Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2014 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze, Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Muszka

Protokolant: Joanna Szajkowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Grzegorza Chojnackiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2014 roku sprawy:

J. S.

Syna E. i T. z d. A.

Urodzonego (...) w K.

skazanego:

1  wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22 kwietnia 2010 r. w sprawie II K 895/10, za czyn z art. 178a§1 kk , popełniony w dniu 13 grudnia 2009 r. na karę pięciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres pięciu lat próby;

2  wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie II K 1904/11, za czyn z art. 59 ust 1 upn popełniony w okresie od stycznia 2011 r. od maja 2011 r. na karę roku pozbawienia wolności. Na poczet orzeczonej kary zaliczono skazanemu okres pozbawienia wolności w sprawie od dnia 22 września 2011 r. do 23 marca 2012 r. ;

3  wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 16 września 2013 r. w sprawie II K 1455/12, za czyn z art. 62 ust.2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, popełniony w dniu 22 września 2011 r. na karę dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności. Na poczet orzeczonej kary zaliczono skazanemu okres pozbawienia wolności w sprawie od dnia 23 września 2012 . do dnia 5 października 2012r.;

I  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k., łączy orzeczone wobec skazanego J. S. wyrokami, opisanymi w punktach 2 i 3, części wstępnej wyroku, kary pozbawienia wolności i wymierza mu łączną karę 3 ( trzech ) lat pozbawienia wolności;

II  na podstawie art. 577 k.p.k., na poczet orzeczonej wobec skazanego w punkcie I części dyspozytywnej wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zalicza wszystkie okresy odbytych dotychczas kar pozbawienia wolności zaliczone na poczet kar jednostkowych w wyrokach podlegających połączeniu;

III  na podstawie art. 572 k.p.k., umarza postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego w odniesieniu do kary orzeczonej wyrokiem opisanym w punkcie pierwszym części wstępnej wyroku;

IV  na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. stwierdza, iż wyroki podlegające połączeniu ulegają osobnemu wykonaniu w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym;

V  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania w niniejszej sprawie;

Sygn. akt II K 1754/13

UZASADNIENIE

.

Do tutejszego Sądu wpłynął wniosek obrońcy skazanego J. S. o wydanie wyroku łącznego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. S. został prawomocnie skazany następującymi wyrokami:

Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22 kwietnia 2010 r. w sprawie II K 895/10, za czyn z art. 178a§1 kk , popełniony w dniu 13 grudnia 2009 r. na karę pięciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres pięciu lat próby;

dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze k 10

Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie II K 1904/11, za czyn z art. 59 ust 1 upn popełniony w okresie od stycznia 2011 r. od maja 2011 r. na karę roku pozbawienia wolności. Na poczet orzeczonej kary zaliczono skazanemu okres pozbawienia wolności w sprawie od dnia 22 września 2011 r. do 23 marca 2012 r. ;

dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze k 12

Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 16 września 2013 r. w sprawie II K 1455/12, za czyn z art. 62 ust.2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, popełniony w dniu 22 września 2011 r. na karę dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności. Na poczet orzeczonej kary zaliczono skazanemu okres pozbawienia wolności w sprawie od dnia 23 września 2012 . do dnia 5 października 2012r.;

dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze k 15

J. S. przebywa obecnie w Anglii. Skazany pozostaje od trzech lat w związku z D. S., na dzień 23 sierpnia 2014 r. wyznaczona jest data porodu ich dziecka. Wspólnie z dzieckiem zamierzają zamieszkać w mieszkaniu przekazanym przez rodziców D. S., w J.. Wobec J. S. funkcjonariusze Policji nie przeprowadzali w ostatnim okresie interwencji.

Dowód: sprawozdanie z wywiadu środowiskowego k. 27-29.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

W niniejszej sprawie połączeniu podlegać mogły kary orzeczone w wyrokach opisanych w punkcie 2 i 3 części wstępnej wyroku. Stwierdzenie to wynika z charakterystycznego dla niniejszego postępowania układu popełnienia czynów za które J. S. został prawomocnie skazany i dat wydania przedmiotowych wyroków.

Zgodnie z treścią art. 85 kk jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju, albo inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawy kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

Stosownie do treści art. 86§1 kk Sąd wymierzając karę łączną orzeka w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy. Tym samym Sąd mógł orzec w niniejszym postępowaniu kary łączne pozbawienia wolności w zakresie od dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności do trzech lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności.

