Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII Pz 25/14

POSTANOWIENIE

Dnia 15 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Maria Pierzycka - Pająk (ref.)

Sędziowie: SSO Mariola Szmajduch

SSO Jolanta Łanowy

po rozpoznaniu sprawy w dniu 15 maja 2014 w G.

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie K. K.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.

o zapłatę zasiłku chorobowego

na skutek zażalenia powoda K. K.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 7 lutego 2014 sygn. akt IV P 47/14

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie

(-) SSO M. S. (-) SSO M. P.-Pająk(ref.) (-) SSO J. Ł.

Sygn. akt VIII Pz 25/14

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2014r. K. K. wystąpił przeciwko (...) Sp. z o.o. w Z. z powództwem o uznanie zdarzenia z dnia 24 października 2013r. za wypadek przy pracy oraz o wypłatę wyrównania zasiłku chorobowego do wysokości 100% podstawy jego wymiaru. Zarządzeniem z dnia 5 lutego 2014r. w sprawie IV P 46/14 Sąd Rejonowy wyłączył sprawę o wypłatę zasiłku chorobowego do odrębnego rozpoznania pod sygnaturą IV P 47/14.

Postanowieniem z dnia 7 lutego 2014r. w sprawie IV P 47/14 Sąd Rejonowy IV Wydziału Pracy w Z., na podstawie art. 464 § 1 k.p.c. stwierdził swoją niewłaściwość i sprawę przekazał do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z..

W uzasadnieniu Sąd I instancji odwołał się do zawartej w art. 476 § 1 k.p.c. definicji sprawy
z zakresu prawa pracy oraz zawartą w z art.2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ( Dz. U. Nr 31 poz. 267 z 2005r. z późn. zm.) definicję zasiłku chorobowego, który jest świadczeniem pieniężnym z ubezpieczenia społecznego.

Argumentując swoje rozstrzygnięcie w Sąd Rejonowy powołał się na wyrok Sadu Najwyższego z dnia 24 października 1996r. gdzie wskazano, że sąd rejonowy – sąd pracy nie jest właściwy w sprawach dotyczących roszczeń o zasiłek chorobowy z ubezpieczenia społecznego (podobnie wyrok z dnia 2 czerwca 1995r. I PRN 24/95 OSNP i US (...)).

W dniu 7 marca 2014r. powód złożył zażalenie, domagając się jego uchylenia i ponownego rozpoznania pozwu.

W uzasadnieniu zażalenia podniósł, że jego zdaniem w niniejszej sprawie w głównej mierze chodzi o uznanie spornego zdarzenia za wypadek przy pracy, a następnie wypłatę przez pozwanego pracodawcę, wyrównania zasiłku chorobowego do wysokości 100% podstawy wymiaru tego świadczenia.

Sąd Okręgowy VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. zważył:

Zażalenie powoda nie zasługuje na uwzględnienie.

Zaskarżone przez powoda postanowienie, znajduje oparcie w obowiązujących przepisach
i zasługuje na aprobatę Sądu Okręgowego.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny stanu faktycznego, wskazał właściwą podstawę prawną rozstrzygnięcia, zaś stanowisko jakie legło u podstaw tego rozstrzygnięcia zasługuje na pełną akceptację Sądu II instancji.

Sąd Rejonowy w pierwszej kolejności ze sprawy IV P 46/14 o uznanie wypadku przy pracy wyłączył sprawę o zapłatę zasiłku chorobowego, którą wpisano do repertorium pod sygnaturą akt IV P 47/14. Sprawa o uznanie wypadku o pracę w dalszym ciągu toczy się przed Sądem Rejonowym, natomiast sprawa o wypłatę zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego, bez uprzedniego wydania w tym zakresie decyzji przez organ rentowy, nie leży w gestii Sądu Pracy.

Zgodnie z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ( Dz. U. Nr 31 poz. 267 z 2005r.
z późn. zm.) ubezpieczony może wystąpić do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem
o ustalenie uprawnień do zasiłku, jeżeli uważa, że zostały naruszone jego uprawnienia w tym zakresie.

Sąd Okręgowy w pełni podziela pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z dnia
25 maja 1999r. (II UKN 622/98), iż nie jest możliwe merytoryczne rozpoznanie sprawy przez sąd
z pominięciem organu rentowego i bez umożliwienia ustosunkowania się przez ten organ, jako powołany do podejmowania decyzji w pierwszej instancji w przedmiocie ewentualnych uprawnień wnioskodawcy. Przed sądem wnioskodawca może żądać jedynie korekty stanowiska zajętego przez organ rentowy i wykazywać swoją rację, odnosząc się do przedmiotu sporu objętego zaskarżoną decyzją, natomiast nie może żądać czegoś, o czym organ rentowy nie decydował. W rzeczywistości bowiem, zgodnie z systemem orzekania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, sąd nie rozstrzyga o zasadności wniosku, nie działa w zastępstwie organu rentowego i nie ustala prawa do świadczeń.

Art. 464 § 1 k.p.c. w razie niedopuszczalności drogi sądowej, w wypadku gdy do rozpoznania sprawy właściwy jest inny organ, w miejsce odrzucenia pozwu, nakazuje przekazanie sprawy do rozpoznania organowi właściwemu.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy słusznie wyłączył sprawę o zapłatę zasiłku chorobowego i przekazał ją do rozpoznania organowi rentowemu, jako właściwemu, pozostawiając sobie do rozpoznania jedynie sprawę uznania wypadku przy pracy, która toczy się przed Sądem Rejonowym pod sygnaturą IV P 46/14. Sąd II instancji w pełni akceptuje również stanowisko Sądu Najwyższego, na które powołał się Sąd I instancji.

W ocenie Sądu odwoławczego, brak podstaw do uchylenia zaskarżonego postanowienia Sądu Rejonowego.

Z powyższych względów, wobec braku podstaw do uwzględnienia zażalenia należało orzec jak w sentencji na mocy art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

(-) SSO Mariola Szmajduch (-) SSO Maria Pierzycka - Pająk (ref.) (-) SSO Jolanta Łanowy

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13