Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Rudnicki

Protokolant: Małgorzata Wąchała

po rozpoznaniu w dniu 03.06.2014 r.

we Wrocławiu

na rozprawie

z powództwa Skarbu Państwa – Prezydenta W.

przeciwko J. D. i E. D.

o zapłatę 125 051, 34 zł

I. zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda 125 051, 34 zł (sto dwadzieścia pięć tysięcy pięćdziesiąt jeden złotych, trzydzieści cztery grosze) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.04.2010 r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz (...) 7 200 zł kosztów zastępstwa procesowego pozwanego;

III. zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu 6 253 zł nieopłaconych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Powód Skarb Państwa – Prezydent W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanych solidarnie J. D. i E. D. 125 051, 34 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 01.04.2010 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

Powód podał, że pozwani są użytkownikami wieczystymi nieruchomości przy ul. (...) we W. – działki nr (...), obręb K., o pow. 10 983 m ². Pismem z dnia 14.02.2008 r. powód dokonał wypowiedzenia wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste w ramach aktualizacji opłaty. Powód wzywał pozwanych do zapłaty należności wynikającej z opłaty za użytkowanie wieczyste. Pozwani nie uiścili należnej opłaty.

Powód wskazał, że zgodnie z treścią art. 78 ust. 1 ugn do doręczenia wypowiedzenia opłaty za użytkowanie wieczyste stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 39 kpa organ administracji publicznej doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, przez swoich pracowników lub przez inne upoważnione osoby lub organy. Pozwani twierdzą, że od początku 2008 r. nie zamieszkują pod adresami: pozwana – (...), pozwany – (...), a w związku z tym nie odebrali wypowiedzenia opłaty za użytkowanie wieczyste wobec nieruchomości objętych postępowaniem. Twierdzenia te nie są prawdziwe, bowiem od roku 2008 do chwili obecnej pozwani składali szereg oświadczeń, pism i wniosków, w których wskazywali, że mieszkają pod podanymi adresami. Powód dołożył należytej staranności dla ustalenia aktualnego miejsca zamieszkania pozwanych, dokonał sprawdzenia wpisów w ewidencji ludności, zbiorach PESEL i ewidencji działalności gospodarczej. W żadnym z rejestrów pozwani nie ujawnili zmiany miejsca zamieszkania. Według powoda było to działanie celowe zmierzające do uniemożliwienia odbioru decyzji o ustaleniu nowej opłaty za użytkowanie wieczyste. Próby doręczenia wypowiedzenia dotychczasowej opłaty podejmowane były pod wskazanymi adresami.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym dnia 30.04.2013 r., I Nc 266/13, sąd uwzględnił w całości żądanie pozwu.

Od tego nakazu zapłaty pozwani J. D. i E. D. złożyli sprzeciw, w którym wnieśli o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu.

Pozwani zarzucili, że powództwo jest nieuzasadnione i co najmniej przedwczesne. Podnieśli, iż nie zamieszkują pod adresami (...) oraz (...), a wbrew twierdzeniom powoda nie było przesłanek do zastosowania art. 41 kpa.

Pozwani zakwestionowali obowiązek zawiadomienia o zmianie adresu, gdyż nie byli stroną postępowania, które powinno zostać wszczęte. Wszczęcie postępowania w przedmiocie zmiany wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste nastąpiło 14.02.2008 r. i z tą chwilą winno nastąpić ustalenie adresu dla doręczeń. W związku z powyższym zastosowanie trybu doręczenia zastępczego odbyło się z naruszeniem przepisów art. 41 w zw. z art. 44 kpa.

W piśmie z dnia 04.09.2013 r. powód podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

W piśmie z dnia 16.05.2014 r. pozwani podtrzymali swoje stanowisko w sprawie. Podnieśli, że przytoczone przez powoda w szeregu dokumentów formułowanych w ich imieniu przez pełnomocników w ramach poszczególnych postępowań administracyjnych adresy (...) i (...) nie są i nie były ich miejscami zamieszkania w okresie, w którym miałoby im być doręczone w trybie zastępczym oświadczenie powoda o wypowiedzeniu wysokości opłaty z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości przy ul. (...). Faktycznym miejscem zamieszkania pozwanych jest adres M., ul. (...).

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny.

