Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2014 roku

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie IV Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Furman

Protokolant: Piotr Pawłowski – aplikant radcowski

bez udziału Prokuratora – zawiadomiony wokandą

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2014 roku

sprawy:

P. P. , syna J. i B. z domu K., urodzonego (...) w W.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 30 marca 2014 roku w W. przy ulicy (...)/Rondo (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 45 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, w ten sposób, że znajdując się w stanie nietrzeźwości: I badanie 0,76 mg/l, II badanie 0,75 mg/l, III badanie 0,81 mg/l, IV badanie 0,97 mg/l, V badanie 0,92 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu z płuc prowadził pojazd marki B. nr rej. (...),
tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

o r z e k a :

I.  po dokonaniu zmiany opisu czynu poprzez przyjęcie, że oskarżony prowadził pojazd marki B. nr. rej. (...) w ruchu lądowym uznaje P. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. skazuje go i wymierza mu karę 1 /jednego/ roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 2 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 /trzy/ lata;

III.  na podstawie art. 73 §2 k.k. oddaje oskarżonego pod dozór kuratora w okresie próby;

IV.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 /trzech/ lat;

V.  na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zalicza okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od 30 marca 2014 roku do 27 czerwca 2014 roku;

VI.  na podstawie art. 49 § 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego do wpłaty kwoty 500 zł /pięciuset złotych/ na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej tytułem świadczenia pieniężnego;

VII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

Sygn. akt IV K 360/14

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 30 marca 2014 roku, około godziny 05:00 w W. przy Al. (...), pełniący służbę patrol policji w osobach M. B. i R. G., zatrzymał do kontroli drogowej pojazd marki B. o numerze rejestracyjnym (...). Kierujący autem P. P. został zatrzymany do kontroli w związku z popełnionym wykroczeniem tj. przekroczeniem prędkości. W czasie legitymowania mężczyzny wyczuwalna była od niego wyraźna i silna woń alkoholu. Po wylegitymowaniu i poddaniu go na miejscu badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem pozytywnym (0,76 mg/l, 0,75 mg/l oraz 0,81 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) dokonano zatrzymania P. P. i przewieziono go do KRP (...), gdzie ponownie poddano badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu (0,97 mg/l oraz 0,92 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu). W dniu 30 marca 2014 roku zatrzymano też od oskarżonego dokument prawa jazdy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonego P. P. (k. 25-25v, k. 56-57), zeznań świadka R. G. (k. 14v), protokołu zatrzymania osoby (k. 4-5), protokołu badania stanu trzeźwości (k. 6-7), świadectwa wzorcowania (k. 8-9) oraz danych osobo-poznawczych (k. 18).

P. P. ma obecnie 20 lat, posiada wykształcenie średnie, bez zawodu, obecnie nie jest zatrudniony, utrzymuje się z prac dorywczych, osiąga dochód w wysokości około 500-700 złotych, kawaler, bezdzietny, nieleczony neurologicznie, psychiatrycznie ani odwykowo, niekarany (dane o karalności – k. 21, k. 29).

Oskarżony P. P. (k. 25-25v, 56-57) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że bardzo żałuje tego co zrobił, był to pierwszy raz. Podał, że spożywał alkohol z dnia 29 na 30 marca 2014 roku, w postaci wódki i piwa. Jako przyczynę, dla której zdecydował się prowadzić pojazd po spożyciu alkoholu, oskarżony wskazał brak możliwości powrotu do domu z imprezy sylwestrowej, innym środkiem transportu.

Materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, że ani wina oskarżonego ani okoliczności sprawy nie budzą wątpliwości. Zatem zachowaniem swoim oskarżony wypełnił znamiona czynu określone w art. 178a § 1 k.k.

Wymierzając karę jednego roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres próby wynoszący 3 lata, oddając oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora i orzekając środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na okres 3 lat oraz zobowiązując oskarżonego do wpłaty kwoty 500zł. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, Sąd wziął pod całokształt okoliczności związanych z popełnieniem przestępstwa.

