Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 92/14

POSTANOWIENIE

Dnia 22 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny - Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący - SSO Piotr Starosta

Sędziowie - SO Wojciech Borodziuk

SO Aurelia Pietrzak (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2014 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa(...)Funduszu(...)w W.

przeciwko J. K.

o zapłatę

na skutek skargi pozwanego o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 17 września 2013 r., sygnatura akt

II Ca 88/13

postanawia:

1.  oddalić wniosek pozwanego o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu,

2.  odrzucić skargę.

sygn. akt: II Ca 92/14

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2014 r. skarżący J. K. – reprezentowany przez pełnomocnika A. K. (ojca) – wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 17 września 2013 r. w sprawie o sygn. akt: II Ca 88/13. Jednocześnie domagał się zwolnienia jego osoby od kosztów procesu oraz ustanowienia radcy prawnego z urzędu. W uzasadnieniu podał, że jego skarga zasługuje na uwzględnienie, albowiem w sprawie nie doszło do rozwiązania umowy pożyczki będącej podstawą roszczenia powoda. Zatem zobowiązanie nie stało się wymagalne. Skarżący wskazał, że wypowiedzenie kredytu zawarte w aktach dotyczyło innej umowy, aniżeli tej, która legła u podstaw powództwa. Wobec tego Sąd bezzasadnie uznał roszczenie powoda.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga pozwanego podlegała odrzuceniu, albowiem nie została oparta na ustawowej przesłance wznowienia postępowania. Oczywista bezzasadność skargi skutkowała również oddaleniem wniosku skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

Rozpoczynając rozważania od wniosków zawartych w skardze, wskazać należy, że w niniejszej sprawie zaistniała przesłanka wskazana w art. 109 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity - Dz. U. 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.), albowiem wniosek o oczywistej bezzasadności skargi nasunął się Sądowi Okręgowemu niezwłocznie zaznajomieniu się z treścią skargi, bez konieczności jej analizy. Odnośnie zaś wniosku o przyznanie pełnomocnika z urzędu – pełnomocnik skarżącego w sposób jasny sformułował swoje zarzuty względem prawomocnie zakończonego postępowania, zatem wobec ich jednoznaczności, a także oczywistej bezzasadności, Sąd Okręgowy uznał udział profesjonalisty za zbędny (art. 117 § 5 k.p.c.). Z powyższych względów, w oparciu o wskazane przepisy, orzeczono jak w punkcie 1 postanowienia.

Przedmiotowa skarga została wniesiona od orzeczenia tutejszego Sądu z dnia 17 września 2013 r., wydanego w sprawie z powództwa (...) Funduszu (...)w W. przeciwko skarżącemu (II Ca 88/13) /k.135 akt sprawy I C 194/12/, którym to orzeczeniem oddalono apelację skrżącego od wyroku Sądu Rejonowego w Szubinie z dnia 17 października 2012 r. uwzględniającego w całości powództwo o zapłatę /k.103 akt sprawy I C 194/12/.

Wznowienie postępowania polega na ponownym rozpoznaniu i rozstrzygnięciu sprawy zakończonej prawomocnym orzeczeniem co do istoty sprawy, jeżeli zachodzą przyczyny szczegółowo wskazane w art. 401 – 403 k.p.c. Tylko w przypadku rzeczywistego zaistnienia jednej z podstaw wymienionych w powyższych przepisach możliwe jest wznowienie postępowania. Zakres badania sądu w tym zakresie wyznacza treść złożonej skargi.

Analiza złożonej skargi, przytoczonych w niej okoliczności i argumentów, pozwala jednoznacznie stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nie występuje żadna ze wskazanych przez ustawodawcę podstaw wznowienia. Pozwany w skardze podnosi te same okoliczności, na jakie wskazywał w toku postępowania przed Sądem Rejonowym w Szubinie. Nie wskazuje wprost żadnej podstawy wznowienia, co więcej, z przytoczonych przez niego twierdzeń takiej podstawy nie sposób zinterpretować. Dyskwalifikuje to tak sformułowany przez niego nadzwyczajny środek zaskarżenia, jakim jest skarga o wznowienie postępowania. Konsekwencją powyższej oceny jest konieczność zastosowania art. 410 § 1 k.p.c., który stanowi, że sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie przewidzianego terminu, niedopuszczalną lub nieopartą na ustawowej podstawie. Wobec powyższego, z racji nie zaistnienia żadnej rzeczywistej przyczyny wznowienia postępowania wymienionej przez ustawodawcę w art. 401 – 404 k.p.c., Sąd Okręgowy odrzucił skargę pozwanego.

Wobec tego Sąd Okręgowy na podstawie art. 410 § 1 k.p.c. odrzucił skargę pozwanego jako nieopartą na ustawowej podstawie (punkt 2 postanowienia).

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13