Umową sprzedaży z dnia 15.06.2007 r. zawartą przed notariuszem A. K. we W., nr rep. A (...), pozwani J. D. i E. D. nabyli od (...) sp. z o.o. we W. prawo użytkowania wieczystego stanowiącej własność Skarbu Państwa działki nr (...), obręb K., o pow. 1, 0983 ha, objętej KW nr (...), oraz własność budynków i urządzeń stanowiących odrębną nieruchomość. Nabycie nastąpiło do majątku wspólnego do celów prowadzenia działalności gospodarczej przez J. D. pod firmą (...) we W..

W akcie pozwani wskazali adresy:

- J. D.– (...),

- E. D. –(...)

Działka nr (...) została wydzielona do odrębnej księgi wieczystej nr (...)..

/ dowód: wypis aktu notarialnego z dnia 15.06.2007 r., nr rep. A (...) – k. 20-26; odpis KW

nr (...) – k. 59-64 /

Dnia 08.01.2008 r. J. D., zam. (...), złożył w Urzędzie Miejskim W. informację o nieruchomościach i obiektach budowlanych (...)

/ dowód: informacja – k. 55-56 /

Prezydent W. przystąpił do aktualizacji opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu przy ul. (...). Pierwsze wypowiedzenie zostało wysłane do pozwanych jeszcze w 2007 r., ale nie zostało doręczone i do dnia 31.12.2007 r. nie upłynął okres niezbędny do przyjęcia fikcji doręczenia.

Pismem z dnia 14.02.2008 r., (...), Prezydent W. skierował do pozwanych E. i J. D. wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej przy ul. (...) we W. – działki gruntu nr (...), obręb K., o pow. 10 983 m ^{( 2)}, z dotychczasowej wysokości 14 827, 05 zł do 139 878, 39 zł od dnia 01.01.2009 r.

Powód wskazał, że opłata została określona jako 3 % aktualnej wartości gruntu wynoszącej 4 662 613 zł.

/ dowód: wypowiedzenie – k. 14; informacja o wysokości oszacowania nieruchomości – k. 15; zeznania świadka A. M. – e-protokół z dnia 03.06.2014 r. 00.10.15-00.20.03 /

Pozwani pozostają zameldowani na pobyt stały w Urzędzie Miejskim W. Wydziale Spraw Obywatelskich pod adresami:

- J. D. – (...) – od dnia 09.07.1999 r.,

- E. D. – (...)– od dnia 31.03.1993 r.

/ dowód: wniosek o udostępnienie danych wraz z informacją – k. 27; wydruk z ewidencji – k. 28-

29; odpowiedź na wniosek – k. 34 /

J. D. od dnia 01.11.2006 r. pozostaje zarejestrowany w ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Prezydenta W. pod nrem (...) jako prowadzący działalność gospodarczą „(...)” ze wskazaniem adresu zamieszkania przedsiębiorcy i adresu zakładu głównego (...) i adresu działalności (...).

/ dowód: zaświadczenie – k. 32 /

Wypowiedzenie zostały skierowane do pozwanych drogą pocztową pod adresy (...) i (...). Przesyłki nie zostały podjęte z urzędu pocztowego.

Pomimo możliwości przyjęcia fikcji doręczenia pracownice Urzędu Miejskiego W. A. M. i K. F. podjęły próbę jego bezpośredniego doręczenia pozwanym

pisma o wypowiedzeniu:

- J. D. pod adresem (...),

- E. D. pod adresem (...).

W dniu 26.06.2008 r. pracownik UM A. M. w mieszkaniu przy ul. (...) zastała osoby przeprowadzające remont. Od sąsiadki otrzymała telefon do pozwanej. Kiedy dzwoniła pod ten nr, nikt nie odebrał.

W dniu 27.06.2008 r. do Urzędu Miejskiego do A. M. zadzwoniła córka pozwanych I. C., informując, iż pozwani są poza W., ona posiada pełnomocnictwo do odbioru korespondencji, ale nie będzie odbierać każdej przesyłki, wie, że przyszło wypowiedzenie, ale nie zamierza go odebrać.

W miejscach doręczenia zostały pozostawione zawiadomienia o złożeniu pisma w Urzędzie Miejskim:

- dla pozwanego J. D. – w dniu 02.10.2008 r.,

- dla pozwanej E. D. – w dniu 06.10.2008 r.,

a następnie – w dniu 13.10.2008 r. – ponowne zawiadomienia o złożeniu pisma w Urzędzie Miejskim.

/ dowód: zawiadomienia – k. 16-19; protokół z wizji lokalnej – k. 46; zeznania świadka A.

