Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 6 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy lI Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Piotr Starosta
Sędziowie: SO Wojciech Borodziuk

SO Tomasz Adamski (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2013 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku Syndyka Masy Upadłości (...)

(...)

S. w upadłości likwidacyjnej

przy uczestnictwie L. P.

o wpis w księdze wieczystej

na skutek apelacji wnioskodawcy

od postanowienia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 3 lipca 2013 roku

Dz. Kw (...)

postanawia:

1. apelację oddalić;

2. zasądzić od wnioskodawcy na rzecz uczestnika kwotę 107 złotych

tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Na oryginale właściwe podpisy
Za zgodność z oryginałem

Sygn. akt II Ca 654/13

UZASADNIENIE

4 marca 2013 roku Syndyk Masy Upadłości (...) w S. wniósł o zmianę hipoteki przymusowej zwykłej do kwoty 488 249,32 zł, wpisanej na rzecz wnioskodawcy dnia 20.06.2007 r. w księdze wieczystej Kw Nr (...) na podstawie postanowienia Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 18.04.2007 r., sygn. akt I Co 20/07, na hipotekę przymusową zwykłą w kwocie 488 249,32 zł wraz z ustawowymi odsetkami, wpisaną na rzecz wnioskodawcy, na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 3.07.2012 r.T sygn. akt I C 218/09 i wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 5.12.2012 r., sygn. akt V Ca 918/12.

Ewentualnie wnioskodawca wniósł o wykreślenie ww. hipoteki przymusowej, wpisanej na podstawie postanowienia o zabezpieczeniu, i wpisanie nowej hipoteki przymusowej - na podstawie wyżej wskazanych wyroków.

Postanowieniem z dnia 25.04.2013 r. referendarz sądowy oddalił wniosek. Dnia 22.05.2013 r. wpłynęła do Sądu skarga wnioskodawcy na postanowienie referendarza, które utraciło moc na skutek skargi. Do skargi wnioskodawca dołączył zaświadczenie Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 16.05.2013 r., wydane w sprawie I C 218/09, w którym potwierdzono, że pozew w sprawie I C 218/09 wniesiony został w terminie określonym w postanowieniu zabezpieczającym I Co 20/07 i zabezpieczenie to dotyczyło roszczenia dochodzonego w postępowaniu I C 218/09.

Postanowieniem z dnia 3 lipca 2013 roku Sąd Rejonowy w Bydgoszczy oddalił wniosek o zmianę hipoteki przymusowej zwykłej wpisanej na podstawie postanowienia Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 18 kwietnia 2007 roku I Co 20/07 na hipotekę przymusową zwykłą wpisaną na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 3 lipca 2012 roku I C 218/09 i wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 5 grudnia 2012 roku V Ca 918/12 w księdze wieczystej (...).

Powyższe postanowienie Sąd I instancji wydał w oparciu o następujące ustalenia i

1

rozważania prawne:

Zgodnie z art. 626 ⁸ § 2 k.p.c. rozpoznając wniosek o wpis, sąd bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej.

Księga wieczysta Kw Nr (...) prowadzona jest dla lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość, położonego przy ul. (...) w B.. Jako właściciel lokalu w dziale II księgi wieczystej ujawniony jest L. P..

W dziale IV w/w księgi wieczystej dnia 20.06.2007 r., na wniosek z dnia 17.05.2007r., wpisano hipotekę przymusową zwykłą w kwocie 488 249,72 zł na rzecz (...) w S. na podstawie postanowienia Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia dnia 18.04.2007 r., sygn. akt I Co 20/07, wydanego w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia. Z postanowienia z dnia 18.04.2007 r. wynika, że roszczenie wnioskodawcy było skierowane przeciwko K. S., który w chwili wpisu hipoteki przymusowej (dnia 20.06.2007 r.) był ujawniony w dziale II księgi wieczystej jako właściciel lokalu. Z treści księgi wieczystej Kw Nr (...) wynika, że dnia 20.07.2007r. w miejsce K. S. został wpisany w dziale II księgi wieczystej uczestnik L. P., na podstawie umowy sprzedaży z dnia 6.06.2007 r.

