Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 sierpnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 sierpnia 2014r. w O.

sprawy z odwołania S. G. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania S. G. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 29.01.2013r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

S. G. (1) wniósł odwołanie od decyzji (...) w P. z dnia 29.01.2013r., którą to decyzją ZUS odmówił mu prawa do wskazując, że nie udowodnił on wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. W uzasadnieniu wskazał, że organ rentowy do pracy w szczególnych warunkach niesłusznie nie zaliczył mu okresu zatrudnienia w (...) Zakładach (...) w O. od 07.09.1971r. do 31.07.1986r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podniósł, że S. G. (1) nie spełnia warunków do przyznania wcześniejszej emerytury, gdyż pomimo osiągnięcia wymaganego wieku emerytalnego 60 lat i legitymowania się ponad 25-letnim ogólnym stażem pracy, nie posiada wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, a jedynie 12 lat i 4 miesiące. Zdaniem organu rentowego brak jest podstaw do zaliczenia do pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w (...) Zakładach (...) w O. od 07.09.1971r. do 31.07.1986r., ponieważ w tym okresie odwołujący był zatrudniony na stanowisku ślusarza i nie złożył za ten okres świadectwa pracy w szczególnych warunkach, mimo istnienia zakładu pracy.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 03.01.2013r. S. G. (1) złożył w ZUS wniosek o emeryturę.

Po rozpoznaniu tego wniosku ZUS zaskarżoną decyzją z dnia 29.01.2013r. odmówił mu prawa do emerytury uznając, że legitymuje się on łącznym stażem pracy w wymiarze 27 lat i 4 miesiące i 24 dni, ale nie ma wymaganego 15-letniego stażu pracy w szczególnych warunkach a jedynie 12 lat i 4 miesiące.

W odwołaniu od powyższej decyzji S. G. (1) wywodził, że wykonywał pracę w szczególnych warunkach w okresie zatrudnienia w (...) Zakładach (...) w O. od 07.09.1971r. do 31.07.1986r., domagał się uwzględnienia tego okresu i przyznania emerytury.

Zdaniem Sądu odwołanie S. G. (1) od decyzji ZUS z 29.01.2013r. nie jest zasadne.

Ponieważ odwołujący urodził się w dniu (...), podstawą ubiegania się przez niego o prawo do emerytury jest art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Zgodnie z tymi przepisami prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po 01.01.1949r., jeżeli:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa,

- w dniu wejścia w życie przepisów ustawy emerytalnej, tj. 01.01.1999r., udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 dla mężczyzn i okres zatrudnienia w szczególnych warunkach co najmniej 15 lat.

Z akt ZUS wynika, że S. G. (1) osiągnął wymagany wiek 60 lat oraz na dzień 01.01.1999r. udokumentował wymagany ogólny staż pracy i nie jest członkiem OFE.

Przedmiotem sporu było natomiast ustalenie, czy posiada on wymagany okres 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z treścią §2 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Z ust. 2 tego przepisu wynika natomiast, że okresy pracy w szczególnych warunkach stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

Odwołujący domagał się zaliczenia do pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia w (...) Zakładach (...) w O. od 07.09.1971r. do 31.07.1986r.

Z akt ZUS wynika, iż S. G. (1)na okoliczność spornego okresu zatrudnienia złożył świadectwo pracy, wystawione w dniu 31.07.1986r. przez (...) Zakłady (...)w O.(k. 4 akt (...)). W świadectwie tym wskazano, iż odwołujący był zatrudniony od 07.09.1971r. do 31.07.1986r. na stanowisku ślusarza.

S. G. (1)nie złożył natomiast świadectwa pracy w szczególnych warunkach. Zauważyć przy trzeba, że odwołujący miał także i obecnie możliwość uzyskania świadectwa pracy w szczególnych warunkach, bowiem (...) Zakłady (...)w O.ulegały przekształceniom własnościowym i obecnie istnieje następca prawny tego zakładu – (...) S.A.w O.(poprzednio (...) S.A.), który na żądanie Sądu nadesłał akta osobowe odwołującego. W aktach tych znajduje się pismo S. E.z dnia 27.06.2011r., w którym odmawia wydania S. G. (1)świadectwa pracy w szczególnych warunkach wskazując, iż tam, gdzie odwołujący pracował, stanowisko ślusarz montażowy nie jest zaliczone do I kategorii zatrudnienia.

