Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 3 lipca 2014r.

Sąd Okręgowy w Kielcach V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2014 r. w Kielcach

na rozprawie

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko Szkole Podstawowej w D.

o ustalenie istnienia stosunku pracy i dopuszczenie do pracy

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Jędrzejowie

z dnia 11 marca 2014r. sygn. akt IV P 186/13

postanawia:

umorzyć postępowanie apelacyjne.

Sygn. akt V Pa 123/14

UZASADNIENIE

M. P. w pozwie z dnia 30 września 2013 roku skierowanym przeciwko Szkole Podstawowej w D. domagał się ustalenia, że łączy go z pozwaną umowa o pracę zawarta na 5 lat od dnia 1 września 2013 roku do dnia 31 sierpnia 2018 roku oraz dopuszczenia go do pracy na dotychczasowych warunkach.

Sąd Rejonowy w Jędrzejowie wyrokiem z dnia 11 marca 2014 roku ustalił istnienie stosunku pracy pomiędzy Szkołą Podstawową w D. a M. P. na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony od dnia 1 września 2013 roku do czasu powierzenia stanowiska dyrektorowi wyłonionemu w drodze konkursu. Sąd Rejonowy ustalił, że M. P. zatrudniony był w pozwanej Szkole na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony od dnia 1 września 2008 roku w wymiarze 13/18. Posiada stopień awansu nauczyciela mianowanego. W maju 2013 roku powód otrzymał wypowiedzenie umowy o pracę w trybie art. 30 § 1 pkt 2 k.p. w zw. z art. 27 ust.1 Karty Nauczyciela. M. P. nie złożył odwołania od tego wypowiedzenia, bowiem ówczesna dyrektor szkoły E. R. poinformowała go, że gdy wygra konkurs na stanowisko dyrektora to jej godziny zwolnią się, a wypowiedzenie zostanie mu wówczas cofnięte. W dniu 20 sierpnia 2013 roku powód w uzgodnieniu z E. R. złożył podanie o ponowne zatrudnienie, na którym uczyniła ona adnotację, że wyraża zgodę na zatrudnienie powoda w wymiarze 13/26 etatu na czas określony tj. do czasu powierzenia stanowiska dyrektorowi wyłonionemu w drodze konkursu, polecając jednocześnie Zespołowi (...) przygotowanie stosownych dokumentów. Od dnia 1 września 2013 roku obowiązki dyrektora pozwanej Szkoły powierzone zostały M. S.. Projekt organizacyjny złożony przez E. R. w dniu 21 sierpnia 2013 roku nie został zatwierdzony przez organ prowadzący. M. S. opracowała nowy projekt organizacyjny w którym nie przewidziała godzin dla powoda, ponieważ nie wiedziała o ustaleniach pomiędzy nim a E. R.. Sąd Rejonowy ustalił także, że nauczyciele zatrudnieni w pozwanej szkole mają godziny ponadwymiarowe które mogłyby zostać przydzielone powodowi. W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał, że powództwo zasługuje na uwzględnienie. Podkreślił, że w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w sprawie należy przyjąć, że między powodem a pozwaną szkołą zawarta została umowa o pracę na czas określony od dnia 1 września 2013 roku do czasu powierzenia stanowiska dyrektorowi wyłonionemu w drodze konkursu. Zaznaczył, że pomimo nie zachowania formy pisemnej umowa doszła do skutku, bowiem kodeks pracy nie stawia warunku zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Apelację od tego wyroku złożyła pozwana Szkoła Podstawowa w D. zaskarżając powyższy wyrok w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 328 § 2 k.p.c. oraz art. 233§ 1 k.p.c. i art. 316k.p.c. poprzez dowolną ocenę dowodów przeprowadzonych i zgromadzonych w niniejszym postepowaniu bez uwzględnienia zasad logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego, w szczególności poprzez pominięcie zeznań M. S. oraz istotnych okoliczności sprawy, a także poprzez brak określenia kryteriów oceny wiarygodności i mocy dowodowej zeznań M. S., podczas gdy prawidłowa i kompletna ocena materiału dowodowego pozwala na przyjęcie odmiennego rozstrzygnięcia w sprawie.

Ponadto pozwany wniósł o dopuszczenie dowodu z pisma z dnia 20 sierpnia 2013 roku na okoliczność ustalenia w jakiej dacie dyrektor E. R. złożyła podanie powoda o zatrudnienie go w pozwanej Szkole oraz wykazania, że dyrektor E. R. działała wówczas z przekroczeniem swoich uprawnień, co w konsekwencji nie może prowadzić do wniosku, że zawarła ona z powodem wiążącą umowę o pracę.

Pismem z dnia 1 lipca 2014 roku pozwana Szkoła Podstawowa w D. cofnęła apelację ( k. 124).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 391 § 2 zdanie pierwsze k.p.c. w razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie apelacyjne i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu. W sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych dopuszczalność cofnięcia apelacji określa ponadto treść art. 469 k.p.c. wraz z odpowiednio stosowanym art. 203 § 4 k.p.c. (por.: postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2011 r., sygn. I UK 385/10, LEX nr 811836 oraz z dnia 4 lutego 2011 r., sygn. I UK 366/10, LEX nr 794784).

Stosownie do brzmienia art. 203 § 4 k.p.c. sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa. Z art. 469 k.p.c. wynika natomiast, że sąd uznaje za niedopuszczalne cofnięcie środka odwoławczego także wtedy, gdy czynność taka naruszałaby słuszny interes pracownika.

Zdaniem Sądu Okręgowego w rozpoznawanej sprawie brak jest okoliczności, które sprzeciwiałyby się cofnięciu apelacji przez pozwanego, skoro cofnięcie apelacji spowoduje uprawomocnienie się wyroku korzystnego dla powoda.

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy na podstawie art. 391 § 2 zdanie pierwsze k.p.c., wobec skutecznego cofnięcia apelacji, umorzył postępowanie apelacyjne.

SSO K. G. SSO I. M. SSR (del.) T. T.