Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Aneta Żołnowska

Protokolant – stażysta A. O.

w obecności oskarżyciela publ. M. W.

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2014r. i 23 czerwca 2014r. sprawy

B. R. (1)

c. J. i W. z domu S.

ur. (...) w O.

obwinionej o to, że:

w dniu 13 lutego 2014r. o godz. 11:23 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki S. o nr rej. (...) nie zachowała bezpiecznej odległości podczas manewru omijania pojazdu marki B. o nr rej. (...) w wyniku czego doprowadziła do zderzenia i uszkodzenia pojazdów czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

- tj. za wykroczenie z art. 86§1 kw w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 2 Ustawy Prawo o ruchu drogowym

ORZEKA

I.  obwinioną B. R. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to z mocy art. 86§1 kw skazuje ją na karę grzywny w wymiarze 300 (trzystu) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 i 3 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinioną zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w kwocie 30 (trzydzieści) złotych oraz kosztami opinii biegłego w kwocie 644,48 (sześćset czterdzieści cztery 48/100) złotych

IX W 1711/14

UZASADNIENIE

Obwiniona B. R. (1) zamieszkuje w O.. Jest (...), osiąga miesięczny dochód około (...)złotych. W przeszłości nie była karana za wykroczenia w ruchu drogowym (k. 15).

W dniu 13 lutego 2014 r. B. R. poruszała się pojazdem marki S. o nr rej. (...). około godz. 11:23 udała się na ul. (...) w O., gdzie chciała zaparkować swój pojazd przed budynkiem nr (...). Zbliżając się do wyznaczonych miejsc parkingowych przez budynkiem nr (...) zauważyła, że ostatnie z miejsc przy latarni jest wolne. Na miejscu obok stał pojazd marki B. o nr rej. (...), w którym przebywał kierujący K. S. (1). Pojazd B. nie był zaparkowany równolegle do wyznaczonych miejsc postojowych, stał pod skosem gdyż kolejne pojazdy zaparkowane na parkingu wymuszały takie ustawienie samochodu. Obwiniona wykonując manewr skrętu w prawo i wjazdu w miejsce parkingowe nie zachowała bezpiecznej odległości od pojazdu B. i doprowadziła do zderzenia pojazdów i ich uszkodzenia czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. W wyniku zdarzenia w pojeździe marki B. o nr rej. (...) powstały następujące uszkodzenia: zarysowany tylny zderzak po prawej stronie na wysokości od 43 cm do 61 cm od podłoża i szerokości 19 cm oraz zarysowany błotnik tylny prawy na nadkolu prawym na wysokości od 61 cm do 65 cm o podłoża o szerokości 54 cm. Natomiast w pojeździe marki S. o nr rej. (...) zarysowany został zderzak przedni z lewej strony na wysokości 43 cm do 65 cm od podłoża i na szerokości 26 cm.

(dowód: notatka urzędowa k. 4, protokół oględzin pojazdu marki S. k. 5, protokół oględzin pojazdu marki B. k. 6, szkic miejsca zdarzenia k. 7, zdjęcia k. 21, k. 40-47, zeznania pokrzywdzonego K. S. k. 9v, k. 22v.-23, opinia techniczna biegłego E. R. k. 25-38, zeznania biegłego E. R. k. 48-48v.)

Wobec powyższego B. R. (1) została obwiniona o popełnienie wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 23 ust. 1 pkt. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Obwiniona nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, wyjaśniła, iż zamierzała zaparkować przy ul. (...). Podczas wykonywania manewru nie mogła ustawić pojazdu prostopadle do jezdni, ponieważ pojazd pokrzywdzonego stał ukośnie z kołami na chodniku. Obwiniona zaznaczyła, iż nie mogła zaparkować w taki sposób jak inne pojazdy, gdyż jej samochód stoi na parkingu kilka godzin. Gdy ponawiała manewr parkowania miała wrażenie, że pojazd pokrzywdzonego stoczył się do tyłu, bo dwoma kołami stał na chodniku. Podkreśliła, że w je ocenie obwiniony w jej ocenie zamierzał wyłudzić odszkodowanie.

Sąd nie podzielił wyjaśnień obwinionej nie przyznającej się do popełnienia zarzucanego jej czynu, bowiem pozostają one w oczywistej sprzeczności z zebranym w sprawie materiale dowodowym, w tym z opinią biegłego. Sąd uznał, że wyjaśnienia obwinionej są wynikiem przyjętej przez nią linii obrony, która ma na celu wykazanie, iż winę za spowodowanie zdarzenia ponosi kierujący pojazdem B., który nieprawidłowo zaparkował swój pojazd i w efekcie stoczył się na jej samochód.

Wyjaśnienia obwinionej nie znajdują potwierdzenia w zeznaniach pokrzywdzonego K. S. (1). Pokrzywdzony przyznał, że zaparkował swój samochód nierównolegle do miejsca parkingowego, ale musiał tak zarobić gdyż takie ustawienie wymuszały inne pojazdy stojące na tym parkingu. Zaznaczył iż było to niewielkie odchylenie i na pewno nie utrudniał on wjazdu obwinionej na sąsiednie miejsce parkingowe. Jednym kołem wjechał na krawężnik. W czasie zdarzenia jego pojazd był unieruchomiony, a on siedział wewnątrz. Zeznał, ze obwiniona podczas drugiej próby wjazdu na miejsce parkingowe uszkodziła jego samochód. Z uwagi na brak porozumienia z obwinioną zawiadomił o zdarzeniu Policję.

