Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Leon Miroszewski

Protokolant: stażysta Patrycja Predko

po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2014 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Związku (...) z siedzibą w N.

przeciwko Zakład Usług (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w N.

o zapłatę

I. oddala powództwo;

II. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.600,00 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem kosztów procesu.

Sygnatura akt VIII GC 51/14

UZASADNIENIE

Powód - (...) Związek (...) z siedzibą w N. wniósł o zasądzenie od Zakład Usług (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. kwoty 88.441,81 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od kwot: - 9.57480 złotych od dnia 31.01.2013 roku, - 12.766,74 złotych od dnia 20.02.2013 roku, - 9.640,93 złotych od dnia 1.03.2013 roku, - 11.352,80 złotych od dnia 19.03.2013 roku, - 11.402,59 złotych od dnia 30.03.2013 roku, - 9.211,75 złotych od dnia 13.04.2013 roku, - 11.343,23 złotych od dnia 30.04.2013 roku, - 13.148,97 złotych od dnia 21.05.2013 roku oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu stwierdził, że strony postępowania zawarły umowę nr (...), w której powód zobowiązał się do przyjmowania od pozwanej odpadów na składowisko w S., zmienioną aneksem, który określał jako nowe miejsce odbioru odpadów składowisko w G.. Powód podniósł, że na skutek decyzji Marszałka Województwa (...) o zamknięciu wysypiska w G. i K., zobowiązania stron wynikające z zawartej przez nie umowy wygasły. Pozwana rozpoczęła dostarczanie odpadów na wysypisko w S.. Powód uchwalił i opublikował nowy cennik za przyjmowanie odpadów do zakładu w S. oraz nowy regulamin świadczenia usług publicznych w zakresie odzysku i unieszkodliwiana odpadów, którego § 15 przewidywał, że wjazd usługobiorcy na teren zakładu oznacza akceptację regulaminu. W ocenie powoda pozwany, dostarczając odpady na wysypisko w S., zaakceptował ustanowiony regulamin i cennik. Pomimo tego nie uiszczał na rzecz powoda pełnej ceny za dostarczanie odpadów na składowisko, toteż powód dochodzi różnicy pomiędzy wpłatami należnymi a dokonanymi.

W dniu 16 grudnia 2013 roku Referendarz sądowy w tutejszym Sądzie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W sprzeciwie od tego nakazu pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów procesu. Zarzuciła brak udowodnienia przez powoda przesłanek stanowiących podstawę roszczeń dochodzonych pozwem oraz brak podstaw do określenia treści stosunku prawnego łączącego strony na podstawie „Regulaminu świadczenia usług publicznych w zakresie odzysku i unieszkodliwiania odpadów przez (...) Związek (...) z siedzibą w N.” oraz uchwały nr (...), ponieważ nie wyraziła zgody na włączenie tych dokumentów do umowy. Zdaniem pozwanej umowa nr (...) zawarta przez strony nie zakończyła się wskutek wydania decyzji przez Marszałka Województwa (...), nie została również wypowiedziana przez powódkę. Dopiero w dniu 2.05.2013 roku strony postępowania zawarły kolejną umowę na piśmie. Pozwana stwierdziła, że wysypisko w S. zostało jej wskazane przez powoda i woziła na to wysypisko odpady cenach ustalonych umową nr (...).

Na rozprawie w dniu 30.05.2014 roku powód z ostrożności, na wypadek uznania stanowiska strony pozwanej, że umowa nr (...) rozwiązała się dopiero w marcu 2013 roku, wniósł o zasądzenie kwot za przyjmowanie odpadów za miesiące kwiecień i maj 2013 roku.

Ustalenia faktyczne i wskazanie dowodów.

