Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 4 lutego 2014 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy odrzucił na podstawie art. 370 k.p.c. apelację pozwanego od wyroku tego Sądu z dnia 29 listopada 2012 r.

W motywach tego orzeczenia Sąd Rejonowy wskazał, że postanowieniem z dnia 1 marca 2013 r. Sąd Rejonowy w osobie referendarza sądowego, oddalił wniosek pozwanego o zwolnienie od kosztów. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 25 marca 2013 roku postanowienie to zostało utrzymane w mocy. Stosownie do art. 112 ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 r. (Dz.U.2010.90.594 j.t. z późń. zm.) Sąd nie wzywa strony reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika do opłacenia pisma, jeżeli wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych został prawomocnie oddalony. W takim przypadku, jeżeli wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych złożony przed upływem terminu do opłacenia pisma został oddalony, tygodniowy termin do opłacenia pisma biegnie od dnia doręczenia stronie postanowienia, a gdy postanowienie zostało wydane na posiedzeniu jawnym - od dnia jego ogłoszenia. Jeżeli jednak o zwolnieniu od kosztów sądowych orzekał sąd pierwszej instancji, a strona wniosła zażalenie w przepisanym terminie, termin do opłacenia pisma biegnie od dnia doręczenia stronie postanowienia oddalającego zażalenie, a jeżeli postanowienie sądu drugiej instancji zostało wydane na posiedzeniu jawnym - od dnia jego ogłoszenia.

Postanowienie utrzymujące w mocy postanowienie Referendarza doręczone zostało pełnomocnikowi powoda w dniu 5 kwietnia 2013 r. Termin do wniesienia opłaty od apelacji upłynął, zatem z dniem 12 kwietnia 2013 r. Opłata od apelacji została uiszczona w dniu 6 maja 2013.

Zażalenie od powyższego postanowienia złożył powód zarzucając:

1. naruszenie art. 370 k.p.c. przez jego błędne zastosowanie i odrzucenie apelacji pomimo uiszczenia opłaty w terminie wyznaczonym przez Sąd Rejonowy w Bydgoszczy.

2. Naruszenie art. 130 k. p. c. przez jego błędne zastosowanie i wydanie postanowienia o odrzuceniu apelacji od wyroku z dnia 29 listopada 2012 r. pomimo prawidłowego wykonania przez stronę pozwaną wezwanie Sądu z dnia 19 kwietnia 2013 r. do uiszczenia opłaty.

3. Naruszenie przepisu art. 112 ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych poprzez jego zastosowanie w sposób sprzeczny z przepisami kodeksu postępowania cywilnego, w szczególności z art. 130 k.p.c. oraz zasadą zaufania obywatela do organu wymiaru sprawiedliwości.

4. uznanie, że pomimo prawidłowego wykonania wezwania z dnia 19 kwietnia 2013 r. strona pozwana uchybiła terminowi do uiszczenia opłaty od apelacji.

Pełnomocnik pozwanego wskazując na powyższe wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania zażaleniowego.

Z uzasadnienia wynikało, że postanowieniem z dnia 1 marca 2013 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek strony pozwanej o zwolnienie od kosztów. W dniu 15 marca 2013 r. pozwany wniósł skargę na postanowienie Referendarza Sądowego, które Sąd utrzymał w mocy postanowieniem z dnia 25 marca 2013 r. Pismem z dnia 10 kwietnia 2013 r. strona złożyła zażalenie na to postanowienie. Zażalenie to zostało odrzucone , a Sąd Rejonowy doręczył pozwanemu w dniu 29 kwietnia 2013 r. wezwanie do uiszczenia w terminie 7 dni opłaty od apelacji pod rygorem odrzucenia apelacji. W odpowiedzi na to wezwanie pozwany uiścił na rachunek bankowy opłatę w dniu 6 maja 2013 r. Pozwany argumentował w związku z tym, że strona pozwana pozostając w zgodzie z zasadą zaufania do organu wymiaru sprawiedliwości uiściła opłatę w wyznaczonym przez Sąd terminie, co winno skutkować nadaniem sprawie dalszego biegu. Błędne pozostaje stanowisko Sądu Rejonowego jakoby termin do wniesienia opłaty upłynął z dniem 12 kwietnia 2013 r. albowiem dopiero 29 kwietnia 2013 r. strona pozwana otrzymała wezwanie do jej uiszczenia. W związku z tym zastosowanie art. 112 ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych pozostaje w opozycji do dalszych czynności podjętych przez Sąd.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Zażalenie pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie apelacja od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy wniesiona została przez pełnomocnika pozwanego będącego adwokatem (k. 148), który jednocześnie z apelacją wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych (k. 149). Ponieważ wniosek powyższy został prawomocnie oddalony, postanowieniem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 25 marca 2013 r. wydanym na skutek skargi złożonej przez pełnomocnika pozwanego, termin do uiszczenia opłaty wynikał z przepisu art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28.07. 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Termin ten biegnie od dnia doręczenia stronie postanowienia Sądu Rejonowego, a gdy o zwolnieniu orzekał Sąd II instancji na skutek zażalenia wniesionego przez stronę, od dnia doręczenia stronie postanowienia oddalającego zażalenia.

W okolicznościach niniejszej sprawy tygodniowy termin do uiszczenia opłaty od apelacji rozpoczął, zatem bieg od daty doręczenia pełnomocnikowi pozwanego wydanego na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 marca 2013 r. postanowienia Sądu Rejonowego orzekającego jako sąd drugiej instancji (art. 397 ²³ k.p.c.) utrzymującego w mocy postanowienie Referendarz Sądowego, co nastąpiło w dniu 5 kwietnia 2013 r. (k. 192). Podkreślić należy, że termin ten upłynął bezskutecznie w dniu 13 kwietnia 2013 r. W ocenie Sądu Okręgowego nie doszło do wstrzymania biegu terminu przez wniesienie w dniu 10 kwietnia 2013 r. pisma nazwanego zażaleniem na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy. Środek ten był bowiem niedopuszczalny (art. 398 ²³ k.p.c. w zw. z art. 394 ¹ § 1 k.p.c.) i nie mógł wywrzeć procesowego skutku. W tej sytuacji za pozbawione procesowej doniosłości uznać należy również wydane przez przewodniczącego zarządzenie z dnia 19 kwietnia 2013 r. zawierające wezwanie do uiszczenia opłaty, którą pełnomocnik pozwanego winien uiścić najpóźniej 12 kwietnia 2012 r. W konsekwencji uzasadnione było odrzucenie apelacji, od której strona nie uiściła w terminie należnej opłaty (art. 370 k.p.c).

Mając powyższe na względzie na podstawie art. 387 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. należało postanowić jak w sentencji.