Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach, X Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Lesław Zieliński

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2014 roku w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym, w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w K.

przeciwko K. M.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia

26 lutego 2014 roku, sygn. akt VII GC 1966/13

1)  oddala apelację;

2)  zasadza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 300 zł ( trzysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Lesław Zieliński

Sygn. akt X Ga 156/14

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2013r. powódka (...) Spółka Akcyjna w K. wniosła o zasądzenie od pozwanego K. M. kwoty 4.686,95 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 27 listopada 2011r. do dnia zapłaty, jak również kosztów procesu.

W uzasadnieniu powódka podniosła, że łączyła ją z pozwanym umowa o przyłączenie nr (...)/P./10 z dnia 19 sierpnia 2010r. Roszczenie dochodzone pozwem stanowi odszkodowanie za szkodę powstałą w wyniku niedopełnienia przez pozwanego obowiązku zgłoszenia do odbioru instalacji elektrycznej w terminie zakreślonym w umowie i stanowi różnicę pomiędzy faktycznie uiszczonymi opłatami za usługę dystrybucji, a opłatami które winny zostać uiszczone, gdyby pozwany zawarł nową umowę kompleksową.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa
w całości i zasądzenie kosztów procesu. Podniósł zarzut bezzasadności roszczenia. Wskazał, iż pomiędzy stronami toczyło się już postępowanie o zapłatę o sygn. akt. VII GC 2005/12, zakończone prawomocnym wyrokiem oddalającym powództwo. Moc wiążąca prawomocnego orzeczenia (art. 365 § 1 k.p.c.) rozciąga się zdaniem pozwanego również na zawarte w uzasadnieniu orzeczenia motywy rozstrzygnięcia. Należy przyjąć zatem brak zawinienia po stronie pozwanego oraz brak poniesienia szkody przez powódkę. Wskazał, że nowa umowa kompleksowa z listopada 2011 r. nie była zawarta z powódką, ale z osobą trzecią – (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością i nie stanowiła w żadnym aspekcie nienależytego wykonania umowy o przyłączenie.

Wyrokiem z dnia 26 lutego 2014 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach oddalił powództwo i zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 617 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sąd I instancji ustalił, że strony łączyła umowa o przyłączenie nr (...)/P./10 z dnia 19 sierpnia 2010r. Zgodnie z § 4 przedmiotowej umowy podmiot przyłączany zobowiązany był do wykonania instalacji elektroenergetycznej w obiekcie zgodnie z przepisami umowy. Prace te miały być ukończone do dnia 1 grudnia 2010r. i również do tej daty miało być dokonane pisemne zgłoszenie instalacji elektrycznej do odbioru.

Pozwanego łączyła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowa kompleksowa nr (...) z dnia 28 listopada 2011r. oraz umowa o sprzedaż energii elektrycznej i świadczenie usług przesyłowych nr (...) z dnia 5 kwietnia 2005r. Powódkę łączyła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością generalna kompleksowa umowa dystrybucyjna nr (...) z dnia 1 lipca 2007r. Pozwany dokonał zgłoszenia gotowości instalacji do odbioru. Pismem z dnia 19 sierpnia 2013 r. powódka bezskutecznie wezwała pozwanego do zapłaty należności. Powódka nie była stroną umowy, na podstawie której (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sprzedawała energię elektryczną pozwanemu.

W ocenie Sądu Rejonowego powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Pozwany zarzucił brak legitymacji czynnej powódki do dochodzenia przedmiotowego roszczenia. W świetle ustaleń stanu faktycznego Sąd uznał, że powódka nie posiada legitymacji czynnej w procesie. Zgromadzony materiał dowodowy w niniejszej sprawie nie wskazuje na uprawnienie powódki do poszukiwania ochrony prawnej w niniejszej sprawie.

