (...), w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony – czyli łącznie 4 lata 3 miesiące.

Ubezpieczony w okresie od 1.03.1977r. do 31.12.1987r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w S.. W lipcu 1990 r. w/w przedsiębiorstwo zostało przekształcone w (...) w S.. Przedmiotem działalności wspomnianego przedsiębiorstwa było świadczenie usług transportowych m.in. dla górnictwa i przedsiębiorstw budowlanych.

W w/w okresie odwołujący pracował jako kierowca samochodów ciężarowych powyżej 3,5 ton. Skarżący jeździł samochodami takimi jak np. S., T., których ładowność wynosiła do 25 ton, a samochody te były wyposażone w naczepy. Ubezpieczony przewoził materiały takie jak kamień, żwir, żużel, piasek, asfalt, a także kruszec taki jak dolomit. Wykonywał pracę kierowcy w pełnym wymiarze czasu pracy, nie wykonując przy tym innych czynności.

W dniu 31.12.1987r. pracodawca ubezpieczonego wystawił mu świadectwo pracy, w którym wskazał, że ubezpieczony w okresie od 1.03.1977r. do 31.12.1987r. wykonywał pracę kierowcy pojazdu ciężkiego powyżej 3,5 tony – tj. na stanowisku zaliczonym do I kategorii zatrudnienia wg zarządzenia nr 17 (...) wykaz A Dz. VIII poz. 2 pkt 2. Na tej podstawie firma (...) Sc, przechowawca dokumentacji osobowej pracodawcy ubezpieczonego wystawiła ubezpieczonemu świadectwo wykonywania prac w warunkach szczególnych. Takie same świadectwo pracy wystawione zostało współpracownikowi ubezpieczonego J. B..

Z. W., J. B., K. L. wraz z ubezpieczonymi pracowali w spornym okresie u tego samego pracodawcy na stanowiskach kierowców samochodów o ładowności powyżej 3,5 ton.

[dowody: akta organu rentowego, akta osobowe ubezpieczonego, Z. W., J. B., zeznania świadków K. L., Z. W., J. B., przesłuchanie ubezpieczonego]

Sąd uznał, że zeznania świadków K. L., Z. W., J. B. w przedmiocie prac wykonywanych przez ubezpieczonego zasługują na uwzględnienie. Świadkowie byli zatrudnieni w charakterze kierowców samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony, pracowali razem z ubezpieczonym, a zatem posiadają wiedzę o jego obowiązkach i miejscu świadczenia pracy. Ich zeznania są spójne, korespondujące z zeznaniami ubezpieczonego, a nadto znalazły odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych [Dz. U. z 2004r. Nr 39, poz 353 ze zm.] prawo do emerytury ma ubezpieczony urodzony po 31 grudnia 1948 roku , który:

-

ukończył 60 lat,

-

udokumentował do dnia 31.12.1998r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie A Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zm.),

-

nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa,

Po myśli § 2 ust. 1 i 2 w/w rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie

W niniejszej sprawie jedyną sporną okolicznością było czy ubezpieczony przepracował co najmniej 15 lat w szczególnych warunkach, przy udowodnionym już stażu pracy w warunkach szczególnych wynoszącym 4 lata i 3 miesiące.

W stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku Wykazie A, Dział VIII, pod pozycją 2 wymienione są m.in. prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych).

Z postępowania dowodowego wynika, że ubezpieczony w spornym okresie wykonywał pracę w charakterze kierowcy samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, nie wykonując przy tym innych prac. Potwierdzają to zeznania świadków, zatrudnionych na takich samych stanowiskach, jak również świadectwo pracy wystawione przez pracodawcę ubezpieczonego. W dokumencie tym wyraźnie wskazano, że ubezpieczony pracował na stanowisku zaliczonym do prac w warunkach szczególnych.

Bez znaczenia pozostaje fakt, że ubezpieczony nie posiadał właściwego świadectwa pracy w szczególnych warunkach za sporny okres pracy w Przedsiębiorstwie (...) w S., tj. późniejszym (...). Powyższa okoliczność została bowiem wykazana w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem, nie obowiązują ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia, w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z 21 września 1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

W konsekwencji należy uznać, że po uwzględnieniu do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach okresu spornego, ubezpieczony legitymuje się na dzień 1 stycznia 1999 r. wymaganym 15 - letnim okresem takiej pracy.[ vide wyliczenie organu rentowego k. 14].

Mając na względzie powyższe Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od dnia 1 września 2013 r.

SSO Grażyna Łazowska

ZARZĄDZENIE

1. uzasadnienie odnotować,

2. odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego wraz z aktami ,

3. kalendarz 14 dni lub z wpływem.