Powód jest związkiem międzygminnym w skład którego wchodzą gminy B., C., D., D., D., G., G., K., K., M., M., N., O., O., P., P., R., R., R., S., Ś., Ś., T., W., W., W., Z.. Do jego celów i zadań należą: wspólne planowanie i wykonywanie zadań założonych w polityce ekologicznej na terytorium gmin będących uczestnikami związku w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty mieszkańców tych gmin dotyczących zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego, obejmujących w szczególności zadania utrzymania czystości i porządku, urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych poprzez świadczenie usług publicznych w wykonaniu obowiązku służby publicznej z zakresu rozwiazywania problemu dotyczącego środowiska naturalnego. Organami powoda są zgromadzenie związku oraz zarząd. Oświadczenia woli mogą być składane przez dwóch łącznie członków zarządu.

W ramach prowadzonej działalności powód zarządzał składowiskami odpadów, między innymi w S. (gmina N.) i w G. (gmina M.). Powód wybudował (...) Zakład (...) w S., uruchomiony w dniu 2 stycznia 2013 roku, który świadczył usługi publiczne z zakresu odbioru i zagospodarowywania odpadów mieszkańców gmin będących członkami związku.

Dowody: - statut powoda (k. 13-15),

- Plan (...) dla Województwa (...)

na lata 2012-2017 z uwzględnieniem perspektywy na lata 2018-2023

(k. 16-36).

W dniu 4.04.2007 roku powód (przyjmujący) zawarł z pozwaną (przekazującą) umowę nr (...). W § 1 ust. 1 tej umowy stwierdzono, że powód zarządza składowiskiem odpadów położonym w S. i w tym zakresie spełnia wymogi określone w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 roku o odpadach. Powód zobowiązał się do przyjmowania odpadów oraz do ich unieszkodliwiania (§ 2 ust. 1 umowy). Wykaz odpadów określony został w załączniku nr 1 do umowy. W § 9 ust. 1 umowy strony postanowiły, że przekazujący zobowiązany jest do uiszczenia przyjmującemu za przyjęcie odpadów na składowisko należności w wysokości 24 złotych netto z terenu gminy N. i 35 złotych netto z terenu innych gmin za 1 Mg odpadów. Do kwoty tej doliczane miały być opłaty za umieszczenie na składowiskach odpadów stałych w wysokości przewidzianej w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw środowiska wydanym na podstawie art. 291 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska oraz obejmujące podatek od towarów i usług. W § 12 ust. 1 umowy jej strony postanowiły, że zostaje ona zawarta na czas nieokreślony z możliwością rozwiązania przez każdą ze stron na piśmie z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Zgodnie z § 11 ust. 2 umowy przyjmujący był uprawniony do rozwiązania umowy ze skutkiem natychmiastowym w razie braku zapłaty w dodatkowo wyznaczonym terminie w sytuacji pierwotnego opóźnienia zapłaty w terminie umownym.

W załączniku nr 1 do umowy wskazano następujące odpady: surowce i produkty nieprzydatne do spożycia i przetwarzania; inne niewymienione odpady; z kory i drewna; z materiałów złożonych; z przetworzonych włókien tekstylnych; z tworzyw sztucznych; odpadowy toner drukarski inny niż o kodzie (...); żużle popioły paleniskowe; pyły z kotłów; popioły lotne z torfu i drewna niepoddanego obróbce chemicznej; betonowe i szlam betonowy; opakowania: z papieru, tektury, tworzyw sztucznych, drewna, metali, wielomateriałowe; organiczne odpady inne niż o kodach (...); odpady betonowe oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów; gruz ceglany; odpady z innych materiałów ceramicznych i elementów wyposażenia; zmieszane odpady z betonu, gruzu ceglanego inne niż o kodzie (...); usunięte tynki tapety i okleiny; drewno; tworzywa sztuczne; odpadowa papa; zmieszane odpady komunalne; odpady z targowisk oraz z oczyszczania placów i ulic.

W dniu 30.12.2010 roku strony zawarły aneks nr (...) do umowy (...), którym zmieniono jej § 1 zapisując, jako oświadczenie powoda, że przyjmujący zarządza składowiskiem odpadów znajdującym się w G. gmina M..

