Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 sierpnia 2014r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Muszka

Protokolant: Monika Rataj

po rozpoznaniu w dniu: 04 sierpnia 2014r.

s p r a w y : R. S.

syna A. i H. z domu N.

urodzonego w dniu (...) w K.

oskarżonego o to, że:

1.  w okresie pomiędzy 1 do 15 kwietnia 2014 r. z terenu działki gminnej nr (...), obręb 2 przy ul. (...) w S. woj. (...), dokonał wykucia 3 obręczy żeliwnych włazów kanałowych 600 kl A15 H50, a następnie ich zaboru w celu przywłaszczenia wraz z ich deklami, powodując starty o łącznej wartości 518,89 zł na szkodę Miejskiego Zakładu (...) w S.

to jest o czyn z art. 278 § 1 kk

2.  w okresie pomiędzy 1 do 15 kwietnia 2014 r. z terenu działki gminnej nr (...), obręb 2 przy ul. (...) w S. woj. (...), dokonał wykucia 3 obręczy żeliwnych włazów kanałowych 600 kl A15 H50, a następnie ich zaboru w celu przywłaszczenia wraz z ich deklami, powodując starty o łącznej wartości 518,89 zł na szkodę Miejskiego Zakładu (...) w S.

to jest o czyn z art. 278 § 1 kk

I.  uznaje oskarżonego R. S. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt 1 i 2 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 278 § 1 k.k., przy przyjęciu, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 §1 k.k. i art. 70 §1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego R. S. kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat;

III.  na podstawie art. 73 §1 k.k. oddaje oskarżonego R. S. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

IV.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 k.k. zobowiązuje oskarżonego R. S. do podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej;

V.  na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego R. S. do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Miejskiego Zakładu (...)w S.kwoty 1037.78 zł w terminie 2 (dwóch) lat od uprawomocnienia się wyroku;

VI.  na podstawie art. 624 §1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego R. S. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

Sygn. akt II K 653/14

UZASADNIENIE

R. S., w okresie pomiędzy 1 a 15 kwietnia 2014 r. dwukrotnie z terenu działki gminnej nr (...), obręb 2, przy ulicy (...) w S. dokonał wykucia, każdorazowo 3 obręczy żeliwnych włazów kanałowych 600 kl. A15 H50 wraz z ich pokrywami, a następnie ich zaboru w celu przywłaszczenia, powodując każdorazowo stratę o wartości 518,89 złotych na szkodę Miejskiego Zakładu (...) w S.. Przedmioty te R. S., po rozbiciu na mniejsze fragmenty, sprzedał w punkcie skupu złomu w P., uzyskując łącznie kwotę około 150 złotych.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego R. S. k. 21, zeznania świadka J. P. k. 4, protokół oględzin k. 8-9, formularz przyjęcia odpadów metali k. 13, wycena k. 14 – 15,

R. S. jest bezrobotny, utrzymuje się z prac dorywczych, osiągając dochód miesięczny w kwocie 300 złotych. Wraz z bezrobotną konkubiną zamieszkuje w barakach przeznaczonych na lokale socjalne, przy ulicy (...) w S.. Nie posiada osób na utrzymaniu, jak też majątku. W przeszłości był karany sądownie

Dowód: dane dotyczące osoby oskarżonego k. 20-21, dane o karalności oskarżonego k. 27,

Oskarżony R. S. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w kwietniu udał się na teren nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością zabudowaną barakami, w których zamieszkuje wspólnie z konkubiną. Znalazł tam pokrywy żeliwne od szamba. Pierwsze trzy zaniósł do garażu konkubiny, po czym rozbił je młotem na drobne fragmenty. Fragmenty te sprzedał w skupie złomu w P.. Otrzymał za to kwotę 80 złotych. Około trzech dni później ponownie udał się na teren wymienionej nieruchomości, skąd zabrał kolejne trzy obręcze wraz z pokrywami. Z uwagi na ich ciężar, dwie zabrane pokrywy ukrył w pobliskim rowie, a pozostałe przedmioty, po rozbiciu, również sprzedał w punkcie skupu złomu, uzyskując kwotę około 70 złotych. Pieniądze te przeznaczył na zakup jedzenia i alkoholu. Następnego dnia R. S. nie znalazł już ukrytych w rowie pokryw.