W postanowieniu Sądu Okręgowego z dnia 18.04.2007r. nie wymieniono rodzaju roszczenia zabezpieczonego tym postanowieniem. Z dołączonego do skargi zaświadczenia Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 16.05.2013 r., wydanego w sprawie I C 218/09, wynika, że pozew w sprawie I C 218/09 wniesiony został w terminie określonym w postanowieniu zabezpieczającym I Co 20/07 i zabezpieczenie to dotyczyło roszczenia dochodzonego w postępowaniu I C 218/09. Z wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 3.07.2012 r., sygn. akt I C 218/09 i wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 5.12.2012 r., sygn. akt V Ca 918/12 wynika, że orzeczenia te zostały wydane w sprawie o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną. W wyroku z dnia 5.12.2012 r. Sąd Apelacyjny w Gdańsku uznał za bezskuteczną w stosunku do wnioskodawcy umowę podziału majątku dorobkowego zawartą pomiędzy H. S. i K. S..

Z okoliczności powyższych wynika, że postanowienie Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 18.04.2007r.f I Co 20/07, miało zabezpieczać roszczenie wnioskodawcy o uznanie za bezskuteczną czynności prawnej opisanej w wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 5.12.2012 r.

Sąd I instancji wskazał, że w orzecznictwie sądowym i w doktrynie wskazuje się, iż

2

nie jest dopuszczalne zabezpieczenie powództwa ze skargi pauliańskiej (art. 527 k.c.) przez ustanowienie hipoteki przymusowej na nieruchomości pozwanej osoby trzeciej, gdyż nie jest to roszczenie pieniężne (vide : postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 10.05.2012 r., I Acz 705/12, LEX nr 1171391, M.Pr.Bank. 2012/12/13-14; postanowienie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 21.11.1996 r., I ACz 867/96, Wokanda 1997 r., Nr 7, str. 49, baza danych Legalis; Jagieła [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, pod red. K. Piaseckiego, Wydawnictwo C.H. Beck, 2006 r., komentarz do art. 755 k.p.c, baza danych Legalis).

W przedmiotowej księdze wieczystej dnia 20.06.2007r. wpisano hipotekę przymusową na zabezpieczenie roszczenia, które okazało się być roszczeniem niepieniężnym o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną. Wpis hipoteki przymusowej z dnia 20.06.2007 r. jest prawomocny i jego prawidłowość nie może być badana w niniejszym postępowaniu.

Zgodnie z art. 109 ust. I ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece wierzyciel może uzyskać hipotekę przymusową na wszystkich nieruchomościach dłużnika, jeżeli jego wierzytelność jest stwierdzona tytułem wykonawczym. Mając na uwadze treść art. 68 ust. I u.k.w.h. należy stwierdzić, że podstawą wpisu hipoteki przymusowej może być tylko tytuł wykonawczy obejmujący wierzytelność pieniężną. W odniesieniu do wyroku sądowego, podstawą wpisu hipoteki przymusowej może być tylko wyrok zasądzający na rzecz wierzyciela określoną kwotę wyrażoną w pieniądzu, zaopatrzony w klauzulę wykonalności.

Zgodnie z art. 776 zd. 2 k.p.c. tytułem wykonawczym jest tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzulę wykonalności.

Dołączony do wniosku wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 3.07.2012 r., sygn. akt I C 218/09 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 5.12.2012 r., sygn. akt V Ca 918/12, nie zostały zaopatrzone w klauzulę wykonalności, nie stanowią zatem tytułu wykonawczego, mogącego być podstawą wpisu hipoteki przymusowej w księdze wieczystej. Dotyczy to zarówno żądania podstawowego, o przekształcenie hipoteki przymusowej wpisanej na podstawie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia (art, 110 u.k.w.h.) w hipotekę przymusową wpisaną na podstawie w/w wyroków sądowych, jak i żądania ewentualnego, wykreślenia hipoteki przymusowej wpisanej na podstawie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia i wpisania nowej hipoteki na podstawie w/w wyroków sądowych. Do wniosku dołączono postanowienie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 19.02.2013 r. stwierdzające prawomocność wyroku tego Sądu z dnia 5.12.2012 r., I

3

ACa 918/12, co w świetle art. 776 zd. 2 k.p.c. nie czyni z wyroków dołączonych do wniosku tytułu wykonawczego.