Dowód: - umowa nr (...) na przyjmowanie i unieszkodliwianie odpadów

stałych wraz z załącznikiem i z aneksem nr (...) (k. 41-44).

W dniu 4.06.2012 roku Marszałek Województwa (...) wydał decyzję nr (...) (...) (...) (...) o wyrażeniu zgody na zamknięcie składowiska odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne w miejscowości G. w gminie M. oraz określił dzień 29.10.2011 roku jako datę zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne w tej miejscowości. Decyzja ta została wydana na wniosek powoda.

W dniu 10.10.2012 roku Marszałek Województwa (...) wydał decyzję nr (...).(...). (...) (...)M o wyrażeniu zgody na zamknięcie składowiska odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne w miejscowości K. w gminie R. oraz określił dzień 29.10.2011 roku jako datę zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne w tej miejscowości. Decyzja ta została wydana na wniosek powoda.

Dowody: - decyzja Marszałka Województwa (...) z dnia

4.06.2012 roku (k. 45-50),

- decyzja Marszałka Województwa (...) z dnia

10.10.2012 roku (k. 51-56).

W dniu 25 września 2012 roku Zgromadzenie powoda podjęło uchwałę nr (...) w sprawie ustalenia opłat za przyjmowanie odpadów do (...) Zakładu (...) w S. oraz stacji przeładunkowych w M., M. i Ś. zgodnie z cennikiem będącym załącznikiem nr 1 do tej uchwały. Cennik ten ustalał ceny za 1 Mg odpadów na 2013 rok: baterii alkaicznych, innych baterii i akumulatorów - 160 złotych, odpady betonu oraz gruzu betonowego z rozbiórek i remontów, gruzu ceglanego - 16 złotych, zmieszane odpady z betonu, odpady materiałów ceramicznych itp. - 180 złotych, usunięte tynki, tapety okleiny itp. oraz odpady z remontów i przebudowy dróg - 100 złotych, odpadowa papa - 150 złotych, gleba i ziemia - 15 złotych, odpady z oczyszczalni ścieków nieujęte w innych grupach - 150 złotych, odpady kuchenne ulegające biodegradacji - 150 złotych, odpady ulegające biodegradacji z ogrodów, parków i cmentarzy - 100 złotych, gleba i ziemia oraz kamienie z ogrodów, parków i cmentarzy - 16 złotych, niesegregowane odpady komunalne, odpady z targowisk oraz odpady wielkogabarytowe - 240 złotych oraz odpady z oczyszczania ulic i placów - 150 złotych.

Dowody: - uchwała (...) Zgromadzenia (...) Związku (...) wraz

z cennikiem (k. 56-59).

W (...) Zakładzie (...) w S. wprowadzono Regulamin świadczenia usług publicznych w zakresie odzysku i unieszkodliwiania odpadów przez (...) Związek (...). Zgodnie z jego § 4 ust. 1 przyjmowane miały być odpady usługobiorców, z którymi powód zawarł stałą umowę w formie pisemnej, której przedmiotem jest przyjmowanie odpadów. W § 4 ust. 1 wskazano, że do Zakładu przyjmowane są również odpady od Usługobiorców, z którymi Związek nie zawarł umowy, o której mowa w ustępie 1, o ile dostarczą kartę przekazania odpadu oraz kartę podstawowej charakterystyki opadu i uiszczą opłatę w kasie przed opuszczeniem zakładu (§ 12 ust. 2). W myśl § 11 opłata za przyjęcie odpadów jest naliczona jako iloczyn wagi netto i stawki określonej w cenniku dla odpadów o określonym kodzie, zawartym w corocznej uchwale Zgromadzenia (...) Związku (...). Do tak ustalonej opłaty dolicza się kwotę podatku Vat. Cennik jest dostępny na stronie www.nowogard.pl. (...) w sprawie cennika usługobiorca może uzyskać pod numerem (...) (§ 11 ust. 2). W § 15 ust. 2 stwierdzono, że wjazd usługobiorcy na teren Zakładu oznacza akceptację regulaminu.

