Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Krystyna Hadryś

Sędzia SO Lucyna Morys - Magiera (spr.)

SO Andrzej Dyrda

Protokolant Tomasz Bałys

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2014 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa K. B.

przeciwko P. B. i N. B.

o obniżenie alimentów

oraz przeciwko M. B.

o uchylenie obowiązku alimentacyjnego

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Żorach

z dnia 3 czerwca 2013 r., sygn. akt III RC 14/13

prostując w rubrum zaskarżonego wyroku oznaczenie przedmiotu sprawy jako o obniżenie alimentów i uchylenie obowiązku alimentacyjnego, oddala apelację.

SSO Andrzej Dyrda SSO Krystyna Hadryś SSO Lucyna Morys – Magiera

Sygn. akt III Ca 1563/13

UZASADNIENIE

Powód K. B. domagał się obniżenia alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku z dnia 22 maja 2012r., wydanym w sprawie o sygn. akt II RC 23/12 na rzecz małoletnich pozwanych: P. B. z 300zł na 200zł miesięcznie i N. B. z 400zł na 300zł miesięcznie oraz uchylenia jego obowiązku alimentacyjnego w kwocie 300zł miesięcznie względem pozwanej M. B., nałożonego tymże wyrokiem na powoda. Uzasadniał, że przebywa w zakładzie karnym, nie ma możliwości zarobkowania, utrzymuje się wyłącznie z renty w kwocie 600zł.

Pozwani wnieśli o oddalenie powództwa w całości.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 czerwca 2013r. Sąd Rejonowy w Żorach w pkt 1 oddalił powództwo w całości, w pkt 2 zwolnił powoda od kosztów sądowych.

Sąd pierwszej instancji ustalił, iż wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku z dnia 22 maja 2012r., wydanym w sprawie o sygn. akt II RC 23/12 rozwiązano przez rozwód związek małżeński K. B. z M. B. z jego wyłącznej winy oraz zasądzono od niego alimenty na rzecz małoletnich dzieci: P. B. w wysokości po 300zł oraz N. B. w wysokości po 400zł miesięcznie. Zasądzono nadto od powoda na rzecz pozwanej żony N. B. alimenty w wysokości po 300zł miesięcznie. Wówczas strony mieszkały jeszcze razem.

Przeciwko powodowi toczyło się postępowanie o znęcanie nad rodziną, zarządzono wobec niego wykonanie kary pozbawienia wolności zawieszonej warunkowo i osadzono go w Zakładzie Karnym w W., gdzie nie był odpłatnie zatrudniony. Przed osadzeniem pracował jako operator koparko- ładowarki i zarabiał 1500zł miesięcznie oraz otrzymywał rentę powypadkową w kwocie po 500zł miesięcznie; sytuacja ta nie uległa zmianie. Pozwana, jak ustalono, podjęła zatrudnienie na podstawie umowy zlecenia i zarabiała około 1200-1400zł miesięcznie, natomiast obecnie jest bezrobotna.

W tych okolicznościach uznał Sąd Rejonowy, iż żądania obniżenia i uchylenia obowiązku alimentacyjnego powoda nie zasługują na uwzględnienie. Odnośnie zaskarżonego wyrzeczenia o uchyleniu alimentów na rzecz pozwanej, przyjęto, że skoro podstawą prawną tego świadczenia był art. 60 § 2 krio, bowiem rozwód orzeczono z winy powoda, co pociągnęło z sobą pogorszenie sytuacji materialnej pozwanej, powód winien nadal przyczyniać się do jej utrzymania. Wskazano, iż w dacie orzekania tego obowiązku fakt oczekiwania powoda na wykonanie kary pozbawienia wolności był znany Sądowi i poddany jego ocenie; powołał się przy tym na treść art. 136 krio, uznając, że powód dopuszczając do pozbawienia go wolności z uwagi na czyn karalny, bez ważnego powodu zrzekł się zatrudnienia w rozumieniu powyższej normy, co pozwala na nieuwzględnienie tej zmiany po jego stronie przy ocenie jego możliwości materialnych. Podkreślił, że utrata dochodów spowodowana popełnieniem przestępstwa nie może rzutować na zmianę obowiązku alimentacyjnego powoda.

Przyjmując zatem możliwości zarobkowe powoda na dotychczasowym poziomie, obowiązującym w dacie wydania wyroku rozwodowego, uznał Sąd pierwszej instancji, że nie ma podstaw do uwzględnienia powództwa, bowiem nie zaszły istotne zmiany uzasadniające. Wskazał ponadto, że pozwana w chwili obecnej pozostaje w trudnej sytuacji materialnej, bowiem jest bezrobotna, poszukuje zatrudnienia, a ze skromnych środków pochodzących z zasiłków utrzymuje siebie i dzieci.