M. /

Dnia 22.09.2008 r. pozwani złożyli w Sądzie Rejonowym dla Wrocławia – Śródmieścia wniosek o ustanowienie służebności drogi koniecznej na nieruchomości przy ul. (...). Wskazali adresy: (...), (...).

W piśmie procesowym z dnia 21.11.2008 r. pozwani wskazali te same adresy.

/ dowód: wniosek – k. 40; pismo – k. 45 /

Dnia 03.02.2009 r. J. D., zam. (...) W., złożył wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę przyłącza gazowego i instalacji gazowej dla budynku usługowego przy ul. (...).

Dnia 03.02.2009 r. J. D., zam. (...) W., złożył oświadczenie o prawie dysponowania na cele budowlane nieruchomością oznaczoną jako działki nr (...), obręb K..

Dnia 19.02.2009 r. J. D., zam. (...) W., uiścił w UM opłatę skarbową za pozwolenie na budowę dot. nieruchomości przy ul. (...).

Dnia 19.02.2009 r. E. D. odebrała pod adresem (...) zawiadomienie o wszczęciu postępowania administracyjnego.

Decyzją z dnia 04.03.2009 r., nr (...), Prezydent W. zatwierdził projekt budowlany i udzielił J. D., zam. (...) W., pozwolenia na budowę przyłącza gazowego i instalacji gazowej dla budynku usługowego przy ul. (...).

/ dowód: potwierdzenie wpłaty – k. 42; oświadczenie – k. 43; decyzja nr (...) – k. 44;

zawiadomienie o wszczęciu postępowania administracyjnego z dowodem doręczenia – k.

47-48; wniosek o pozwolenie na budowę – k. 53-54 /

Dnia 06.05.2009 r. pod adresem(...) została odebrana skierowana do J. D. decyzja w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za 2009 r.

/ dowód: potwierdzenie odbioru – k. 33 /

Dnia 25.02.2010 r. pod adresem (...) pełnomocnik I. C. odebrała skierowaną do J. D. decyzję w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za 2010 r.

/ dowód: potwierdzenie odbioru – k. 33 /

Pismem z dnia 19.07.2010 r. powód skierował do E. D. wezwanie do zapłaty nr (...) dotyczące kwoty 125 051, 34 zł opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu przy ul. (...).

Pismo zostało awizowane w UP W. (...) dnia 18.07.2010 r., powtórnie awizowane w dniu 26.07.2010 r. i zwrócone jako niepodjęte.

/ dowód: wezwanie do zapłaty – k. 30-31 /

Dnia 05.05.2011 r. E. D., zam. (...), skierowała do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta W. pismo z informacją o niemożności stawiennictwa na terenie nieruchomości przy ul. (...).

Dnia 05.05.2011 r. J. D., zam. (...), skierował do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta W. pismo z informacją o niemożności stawiennictwa na terenie nieruchomości przy ul. (...).

/ dowód: pisma pozwanych z dnia 05.05.2011 r. – k. 49-50 /

Dnia 23.08.2011 r. E. D., zam.(...), i J. D., zam. (...), udzielili M. S. pełnomocnictwa do reprezentowania w sprawach związanych z realizacją inwestycji budowlanej w granicach działek nr (...), obręb K..

/ dowód: pełnomocnictwo – k. 41 /

Dnia 08.06.2012 r. E. D., zam. (...), i J. D., zam.(...)

(...), złożyli w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego dla miasta W. wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu przy ul. (...).

/ dowód: wniosek – k. 51-52 /

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Powód dochodzi od pozwanych opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości przy ul. (...) we W..

Niesporne między stronami jest istnienie stosunku prawnego użytkowania wieczystego pomiędzy Skarbem Państwa jako właścicielem tej nieruchomości a pozwanymi jako jej użytkownikami wieczystymi i właścicielami posadowionych na gruncie budynków i urządzeń.

Zgodnie z art. 238 kc użytkownik wieczysty przez cały czas trwania tego prawa uiszcza na rzecz właściciela nieruchomości opłatę roczną.

Pozwani nabyli prawo użytkowania wieczystego na mocy umowy sprzedaży zawartej dnia 15.06.2007 r. Wówczas opłata roczna za użytkowanie wieczyste wynosiła 14 827, 05 zł. Powód na początku 2008 r. przystąpił do dokonania aktualizacji opłaty rocznej w związku ze zmianą wartości nieruchomości i pismem z dnia 14.02.2008 r. skierował do pozwanych wypowiedzenie wysokości opłaty dotychczasowej.