Dowód: - Regulamin świadczenia usług publicznych w zakresie odzysku i

unieszkodliwiania odpadów przez (...) Związek (...) w

N. (k. 60-64),

- wydruk ze strony internetowej www.czg.nowogard.pl (k. 65).

Pismem datowanym na dzień 25 stycznia 2013 roku powód zwrócił się do pozwanej o podpisanie umowy nr (...) na przyjmowanie i unieszkodliwianie odpadów z dnia 2 stycznia 2013, której 3 egzemplarze załączył. Poinformował o cenniku uchwalonym uchwałą nr (...) i jej opublikowaniu na stronie internetowej, której adres wskazał. Stwierdził, że umowę nr (...) z dnia 4 kwietnia 2007 uważa za rozwiązaną z dniem 31 grudnia 2012 roku.

Odpowiadając na to pismo pozwana, pismem z dnia 13 lutego 2013 roku, stwierdziła, że strony nadal łączy umowa nr (...). Wskazała na wynikający z jej § 12 ust. 1 tryb rozwiązania umowy, zakładający 3 miesięczny okres wypowiedzenia. Zastrzegła, że zawarcie nowej umowy możliwe będzie po skutecznym rozwiązaniu dotychczasowej.

W piśmie z dnia 18 lutego 2013 roku, podpisanym przez Przewodniczącego Zarządu powodowego Związku (...) stwierdzono, że uznaje się konieczność zachowania 3 miesięcznego okresu wypowiedzenia umowy zgodnie z jej zapisami. Zwrócono się o zaliczenie do okresu wypowiedzenia miesiąca stycznia i wyrażenie zgody na rozwiązanie umowy z dniem 31 marca 2013 roku.

W piśmie z dnia 5 marca 2013 roku, powód, reprezentowany przez radcę prawnego powołującego się na otrzymane pełnomocnictwo, podtrzymał twierdzenie, że umowa nr (...) została rozwiązana z dniem 31 grudnia 2012, bowiem zamknięte zostały składowiska, do których pozwany był uprawniony dostarczać odpady, a więc zobowiązania z umowy wygasły na mocy art. 495 § 1 k.c.

Pismami z dnia 26 kwietnia 2013 roku i 21 czerwca 2013 roku powód wzywał pozwaną do zapłaty odpowiednio kwoty 43.834,47 złotych i 38.486,50 złotych. W uzasadnieniu pierwszego z wezwań powtórzył stanowisko co do rozwiązania umowy nr (...) z dniem 31 grudnia 2012 roku.

W korespondencji z powodem pozwana twierdziła, że brak jest podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie art. 495 § 1 k.c. Argumentowała, że zakończenie działalności składowiska odpadów jest czynnością rozciągniętą w czasie, toteż nie było przeszkód, by powód wypowiedział zawartą umowę. Pozwana zaproponowała rozwiązanie umowy na mocy porozumienia stron z dniem 30 kwietnia 2013 roku i podpisanie nowej umowy obowiązującej od dnia 1 maja 2013 roku. Pozwana nie akceptowała kierowanych do niej wezwań do zapłaty. Zwracała się też o wyjaśnienie, na jakiej podstawie zostały wyliczone wskazane w nich kwoty i w oparciu o jakie dokumenty źródłowe i jakimi stawkami się posłużono.

Dowody: - korespondencja prowadzona przez strony (k. 66-73, 112-115).