Apelację od tego rozstrzygnięcia w zakresie dotyczącym wyrzeczenia zawartego w punkcie 1 co do oddalenia powództwa o uchylenie obowiązku alimentacyjnego względem pozwanej M. B., wniósł powód. Domagał się zatem jego zmiany poprzez uchylenie jego obowiązku alimentacyjnego na rzecz pozwanej podnosząc, iż jest ona osobą zdrową i może pracować, natomiast sam powód jest niepełnosprawny, częściowo niezdolny do pracy i oczekuje na operację stawu biodrowego.

Pozwana w odpowiedzi wniosła o oddalenie apelacji powoda, podnosząc, iż dysponuje on częściową rentą, a po opuszczeniu Zakładu Karnego w W. pracuje jako operator koparko – ładowarki. Pozwana argumentowała nadto, że jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, koszty utrzymania znacznie wzrosły, stąd alimenty nie są wygórowane.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda nie była zasadna.

W pierwszej kolejności sprostowano z urzędu w rubrum zaskarżonego wyroku oznaczenie przedmiotu sprawy jako o obniżenie alimentów i uchylenie obowiązku alimentacyjnego, na zasadzie art. 350 § 1 i 3 kpc.

Przechodząc do merytorycznego rozpoznania sprawy, Sąd Odwoławczy stwierdził, iż ustalenia faktyczne w zakresie istotnym dla rozpoznania sprawy zostały przez Sąd pierwszej instancji ustalone prawidłowo, w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy i stosownie do treści niesionej przez szczegółowo wskazane w uzasadnieniu wyroku środki dowodowe. Z tych przyczyn ustalenia te Sąd drugiej instancji przyjął za własne, bez konieczności ponownego przytaczania.

Uzupełniono jedynie te ustalenia o fakt opuszczenia zakładu karnego przez powoda i jego zatrudnienia od 31 stycznia 2014r. na podstawie umowy o pracę na czas określony do 31 grudnia 2016r., za wynagrodzeniem w wysokości po 840zł miesięcznie, na pół etatu, wynikający z jego oświadczenia składanego na rozprawie oraz kopii umowy o pracę.

Podzielić wypadało także rozważania prawne Sądu Rejonowego przedstawione w pisemnym uzasadnieniu, a prowadzące do wydania trafnego rozstrzygnięcia końcowego w sprawie.

Za nieskuteczny uznano zawarty w apelacji zarzut, zgodnie z którym zignorowano fakt niepełnosprawności i częściowej niezdolności do pracy powoda, a także obiektywne możliwości zarobkowe pozwanej.

W istocie bowiem te okoliczności leżące po stronie powoda były już przedmiotem ustaleń i oceny Sądu ustalającego fakt obowiązku alimentacyjnego powoda i jego wysokość, bowiem występowały już w dacie poprzedniego rozstrzygnięcia; wskazać należy, iż zdaniem Sądu Odwoławczego te okoliczności, na które powołuje się powód w niniejszej sprawie, nie stanowią o istotnej zmianie stosunków, uzasadniającej uchylenie obowiązku alimentacyjnego powoda względem pozwanej, zwłaszcza wobec jej aktualnej sytuacji materialnej i utraty zatrudnienia bez jej winy, w odróżnieniu od przeciwnika.

Odnośnie powoda wskazać należy, iż jego stan zdrowia, częściowa niezdolność do pracy, przyznanie mu renty powypadkowej, znalazły już odzwierciedlenie w wysokości zasądzonych od niego alimentów, natomiast nie wykazano, by konieczność poddania się operacji kolana wpłynęła na możliwości zarobkowe powoda w jakikolwiek sposób, w tym uzasadniający uchylenie obciążającego go obowiązku alimentacyjnego.

Wbrew stanowisku skarżącego zatem, zasadnie przyjął przy Sąd Rejonowy, iż nie doszło do istotnej zmiany stosunków uzasadniającej żądaną przez powoda ingerencję w obowiązek alimentacyjny wobec pozwanej.

Wobec powyższego Sąd drugiej instancji uznał, iż zaskarżony wyrok jest prawidłowy, natomiast żaden z zarzutów podnoszonych w apelacji nie był w stanie oceny tej podważyć.

Z tych przyczyn oddalono bezzasadną apelację powoda na mocy przepisu art. 385 kpc.

SSO Andrzej Dyrda SSO Krystyna Hadryś SSO Lucyna Morys - Magiera