Składając kolejne wyjaśnienia wyraził zgodę na zaproponowane przez Prokuratora warunki złożenia wniosku w trybie art. 335§1 kpk.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Wyjaśnienia oskarżonego zasługiwały na przydanie im waloru wiarygodności. Oskarżony nie posiadał żadnego interesu w niezgodnym z rzeczywistym stanem faktycznym obciążaniu siebie treścią złożonych wyjaśnień. Jego wyjaśnienia pozostają w zgodzie z treścią zgromadzonych w aktach postępowania dokumentów, w tym sporządzonych w punkcie skupu złomu. Korespondują one także z treścią zeznań świadka J. P.. Świadek ta posiadała wiedzę odnośnie opisywanych okoliczności z racji wykonywania pracy na rzecz pokrzywdzonego. Wiarygodność jej zeznań nie budziła wątpliwości Sądu.

Zgromadzone w aktach postępowania dowody z dokumentów również zasługiwały na przydanie im waloru wiarygodności. Zostały one sporządzone w przewidzianej prawem formie przez upoważnione do tego osoby. Mogły, z racji swojej wiarygodności, stanowić podstawę kategorycznych ustaleń stanu faktycznego w sprawie.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd uznał, iż oskarżony R. S. swoim zachowaniem dwukrotnie wyczerpał ustawowe znamiona przestępstw z art. 278§1 kk dokonując zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci elementów stalowych, których wartość każdorazowo stanowiła kwotę 518,89 zł, czym czym działał na szkodę (...) w S.. Nie budzi wątpliwości fakt, iż zabierając wskazane elementy działał w zamiarze ich przywłaszczenia, a następnie sprzedając je w punkcie skupu złomu, postąpił z nimi jak właściciel.

Przedmiotowe czyny oskarżony popełnił działając w krótkich odstępach czasu, w podobny sposób. Z uwagi na brak realizacji z góry powziętego zamiaru, Sąd uznał, iż występki te stanowiły ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91§1 kk. Skutkowało to, stosownie do treści art. 91 kk wymierzeniem za zbiegające się przestępstwa jednej kary.

Wymierzając oskarżonemu karę za wyżej wskazane przestępstwo Sąd zważył by kara ta w należyty sposób uwzględniała zarówno stopień winy i społecznej szkodliwości czynów. By osiągnęła ona zarazem cele wychowawcze i zapobiegawcze jakie kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego a także cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości przypisanych R. S. czynów Sąd zważył, iż jest on znaczny, za którym to wnioskiem przemawia między fakt, iż szkody wyrządzone pokrzywdzonemu narażały również osoby postronne na wpadnięcie do nieużytkowanego obecnie szamba. Postępowanie oskarżonego wymusza zatem na instytucjach publicznych ponoszenie dodatkowych kosztów zatrudnienia osoby, która dozorowałaby obecność żeliwnych studzienek na całym terenie gminy pozostającym pod jej zarządem.

Jako okoliczność obciążającą Sąd uznał uprzednią karalność oskarżonego.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanych czynów. Okoliczność ta nie mogła jednakże w znaczący sposób wpłynąć na złagodzenie kary, skoro osoba oskarżonego została ustalona na podstawie dokumentu sporządzonego w punkcie skupu złomu, wystawionego na jego konkubinę. Nie bez znaczenia z punktu widzenia wymiaru kary pozostawał fakt uzgodnienia przez oskarżonego z Prokuratorem wymiaru kary. Niewątpliwie służył on między innymi ekonomice postępowania, umożliwiając sprawne i szybkie rozstrzygnięcie sprawy.

Kierując się powyższymi względami Sąd uznał , że kara w wysokości 8 miesięcy pozbawienia wolności jest karą współmierną do wagi i charakteru popełnionych czynów i wystarczającą dla potrzeb resocjalizacji oskarżonego.

Kara pozbawienia wolności orzeczona względem oskarżonego jest niższa niż dwa lata pozbawienia wolności, dlatego też istniała formalna podstawa do warunkowego zawieszenia jej wykonania. Sąd na podstawie całokształtu okoliczności sprawy i kierując się przesłankami określonymi w art. 69 § 1 i 2 kk, wnioskował, ze można pozytywnie prognozować, iż mimo niewykonania orzeczonej kary nie karany uprzednio oskarżony nie popełni w przyszłości przestępstwa. O trafności tego twierdzenia przekonuje postawa sprawcy w toku postępowania, wyrażone przez niego zainteresowanie zakończeniem postępowania w trybie art. 335§1 kpk. Dla wzmożenia efektu wychowawczego oddziaływania na oskarżonego Sąd mając za cel również ochronę osób trzecich przed działaniami zbliżonymi bądź tożsamymi z przedmiotowymi, oddał go, zgodnie z treścią art. 73§1 kk pod dozór kuratora oraz zobowiązał do podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej. Warunkowo zawieszone wykonanie kary pozbawienia wolności, połączone z wymienionymi środkami probacyjnymi winno zatem być dla niego wystarczającą do przesłanką do korzystania z osobiście wypracowanego majątku. Nie bez znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie pozostaje fakt, iż przedmiotowego czynu oskarżony dopuścił się z braku jakichkolwiek środków finansowych do życia.