Powódka powoływała się w tym zakresie na generalną kompleksową umowę dystrybucyjną nr (...), zawartą z (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W ramach powyższej umowy (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością sprzedawać miała odbiorcy energię elektryczną oraz zapewniać świadczenie dostarczania energii elektrycznej przez powódkę. Przedmiotem umowy między powódką a (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością było również określenie sposobu rozliczenia za nabyte usługi dystrybucji energii elektrycznej. Co ważne, przekazywanie opłat wynikało jedynie z wewnętrznego stosunku powyższych stron. W oparciu o generalną kompleksową umowę powódka miała jedynie potencjalne prawo uzyskiwania opłat. Nie uprawniało to jednakże powódki do domagania się skutecznie zapłaty odszkodowania z zawartej przez pozwanego z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowy. (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością łączyła z pozwanym umowa, z tytułu której mogła pobierać określone opłaty za świadczone usługi. Generalna kompleksowa umowa dystrybucyjna nie mogła stanowić podstawy dochodzenia przez powódkę wierzytelności wynikającej z umowy pozwanego z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością.

Apelację od powyższego wyroku wniosła powódka wnosząc o zmianę zaskarżonego orzeczenia i zasądzenie na jej rzecz kwoty 4.686,95 zł oraz kosztów postępowania za obie instancje.

Zaskarżonemu wyrokowi powódka zarzuciła naruszenie art. 415 oraz art. 471 kc w zw. z art. 443 kc poprzez błędne przyjęcie, ze powódka nie jest uprawniona do dochodzenia odszkodowania od pozwanego za świadczone przez powódkę na rzecz pozwanego bezumownie usługę dostarczania energii elektrycznej o zwiększonej mocy pomimo, że usługa dystrybucyjna o większej mocy była świadczona, a umowa z pozwanym obejmowała usługę o niższej mocy i pozwany uiszczał opłatę za usługę o niższej mocy oraz naruszenie przepisów postępowania tj:

- art. 65 kpc poprzez przyjęcie, ze szkodę w niniejszej sprawie poniósł (...)Sp z o. o., a w związku z tym to on posiada legitymację czynną do wniesienia w niniejszej sprawie powództwa z wyłączeniem powódki,

- art. 233 kpc poprzez dowolną ocenę dowodów, bez wszechstronnego ich rozpatrzenia , a w konsekwencji błędną , sprzeczną z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceną materiału dowodowego poprzez uznanie, że powódka nie posiada legitymacji czynnej w niniejszej sprawie,

- art. 232 kpc poprzez uznanie, ze powódka nie wykazał szkody pomimo z tego, że z pozwu oraz dalszych pism wynika jasno wysokość szkody poniesionej przez powódkę , jak również sam fakt wystąpienia szkody zarówno co do zasady , jak i co do wysokości.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że to ona zapewniała pozwanemu możliwość poboru energii elektrycznej o większej mocy niż było to określone w umowie, a zatem ten bezumowny pobór mocy odbywał się kosztem powódki, a nie kosztem (...) Sp. z o. o. W niniejszym przypadku bezumownie została pobrana moc a nie energia. Moc od energii różni się tym, że moc jest wartością określającą jak szybko może być pobrana określona ilość energii. Moc jest zatem wartością którą dysponuje przedsiębiorstwo dystrybucyjne, a nie sprzedażowe. W niniejszej sprawie brak szkody po stronie (...) jest oczywisty, Pozwany nie wykonał nałożonego na niego obowiązku – nie dokonując pisemnego zgłoszenia gotowości instalacji do odbioru do dnia 1 grudnia 2010 roku tym samym nie zawierając w okresie wskazanym nowej umowy dystrybucji energii elektrycznej lub aktualizując umowy już istniejącej. Pozwany dokonał zgłoszenia dopiero dnia 17 listopada 2011 roku, a więc blisko rok od chwili kiedy pozwany winien spełnić przedmiotowy obowiązek określony w umowie.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazał, że, jak wynika z apelacji powódka dochodzi odszkodowania na podstawie art. 415 kc oraz art. 471 kc w zw. z art.443 kc. Równoczesne stosowanie reżimu odpowiedzialności deliktowej i kontraktowej jest niedopuszczalne. Prawidłowo ustalił Sąd I instancji, ze powódka szkody nie poniosła. Pozwany wskazał, że nową umowę z listopada 2011 roku zwarł nie z powodem ale osoba trzecią (...) sp. z o. o. Bez znaczenie dla niniejszej sprawy jest umowa łącząca powoda z (...) sp. z o. o. jako że pozwany nie był jej stroną, ani nie zawiera ona upoważnienia powoda do dochodzenia od pozwanego odszkodowania z tytułu rzekomego zwiększenia poboru mocy. Możliwość dochodzenia odszkodowania nie wynika również z łączącej strony umowy o przyłączeniu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., jeżeli Sąd II instancji
nie prowadzi postępowania dowodowego uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Wyrok Sądu Okręgowego oparty jest o art. 385 § 1 k.p.c. w związku
z art. 505 ⁹ § 1 ¹ k.p.c. Według treści tego ostatniego przepisu apelację
w postępowaniu uproszczonym można oprzeć na zarzutach naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, oraz naruszenia przepisów postępowania, jeżeli uchybienie mogło mieć wpływ
na wynik sprawy.