Należy wskazać, iż taka treść pisma pracodawcy jest podyktowana treścią dokumentacji zawartej w aktach osobowych odwołującego. Z akt osobowych odwołującego wynika bowiem, iż w całym okresie zatrudnienia miał on powierzone stanowisko ślusarza, przy czym w angażach wskazano albo stanowisko ślusarz, albo stanowisko ślusarz montażowy, albo stanowisko ślusarz remontowy. Biorąc pod uwagę powyższe uznać należy, iż odwołujący mógłby mieć zaliczony sporny okres do pracy w szczególnych warunkach wówczas, gdyby wykonywał pracę wskazaną w wykazie A dział XIV poz. 25 stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, tj. bieżące konserwacje agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie.

Z w/w pisma S. E.z dnia 27.06.2011r. wynika, iż zdaniem pracodawcy oddział, na którym czynności wykonywał odwołujący pracę, nie był oddziałem, w którym jako podstawowe były wykonywane prace wymienione w w/w wykazie. Zauważyć też trzeba, iż Sąd w toku postępowania przesłuchał w charakterze świadka T. D., pracownika S. E., która sporządzała w/w pismo z dnia 27.06.2011r. Z jej zeznań wynika, iż sporządzając to pismo opierała się na dokumentach i angażach z akt osobowych odwołującego. Świadek zeznała, iż ślusarze I kategorii zatrudnienia mieli wystawiane zaświadczenia o pracy w szczególnych warunkach i pracowali na działach, gdzie stale wykonywali tę pracę na oddziale przygotowania drewna, regeneracji i produkcji mas. Świadek przyznała też, że nie wszyscy ślusarze mieli takie kategorie a to, czy pracownik był w I kategorii wynikało zawsze z akt osobowych, bo było np. napisane ślusarz na wydziale mechanicznym oddelegowany do pracy na wydziale regeneracji.

Powyższe okoliczności i odmowa wydania S. G. (1) przez pracodawcę świadectwa pracy w szczególnych warunkach świadczy zdaniem Sądu o tym, iż odwołujący nie pracował w spornym okresie w szczególnych warunkach. Gdyby bowiem było inaczej, pracodawca wystawiłby mu odpowiednie świadectwo pracy, tak jak czynił to w wielu innych sprawach, toczących się w tutejszym wydziale.

Za przyjęciem wniosku, iż odwołujący nie pracował w szczególnych warunkach przemawiają też inne okoliczności. Ponieważ dla zakwalifikowania pracy do szczególnych warunków istotny jest rodzaj wykonywanych czynności, Sąd w toku postępowania na tę okoliczność przesłuchał świadków: S. A., R. K. i T. K. oraz przesłuchał odwołującego w charakterze strony. Następnie zaś – zgodnie z wnioskiem pełnomocnika odwołującego – dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu bhp I. M. celem wskazania, czy materiał zgromadzony w aktach sprawy daje podstawę do stwierdzenia, czy odwołujący w spornym okresie faktycznie wykonywał pracę w szczególnych warunkach. Po otrzymaniu opinii biegłej Sąd dodatkowo przesłuchał odwołującego w charakterze strony a to przesłuchanie dostarczyło dodatkowych wiadomości na temat pracy odwołującego, potwierdzających wnioski opinii biegłej.

Biegła I. M. w opinii z dnia 28.02.2014r. wskazała, iż praca wykonywana przez odwołującego w spornym okresie nie była pracą w szczególnych warunkach.

Sąd co do zasady podziela ten wniosek.

Poza sporem jest, iż S. G. (1) był zatrudniony w (...) Zakładach (...) w O. w okresie od 07.09.1971r. do 31.07.1986r. Jego pełnomocnik wywodził, że odwołujący wykonywał pracę wskazaną w wykazie A Dział XIV poz. 25 i w Dziale IX poz. 1 i 2, stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (k. 49a.s.). Nie można jednak podzielić tego stanowiska.

Wskazać trzeba, iż Dział IX obejmuje prace w gospodarce komunalnej a w poz. 1 i 2 wskazano odpowiednio: prace w kanałach ściekowych i oczyszczanie ścieków i filtrów otwartych.