Powód wystawił pozwanej następujące faktury Vat za odbiór od niej opadów: - w dniu 16.01.2013 roku o nr (...) na kwotę 51.388,99 złotych z terminem płatności ustalonym na dzień 30.01.2013 roku; - w dniu 5.02.2013 roku o nr (...) na kwotę 37.584 złotych z terminem płatności ustalonym na dzień 19.02.2013 roku; - w dniu 14.02.2013 roku o nr (...) na kwotę 51.798,53 złotych z terminem płatności ustalonym na dzień 28.02.2013 roku; - w dniu 4.03.2013 roku o nr (...) na kwotę 61.098,62 złotych z terminem płatności ustalonym na dzień 28.02.2013 roku; - w dniu 15.03.2013 roku o nr (...) na kwotę 108.112,32 złotych z terminem płatności ustalonym na dzień 29.03.2013 roku, skorygowaną do kwoty 60.857,71 złotych; - w dniu 3.04.2013 roku o nr (...) na kwotę 46.059,84 złotych z terminem płatności ustalonym na dzień 17.04.2013 roku; - w dniu 16.04.2013 roku o nr (...) na kwotę 36.158,40 złotych z terminem płatności ustalonym na dzień 30.04.2013 roku; - w dniu 6.05.2013 roku o nr (...) na kwotę 70.777,15 złotych z terminem płatności ustalonym na dzień 20.05.2013 roku.

Pozwana dokonała następujących płatności: - kwoty 24.239,28 złotych tytułem wpłaty za faktury (...); - kwoty 56.320,43 złotych tytułem wpłaty za faktury o nr (...); - kwoty 42.530,85 złotych tytułem wpłaty za faktury o nr (...); - kwoty 50.082,78 złotych tytułem wpłaty za faktury o nr (...); - kwoty 40.637,59 złotych tytułem wpłaty za faktury o nr (...); - kwoty 50.639,27 złotych tytułem wpłaty za faktury o nr (...); - kwoty 58.006,61 złotych tytułem wpłaty za faktury o nr (...).

Dowody : - faktury Vat wystawione przez powoda pozwanej oraz faktura

korygująca (k. 76-86),

- zestawienie wybranych uznań (k. 85-86),

- raport z konta powoda za rok obrotowy 2013 (k. 87-88).

Pismem z dnia 11 października 2013 roku powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 94.646,54 złotych w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. W piśmie wskazał, że na dochodzoną kwotę składają się niezapłacone przez pozwaną należności z faktur Vat w kwocie 88.441,81 złotych oraz obliczone odsetki za opóźnienie. Wezwanie to zostało doręczone pozwanej w dniu 18.10.2013 roku.

Dowody: - wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania (k. 74-75).

W dniu 2 maja 2013 roku strony zawarły umowę nr (...), a w dniu 1 lipca 2013 roku umowę nr (...), na przyjmowanie i unieszkodliwianie odpadów. W § 1 tych umów stwierdzono, że powód zarządza (...) Zakładem (...) w S. wraz ze stacjami przeładunkowymi. W § 5 obu umów stwierdzono, że zapłata za odpady określona jest cennikiem opublikowanym na wskazanej w umowie stronie internetowej, zaś do ceny dolicza się kwotę podatku VAT.

Dowody: - umowy o nr (...) zawarte przez strony (k. 116-119).

Ocena dowodów:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie został ustalony wyłącznie na podstawie dowodów pisemnych. Strony złożyły niezależnie od siebie dokument umowy nr (...) wraz z aneksem nr (...). Z treści umowy wynika przedmiot zobowiązań stron oraz warunki ich realizacji. Wynika też procedura rozwiązania umowy. Ocena prawna tych postanowień zostanie dokonana niżej.

