Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód A. B. wniósł o zasądzenie od pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w B. kwoty 28.800 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa.

W uzasadnieniu wskazał, że jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w B. przy ul. (...). Własność tego lokalu nabyła w drodze umowy sprzedaży jego matka, zaś po jej śmierci, w wyniku spadkobrania, odziedziczył je powód i jego rodzeństwo. W wyniku działu spadku jego właścicielem został powód. W umowie sprzedaży wymienia się wyraźnie pomieszczenie piwniczne jako przynależne do zajmowanego przez powoda lokalu mieszkalnego. W wyniku wadliwie przeprowadzonej inwentaryzacji pozwana Wspólnota Mieszkaniowa przekazała innej osobie piwnicę przynależną do lokalu powoda. Powód od 12 lat nie może korzystać z piwnicy, w wyniku czego zmuszony jest do składowania niepotrzebnych i zużytych materiałów budowlanych, farb i innych rzeczy w mieszkaniu. Powód ponosi zatem straty miesięczne w wysokości 200 zł przez okres 12 lat. Strata stanowi kwotę czynszu, który mógłby uzyskać na rynku gdyby wynajmował zajętą piwnicę.

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu zaprzeczyła, aby powodowi przysługiwało roszczenie. Podniosła także zarzut przedawnienia wobec dochodzenia przez powoda roszczenia za 12 lat, jak i zakwestionowała wysokość dochodzonego odszkodowania. Wskazała, że pozwany nie wykazał, iż przysługuje mu jakiekolwiek prawo do spornej piwnicy. Powołała się na art. 1027 k.c. i podniosła, że wbrew twierdzeniom powoda w akcie notarialnym nie wymieniono piwnicy jako przynależności lokalu mieszkalnego, co do którego powód uzurpuje sobie prawo. Powód nie przedłożył także dowodu, aby dla lokalu nabytego przez I. B. aktem notarialnym z dnia 30 grudnia 1999 r. założono księgę wieczystą. Według wiedzy, którą posiada strona pozwana, księgi wieczystej nie założono. Tak więc powód nie może żądać odszkodowania za okres od 1999 r., bowiem chociaż umowę w formie aktu notarialnego zawarto 30 grudnia 1999 r., to istotny jest moment powstania prawa własności. Z tego powodu powód nie może mieć absolutnie żadnego prawa do domagania się odszkodowania za brak dostępu do piwnicy skoro jak się zdaje wynikać ze stanu prawnego zajmuje on lokal bez tytułu prawnego.

Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2012 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w sprawie o sygnaturze akt I C 3310/12:

1. oddalił powództwo,

2. zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 2417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

3. kosztami sądowymi, od których powód był zwolniony, obciążył Skarb Państwa - Sąd Rejonowy w Bydgoszczy.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje.

W dniu 30 grudnia 1999 r. Gmina Miasto (...)sprzedała I. B. lokal mieszkalny nr (...) położony w B. przy ul. (...) i oddała w użytkowanie wieczyste (...) części gruntu nieruchomości objętej księgą wieczystą KW nr (...) za opłatą roczną na okres 99 lat. W/w umowa nie stanowi, aby do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w B. przy ul. (...) przynależało pomieszczenie piwniczne.

Sąd I instancji przytoczył treść art. 1027 k.c. i stwierdził, że powód nie wykazał, że jest spadkobiercą I. B., która w dniu 30 grudnia 1999 r. nabyła od Gminy Miasto (...) lokal mieszkalny nr (...) położony w B. przy ul. (...), ale wobec stanowiska pozwanej wyrażonego w mowie końcowej na rozprawie w dniu 14 grudnia 2012 r. Sąd Rejonowy uznał to za fakt przyznany. Powód jednak nie wykazał, że dla przedmiotowego lokalu mieszkalnego została założona księga wieczysta. Nie dowiódł również, że zostały spełnione przesłanki z z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm., określanej dalej jako: ustawa).

Niezależnie od powyższego akt notarialny nie wymienia pomieszczenia piwnicznego jako przynależnego do lokalu mieszkalnego nr (...) położony w B. przy ul. (...).

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Koszty, jakie poniosła pozwana to kwota 2.417 zł, w tym 2.400 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika powoda ustalonego w oparciu o § 6 pkt 5 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013, poz. 490) i kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Apelację od wyroku złożył powód zaskarżając go w całości i wnosząc o:

1. uchylenie zaskarżonego wyroku w pkt 1 jego sentencji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania,

2. zmianę zaskarżonego wyroku w pkt 2 jego sentencji i nie obciążanie powoda na rzecz pozwanej kosztami postępowania w żadnej części.

Dodatkowo wniósł o uzupełnienie postępowania dowodowego poprzez dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z zeznań świadków.

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie:

1.  prawa materialnego, tj. art. 5 k.c. poprzez jego niezastosowanie przez Sąd I instancji i nieuwzględnienie okoliczności takich, jak zły stan zdrowia oraz sytuacja materialna powoda w odniesieniu do możliwości finansowych pozwanej,

2.  prawa procesowego, tj. art. 102 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i niesłuszne obciążenie powoda kosztami postępowania procesowego w części dotyczącej zwrotu kosztów ustanowienia profesjonalnego zastępstwa procesowego pomimo złej sytuacji materialnej powoda.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny, które to ustalenia Sąd Okręgowy przyjmuje za własne i czyni je podstawą swojego rozstrzygnięcia bez potrzeby ponownego ich przytaczania. Zarzuty apelacji są bezzasadne i stanowią polemikę ze słusznymi ustaleniami Sądu I instancji.

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku. Roszczenie powoda nie mogło zostać uwzględnione, ponieważ w przedmiotowej sprawie nie zachodziły przesłanki określone w art. 7 ust. 2 ustawy. Lokal mieszkalny nabyty od Gminy (...) nie posiada pomieszczenia przynależnego i w związku z tym powód nie może domagać się odszkodowania za jego brak. Z przedłożonego aktu notarialnego wynika jednoznacznie, iż w skład lokalu wchodzą tylko i wyłącznie 3 pokoje, kuchnia, przedpokój, łazienka. Brak jest natomiast wzmianki o jakichkolwiek pomieszczeniach przynależnych, o których mowa w art. 2 ust. 4 ustawy. Reasumując skoro przedmiotowy lokal nie ma pomieszczenia przynależnego, to powód nie może domagać się odszkodowania z tytułu braku dostępu do piwnicy. Piwnica nigdy nie była przynależna do tego lokalu.

Stąd też zarzuty podniesione przez skarżącego w apelacji nie mogły zostać uwzględnione. Podkreślenia wymaga również fakt, iż przepis art. 5 k.c. stanowi podstawę obrony przed realizacją (wykonywaniem) prawa podmiotowego, jeśli pozostaje ona w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego i społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa, nie może natomiast stanowić samodzielnej podstawy dochodzonego roszczenia (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 2009 r., I UK 174/09).

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację jako niezasadną.

W przedmiocie kosztów postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zastosowania art. 102 kpc i obciążył powoda tymi kosztami na mocy art. 98 kpc w zw. z art. 108 par.1 kpc .

Na oryginale właściwe podpisy

Za zgodność z oryginałem