Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 19-11-2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia w. Wrocławiu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Martyna Daniłowicz

Protokolant: Paulina Machowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5-11-2013 r. w. W.

sprawy z powództwa M. J.

przeciwko (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K.

o wynagrodzenie za pracę

I.  oddala powództwo,

II.  nie obciąża powoda kosztami procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 11 stycznia 2013 r. skierowanym przeciwko stronie pozwanej (...) Sp. z o.o. w. W.powód M. J.domagał się zapłaty od strony pozwanej na jego rzecz kwoty 1 743,65 zł tytułem wypłaty zaległego wynagrodzenia za kwiecień oraz maj 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami, z tym że od kwot:

402.31 zł od 11 maja 2011 r.,

1341,34 zł od 11 czerwca 2011 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu powód podał, iż w dniu 14 lutego 2011 r. zawarł z pozwanym umowę o pracę, w której strony umówiły wynagrodzenie w kwocie 2000 zł brutto podstawy oraz 700 zł brutto premii. Powód pracował u pozwanego w okresie od 14 lutego 2011 r. do 14 maja 2012 r. Powód wykonywał pracę na stanowisku konstruktora w pełnym wymiarze czasu pracy a jego praca polegała na tworzeniu projektów.

W dniu 29 kwietnia 2011 r. powód wypowiedział umowę z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia.

Do dnia dzisiejszego pozwany nie wypłacił powodowi wynagrodzenia za kwiecień w wysokości 402,31 zł netto, za maj 1 341,34 zł netto.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w. W.w dniu 23 stycznia 2013 r. nakazano stronie pozwanej (...) Sp. z o.o. w. W.aby zapłaciła powodowi kwotę 1743,65 zł z ustawowymi odsetkami od kwot: 402,31 zł od dnia 11.05.2011 r. do dnia zapłaty, 1341,34 zł od dnia 11.06.2011 r. do dnia zapłaty /k.10/.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda kwoty 600 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu podniosła, iż powód był w okresie od 14.02.2011 r. do 14.05.2011 r. zatrudniony w firmie (...). Praca dla (...) Sp. z o.o. miała być wykonywana poza godzinami pracy w firmie (...) tj. 8.30 do 16.30. Powód nie wykonywał żadnej pracy dla (...) Sp. z o.o. poza tymi godzinami. Powód nie wskazał jakie projekty wykonywał dla spółki, dołączone do pozwu CD zawiera projekty jakie powód wykonywał dla (...) P. M..

Wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną (art. 80 k.p.). powód żadnej pracy na rzecz strony pozwanej nie wykonywał /k.16/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. J. w dniu 14 lutego 2011 r. zawarł ze stroną pozwaną (...) Sp. z o.o. w K. umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku konstruktora z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 2 000 zł brutto. Umowa przewidywała premię uznaniową w kwocie 700 zł brutto. Jako miejsce świadczenia pracy wskazano K., R. 33B.

( dowód: umowa o pracę k - 9 )

W dniu 29 kwietnia 2011 r. powód złożył oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia.

Umowa uległa rozwiązaniu w dniu 14 maja 2011 r.

( dowód: oświadczenie z dnia 29.04.2011 r., świadectwo pracy k - 9)

W grudniu 2011 r. w Spółce (...) przeprowadzona została, zainicjowana przez powoda, kontrola Państwowej Inspekcji Pracy. Ustalono, iż pracodawca nie prowadził ewidencji czasu pracy powoda. Inspektor nie znalazł dokumentów potwierdzających wykonywanie przez powoda pracy na rzecz strony pozwanej.

(dowód: pismo inspektora pracy z 5.12.2011 r. k - 9 )

Powód w okresie od 14.02.2011 r. był zatrudniony również w firmie (...) na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, na stanowisku konstruktora, z wynagrodzeniem miesięcznym 2200 zł brutto. W ramach zawartej umowy powód wykonywał pracę w (...). Powód świadczył pracę w godzinach od 8.30 do 16.30. Pracodawca prowadził miesięczną imienna kartę czasu pracy powoda.

Pracodawca P. M. naliczył powodowi wynagrodzenie:

- za luty 2011 r. – 1210 zł brutto,

- za marzec 2011 r. – 2200 zł brutto oraz premię 290 zł brutto,

- za kwiecień 2011 r. – 2200 zł brutto oraz premię 290 zł brutto,

- za maj 2011 r. – 1001,90 zł brutto.