W związku ze stanowiskiem powoda w zakresie podstawy faktycznej powództwa istotne znaczenie dla ustalenia faktów miały też dokumenty w postaci decyzji Marszałka Województwa (...) z dnia 4 czerwca 2012 roku i 10 października 2012 roku o likwidacji składowisk odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne w G. i w K.. Ponieważ powód twierdził, że na podstawie umowy nr (...) pozwana miała dostarczać odpady na składowisko w G., a na skutek decyzji z dnia 4 czerwca 2012 roku stało się to niemożliwe, to istotne było uzasadnienie tej decyzji, w tym to, jakie były przyczyny jej podjęcia. Ocena prawna w aspekcie twierdzenia powoda, że skutkiem wzmiankowanej decyzji stała się niemożliwość świadczeń z umowy nr (...) będzie przedmiotem rozważaj w dalszej części uzasadnienia.

Korespondencja stron pozwoliła ustalić treść ich stanowisk zajmowanych przed wszczęciem procesu. Istotne były przede wszystkim oświadczenia stron w sprawie obowiązywania umowy nr (...), w tym sprzeczne oświadczenia mające pochodzić od strony powodowej. Również ustalenie skuteczności i momentu rozwiązania tej umowy, wobec wysuwanych przez powoda argumentów o niemożliwości świadczenia umownego, jest zagadnieniem prawa materialnego.

Podobnie rzecz się ma z określeniem wysokości opłat za przyjmowanie przez powoda odpadów od pozwanej na składowisko (...) Zakładu (...) w S.. Według powoda obowiązywał cennik stanowiący załącznik do uchwały Zgromadzenia (...) Związku (...)/ (...) z dnia 25 września 2012 roku. Istotne jest to, czy obowiązywał on pozwaną, a jeżeli tak, to z jaką datą. Jest to zagadnienie kluczowe dla rozstrzygnięcia sprawy, rzecz jasna powiązane z zagadnieniami przedstawionymi wyżej, natomiast wymagające oceny materialnoprawnej. Należy jedynie zwrócić uwagę, że dowód w postaci „Regulaminu świadczenia usług publicznych w zakresie odzysku i unieszkodliwiania odpadów przez (...) Związek (...) w N.” nie jest dokumentem w rozumieniu art. 244 i 245 k.p.c., lecz innym środkiem dowodowym w rozumieniu art. 309 k.p.c. Nie jest znana jego data, natomiast można przyjąć, że regulował on postępowanie powoda w sprawie przyjmowania odpadów w (...) Zakładzie (...) w S..

Pozostając przy kwestii cen, powód przedstawił faktury wystawione pozwanej, jako dowód na okoliczność wysokości należności za przyjmowanie odpadów, natomiast z faktur tych nie wynikają dane pozwalające zweryfikować kwoty z faktur, co jest istotne w sytuacji, gdy pozwana zakwestionowała roszczenie również co do wysokości. Z faktur tych nie wynika również, kiedy miały miejsca wskazane w nich usługi. Można przyjąć za niesporne, że nastąpiły one zanim zawarto umowę z dnia 2 maja 2013 roku, nr (...). Z tej i z kolejnej umowy wynikają zasady przyjmowania odpadów oraz odpłatności za te usługi po tej dacie. Powód nie twierdził, że roszczenie dotyczy tego okresu.

Powód cofnął wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka R. B., co nie budziło wątpliwości, bowiem część okoliczności, które miały być przedmiotem badania tym dowodem zostało ustalonych na podstawie dowodów z dokumentów, a fakt przyjmowania przez powoda od pozwanej odpadów w (...) Zakładzie (...) w S. w okresie, którego dotyczy pozew, został przyznany przez pozwaną. Pozwana podtrzymała wnioski o przeprowadzenie dowodów z zeznań wskazanych przez nią świadków oraz z przesłuchania stron, natomiast okoliczności sporne zostały już wyjaśnione w oparciu o dowody pisemne, toteż dowody te należało pominąć (art. 217 § 3 k.p.c.).

Ocena prawna.

Żądanie pozwu należało traktować jako roszczenie podmiotu prawa, działającego na podstawie art. 64 i następnych ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym. Zgodnie z art. 65 powołanej ustawy związek gmin wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność oraz posiada osobowość prawną. Zadanie publiczne to te, o którym mowa w art. 7 powołanej ustawy. Należy do nich między innymi utrzymanie czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych.