W opinii z dnia 28.02.2014r. biegła z zakresu bhp I. M. wskazała, iż odwołujący nie wykonywał takiej pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, dlatego jego czynności nie można zakwalifikować jako pracy wskazanej w Wykazie A Dział IX poz. 1 i 2, stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników…

W uzasadnieniu biegła wskazała, iż ustawa Prawo wodne definiuje ścieki jako mieszaninę: ścieków bytowych, czyli ścieków z budynków przeznaczonych na pobyt ludzi, z osiedli mieszkaniowych oraz z terenów usługowych, powstających w szczególności w wyniku ludzkiego metabolizmu oraz funkcjonowania gospodarstw domowych, ścieków przemysłowych - czyli ścieków odprowadzanych z terenów, na których prowadzi się działalność handlową lub przemysłową albo składową, niebędących ściekami bytowymi lub wodami opadowymi, wód opadowych i roztopowych ujętych w systemy kanalizacyjne, pochodzących z powierzchni zanieczyszczonych, w tym z centrów miast, terenów przemysłowych i składowych, baz transportowych oraz dróg i parkingów o trwałej nawierzchni.

Biegła dodała, iż do grup zawodowych o największym narażeniu zalicza się pracowników zajmujących się obróbką osadów ściekowych oraz mechanicznym
oczyszczaniem ścieków (kraty, piaskowniki). Prace w kanałach, studniach, studzienkach i innych podziemnych urządzeniach technicznych są szczególnie niebezpieczne z uwagi na możliwość przedostawania się tam gazu ziemnego, czadu lub innych niebezpiecznych substancji pochodzących z nieszczelnych rurociągów i instalacji. Dodatkowym zagrożeniem mogą być niekorzystne zmiany składu atmosfery.

Biegła zwróciła uwagę, iż zajmowane przez odwołujące stanowiska są zupełnie inne, od tych, jakie wymienia Rozporządzenie. Wskazała, iż z zeznań świadków i odwołującego wynika, iż praca odwołującego w okresie zatrudnienia na stanowisku ślusarza polegała na naprawie sieci kanalizacyjnej, sieci wodociągowej i przeciwpożarowej. W przypadku pęknięcia rurociągu wody pitnej, kanalizacji należało odkopać ręcznie lub mechanicznie rurociąg i go naprawić, tj. wymienić odcinek rurociągu na nowy. W przypadku przytkania sieci kanalizacyjnej należało otworzyć studzienkę kanalizacyjną i specjalnym urządzeniem ją udrożnić. Biegła wskazała, iż świadek S. A. zeznał, iż odwołujący w okresie zatrudnienia na stanowisku ślusarza-hydraulika zajmował się udrażnianiem rur
kanalizacyjnych poza budynkiem jak i w budynku, np. sedesów. Świadek T. K. zeznał zaś, iż odwołujący pracował w brygadzie hydraulików, którzy zajmowali się remontami kanalizacyjnymi, wodnymi, w tym remontem łazienek, ubikacji.

Biegła zaznaczyła również, iż dział IX wykazu A stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. dotyczy prac w gospodarce komunalnej. Oznacza to, że tylko prace w kanałach ściekowych, oraz polegające na oczyszczaniu ścieków i filtrów otwartych w przedsiębiorstwach komunalnych mogą być zaliczone do prac w warunkach szczególnych. (...) Zakłady (...) nie były przedsiębiorstwem komunalnym. Z okoliczności, iż zakład posiada własną oczyszczalnię ścieków nie można wywodzić, iż odwołujący pracował w warunkach szczególnych. Ścieki te nie były ściekami komunalnymi. Biegła zaznaczyła, iż wprawdzie świadek T. K. zeznał, że do oczyszczalni ścieków było podłączone osiedle mieszkaniowe, jednakże okoliczność ta i tak nie może mieć większego znaczenia, albowiem odwołujący
nie pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w oczyszczalni
ścieków i nie wykonywał pracy w kanałach ściekowych.

