Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2014r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2014r. w Suwałkach

sprawy A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o przywrócenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 30 kwietnia 2013 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przywraca A. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 stycznia 2013r. do 31 grudnia 2015r.

Sygn. akt III U 475/13

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z dnia 30.04.2013r. odmówił A. K. przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu wskazał, że w myśl art. 61 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227) prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Zgodnie jednak z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 10.04.2013r. A. K. nie jest niezdolny do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji A. K. domagał się jej zmiany, ewentualnie jej uchylenia i przekazania sprawy do rozpatrzenia organowi rentowemu. Wniósł przy tym o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny – okulisty – celem stwierdzenia stanu jego zdrowia, uniemożliwiającego mu podjęcie pracy. Bliżej w uzasadnieniu wskazał, że rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy otrzymał od 7.09.1994r. do dnia 31.12.2012r., a więc przez 19 lat. W tym okresie, jak również do chwili obecnej, jego stan zdrowia nie tylko nie uległ poprawie, ale wręcz się pogorszył. Charakter schorzenia powoduje, że nie jest możliwa samoczynna poprawa stanu zdrowia w stopniu umożliwiającym mu podjęcie pracy. Z racji wysokiej krótkowzroczności i niedowidzenia oka prawego lekarz medycyny pracy nie dopuszcza go do pracy w jego wyuczonym zawodzie – mechanika maszyn i urządzeń przemysłowych. Brak widzenia obuocznego dyskwalifikuje go z pracy przy urządzeniach elektromechanicznych, w ruchu, na wysokościach itp. Wysoka krótkowzroczność lepszego oka (lewego) wyklucza go z pracy fizycznej z powodu ryzyka odwarstwienia siatkówki. Potwierdzi te okoliczności z zakresu wiedzy medycznej biegły sądowy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie uzasadniając jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy w Suwałkach ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie należało uznać za uzasadnione.

Prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega, zgodnie z art. 61 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od jego ustania ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Tymczasem odwołujący się jest nadal częściowo niezdolny do pracy. Tak należało uznać w obliczu opinii biegłych sądowych lekarzy – dr.n.med. Z. H. z zakresu chorób wewnętrznych, lek. J. T. z zakresu okulistyki i lek. D. M. z zakresu medycyny pracy, którzy na podstawie art. 278 kpc sporządzili opinię na potrzeby postępowania sądowego. Rozpoznali u odwołującego się wysoką krótkowzroczność zwyrodnieniową oka prawego, krótkowzroczność oka lewego, nadciśnienie tętnicze I stopnia, depresję w wywiadzie i stan po nekrolizie n. łokciowego prawego i uznali, że schorzenia krótkowzroczności zwyrodnieniowej oka prawego i krótkowzroczność oka lewego powodują dalej z kontynuacji częściową niezdolność odwołującego się do pracy na okres 2 lat. Schorzenia bowiem krótkowzroczności obu oczu stanowią ograniczenie do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej, pracy na wysokości, pracy przy maszynach w ruchu, tj. pracy zgodnej z kwalifikacjami mechanika maszyn i urządzeń przemysłowych i każdej ciężkiej pracy fizycznej.

Biegli wskazali też, że stan zdrowia odwołującego się nie uległ poprawie od ostatniego badania z dnia 8.12.2010r.

Sąd zaś oparł się o opinię biegłych sądowych, gdyż to właśnie, jak wypowiedział się Sąd Najwyższy choćby w wyroku z dnia 14.03.2007r. III UK 130/06 (Lex 368973), w sprawie o świadczenie rentowe to ustalenia biegłych lekarzy sądowych dostarczają sądowi wiedzy specjalistycznej, koniecznej do dokonania oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenia rentowe, w tym rodzaju występujących schorzeń, stopnia ich zaawansowania i nasilenia związanych z nimi dolegliwości.

Podobnie wypowiedział się również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.01.2010r. I UK 204/09 (Lex 577813) i z 24.02.2010r. II UK 191/09 (Lex 590238). Sąd bowiem musi zawsze kierować się ustaleniami biegłych lekarzy sądowych, którzy posiadają w tym względzie specjalistyczną wiedzę.

Sąd natomiast podzielił opinię biegłych sądowych, gdyż została sporządzona przez specjalistów i jest jednoznaczna w swojej wymowie. Nie miał zresztą powodów aby jej nie podzielić.

W wyniku tej jednoznacznej opinii biegłych sądowych Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS, w których to zakwestionował on wnioski biegłych lekarzy, wskazując, że wnioskowanie częściowej niezdolności do pracy u ubezpieczonego z powodu upośledzenia widzenia przy danych o widzeniu po korekcji w oku lepszym 0,4 jest niezgodne z zasadami orzecznictwa. Niewielkie bowiem ograniczenie pola widzenia jest bez znaczenia orzeczniczego. Profilaktyczne też przeciwwskazanie do niektórych prac nie jest równoznaczne z niezdolnością do pracy. Odwołujący się (lat (...)) w okresie wcześniej pobieranego świadczenia rentowego pracował kilka lat jako referent administracyjno-biurowy, potem dozorca-palacz w pełnym wymiarze czasu pracy.

Sąd zauważa bowiem, że Przewodniczący Komisji Lekarskich ZUS nie wskazał, aby stan zdrowia odwołującego się poprawił. Stąd jego zarzuty i tym samym organu rentowego trudno uznać za miarodajne. Jeżeli przecież stan zdrowia nie uległ poprawie, renta z tytułu niezdolności do pracy nadal przysługuje, tym bardziej, że jak wyżej wskazano, w sprawie o świadczenia rentowe to ustalenia biegłych lekarzy sądowych dostarczają sądowi koniecznych danych o stanie zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenie rentowe, a nie stanowisko Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS, na które powołał się organ rentowy.

Godzi się też zauważyć, że odwołujący się wcale nie pracował wiele lat jako referent administracyjno-biurowy, a potem jako dozorca-palacz. Najpierw bowiem od dnia 26.03.2010r. pracował jako dozorca-palacz, a później tylko kilka miesięcy od 1.04.2013r. do 4.11.2013r. jako samodzielny referent do produkcji i jakości, na które to stanowisko został przeniesiony na własną prośbę z uwagi na stan zdrowia. Przy tym zgodnie z informacją zakładu pracy, gdzie był zatrudniony – (...) Sp. z o.o. w O., potwierdzającą w tym względzie jego wyjaśnienia, na tym stanowisku odbierał jedynie telefony od klientów i łączył z pracownikami biura. W chwili pakowania i załadunku sprawdzał, czy okna są właściwie zapakowane, czy są właściwie ustawione i zamocowane aby się nie zniszczyły w czasie transportu. Do jego obowiązków należało też sprawdzanie ilościowe wysyłki zgodnie ze specyfikacją wysyłkową. Ze względu jednak na stan zdrowia pracownik w ocenie pracodawcy nie był w stanie należycie wykonywać swoich obowiązków. W związku z tym zaproponowano mu rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron, co nastąpiło w dniu 4.11.2013r. Nie można więc mówić, aby odwołujący się aktywnie pracował, a tym bardzie w wyuczonym zawodzie. Nie był też typowym pracownikiem umysłowym, co sugerował Przewodniczący Komisji Lekarskich ZUS, zwłaszcza że ma tylko wykształcenie zawodowe. Wszystko to więc potwierdza opinię biegłych sądowych, którą należało w całości podzielić.

Mając zatem powyższe na uwadze, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zatem decyzję i przywrócił A. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1.01.2013r. do dnia 31.12.2015r.

PW/mmw