Zgodnie z art. 77 ustawy z dnia 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej może być aktualizowana nie częściej niż raz w roku, jeżeli jej wartość ulegnie zmianie. Zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty. Aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się na podstawie wartości nieruchomości gruntowej określonej przez rzeczoznawcę majątkowego.

Zgodnie z art. 78 ust. 1 ugn organ zamierzający zaktualizować opłatę roczną, powinien wypowiedzieć na piśmie wysokość dotychczasowej opłaty do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego, przesyłając równocześnie ofertę przyjęcia jej nowej wysokości; w wypowiedzeniu należy wskazać sposób obliczenia nowej wysokości opłaty i pouczyć użytkownika wieczystego o sposobie zakwestionowania wypowiedzenia; do wypowiedzenia dołącza się informację o wartości nieruchomości, o której mowa w art. 77 ust. 3, oraz o miejscu, w którym można zapoznać się z operatem szacunkowym; do doręczenia wypowiedzenia stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Istota sporu pomiędzy stronami sprowadza się do rozstrzygnięcia kwestii skuteczności doręczenia pozwanym wypowiedzenia wysokości rocznej opłaty datowanego na dzień 14.02.2008 r.

Pozwani zgłosili w tym zakresie dwa zarzuty: niezamieszkiwania pod adresami wskazanymi przez powoda oraz braku przesłanek do zastosowania trybu doręczenia zastępczego przewidzianego przepisami kpa.

Za trafne należy uznać stanowisko powoda podnoszącego, iż pozwani w okresie dokonywania wypowiedzenia, tak samo, jak wcześniej czy później, zamieszkiwali pod następującymi adresami:

- pozwany J. D. – ul. (...),

- pozwana E. D. – ul. (...).

Powód wykazał tę okoliczność przedkładając szereg dokumentów, zarówno urzędowych, jak i pochodzących bezpośrednio od samych pozwanych. Pozwani wskazali te adresy w samej umowie nabycia prawa użytkowania wieczystego, następnie w informacji na potrzeby podatku od nieruchomości, a później w postępowaniach administracyjnych i sądowych dotyczących nieruchomości przy ul. (...). Pozwani występowali z wnioskami o wydanie decyzji administracyjnych dotyczących pozwoleń na budowę i użytkowanie, z wnioskiem o ustanowienie służebności drogi koniecznej przez nieruchomość sąsiednią i składali przy okazji tych postępowań różnego rodzaju oświadczenia. Pozwani konsekwentnie wskazywali adresy przy ul. (...) jako swoje adresy zamieszkania będące jednocześnie adresami do korespondencji. Nie polega na prawdzie twierdzenie pozwanych, iż oświadczenia i wnioski były składane przez pełnomocników. Powód przedłożył dokumenty zawierające podpisy samych pozwanych, nie zaś pełnomocników.

Zarówno na dzień sporządzenia oświadczenia o wypowiedzeniu opłaty rocznej, jak i na dzień pozostawienia przesyłki w Urzędzie Miejskim powód dysponował adresami pozwanych wskazanymi w akcie notarialnym. Adresy te odpowiadały wpisom w urzędowych ewidencjach prowadzonych przez Urząd Miejski – ewidencji ludności oraz ewidencji działalności gospodarczej.

Powód w sposób w pełni uprawniony przyjął zatem, iż doręczenie powinno zostać dokonane wobec J. D. pod adresem (...) a wobec E. D. pod adresem (...), albowiem takimi adresami dysponował i to uwidocznionymi w ewidencjach o charakterze powszechnym i urzędowym.

Należy zwrócić uwagę, iż w dalszym ciągu prawo polskie zawiera normy przewidujące obowiązek meldunkowy dotyczący zgłoszenia właściwemu organowi miejsca stałego pobytu – art. 2 i art. 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 10.04.1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Pozwani, którzy pozostają zameldowani na pobyt stały pod adresami wskazanymi w pozwie, powinni ponosić konsekwencje niedopełnienia wskazanego obowiązku i zgłoszenia zamieszkiwania w innej, jak twierdzą, miejscowości. Domniemanie wynikające z zameldowania na pobyt stały ma charakter obalalny, ale pozwani nie przedstawili dowodów niezbędnych do tego, aby powyższe domniemanie skutecznie obalić. Pozwani nie przedłożyli żadnych potwierdzających to dokumentów ani nie zgłosili wniosku o przesłuchanie świadków. Zaoferowali jedynie dowód z ich przesłuchania, ale zgodnie z art. 299 kpc dowód ten ma charakter pomocniczy, służy usunięciu ewentualnych wątpliwości, dodatkowemu wyjaśnieniu okoliczności dotychczas ujawnionych czy też doprecyzowaniu pewnych elementów stanu faktycznego, nie zaś czynieniu stanowczych ustaleń co do kwestii mających dla rozstrzygnięcia sprawy znaczenie zasadnicze.