Biegła wskazała też, iż praca wykonywana przez S. G. (1) nie była również pracą, o której mowa w wykazie A dział XIV poz. 25 - bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano- remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Biegła zaznaczyła, że zgodnie z § 2 ust. 1 w/w Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r., okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Zdaniem biegłej w odniesieniu do odwołującego nie został spełniony właśnie ów wymóg wykonywania przedmiotowej pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy warunkach szczególnych. Z akt sprawy wynika bowiem, że poza pracami wykonywanymi na wydziale celulozowni, do jego obowiązków należały również inne czynności, które nie były wykonywane na tych wydziałach i nie mogły być stricte taką pracą, albowiem zajmował się on również naprawą w warsztacie, a więc poza środowiskiem pracy, gdzie wykonywane są jako podstawowe prace w szczególnych warunkach. Nie ma przy tym znaczenia zdaniem biegłej, czy i ile czasu pracy zajmowały mu te czynności nie będące czynnościami naprawczymi wykonywanymi na wydziale celulozowni, albowiem nie tego rodzaju praca została wyodrębniona w wykazie A, dział XIV, poz. 25 stanowiącym załącznik do omawianego Rozporządzenia, tj. wykonywana w określonym miejscu (środowisku) pracy. Pod pozycją 25 dział XIV wykazu A wyraźnie wyodrębniono bieżącą konserwacje agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Nie jest dopuszczalne uwzględnienie do okresów pracy w szczególnych warunkach, innych równocześnie wykonywanych prac w ramach czasu pracy, które nie były wykonywane na wydziałach i oddziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Jako prace w szczególnych warunkach zostały wymienione prace polegające na konserwacji, tj. czynnościach, zabiegach mających na celu utrzymanie czegoś w całości, w dobrym stanie, chronienie czegoś przed
niszczeniem, psuciem się, zbyt prędkim zużyciem agregatów, tj. zespołów
sprzężonych na stałe maszyn, wykonujących pełną pracę na oddziałach
będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace
wymienione w wykazie, np. wytwarzanie kwasów i ługów warzelnych,
roztwarzanie surowców włóknistych metodą siarczanową i siarczynową
w oddziałach warzelni . Pracy odwołującego nie można zakwalifikować do pracy, o której mowa w wykazie A dziale XIV poz. 25 Rozporządzenia Rady Ministrów. Odwołujący nie wykonywał bowiem pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przy stanowisku operatora celulozowni, warzelnika celulozy.

Sąd podziela w/w wnioski biegłej o nie wykonywaniu przez S. G. (1) pracy w szczególnych warunkach. Opinia ta opiera się o dane wynikające z akt osobowych odwołującego, uwzględnia także opis czynności wykonywanych przez odwołującego, podawany przez samego S. G. (1) oraz przesłuchanych świadków. Dodatkowe zeznania odwołującego, złożone na ostatniej rozprawie, pozwoliły tylko na uszczegółowienie danych, m.in. w kontekście dowodów wynikających z akt osobowych odwołującego.

W świetle zeznań odwołującego, świadków i danych wynikających z akt osobowych S. G. (1), jego pracę można podzielić na dwa okresy. S. G. (1) zeznając na rozprawie w dniu 19.08.2014r. zeznał, iż przez cały okres zatrudnienia pracował na tym samym wydziale mechanicznym, ale w innych brygadach. Wskazywał, iż na początku pracował w brygadzie kanalarzy – hydraulików, zaś po około 8 latach został brygadzistą innej brygady, która zajmowała się remontami na papierni, osadników dora i oczyszczalni ścieków oraz na workowni.

Z akt osobowych odwołującego wynika, iż stanowisko brygadzisty zostało powierzone mu z dniem 01.01.1982r. Biorąc pod uwagę zeznania odwołującego należy więc uznać, iż z tą datą zmienił się rodzaj wykonywanych przez niego czynności.

Zdaniem Sądu pracy S. G. (1) w brygadzie hydraulików (od 07.09.1971r. do 31.12.1981r.) nie można zaliczyć do pracy w szczególnych warunkach, o której mowa w wykazie A Dział IX poz. 1 i 2, stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Z zeznań odwołującego – składanych dwukrotnie – wynika, iż brygada ta zajmowała się pracami związanymi z odpływami kanalizacyjnymi, rurociągami przeciwpożarowymi i rurociągami wodnymi, wszystkimi instalacjami, które znajdowały się poza budynkiem produkcyjnym na terenie otwartym. Brygada ta zajmowała się konserwacją i naprawą rurociągów kanalizacyjnych i wodnych ziemnych, kanałami ściekowymi, studzienkami, rurociągami doprowadzającymi wodę na potrzeby produkcji i doprowadzającymi wodę pitną, jeżeli nastąpiło przytkanie w którymś miejscu rurociągu, brygada otrzymywała zlecenie na przeprowadzenie drożności tego odcinka.