Sąd dał wiarę powyższym zeznaniom, ponieważ są spójne i logiczne oraz korespondują z zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sposób zaparkowania pojazdów na parkingu wzdłuż jezdni przy ul. (...) potwierdzają zdjęcia przedłożone przez strony postępowania. Ze zdjęć jednoznacznie wynika, iż pojazdy stojące za samochodem pokrzywdzonego także ustawione był pod kątem do osi jezdni. Należy jednak zaznaczyć, że ustawienie to nie obiegało rażąco od przyjętego sposobu parkowania na tej ulicy. Podkreślić należy iż obwiniona wjeżdżała najpierwsze miejsce parkingowe i było tam wystarczająco dużo miejsca aby manewr ten wykonać bezpiecznie przy zachowaniu należytej ostrożności i bezpiecznego odstępu od innych pojazdów.

Przebieg zdarzenia przedstawiony przez pokrzywdzonego koresponduje z treścią opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków drogowych E. R.. Biegły po dokonaniu oględzin miejsca zdarzenia i zapoznaniu się z zebranym materiałem dowodowym stwierdził, że do powstania uszkodzeń ujawnionych na obu pojazdach mogło dojść jedynie w podczas przemieszczania się pojazdu S. gdy obwiniona wykonywała manewr skrętu w prawo i wyjazdu na miejsce parkingowe. Biegły dodatkowo podczas oględzin sprawdził możliwość samoczynnego przemieszczenia się pojazdu z miejsca parkingowego przy ustawieniu jakie miał samochód pokrzywdzonego. Biegły wskazał, iż pozostawiony na miejscu parkingowym niezabezpieczony pojazd nie przemieścił się samoczynnie do tyłu i pozostał w pierwotnym położeniu. Zatem biegły wykluczył aby przy ujawnionym na zdjęciach ustawieniu pojazdu B., jednym kołem na krawężniku, podczas wyjazdu pojazdu S. doszło do niekontrolowanego, nieznacznego przemieszczenia samochodu pokrzywdzonego w kierunku jezdni i wjeżdżającego na miejsce parkingowe pojazdu obwinionej. Biegły zaznaczył przy tym, iż pojazd pokrzywdzonego chwili zdarzenia nie mógł stać dwoma kołami na krawężniku, gdyż wtedy niemal 1/3 samochodu znajdowałaby się za krawężnikiem, a taka sytuacja nie miała miejsca. Dodatkowo biegły zaznaczył, iż w przedmiotowej sprawie nie ma konieczności wyliczenia krzywej stycznej, gdyż z uwagi na prosty przebieg zdarzenia, ujawnione uszkodzenia oraz okoliczności sprawy nie wniesie nic do sprawy i nie zmieni wniosków opinii.

Sąd w pełni podzielił treść opinii biegłego, ponieważ jest jasna, spójna i logiczna, biegły odpowiedział na pytania postawione przez Sądu i swoje stanowisko wyczerpująco uzasadnił. Treść opinii biegły podtrzymał podczas zeznań złożonych na rozprawie.

Wobec powyższego Sąd uznał obwinioną B. R. (1) za winną tego, ze w dniu 13 lutego 2014 r. o godz. 11:23 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki S. o nr rej. (...) nie zachowała bezpiecznej odległości podczas manewru omijania pojazdu marki B. o nr rej. (...) w wyniku czego doprowadziła do zderzenia i uszkodzenia pojazdów czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Swoim zachowaniem obwiniona wyczerpała znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 23 ust. 1 pkt. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Do przypisania odpowiedzialności z art. 86 § 1 kw wymagane jest ustalenie, że kierujący pojazdem spowodował zagrożenie w ruchu drogowym, poprzez niezachowanie należytej ostrożności. Przy omijaniu pojazdów nie jest wymagane zachowanie szczególnej ostrożności. Wystarcza zachowanie ostrożności zwykłej. Kierujący pojazdem wykonujący manewr omijania zobowiązany jest zachować bezpieczny odstęp od pojazdu omijanego a w razie konieczności zmniejszyć prędkość. Warunki drogowe z całą pewnością umożliwiały obwinionej prawidłowe wykonanie manewru omijania i wjazdu na miejsce parkingowe. Pokrzywdzony stał wprawdzie nieprostopadle do osi jezdni, jednak takie ustawienie wynikało z ustawienia innych pojazdów na parkingu. Poza tym jego pojazd zajmował tylko jedno wyznaczone miejsce parkingowe i miejsce, na które zamierzała wjechać obwiniona było wolne. Ponadto wjazd na to miejsce jest znacznie łatwiejszy niż na inne miejsce, gdyż jest to pierwsze miejsce parkingowe. Nie bez znaczenia jest zapewne fakt, iż obwiniona poruszała się pojazdem o znacznych rozmiarach co niewątpliwie utrudnia poruszanie się w warunkach miejskich i parkowanie.

W ocenie Sądu wymierzona obwinionej kara grzywny w wysokości 300 złotych w pełni zrealizuje swoje cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej.

Z uwagi na fakt skazania Sąd obciążył obwinioną zryczałtowanymi wydatkami postępowania, opłatą oraz kosztami sporządzenia opinii przez biegłego uznając iż osiągane przez obwinioną dochody pozwalają jej na ich uiszczenie.