Sąd doszedł zatem do przekonania, iż w okresie od lutego 2008 r. do października 2008 r. skierowanie korespondencji do pozwanych pod wskazanymi adresami było prawidłowe i mogło zapewnić efekt w postaci dotarcia do ich wiadomości oświadczenia o wypowiedzeniu dotychczasowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego. Konieczność stosowania przepisów kpa o doręczeniach dla doręczenia takiego oświadczenia nie pozbawia go charakteru cywilnoprawnego oświadczenia woli mającego indywidualnie oznaczonego adresata w rozumieniu art. 61 kc, zatem powinno zostać tak skierowane, aby zapewnić możliwość zapoznania się adresata z jego treścią. Nawet, jeżeli pozwani przebywali poza W., to wystosowanie korespondencji pod adresami z ewidencji nie mogło pozbawić ich możliwości odbioru pisma i zapoznania się z tego treścią.

Nie można też zgodzić się z zarzutami pozwanych co do prawidłowości zastosowania trybu doręczenia przewidzianego przepisami kodeksu postępowania administracyjnego.

Zgodnie z art. 39 kpa w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2012 r. organ administracji publicznej doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, przez swoich pracowników lub przez inne upoważnione osoby lub organy.

Zgodnie zaś z art. 42 § 1-3 osobom fizycznym doręcza się pisma w ich mieszkaniu lub miejscu pracy; pisma mogą być doręczone również w lokalu organu administracji publicznej; w razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony wcześniej, a także w razie koniecznej potrzeby, pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie.

Według art. 44 § 1 kpa w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43:

1) poczta przechowuje pismo przez okres czternastu dni w swojej placówce pocztowej,

2) pismo składa się na okres czternastu dni w urzędzie właściwej gminy (miasta) – w

przypadku doręczania pisma przez pracownika urzędu gminy (miasta) lub upoważnioną osobę lub organ.

Art. 44 § 2 kpc wskazuje, że zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscy przy wejściu na posesję adresata, zaś art. 44 § 3 kpa wskazuje, że w przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia.

Z zeznań świadka A. M. wynika, że czynności pozostawienia pisma w Urzędzie Miejskim i zawiadomienia o tym pozwanych w trybie art. 44 kpa zostały podjęte po próbie doręczenia przesyłki drogą pocztową oraz po próbie doręczenia bezpośrednio w mieszkaniu przez tego świadka oraz drugą pracownicę Urzędu. Próby dokonania doręczenia bezpośredniego nie były skuteczne wobec nieobecności pozwanych.

W takim wypadku zastosowanie trybu złożenia przesyłki w siedzibie Urzędu Miejskiego przewidzianego w art. 44 § 2 i 3 kpa było usprawiedliwione. Nie ma znaczenia nieprzedłużenia przez powoda niepodjętej przesyłki pocztowej. Tryby doręczenia pocztowego oraz doręczenia przez pracownika organu administracji są trybami równorzędnymi i żaden z nich nie jest objęty pierwszeństwem. Dla zastosowania fikcji doręczenia przez pozostawienie przesyłki w urzędzie gminy (miasta) wystarczającą podstawą jest stwierdzenie niemożności doręczenia przez pracownika organu administracji w mieszkaniu adresata. Taka niemożność została potwierdzona zeznaniami świadka A. M. i treścią sporządzonego przez nią protokołu z wizji lokalnej z dnia 26.06.2008 r.

Powód był wobec tego upoważniony do pozostawienia przesyłki w swojej siedzibie za dwukrotnym zawiadomieniem o tym fakcie pozwanych. Powód takie zawiadomienia skierował w dniach 02.10.2008 r. i 06.10.2010 r., a następnie w dniu 13.10.2008 r. Pismo zawierające wypowiedzenie opłaty rocznej zostało złożone na okres 14 dni, licząc od dnia pierwszego zawiadomienia, tj. do 20.10.2008 r. Tym samym pozwani uzyskali możliwość odbioru przesyłki, a rezygnując z tego, winni ponosić konsekwencje swojego zaniechania.