Zaskarżone orzeczenie należało uznać za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego i trafnej wykładni prawa materialnego.

Przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku motywy tej oceny nie wykazują sprzeczności ustaleń faktycznych Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, zaoferowanego przez strony, który został oceniony, wbrew twierdzeniom powódki, bez przekroczenia przysługującego Sądowi
I instancji uprawnienia do swobodnej oceny dowodów, zgodnie z przepisem
art. 233 § 1 k.p.c. Nie można również zarzucić Sądowi I Instancji nieprawidłowości w rozumowaniu czy też błędów logicznych.

Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art.233 § 1 i 2 k.p.c. Dla skuteczności zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. nie wystarcza stwierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest tu wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie sądu w tym zakresie. W szczególności skarżący powinien wskazać, jakie kryteria oceny naruszył sąd przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłuszne im je przyznając (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23.01.2001 r, IV CKN 970/00). Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo-skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 27.09.2012 r, III AUa 758/12). W ustaleniach i wnioskach Sądu I instancji nie sposób dopatrzeć się tego rodzaju błędów.

Należy wskazać, że pozwany zawierał z powódkę jedynie umowę przyłączeniową na mocy której pozwany zobowiązał się wykonać instalację elektroenergetyczna i zgłosić pisemnie instalacje do odbioru. Poza tą umową pozwany nie miał podpisanych innych umów z powódką. Pozwanego łączyła natomiast umowa z (...). Powódka nie była stroną umowy , na podstawie której (...) sprzedawał energię elektryczną pozwanemu. Wszelkie płatności pozwany miał dokonywać na rzecz Spółki (...). Z tą spółką pozwany miał podpisaną umowę na dostawę energii elektrycznej. Pozwany nie był zobowiązany dokonywać jakichkolwiek płatności na rzez powodowej spółki. Brak jest więc podstaw dochodzenia przez powódkę jakiejkolwiek zapłaty na jej rzecz przez pozwanego. Wynagrodzenie należne powódce za usługi dystrybucyjne energii elektrycznej nie było przedmiotem żadnej umowy pomiędzy stronami niniejszego postępowania.

Z przytoczonych względów, wobec prawidłowości rozstrzygnięcia Sądu
I Instancji apelację, na podstawie art. 385 k.p.c. należało oddalić, jako bezzasadną.

Konsekwencją rozstrzygnięcia merytorycznego było orzeczenie o kosztach postępowania odwoławczego na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. w zw z art. 108§ 1 kpc. Sąd zasądził od powódki jako strony przegrywającej sprawę kwotę 300 zł na rzecz pozwanego tytułem zwrotu kosztów procesu - kosztów zastępstwa procesowego przed sądem drugiej instancji (§ 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych...)

SSO Lesław Zieliński