Z art. 68 ust. I u.k.w.h. wynika, że hipoteka może zabezpieczać jedynie wierzytelność pieniężną. Art. 68 ust. I u.kw.h. umieszczony jest wśród przepisów regulujących hipotekę w ogólności ( Dział II, Rozdział I u.k.w.h.), dotyczy zatem zarówno hipoteki umownej, jak i hipoteki przymusowej. Hipoteką przymusową można zabezpieczyć jedynie wierzytelność pieniężną, z uwagi na generalną zasadę wyrażoną w art. 68 ust. I u.k.w.h., od której przepisy dotyczące hipoteki przymusowej nie wprowadzają wyjątku (vide: I. Heropolitańska [w:] Ustawa o księgach wieczystych i hipotece. Komentarz, I. Heropolitańska, A. Drewicz-Tułodziecka, K. Hryćków-Mycka, P. Kuglarz, Wydawnictwo C.H.Beck, 2013 r., komentarz do art. 110 u.k.w.h, baza danych Legalis). Wierzytelność ma charakter pieniężny, gdy odnosi się do świadczenia polegającego na przeniesieniu przez dłużnika na wierzyciela pewnej liczby jednostek pieniężnych (vide : T. Czech, Hipoteka, Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2011, str. 120). Z jednoznacznego brzmienia art. 68 ust. I u.k.w.h. wynika, że hipoteka nie może zabezpieczać roszczeń niepieniężnych.

Roszczenie o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną wobec powoda ma charakter niepieniężny. Pozwany w sprawie o uznanie czynności prawnej przenoszącej własność nieruchomości za bezskuteczną wobec powoda, na skutek rozstrzygnięcia uznającego zasadność roszczenia powoda, nie jest zobowiązany do zapłaty określonej kwoty pieniężnej na rzecz powoda, ale do znoszenia ewentualnej egzekucji z nieruchomości (art. 532 k.c). Możliwość zwolnienia się przez pozwanego od zadośćuczynienia roszczeniu wierzyciela żądającego uznania czynności prawnej za bezskuteczną, poprzez zaspokojenie wierzyciela, jest uprawnieniem pozwanego wynikającym z art. 533 k.c, które nie rodzi po stronie powoda uprawnienia do żądania zapłaty od osoby trzeciej, która uzyskała korzyść majątkową wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli.

Z treści wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 5.12.2012 r. wynika, że dłużniczką osobistą wnioskodawcy jest H. S.. H. S. wraz z mężem była współwłaścicielką lokalu objętego księgą wieczystą Kw Nr (...). K. S. został wpisany jako jedyny właściciel nieruchomości lokalowej dnia 22.01.2004r., na podstawie majątkowej umowy małżeńskiej wyłączającej wspólność ustawową i umowy o podział majątku dorobkowego z dnia 30.12.2003 r.

W postanowieniu z dnia 18.05.2012 r., sygn. akt IV CSK 560/11 Sąd Najwyższy stwierdził, że prawomocny wyrok uwzględniający powództwo wierzyciela przeciwko

4

dłużnikowi i osobie trzeciej na podstawie art. 527 k.c. - także łącznie z tytułem wykonawczym wydanym na rzecz wierzyciela przeciwko dłużnikowi - nie stanowi podstawy wpisu hipoteki przymusowej na nieruchomości osoby trzeciej nabytej przez nią w wyniku czynności uznanej za bezskuteczną (OSNC 2013/2/21). Sąd Najwyższy podkreślił w uzasadnieniu postanowienia, że zgodnie z art. 109 u.k.w.h. hipotekę przymusową wierzyciel może uzyskać tylko na nieruchomości stanowiącej własność dłużnika osobistego.