( dowód:- przesłuchanie powoda

-miesięczne karty czasu pracy powoda k – 49-52,

- listy płac k – 53-61)

Z tytułu zatrudnienia u strony pozwanej (...) Sp. z o.o w K. powodowi naliczono i wypłacono wynagrodzenie w wysokości:

- luty 2011 r. - 1100 zł brutto wynagrodzenie zasadnicze oraz premia 385 zł brutto,

- marzec 2011 r. – 2000 zł brutto oraz premia 700 zł brutto,

- kwiecień 2011 r. – 2000 zł brutto,

- maj 2011 r. – 124,26 zł brutto – wynagrodzenie chorobowe.

( dowód:- -listy płac k – 64-66)

W ramach zatrudnienia u strony pozwanej powód miał wykonać projekt dla firmy (...) – profile do foliowania.

Pracodawca nie przyznał powodowi premii za pracę w kwietniu 2011 r.

( dowód: przesłuchanie stron k - 74)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Odnośnie roszczenia powoda o wynagrodzenie za okres od kwietnia do maja 2011 r. istotnym zagadnieniem wymagającym wyjaśnienia była kwestia, czy w tym okresie powód wykonywał pracę na rzecz pozwanej spółki.

Zgodnie z art. 80 k.p. wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa tak stanowią

Z zasad wzajemności oraz ekwiwalentności wynagrodzenia i pracy wynika reguła, że wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Wykonanie pracy nie musi przedstawiać się jakimś konkretnym, materialnym rezultatem, albowiem zobowiązanie pracownika polega na starannym działaniu. Przez wykonaną pracę należy rozumieć czynności spełnione przez pracownika w okresie poprzedzającym wypłatę wynagrodzenia.

Powód domagał się wynagrodzenia za pracę w kwietniu 2011 r. w kwocie 402,31 zł oraz w maju 2011 r. w kwocie 1341,34 zł.

Jak ustalono w niniejszej sprawie w istocie kwota wynagrodzenia za kwiecień 2011 r. stanowiła premię uznaniową, której domagał się powód. Strona pozwana wypłaciła powodowi wynagrodzenie za prace w wymienionym miesiącu w wysokości 2000 zł brutto oraz nie wypłaciła premii uznaniowej. Umowa o pracę zawarta przez powoda ze stroną pozwaną przewidywała premię uznaniową w wysokości 700 zł brutto.

Premia uznaniowa jest dodatkową wartością pieniężną, którą przyznaje się pracownikowi za więcej niż należyte wykonywanie obowiązków pracowniczych.

W uchwale z 10 czerwca 1983 roku, w sprawie III PZP. 25/83 Sąd Najwyższy wyjaśniając charakter świadczeń wypłacanych pracownikom zwanych nagrodami, premiami, wskazał, iż nie chodzi o nazwę, ale o istotę, o treść warunków (kryteriów), od których uzależnione jest to świadczenie. Jeżeli warunki premiowania są określone w sposób na tyle konkretny, by mogły podlegać kontroli, to świadczenie ma charakter premii. Fakt zaś spełnienia tych warunków jest źródłem praw pracownika do premii. W takim wypadku decyzja w sprawie przyznania premii nie zależy od swobodnego uznania podmiotu zatrudniającego, lecz od wypełnienia podlegających kontroli warunków określonych w regulaminie, a dotyczących zarówno prawa do premii, jak i jej wysokości. Natomiast gdy przyznanie premii pozostawione zostało swobodnemu uznaniu podmiotu zatrudniającego (brak sprawdzalnych i możliwych do kontroli kryteriów), świadczenie ma charakter nagrody, choćby nazwane zostało premią.

Jak ustalono w przedmiotowej sprawie decyzje o przyznaniu premii w pozwanej spółce miały charakter uznaniowy. Nie obowiązywał regulamin pracy, który określał warunki przyznania premii. Z tego względu nie można uznać aby po stronie powoda powstało roszczenie o wypłatę tego składnika wynagrodzenia. Premia w kwietniu 2011 r. nie została powodowi przyznana.

Premia uznaniowa (nagroda) nie ma charakteru roszczeniowego dopóki nie zostaje przyznana – uruchomiona.