Świadczenie powoda, wynikające z umowy z pozwaną, zawartą w dniu 3 kwietnia 2007 roku, nr (...), na przyjmowanie i unieszkodliwianie odpadów stałych, należy traktować jako usługę. Powód określił się w tej umowie jako zarządzający składowiskiem i spełniającym wymogi określone w obowiązującej wówczas ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 roku o odpadach, natomiast funkcjonował jako realizujący w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność zadanie publiczne, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, będącym nadto zadaniem obowiązkowym (art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach). Zawarł umowę z pozwaną jako podmiotem, który niewątpliwie posiadał umowę z właściwą gminą na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, o której mowa w art. 6f ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Umowa nr (...) określa przedmiot (przyjmowanie i unieszkodliwianie odpadów - § 2), opłaty oraz warunki i terminy ich uiszczania (§ 9 i 10) oraz czas trwania umowy (§ 12 ust. 1). Umowę ukształtowano jako bezterminową, natomiast przewidziano możliwość jej rozwiązana za 3 miesięcznym wypowiedzeniem. Powód miał też możliwość rozwiązania umowy ze skutkiem natychmiastowym w razie braku zapłaty w dodatkowo wyznaczonym terminie (§ 11 ust. 2).

Powód argumentował, że umowa ta uległa rozwiązaniu w innym sposób, a mianowicie na skutek zamknięcia składowiska odpadów wskazanego w tej umowie. W związku z powyższym należy stwierdzić co następuje.

Po pierwsze, umowa nr (...) nie wskazuje, jako wyłącznego, konkretnego składowiska odpadów. W jej § 1 jest mowa tylko o tym, że powód zarządza składowiskiem położonym w S. (w aneksie nr (...) do tej umowy wskazano na składowisko w G.). Wprawdzie w § 2 powód zobowiązuje się do przyjmowania na to składowisko odpadów od pozwanej, natomiast nie wynika z treści umowy, że pozwana nie będzie mogła odstawiać odpadów na inne składowiska. Innymi słowy, wskazanie położenia składowiska nie było elementem przedmiotowo istotnym powołanej umowy. Zdaje się to rozumieć sam powód, bowiem przedłożył nie tylko decyzję Marszałka Województwa (...) o zgodzie na zamknięcie składowiska w G., ale też decyzję tego organu o zgodzie na zamknięcie składowiska w K., o którym przecież nie ma mowy w powołanej umowie.

Po drugie, zamknięcie składowiska wskazanego w umowie nie zostało w niej wskazane jako skutkujące rozwiązaniem umowy, ani automatycznie, ani jako podstawa wypowiedzenia. Umowa wyczerpująco określiła tryb i sposób jej rozwiązania.

Po trzecie, zamknięcie składowisk na mocy wzmiankowanych decyzji Marszałka Województwa (...) nie świadczy o niemożliwości świadczenia. Powód sam stwierdził w pozwie i twierdził to w korespondencji z pozwaną, że ma możliwość przyjmowania odpadów w (...) Zakładzie (...) w S.. Zachował więc możliwość odbierania odpadów od pozwanej.

Po czwarte, choćby nawet uznać, że powód nie mógł wykonać umowy w zakresie przyjmowania odpadów od pozwanej na podstawie powołanej umowy, to nie stało się to ani wskutek okoliczności, za które odpowiedzialność ponosi pozwana, ani wskutek okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności żadna ze stron. Decyzje o zgodzie na zamknięcie (a nie o zamknięciu) składowisk z G. i w K. zostały wydane na skutek wniosków powoda. Stało się to więc, patrząc w aspekcie umowy nr (...), wskutek okoliczności, za które odpowiedzialność ponosi powód (ściślej: z wyboru powoda). Tym samym nie zachodzą sytuacje określone w art. 493 § 1 k.c. ani w art. 495 k.c.