W księdze wieczystej Kw Nr (...) jako właściciel lokalu wpisany jest L. P., który nie jest dłużnikiem wnioskodawcy i przeciwko któremu nie toczyło się postępowanie o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną.

Wnioskodawca nie przedłożył tytułu wykonawczego przeciwko aktualnemu właścicielowi nieruchomości, który mógłby stanowić podstawę wpisu nowej hipoteki przymusowej w w/w księdze wieczystej. Wnioskodawca nie przedłożył również tytułu wykonawczego, który mógłby stanowić podstawę zmiany wpisu hipoteki przymusowej z dnia 20.06.2007 r. w zakresie podstawy wpisu. Wobec powyższego Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 626 ⁹ k.p.c.

Apelację od powyższego postanowienia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 3 lipca 2013 roku w sprawie Dz. Kw (...), Kw (...) wywiodła wnioskodawczyni wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia i uwzględnienie wniosku o wpis w całości, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.

Apelująca zarzuciła orzeczeniu Sądu Rejonowego w Bydgoszczy: 1. Naruszenie prawa materialnego tj. art. 68 ustawy o księgach wieczystych i hipotece i art. 532 kc poprzez przyjęcie, że na podstawie wyroku ze skargi pauliańskiej nie może być wpisana hipoteka przymusowa, gdyż roszczenie o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną ma charakter niepieniężny;

2.Naruszenie prawa materialnego, tj. art. 527 kc poprzez uznanie, że przepis ten jest źródłem odrębnego roszczenia niepieniężnego, podczas gdy jest jedynie źródłem uprawnienia procesowego umożliwiającego realizację roszczenia pieniężnego; 3.Naruszenie prawa procesowego tj. art. 747 kpc poprzez ustalenie, że Sąd Okręgowy w Bydgoszczy nie mógł wydać orzeczenia zabezpieczającego skargę pauliańską poprzez ustanowienie hipoteki przymusowej;

5

4.Naruszenie prawa procesowego tj. art. 365 kpc poprzez nieuwzględnienie związania sądu w niniejszej sprawie wcześniejszym orzeczeniem zabezpieczającym roszczenie i nieuwzględnienie jego prejudycjalnego charakteru;

5.Naruszenie prawa procesowego, tj. art. 730 kpc i art. 730 ¹ kpc poprzez wydanie orzeczenia powodującego nieskuteczność udzielonego wcześniej zabezpieczenia.

W uzasadnieniu apelacji wnioskodawczyni podkreśliła, że sąd I instancji niezasadnie przyjął, iż w postępowaniu ze skargi pauliańskiej, zabezpieczenie roszczenia nie może nastąpić poprzez wpisanie hipoteki przymusowej. Apelująca podnosi, że skoro niedopuszczalnym jest zabezpieczenia roszczenia poprzez wpisanie hipoteki przymusowej, to nie wiadomo jak należałoby zabezpieczyć roszczenie, dodaje też, że orzeczenie Sądu Najwyższego, na które powołuje się Sąd I instancji ma charakter oderwany od całokształtu orzecznictwa i nie sposób się z nim zgodzić. Dodaje wreszcie, że pozwany zbył własność nieruchomości na rzecz osoby trzeciej i nieuwzględnienie obecnego wniosku doprowadzi do stanu, gdy wyrok nie będzie mógł być zrealizowany.

Uczestnik L. P. wniósł o oddalenie apelacji oraz o zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych. W uzasadnieniu odpowiedzi na apelację wskazał, że postanowienie sądu I instancji jest prawidłowe, w szczególności prawidłowe jest przyjęcie przez sąd, iż uprawnienie uzyskane przez wierzyciela w wyniku uwzględnienia jego powództwa pauliańskiego jest realizowane w ten sposób, że osoba trzecia uznawana jest za materialnoprawnie zobowiązana względem wierzyciela pauliańskiego i jej obowiązek polega na znoszeniu egzekucji skierowanej do przedmiotu znajdującego się w jego majątku. Chcąc uzyskać takie zaspokojenie, wierzyciel musi legitymować się tytułem wykonawczym przeciwko dłużnikowi i wyrokiem uwzględniającym powództwo pauliańskie. W niniejszej sprawie wierzyciel dysponuje orzeczeniem uwzględniającym powództwo o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną, której stronami byli H. i K. S. oraz tytułem wykonawczym przeciwko H. S.. Obecny właściciel nie jest osobą, wobec której wierzyciel wystąpił z powództwem pauliańskim, nie musi zatem znosić postępowania egzekucyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanej była niezasadna.