Świadek A. M. zeznała nadto, iż rozmawiała telefonicznie z córką pozwanych I. C., umocowaną do odbioru korespondencji, która zapowiedziała, iż nie odbierze przesyłki, a nadto, iż ma świadomość jej przedmiotu. Ponieważ córka pozwanych skontaktowała się ze świadkiem w jej miejscu pracy po tym, jak A. M. pozostawiła nr kontaktowy u sąsiadki przy (...), należy stwierdzić, iż albo bezpośrednio do pozwanych albo przynajmniej do osoby przez nich upoważnionej docierały skutecznie informacje o dostarczaniu korespondencji pod tym adresem. Pozwani mieli zatem możliwość powzięcia wiadomości o oczekujących na odbiór przesyłkach.

Ponadto, jeżeli pozwani przebywali poza W. i ustanowili pełnomocnika do odbioru korespondencji, to znaczy, że z taką ewentualnością się liczyli, wobec czego powinni byli dochować należytej staranności i dbałości o własne sprawy, zapewniając możliwość odbierania korespondencji. Również w tym zakresie zaniechania podjęcia stosownych działań może działać jedynie na niekorzyść pozwanych.

Sąd oddalił wnioski powoda o zobowiązanie pozwanych do złożenia umowy najmu i oświadczenia o wyborze sposobu opodatkowania. Kwestia wynajmowania lokalu nie została zgłoszona przez pozwanych jako zarzut, została poruszona w innej sprawie między tymi samymi stronami. Powód nie wykazał, aby nie mógł samodzielnie uzyskać informacji z urzędu skarbowego co do wyboru przez pozwanych sposobu opodatkowania najmu. Wreszcie, to na pozwanych spoczywał obowiązek wykazania, iż zamieszkiwali w innej miejscowości, pod innym adresem, na co również mogłoby wskazywać wynajęcie mieszkania, zatem w istocie wnioski dowodowe w tym zakresie powinny pochodzić od pozwanych. Sąd oddalił również wniosek pozwanych o przeprowadzenie dowodu z ich zeznań, uznając go za nieadekwatny do zakresu okoliczności faktycznych, jakie miałyby zostać stwierdzone. Pozwani nie zgłosili wniosku o przesłuchanie choćby nawet swojej córki, co mogłoby stanowić odniesienie się do twierdzeń zgłaszanych przez powoda.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego obejmującego obszerną dokumentację przedłożoną przez powoda oraz zeznania świadka A. M. sąd doszedł do przekonania, iż powód skutecznie wypowiedział pozwanym w trybie art. 77 i nast. ustawy o gospodarce nieruchomościami wysokość dotychczasowej opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej przy ul. (...). Ponieważ pozwani w ustawowym terminie 30 dni nie złożyli do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. wniosku o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona, opłata w nowej wysokości obowiązuje od dnia 01.01.2009 r.

Tym samym zgłoszone przez powoda żądanie pozwu mające za przedmiot opłatę roczną za 2010 r. zostało przez powoda należycie wykazane, co prowadziło do jego uwzględnienia w całości.

Powód dochodził od pozwanych różnicy pomiędzy opłatą roczną za użytkowanie wieczyste w kwocie 139 878, 39 zł wskazaną w wypowiedzeniu a opłatą dotychczasową w kwocie 14 827, 05 zł, czyli należności głównej w wysokości 125 051, 34 zł. Należność ta podlegała zasądzeniu na rzecz powoda w całości.

Ponieważ opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego uiszczana jest z góry do dnia 31 marca każdego roku kalendarzowego, powód może domagać się od pozwanych odsetek

ustawowych za opóźnienie na podstawie art. 481 § 1 kc od dnia 01.04.2008 r.

Ponieważ zobowiązanie pozwanych do uiszczenia opłaty za użytkowanie wieczyste dotyczy ich wspólnego mienia, ma ono charakter solidarny zgodnie z art. 370 kc.

Powodowi jako wygrywającemu sprawę przysługuje zgodnie z art. 98 kpc zwrot kosztów procesu obejmujących wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 3 600 zł ustalone zgodnie z 6.6 rozporządzenia MS z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w zw. z art. 99 kpc, przy czym koszty te przypadają zastępującej powoda (...) – art. 11.3 ustawy o (...).

Ponieważ powód jest ustawowo zwolniony od kosztów sądowych, obowiązek ich pokrycia obciąża ostatecznie pozwanych solidarnie na podstawie art. 113 uksc w zw. z art. 105 § 2 kpc.

Mając powyższe okoliczności na uwadze sąd podjął rozstrzygnięcia zawarte w sentencji wyroku.