Z powyższych zeznań jednoznacznie wynika, iż S. G. (1) w w/w okresie nie wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy w kanałach ściekowych (Dział IX poz. 1), ani pracy polegającej na oczyszczanie ścieków i filtrów otwartych (Dział IX poz. 2).

Wniosek ten potwierdzają zeznania świadków.

S. A., który jak zeznał, pracował w (...) od 1973r., wskazywał, że pracował w jednej brygadzie z odwołującym i pracowali jako konserwatorzy instalacji sanitarnych robiąc takie rzeczy jak sedesy, studzienki, kanalizacje, jak coś się zapchało, to przepychali, w tym rury kanalizacyjne poza budynkiem.

Świadek T. K. zeznał natomiast, iż zadaniem wydziału mechanicznego było remontowanie wszystkich urządzeń na terenie zakładu, tj. na halach i poza halami. Pracownicy tego wydziału zajmowali się remontem maszyn produkcyjnych i urządzeń im towarzyszących – całej infrastruktury, m.in. instalacjami wodnymi, kanalizacyjnymi, wentylacyjnymi i sprężonego powietrza. Wydział Mechaniczny był wewnętrznie podzielony na obróbkę mechaniczną, na remonty wewnętrzne i zewnętrzne. Pytany o odwołującego zeznał, iż S. G. (1) pracował w brygadzie hydraulików, ich zadaniem było utrzymanie stanu technicznego kanalizacji i drożności systemu kanalizacji i instalacji wodnej. Instalację wodną tworzyły rury odprowadzające wodę, pompy i odbiorniki wodne, tj. czyli maszyny używające wodę w procesie produkcyjnym. Zeznał też, że w skład instalacji ściekowej wchodziły: rury, studzienki i pompy ścieków, a naprawiając instalację kanalizacyjną odwołujący często musiał wchodzić do studzienek kanalizacyjnych i ciągów technologicznych związanych z kanalizacją.

Świadek R. K. zeznał zaś, że widział odwołującego go na terenie zakładu przy kanalizacji, przy naprawianiu awarii wody. Zwrócić tu należy uwagę na fakt, iż z zeznań R. K. wynika, iż to on sam pracował jako kanalarz – czyściciel a nie pracował z odwołującym nigdy na tym samym oddziale co oznacza, iż odwołujący nie mógł wykonywać pracy wskazanej w Wykazie A dziale IX, poz. 1 lub 2, stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W tej sytuacji pracy S. G. (1) w okresie od 07.09.1971r. do 31.12.1981r. nie można zaliczyć do pracyą w szczególnych warunkach a opinia biegłej I. M. zawiera prawidłowy wniosek końcowy. Sąd nie zgadza się jedynie z wnioskiem biegłej, iż w Dziale IX nie można uwzględniać pracy w kanałach ściekowych i pracy polegającej na oczyszczanie ścieków i filtrów otwartych w oczyszczalniach przyzakładowych, a tylko w oczyszczalniach komunalnych. Wprawdzie Dział IX to dział – prace w gospodarce komunalnej – lecz dotyczy oczyszczania ścieków a rodzaj środowiska i płynące z tego zagrożenia są takie same w oczyszczalniach komunalnych, jak i oczyszczalniach zakładowych. Niemniej jednak okoliczność ta nie ma istotnego znaczenia, bowiem rodzaj czynności wykonywanych przez odwołującego wyklucza zakwalifikowanie jego pacy do pracy w szczególnych warunkach.

Zdaniem Sądu do pracy w szczególnych warunkach nie można też zaliczyć pozostałego okresu zatrudnienia S. G. (1) w (...), tj. od 01.01.1982r. do 31.07.1986r.