Na wstępie czynionych tu rozważań stwierdzić należało, że w ocenie Sądu

6

Odwoławczego, Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne z rozważeniem całokształtu materiału dowodowego, bez przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów, o której mowa w treści art. 233 § 1 k.p.c. Wobec tego, Sąd Okręgowy podzielił poczynione ustalenia Sądu I instancji i przyjmuje je za własne. Nie było zatem w niniejszej sprawie konieczności ich ponownego tu przytaczania. Podobnie sąd odwoławczy podziela wywód prawny zaprezentowany przez sąd I instancji.

Wskazać w tym miejscu również było warto, że Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale 7 Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2008 roku, sygn. akt III CZP 49/07 (OSNC 2008/6/55), że Sąd II instancji rozpoznający sprawę na skutek wniesionego środka odwoławczego, nie jest związany przedstawionymi w niej zarzutami dotyczącymi prawa materialnego. Wiążą go natomiast zarzuty dotyczące naruszenia prawa procesowego.

W pierwszej kolejności sąd odwoławczy wskazuje, że z regulacji zawartej w art. 527 kc wynika, że ochrona wierzyciela, którą zapewnia skarga pauliańska, sprowadza się do uznania czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli za bezskuteczną w stosunku do wierzyciela, który czynność zaskarżył. Orzeczenie zapadłe w takiej sprawie ma charakter konstytutywny. Konsekwencją uwzględnienia roszczenia pauliańskiego jest nabycie przez wierzyciela uprawnienia do prowadzenia egzekucji z majątku osoby trzeciej, która odniosła korzyść z zaskarżonej czynności, uprawnienie to jednak jest ograniczone tylko do przedmiotów majątkowych, które wskutek uznania czynności prawnej za bezskuteczną wyszły z majątku dłużnika lub do niego nie weszły (art. 532 kc). Nie jest to zatem roszczenie pieniężne. Hipoteka zaś zabezpiecza roszczenia pieniężne (art. 68 ustawy o księgach wieczystych i hipotece).

Co do żądania udzielenia zabezpieczenia w niniejszej sprawie poprzez ustanowienie hipoteki przymusowej na nieruchomości należącej do uczestnika J. P. (czy też jak tego żąda apelująca - zmianę istniejącej hipoteki przymusowej), to - w ocenie sądu odwoławczego - żądanie takie nie może zostać uwzględnione. Hipotekę przymusową, zgodnie z regulacją art. 109 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, można ustanowić na nieruchomości stanowiącej własność dłużnika osobistego wnioskodawcy, a po wtóre prawomocny wyrok uzyskany w sprawie wszczętej skargą pauliańska przeciwko osobie, która nabyła własność nieruchomości z pokrzywdzeniem wierzyciela, upoważnia jedynie wierzyciela do prowadzenia egzekucji z przedmiotu