Pozostając przy przepisach Kodeksu cywilnego o niemożliwości świadczenia, a więc odnosząc się do twierdzenia, że umowa nr (...) uległa rozwiązaniu na skutek niemożliwości odbioru od pozwanej odpadów na składowisko wskazane w tej umowie, należy zauważyć, że żaden z nich nie przewiduje automatycznego rozwiązania umowy. W art. 493 § 1 k.c. przewidziana jest możliwość dochodzenia naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania (przy czym w niniejszej sprawie, gdyby przyjąć stanowisko powoda, to nie pozwaną, lecz powoda należałoby uznać za niewykonującego zobowiązanie odbioru odpadów od pozwanej na składowisko w G.) albo odstąpienia od umowy (tutaj, idąc za stanowiskiem powoda, to pozwana mogłaby skorzystać z możliwości odstąpienia od umowy). Również art. 495 § 1 k.c. nie wskazuje skutku rozwiązania umowy na skutek niemożliwości świadczenia w okolicznościach wskazanych w tym przepisie.

Tym samym nie doszło do rozwiązania umowy z dniem 31 grudnia 2012 roku. Powód nie miał więc podstaw żądać po tej dacie zapłaty według innych zasad niż określone w § 9 umowy nr (...), zwłaszcza że w umowie tej nie zapisano mechanizmu automatycznego wzrostu wysokości opłat.

Bez znaczenia było zatem dla wysokości zobowiązania pozwanej w zakresie ceny za przyjęcie odpadów uchwalenie nowego cennika za odpady odprowadzane do (...) Zakładu (...) w S.. Nie wiązało również pozwanej postanowienie § 15 ust. 2 regulaminu świadczenia usług publicznych w zakresie odzysku i unieszkodliwiania odpadów przez (...) Związek (...) w N., i to abstrahując od wątpliwego znaczenia tego regulaminu, jako przez nikogo nie podpisanego i nieposiadającego daty. Na marginesie należy zauważyć, że powód przyjmował odpady od pozwanej, choć – jak twierdzi – nie miał z nią ważnej umowy od 1 stycznia do 2 maja 2013 roku, i nie żądał zapłaty zgodnie z § 12 ust. 2 w zw. z § 4 ust. 7 wzmiankowanego regulaminu, a więc w kasie, przed opuszczeniem zakładu, tylko wystawiał faktury, przeto traktował pozwaną jak podmiot, który miał zawartą z powodem umowę (§ 12 ust. 1)

Należy uznać, że nie doszło do rozwiązania powołanej umowy do dnia zawarcia nowej umowy pomiędzy stronami w tym samym przedmiocie, a więc do dnia 2 maja 2013 roku, nr (...). Wprawdzie prezes zarządu powoda w piśmie z dnia 18 lutego 2013 roku przyznał, że warunkiem rozwiązania umowy nr (...) jest jej wypowiedzenie, a jego zwrócenie się o zaliczenie miesiąca stycznia 2013 roku do okresu wypowiedzenia mogłoby być uznane za złożenie wypowiedzenia, jednakże nie można tego oświadczenia traktować jako oświadczenia woli powoda. Zgodnie z § 14 statutu powodowego Związku (...) oświadczenia woli składa dwóch członków zarządu. Niezależnie od tego, powód zarówno we wcześniejszych jak i późniejszych pismach do pozwanej twierdził, że umowa została rozwiązana na skutek decyzji o wyrażeniu zgody na zamknięcie składowiska w G..

Mając na uwadze powyższe, należało oddalić powództwo. Pozwanej, jako wygrywającej proces, należało, zgodnie z zasadą wynikającą z art. 98 § 1 k.p.c., przyznać koszty, na które złożyły się koszty zastępstwa procesowego radcy prawnego (wynagrodzenie i opłata skarbowa od pełnomocnictwa) o czym orzeczono zgodnie z art. 108 § 1 k.p.c.