Z akt osobowych odwołującego wynika, że także i w tym okresie odwołujący miał stanowisko ślusarza i pracował na wydziale mechanicznym. S. G. (1) na ostatniej rozprawie zeznał, iż po otrzymaniu stanowiska brygadzisty pracował już w innej brygadzie i był wówczas brygadzistą brygady wykonującej remonty, pracował już wówczas jako ślusarz. Zeznał wówczas, iż wydział mechaniczny to inaczej warsztat naprawczy. Dzielił się on na warsztat główny, na którym on pracował i na warsztaty pomocnicze, na poszczególnych wydziałach. Osoby pracujące w warsztatach pomocniczych wykonywały czynności na poszczególnych wydziałach, a osoby pracujące na warsztacie głównym pracowały na całym zakładzie. Przykładowo był warsztat pomocniczy na papierni i wykonywał tylko czynności na papierni, a warsztat główny wykonywał prace na wszystkich wydziałach, np. papierni, workowni, rębalni, kotłowni, warzelni. Warsztaty na poszczególnych wydziałach wykonywały swój zakres prac, a warsztat główny inne prace. Z zeznań odwołującego wynika, iż pracownicy warsztatu pomocniczego wykonywali bieżące remonty maszyn używanych w toku produkcji. Natomiast warsztat główny wykonywał remonty większe, wówczas zatrzymywano poszczególne maszyny w ciągu i był przeprowadzany remont, a w remoncie tym uczestniczyli pracownicy warsztatu pomocniczego. Odwołujący zeznał też, iż nigdy nie wykonywał czynności jako pracownik warsztatu pomocniczego. Pracował zaś na warsztacie głównym przy remontach a gdy remontowano maszyny, wówczas cały ciąg maszyn był zatrzymany.

S. G. (1) pytany o miejsca wykonywania czynności jego brygady na ostatniej rozprawie zeznał, iż jego brygada wykonywała pracę na papierni i przepompowni ścieków, gdzie były osadniki dora oraz na workowni.

W świetle zeznań odwołującego, składanych w toku postępowania, należy podzielić stanowisko biegłej I. M. zawarte w opinii i stwierdzające, iż pracy odwołującego w charakterze ślusarza od 01.01.1982r. do 31.07.1986r. nie można zaliczyć do pracy w szczególnych warunkach. Tym samym za niezasadne Sąd uznał zastrzeżenia odwołującego do opinii i na podstawie art. 217 § 3 kpc oddalił wniosek odwołującego o dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii biegłego z zakresu bhp.

Zauważyć trzeba, że z treści wykazu A Działu XIV poz. 25 Rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynika, że pracami w szczególnych warunkach w rozumieniu tego Rozporządzenia są tylko prace przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie.

Przepis ten wymaga wykonywania czynności naprawy i konserwacji na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie.

Zauważyć trzeba, że (...) jest zakładem z branży papierniczej. Prace w przemyśle papierniczym zaliczane do pracy w szczególnych warunkach wskazane są w Wykazie A Dziale VI Rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W Dziale VI do pracy w szczególnych warunkach nie są zaliczone wszystkie prace w przemyśle papierniczym, lecz tylko niektóre, tj. w poz. 13 i poz. 14. W poz. 13 wskazano roztwarzanie surowców włóknistych metodą siarczanową i siarczynową w oddziałach warzelni a w poz. 14 wytwarzanie kwasów i ługów warzelnych.

Z zeznań S. G. (1) wynika, iż jego czynności dotyczyły papierni i workowni, a praca na tych oddziałach nie jest zaliczona do pracy w szczególnych warunkach. Wprawdzie dowołujący wywodził, iż naprawiał również urządzenia na oczyszczalni ścieków, lecz były to tylko niektóre z czynności. Podkreślić też należy, iż z zeznań S. G. (2) wynika iż nie wykonywał on na papierni i workowni remontów bieżących, lecz planowe remonty i wówczas cały ciąg produkcyjny był wyłączny. Nie wykonywał więc prac przy maszynach w ruchu. Z zeznań odwołującego złożonych na ostatniej rozprawie wynika też, iż remonty bieżące wykonywali pracownicy zatrudnieni w warsztatach pomocniczych, które były na każdym oddziale i do których obowiązków należało tylko stałe zajmowanie się naprawami i remontami maszyn na danym wydziale, on sam zaś nie pracował w warsztacie pomocniczym. Z tych względów pracy odwołującego w okresie od 01.01.1982r. do 31.07.1986r. nie można zaliczyć do pracy w szczególnych warunkach.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że S. G. (1) w całym okresie zatrudnienia w (...) w O. nie pracował w szczególnych warunkach. Odmowa zaliczenia tego okresu powoduje zaś, iż nie będzie mógł wykazać 15-letniego stażu pracy w szczególnych warunkach. Jego odwołanie od decyzji ZUS z dnia 129.01.2013r. jest więc niezasadne i w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 1 kpc zostało oddalone.