Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2014 roku

sprawy R. O.

oskarżonego z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie

z dnia 11 marca 2014 roku, sygnatura akt II K 6/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  w punkcie I jego dyspozycji wymiar kary pozbawienia wolności obniża do 6 (sześciu) miesięcy,

2.  w punkcie II jego dyspozycji wysokość kwoty w ramach obowiązku naprawienia szkody obniża do 890 złotych;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygnatura akt IV Ka 362/14

Prokurator Rejonowy w Dzierżoniowie wniósł akt oskarżenia przeciwko R. O., oskarżając go o to, że:

w okresie od 27 września 2013r. do 10 października 2013r. w D. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru z mieszkania na ulicy (...) zabrał w celu przywłaszczenia pralkę automatyczną marki A. wartości 200 zł, pralkę wirową typu F. wartości 50 zł, dwa radioodbiorniki o łącznej wartości 50 zł, kuchenkę mikrofalową wartości 150 zł, toster wartości 20 zł, gofrownicę wartości 20 zł, opiekacz do kanapek wartości 40 zł, garnek żeliwny z powłoką teflonową wartości 50 zł, odtwarzacz DVD marki T. wartości 50 zł, 6 szt. pokrywek do metalowych garnków wartości 10 zł, 6 szt. blach do pieczenia ciast wartości 20 zł, szklanego naczynia żaroodpornego wartości 30 zł, 5 sztuk garnków stalowych wartości 30 zł, aluminiowy zlewozmywak wartości 50 zł, dwa wózki gospodarcze metalowe wartości 50 zł, trzy węglarki, dwie łopatki i haczki o wartości 50 zł, narzędzia w postaci łopaty, grabi, ręcznej wiertarki, kociołka ocynkowanego o wartości 30 zł powodując łączne straty w wysokości 900 zł na szkodę D. O., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 6 września 2010r. o sygnaturze akt II K 831/10 za czyny podobne z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył od dnia 11 marca 2010r. do dnia 12 marca 2010r. i od 4 maja 2012r. do 25 czerwca 2013r.

to jest o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 11 marca 2014 roku (sygnatura akt II K 6/14) Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie oskarżonego R. O. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 46§1k.k.zobowiązał oskarżonego R. O. do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem przez zapłatę kwoty 900 zł( dziewięćset złotych ) na rzecz pokrzywdzonej D. O..

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu R. O. okres jego zatrzymania w dniach od10 października 2013r. do 11 października 2013r., przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego w całości od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł oskarżony R. O., zaskarżając wyrok w części orzeczenia o karze wskazując, iż jest to kara nazbyt surowa a podnosząc powyższy zarzut wniósł o warunkowe zawieszenie wykonania kary z obowiązkiem naprawienia szkody.

Sąd okręgowy zważył:

apelacja odniosła ten skutek, iż w wyniku jej wniesienia koniecznym pozostawało dokonanie modyfikacji wydanego w sprawie orzeczenia w zakresie wymiaru orzeczonej kary oraz obowiązku naprawienia szkody.

Zwrócić należy uwagę, iż w rozpoznawanej sprawie sąd rejonowy wykazał się niekonsekwencją dokonując ustaleń co do wysokości kwoty stanowiącej wartość poniesionej przez pokrzywdzoną D. O. szkody jak również orzekając w zaskarżonym wyroku o środku karnym na podstawie art. 46 § 1 kk. Zaznaczyć należy, iż ustalając łączną wartość przedmiotów zabranych przez oskarżonego a stanowiących własność pokrzywdzonej sąd rejonowy określił ją na kwotę 900 zł zobowiązując także oskarżonego do naprawienia powstałej szkody w całości poprzez zapłatę kwoty 900 zł na rzecz pokrzywdzonej. Jak wynika jednak z poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych oskarżony niektóre z zabranych przedmiotów tj. węglarkę i haczyki oddał pokrzywdzonej. Skoro zaś część z zabranych przedmiotów została zwrócona ich właścicielowi to orzekając o obowiązku naprawienia szkody niewątpliwie sąd I instancji powinien proporcjonalnie zmniejszyć wysokość kwoty w ramach tego obowiązku biorąc pod uwagę wartość wszystkich odzyskanych i wskazanych powyżej przedmiotów. Podkreślenia w tym miejscu wymaga bowiem, iż obowiązek naprawienia szkody przewidziany w art. 46 § 1 kk dotyczy tylko szkody, której nie naprawiono w całości lub w części. Tymczasem sąd rejonowy zobowiązując oskarżonego w zaskarżonym wyroku do naprawienia szkody w kwocie 900 zł w pisemnych motywach wyroku jednocześnie stwierdził, iż „ wprawdzie oskarżony R. O. wyjaśnił, że oddał pokrzywdzonej węglarkę i haczki, co potwierdziła D. O., jednakże przedmioty te nie przedstawiają żadnej wartości, bo przecież wartość trzech węglarek, dwóch łopatek do węgla i haczyka do pieca pokrzywdzona wyceniała tylko na kwotę 50 zł, a te zwrócone z wymienionej grupy pojedyncze rzeczy należy przyznać, iż nie miały wartości”. Z argumentacją tą można by się zgodzić gdyby znalazło to odzwierciedlenie w treści czynu przypisanego ponieważ przedmiotem kradzieży mogą pozostawać rzeczy przedstawiające jakąkolwiek wartość. Powyższe uchybienie skutkować musiało zmianą wydanego w tym zakresie orzeczenia.

Odnosząc się do podniesionego w apelacji zarzutu surowości kary uznać należy go za częściowo zasadny a mianowicie w odniesieniu do wymiaru orzeczonej kary pozbawienia wolności, w realiach niniejszej sprawy orzeczona wobec oskarżonego za przypisany mu czyn z art. 279 § 1 kk kara roku pozbawienia wolności razi surowością, zwłaszcza gdy uwzględni się okoliczność, iż wartość zabranych rzeczy nieznacznie przekracza wysokość pozwalającą uznać ten czyn za wykroczenie , czy też rozważać wypadek mniejszej wagi. Jednocześnie jak trafnie zauważył sąd I instancji brak jest podstaw do zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Zauważyć w tym miejscu należy, iż oskarżony był już wielokrotnie karany sądownie w tym za przestępstwa podobne, a przypisanego mu w niniejszej sprawie czynu dopuścił się działając w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 § 1 kk. Wskazane powyżej okoliczności nie pozwalają na sformułowanie wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej wyrażającej się uznaniem, iż wykonanie orzeczonej kary nie jest konieczne dla osiągnięcia celów kary a sprawca nie powróci do przestępstwa.

Z tych też względów zaskarżony wyrok podlegał zmianie w opisanym zakresie (art.437§1 kpk).

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego, należnych Skarbowi Państwa, orzeczono na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalniając oskarżonego od ponoszenia tych kosztów ze względu na sytuację materialną.