Zważyć należało, iż zgodnie z ugruntowanym w doktrynie prawniczej poglądem, podzielanym w pełni przez Sąd orzekający, główną ideą leżącą u podstaw wymiaru kary łącznej jest odpowiednia redukcja sumy kar podyktowana względami humanitarnymi. Nie może jednak ujść uwadze, iż ugruntowany w doktrynie prawniczej pogląd wskazuje również, niejako w uzupełnieniu, że popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest zasadniczo okolicznością obciążającą, wobec tego nie powinno prowadzić do łagodzenia kar, co ma praktycznie miejsce przy stosowaniu absorpcji. Absorpcja natomiast, czy też wymierzenie kary łącznej zbliżonej w swojej wysokości do najsurowszej kary jednostkowej jest uzasadnione w sposób szczególnych w dwóch przypadkach: 1. zbiegu bardzo poważnego przestępstwa z przestępstwem bądź przestępstwami wyraźnie mniej groźnymi, 2. w sytuacji, gdy przyjęcie wielu przestępstw zamiast jednego jest merytorycznie wątpliwe ze względu na nieostrość kryteriów jedności czynu, czy przestępstwa, tzn. gdy między przestępstwami istnieje ścisły związek rzeczowy np. objęcie jednym planem działania, choć art. 12. k.k. nie znalazł zastosowania ( vide L. Tyszkiewicz „Kodeks karny Komentarz” k. 262 wyd. Arche s.c. Gdańsk 1999 r. ). Pozostałymi zasadami stosowanymi w procesie łączenia kar są zasada asperacji i kumulacji. Wybór pomiędzy jedną z trzech wymienionych zasad uwarunkowany jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Sprowadzają się one do określenia, jak blisko związek przedmiotowo- podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione. Im bliższe są te relacje, tym bardziej kara łączna winna być zbliżona do dopuszczalnego minimum.

W świetle powyższego Sąd zważył iż w realiach niniejszej sprawy z całą pewnością nie może być mowy o możliwości zastosowania zasady absorpcji. Przeciwko jej przyjęciu przemawia bowiem sześciomiesięczny okres przerwy pomiędzy przypisanymi skazanemu czynami. Na uwadze należy mieć również znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego skazanemu prawomocnie wyrokiem z dnia 23 marca 2012 r oraz wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu opisanego w punkcie trzecim części wstępnej wyroku.

Nie bez znaczenia pozostawał fakt, iż skazany, w przeszłości był łącznie ośmiokrotnie karany sądownie.

W przekonaniu Sądu brak było zatem okoliczności, które pozwoliłyby na przyjęcie, że obecna postawa skazanego, jaką prezentuje w warunkach planowanego założenia rodziny, pozwala na tak daleko idące złagodzenie orzeczonych kar. Skorzystanie z zasady absorpcji, w prawnokarnej sytuacji skazanego w sposób ewidentny byłoby sprzeczne z podzielanym przez Sąd poglądem, iż popełnienie dwóch przestępstw stanowi przede wszystkim okoliczność obciążającą, wobec tego nie powinna prowadzić do łagodzenia orzeczonych kar.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności oraz kierując się pozostałymi dyrektywami i przesłankami wymiaru kary opisanymi w art. 53 kk Sąd uznał, iż zasadnym będzie zastosowanie zasady asperacji i wymierzenie za zbiegające czyny kary łącznej trzech lat pozbawienia wolności. Tak wymierzona kara będzie w ocenie Sądu karą słuszną i sprawiedliwą, realizującą w największym stopniu zadania z zakresu prewencji szczególnej i ogólnej.

Na poczet orzeczonej kary łącznej Sąd, stosownie do treści art. 577 kpk zaliczył skazanemu okresy wszelkich, odbytych dotychczas kar.

Stosownie do treści art. 572 kpk Sąd umorzył postępowanie w przedmiocie wymierzania kary łącznej w odniesieniu do kary orzeczonej wyrokiem opisanym w punkcie 1 części wstępnej wyroku, zaś na podstawie art. 576§1 kpk stwierdził, iż wyroki podlegające połączeniu, ulegają osobnemu wykonaniu w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym.

Orzeczenie o kosztach, oparte o treść art. 624§1 kpk, podyktowane zostało trudną sytuacją majątkową skazanego, nie posiadającego stałego zatrudnienia, a nadto wymagającego kontynuowania leczenia powypadkowego urazu ręki.