7

zakwestionowanej czynności prawnej w celu ochrony wierzytelności przysługującej wobec dłużnika osobistego (art. 532kc). Istotnym warunkiem takiej egzekucji wierzyciela jest uzyskanie tytułu wykonawczego przeciwko dłużnikowi osobistemu, określającego bliżej chronioną wierzytelność. Nie oznacza to jednak, że w takiej sytuacji powstają podstawy do obciążenia hipoteką przymusową nieruchomości osoby trzeciej, nabytej na podstawie czynności prawnej fraudacyjnej (art. 527 kc). Prawomocny wyrok uzyskany przez wierzyciela w takiej sprawie nie może stanowić podstawy wpisu hipoteki przymusowej (art. 109 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece) na nieruchomości osoby trzeciej, nabytej przez tę osobę na podstawie kwestionowanej czynności prawnej, zarówno samodzielnie, jak i łącznie z tytułem wykonawczym przysługującym wnioskodawcy wobec dłużnika (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2012 roku, IV CSK 560/11). Może stanowić jedynie podstawę do podjęcia czynności egzekucyjnych. Żądanie wnioskodawczyni - sprowadzające się w istocie do ustanowenia hipoteki przymusowej - winno zatem ulec oddaleniu.

Co do sformułowanych przez apelującą zarzutów naruszenia przez sąd I instancji prawa procesowego, które to naruszenie miało mieć wpływ na wydane orzeczenie, to sąd odwoławczy wskazuje, że do takiego naruszenia nie doszło. Sąd I instancji nie kwestionował - co wyraził expressis verbis - postanowienia Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 18 kwietnia 2007 roku, wskazał jedynie, że w orzeczeniach na które obecnie powołuje się wnioskodawczyni jako podstawę wpisu hipoteki przymusowej (tj. wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 3 lipca 2012 roku i Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 5 grudnia 2012 roku) nie sposób doszukać się podstaw do wpisania hipoteki przymusowej: nie tylko bowiem nie są to orzeczenia zasądzające świadczenie pieniężne, ale nadto nie są one zaopatrzone w klauzulę wykonalności przeciwko aktualnemu właścicielowi nieruchomości. W orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych (w oparciu o art. 109 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece) powszechnie wskazuje się natomiast - a linię tę podziela sąd w niniejszej sprawie - że podstawę wpisu w księdze wieczystej hipoteki przymusowej może stanowić jedynie oryginał tytułu wykonawczego, przy czym formułę tę należy rozumieć w ten sposób, że oryginalny tytuł wykonawczy powinien być załączony do wniosku o wpis, a nie w dowolnym późniejszym czasie, w szczególności na etapie postępowania apelacyjnego (por. uzasadnienia uchwał Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2005 roku, IM CZP 101/05 i z dnia 16 grudnia 2009 roku, III CZP 80/09). Takiego zaś oryginału tytułu wykonawczego

8

wnioskodawczyni nie załączyła, z przyczyn formalnych zatem również brak było podstaw do uwzględnienia wniosku.

Sąd odwoławczy wskazuje przy tym, że nie jest rolą sądu - czego oczekuje apelująca - wskazywanie z jakich instytucji winien skorzystać wierzyciel, by doprowadzić do skutecznego wyegzekwowania swego roszczenia, w szczególności zaś wskazywanie w jaki sposób winien skutecznie zabezpieczyć swoje roszczenie, gdy ten przez szereg lat nie analizuje stanu prawnego nieruchomości z których zamierza prowadzić egzekucję.

Sąd wskakuje nadto, że zarzut naruszenia art. 365 kpc, art. 730 kpc i art. 730 ¹ kpc pozostaje całkowicie niezrozumiały i chybiony w sytuacji, gdy sąd nie orzekał w przedmiocie ewentualnego wykonania postanowienia sądu procesowego z 18 kwietnia 2007 roku o udzieleniu zabezpieczenia, a proces dla potrzeb którego zabezpieczenie zostało udzielone, został już prawomocnie zakończony i to na 4 miesiące przed złożeniem wniosku w niniejszej sprawie.

Wobec tego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc apelację - jako nieuzasadnioną- oddalił.

Jednocześnie sąd odwoławczy orzekł w przedmiocie kosztów postępowania odwoławczego zasądzając od pozwanej na rzecz powoda kwotę 107 zł (art. 98 § 1 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc), pozwana bowiem przegrała postępowanie apelacyjne. Kwota ta odpowiada wynagrodzeniu pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym w postępowaniu apelacyjnym przed sądem okręgowym (90 zł) oraz wydatkowi w postaci opłaty skarbowej od pełnomocnictwa - 17 zł.