Stopień nietrzeźwości oskarżonego była znaczny i w chwili czynu wynosił 0,76 mg/l wydychanego powietrza. Ponadto P. P. przekroczył dozwoloną prędkość poruszania się o o ok. 20 km/h. Przemawia to na niekorzyść oskarżonego. Jednocześnie jest on osobą młodocianą i uprzednio niekaraną dlatego też kara 1 roku pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia zawinienia i stopnia szkodliwości społecznej, zaś orzeczona w tym wymiarze kara spełni cele w zakresie prewencji indywidualnej i ogólnej. Jednocześnie zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary, z pewnością powstrzyma oskarżonego od powrotu do przestępstwa, wpłynie na niego mobilizująco i utwierdzi przekonanie o nieopłacalności popełniania przestępstw.

Na podstawie art. 73 § 2 k.k. Sąd oddał oskarżonego pod dozór kuratora podczas orzeczonego okresu próby. W ocenie Sądu, nałożona na oskarżonego instytucja dozoru ma umożliwić efektywną kontrolę nad wykonywaniem przez niego nałożonych obowiązków próby, a przede wszystkim przestrzeganie porządku prawnego związanego z oddziaływaniem wychowawczym i zapobieganiem w ten sposób powrotowi na drogę przestępstwa.

Na podstawie art. 42 § 2 k.k., Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Ustalając wymiar zakazu na tym poziomie Sąd również zważył okoliczności, które przemawiały na korzyść oskarżonego oraz te, które niewątpliwie były dlań obciążającymi. Orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na tym poziomie zrealizuje cele kary, która ma być dostosowana do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz stopnia winy, a te Sąd ocenił, jako znaczne. Taka zawartość alkoholu, jaką stwierdzono u oskarżonego, wpływa w sposób istotny na percepcję i zachowanie człowieka. Fakt prowadzenia pojazdu w godzinach wczesnoporonnych nie może być w niniejszej sprawie okolicznością łagodzącą, gdyż Aleje (...), nawet pomimo tej pory, są jedną z najbardziej ruchliwych ulic (...) i również w porze nocnej panuje tam ruch pojazdów. Także cele wychowawcze i zapobiegawcze przemawiały za ukształtowaniem zakazu na poziomie 3 lat. Oczywistym jest, że brak prawa jazdy może wpływać na komfort życia, może utrudniać wykonywanie czynności zawodowych, ale P. P. miał tego świadomość zanim popełnił zarzucany mu czyn. Potrzeba korzystania z pojazdu mechanicznego nie była dlań wystarczająco silna, aby powstrzymać go od popełnienia przestępstwa. Na podstawie art. 63 § 2 k.k., na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w wyroku zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 30 marca 2014 roku do dnia 27 czerwca 2014 roku.

Sąd na podstawie art. 49 § 2 k.k., nałożył na oskarżonego obowiązek uiszczenia świadczenia pieniężnego poprzez zapłatę kwoty 500 złotych na Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. W ocenie Sądu, orzeczony środek karny w postaci świadczenia pieniężnego, będzie istotnym dodatkowym składnikiem kary w aspekcie wychowawczego oddziaływania na postawę oskarżonego. Mając na uwadze dane o sytuacji materialnej, o uzyskiwanym dochodzie oraz o możliwościach zarobkowych oskarżonego, Sąd doszedł do przekonania, że konieczność świadczenia pieniężnego w takiej wysokości nie będzie stanowiła dla oskarżonego nadmiernej dolegliwości.

Sąd zwolnił oskarżonego na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., od ponoszenia kosztów sądowych, określając, że wchodzące w ich skład wydatki ponosi Skarb Państwa. U podstaw tego rozstrzygnięcia leżały względy czysto pragmatyczne, a mianowicie duże prawdopodobieństwo, że z uwagi na sytuację materialną oskarżanego, kosztów tych nie udałoby się ściągnąć w drodze egzekucji.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w wyroku.