Mając na uwadze uprzednią karalność oskarżonego Sąd uznał, iż zasadnym będzie wyznaczenie okresu próby w wymiarze pięciu lat. Umożliwi to pełną weryfikację pozytywnej prognozy postawionej wobec oskarżonego, iż nie popełni ponownie przestępstwa.

Podjęcie pracy, w przypadku jej uzyskania, niewątpliwie sprzyjać będzie możliwości naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego. Sąd podzielił stanowisko Prokuratora, iż dwuletni okres będzie wystarczający dla oskarżonego, by choćby płacąc w ratach, naprawił wyrządzoną szkodę. W ten sposób zabezpieczony został również interes pokrzywdzonego. .

Z uwagi na fakt, iż oskarżony nie posiada żadnego stałego źródła dochodu, uzyskuje dochód z prac dorywczych w kwocie 300 złotych miesięcznie, przeznaczanych na utrzymanie dwuosobowej rodziny , a nadto zamieszkuje w przeznaczonych na lokale socjalne barakach Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów procesu i opłaty, stosownie do treści art. 624§1 kpk, nie dostrzegając, na skutek oczywistego przeoczenia, iż w złożonym wniosku Prokurator domagał się odmiennego rozstrzygnięcia.

Na marginesie tylko należy zauważyć, iż niezależnie od sytuacji majątkowej oskarżonego, tak pokrzywdzonemu jak i oskarżonemu przysługuje prawo do sprawnego procesu, przewidziane w treści art. 2§1 pkt 4 kpk. Postulat ten, zapewniający pokrzywdzonemu możliwość bezzwłocznego uzyskania tytułu wykonawczego, realizowany jest między innymi poprzez przyjęcie przez ustawodawcę trybu postępowania opisanego w treści art. 335§1 kpk. W tym kontekście, uzgodnienie przez Prokuratora z R. S. warunków dobrowolnego poddania się karze poprzez ustalenie, obok obowiązku naprawienia szkody, także konieczności poniesienia kosztów procesu, pomimo oczywistego wprost zaistnienia przesłanek z art. 624§1 kpk, zdaje się pozostawać w sprzeczności z zasadą by rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło w rozsądnym terminie. Termin rozsądny to taki bowiem, który wynika z rozsądnie zaplanowanych czynności Sądu. Stosownie do treści art. 624§1kpk sąd może zwolnić oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa koszów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe, ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. Zgodnie z przekonaniem Sądu, zapewne podzielanym przez Oskarżyciela Publicznego, ustalony przez organy ścigania, w toku postępowania przygotowawczego, miesięczny budżet dwuosobowej rodziny oskarżonego w kwocie 300 złotych, połączony z brakiem majątku, zamieszkiwaniem w lokalach socjalnych przy ul. (...), wydaje się uzasadniać twierdzenie, że dodatkowe poniesienie kosztów sądowych będzie dla oskarżonego i jego rodziny zbyt uciążliwe. W ocenie Sądu omawiana sytuacja jest jednym z bardziej jaskrawych, spośród szeregu rozpoznawanych spraw, przykładów, w których należy skorzystać z prawa do zwolnienia oskarżonego, współpracującego z wymiarem sprawiedliwości, od ponoszenia kosztów sądowych. Niezrozumiałym wydaje się zatem zawarcie odmiennego uzgodnienia w treści złożonego przez Prokuratora wniosku. Pośród licznych wniosków składanych w tym trybie Prokurator wielokrotnie wnioskował o zwolnienie od ponoszenia kosztów procesu osób o zdecydowanie lepszej sytuacji majątkowej. Wypada podnieść, że złożenie przedmiotowego wniosku, przy braku wspomnianego przeoczenia, zmusiłoby Sąd, wobec oczywistego zaistnienia przesłanek z art. 624 §1 kpk, do nie uwzględnienia wniosku z art. 335§1 kpk i przeprowadzenia postępowania dowodowego na wyznaczonej w tym celu rozprawie. Co za tym idzie, wydanie tytułu wykonawczego pokrzywdzonemu doznałoby znaczącego opóźnienia, podobnie jak rozpoczęcia okresu zatarcia skazania wobec oskarżonego. Obok znaczącego podniesienia kosztów takiego postępowania, zdaje się to pozostawać w sprzeczności z intencją ustawodawcy przewidzianą w art. 2 §1 pkt 4 kk, realizowaną w trybie art. 335§1 kpk.