Pracownikowi przed przyznaniem nagrody przez pracodawcę nie przysługuje prawo podmiotowe do jej żądania (uchw. SN z 30.07.1986 r., III PZP 47/86, OSN 1987/5-7/82 oraz uchw. SN z 08.10.1988 r., III PZP 34/88, OSN 1990/1/1). Dopiero przyznanie pracownikowi świadczenia o charakterze nieobowiązkowym rodzi po jego stronie prawo domagania się wypłaty takiego świadczenia, a po stronie pracodawcy obowiązek jego realizacji (wyr. SN z 21.10.1990 r., I PR 236/90, Sł. Prac. 1991/6/28). Z tych względów roszczenie o zapłatę premii za kwiecień 2011 r. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód domagał się wynagrodzenia za pracę w maju 2011 r. Strona pozwana zarzucała, że powód w tym czasie nie wykonywał żadnych prac na rzecz strony pozwanej.

Jak ustalono w niniejszej sprawie w tym czasie powód wykonywał pracę na rzecz pracodawcy (...) P. M.. Powyższą okoliczność potwierdzają listy obecności za okres luty – maj 2011 r., z których wynika, że powód świadczył pracę na rzecz tego pracodawcy od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.30 do 16.30.

Powód nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających fakt wykonywania pracy na rzecz strony pozwanej. Również inspektor pracy, przeprowadzający kontrolę u strony pozwanej, nie znalazł dokumentów potwierdzających wykonywanie przez powoda pracy na rzecz strony pozwanej.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 232 k.p.c. obowiązek wskazania dowodów obciąża przede wszystkim strony, a ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Oznacza to, że ten, kto powołuje się na przysługujące mu prawo, występując z żądaniem, obowiązany jest udowodnić fakty i okoliczności faktyczne uzasadniające to żądanie. Natomiast strona, która odmawia spełnienia tego żądania tj. zaprzecza uprawnieniu żądającego, obowiązana jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje. Chodzi tu o fakty, które mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, wykazujące istnienie prawa, jak również fakty niweczące to prawo. Zgodnie z obowiązującą w postępowaniu cywilnym zasadą kontradyktoryjności, Sąd nie ma obowiązku zarządzania dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (por. wyrok Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997, nr 6-7, poz.76). Dopuszczenie dowodów z urzędu jest bowiem prawem, a nie obowiązkiem Sądu, z którego to prawa winien korzystać nader ostrożnie, tak by swym działaniem nie wspierać żadnej ze stron procesu.

Zasady ujęte w art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. nie określają jedynie zakresu obowiązku zgłaszania dowodów przez strony, ale rozumiane być muszą przede wszystkim i w ten sposób, że strona która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu co do tych okoliczności na tej stronie spoczywał. Ponadto samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001r., I PKN 660/00, Wokanda 2002/7-8/44).

W związku z powyższym, jeżeli materiał dowodowy zgromadzony przez strony nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych, Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z nieudowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań.

Pozwany pracodawca zarzucał, że w ramach zatrudnienia u strony pozwanej powód miał wykonać projekt dla firmy (...) tzw. profile do foliowania. Powód nie przedstawił dowodów potwierdzających, że wykonywał prace związane z tym projektem. Załączona do pozwu płyta nie zawiera projektu dla w/w firmy.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I wyroku.

W punkcie II wyroku Sąd, na podstawie art. 102 k.p.c., odstąpił od obciążania powoda kosztami procesu.

Jak wskazuje się w judykaturze, skorzystanie przez Sąd z przepisu art. 102 k.p.c. w zakresie rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów procesu jest suwerennym uprawnieniem jurysdykcyjnym Sądu orzekającego i tylko do jego oceny należy przesądzenie, czy wystąpił szczególnie uzasadniony wypadek, który uzasadnia odstąpienie, a jeśli tak to, w jakim zakresie, od generalnej zasady obciążenia kosztami procesu strony przegrywającej spór. Zatem ustalenie czy w danych okolicznościach zachodzą "wypadki szczególnie uzasadnione", o których mowa w art. 102 k.p.c., ustawodawca pozostawia swobodnej ocenie Sądu (vide: post. SN z 26.01.2007r., V CSK 292/06, Lex nr 232807). Mając na uwadze wysokość dochodów powoda (PIT – 11) Sąd odstąpił od obciążania go kosztami zastępstwa procesowego

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o powołane przepisy orzeczono jak na wstępie.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w rep.,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej,

3.  kal. 14 dni.