Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lipca 2014 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Małgorzata Gładysz-Wójcik

Protokolant Monika Kucała

po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2014 roku w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) W. D. N. S. F. I. Z. z siedzibą w W.

przeciwko W. M.

o zapłatę

I.  oddala powództwo.

_________________________________________________________________

Sygn. akt: I C 987/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) W. D. N. S. F. I. Z. z siedzibą w W. pozwem wniesionym dnia 2.04.2014 r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie zażądała zasądzenia od pozwanego W. M. kwoty 1.619,91 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 3.04.2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. Na uzasadnienie żądania powód podał, że pozwany w dniu 18.08.2009 r. zawarł z Bankiem (...) S.A. umowę kredytu gotówkowego i zobowiązał się do jego spłaty wraz z „należnym oprocentowaniem". Nadto podał, że w dniu 23.12.2013 r. w/w wierzyciel pierwotny zawarł ze stroną powodową umowę sprzedaży wierzytelności, na podstawie której powód stał się wierzycielem pozwanego i podał, że na kwotę żądania pozwu wskazaną wyżej składają się: kwota 1.049,36 zł z tytułu należności głównej, kwota 38 zł z tytułu odsetek umownych, kwota 295,23 zł z tytułu odsetek karnych i kwota 200,32 zł z tytułu „kosztów naliczonych przez poprzednika prawnego powoda".

Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 16.04.2014 r. stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Ś.. W uzasadnieniu tego postanowienia sąd ten wskazał, że uzasadnienie pozwu wniesionego w elektronicznym postępowaniu upominawczym powinno być szczególnie starannie zredagowane, aby wyjaśnić sądowi istotne okoliczności sprawy, w zwłaszcza podstawę faktyczną żądania pozwu, wielkość świadczeń powoda i pozwanego, ich charakter, terminy płatności odsetek, ich stopę, terminy wymagalności, kwestię wezwania do zapłaty. Skoro strona powodowa powyższych okoliczności nie podała, to brak podstaw do wydania nakazu zapłaty.

r

Pismem z dnia 7.05.2014 r. Sąd Rejonowy w Ś. zobowiązał pełnomocnika powoda do złożenia w terminie 14 dni - pod rygorem zastosowania sankcji z art. 207 par.6 kpc:

-

umowy kredytowej opisanej w uzasadnieniu pozwu wraz z Harmonogramem spłat oraz Regulaminem udzielania kredytów,

-

wezwania do zapłaty skierowanego do pozwanego wraz z dowodem jego doręczenia pozwanemu

-

-

wypowiedzenia pozwanemu umowy kredytowej wraz z dowodem jego doręczenia pozwanemu

-

umowy przelewu wierzytelności, o której mowa w pozwie oraz załącznika do tej umowy, z którego będzie wynikała wysokość wymagalnej wierzytelności wobec pozwanego objęta w/w umową przelewu wierzytelności oraz do wyjaśnienia jakie kwoty składają się na wartość żądania pozwu, z jakiego tytułu i za jakie okresy zostały one obliczone.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23.12.2013 r. powód zawarł z Bankiem (...) S.A. z siedzibą w G. umowę sprzedaży wierzytelności., które zostały szczegółowo określone w Załączniku la i lb stanowiącym jej integralną część. W pismach z dnia 27.01.2014 r. skierowanych do pozwanego W. M. strona powodowa zawarła informacje, że na podstawie umowy z dnia 23.12.2013 r. zawartej z Bank (...) S.A. nabyła wierzytelność wobec pozwanego w łącznej kwocie 1595,62 zł wynikającą z umowy zawartej z tym bankiem. Pozwany nie określił w żadnym z tych pism jakiej konkretnie umowy dotyczy nabyta przez niego wierzytelność wobec pozwanego kredytowej stanowiących integralną część w/w umowy.

(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności - k. 48, pisma strony powodowej do pozwanego -k. 36,37)

Sąd zważył:

Przy tak ustalonym stanie faktycznym powództwo nie mogło być uwzględnione. Sąd zobowiązał stronę powodową do złożenia dokumentów opisanych szczegółowo w pismach wymienionych wyżej zakreślając w tym celu powodowi odpowiedni termin i rygor zastosowania sankcji z art. 207 paragr. 6 kpc. Strona ta przedstawiła wprawdzie opisaną wyżej umowę sprzedaży wierzytelności, lecz nie złożyła, umowy kredytu gotówkowego zawartej przez pierwotnego wierzyciela z pozwanym oraz Regulaminu i Harmonogramu jego spłat. Nie mają bowiem waloru dokumentów (art. 245 kpc i art. 253 kpc) złożone przez powoda kserokopie umowy kredytu i wniosku o udzielenie kredytu, gdyż nie zostały one poświadczone za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda (lub notariusza), a zatem kserokopie te nie stanowią dowodu w sprawie. Natomiast złożony przez powoda załącznik do umowy sprzedaży wierzytelności stanowi dwie luźne kartki, nie wiadomo czego dotyczące, a zwłaszcza, że mają one jakikolwiek związek z opisaną wyżej umową sprzedaży wierzytelności. Nadto wątpliwości Sądu budzi wysokość żądania pozwu określona ona została przez powoda na kwotę 1.619,91 zł, w skład której, co wynika z pisma powoda z dnia 23 maja 2014 r., wchodzi także kwota 37 zł z tytułu odsetek ustawowych naliczonych prze powoda, gdy tymczasem powód nie wykonał zobowiązania Sądu określonego w piśmie z dnia 7 maja 2014 r. i nie podał za jakie okresy obliczył poszczególne kwoty składające się na żądanie pozwu, w tym w/w kwotę 37 zł z tytułu odsetek, i od jakiej kwoty zostały one naliczone. Podkreślenia wymaga, że zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Jeśli zatem strona powodowa twierdzi, że nabyła wierzytelność wobec pozwanego opisaną w pozwie, to winna udowodnić wszystkie fakty objęte treścią umowy nabycia wierzytelności, w tym wykazania daty wymagalności wierzytelności. Jak wskazano wyżej Sąd zobowiązał powoda do złożenia załącznika do przedmiotowej umowy, gdyż stanowi on dowód na okoliczność czy doszło do sprzedaży w/w wierzytelności, w jakiej wysokości, z jakiego tytułu i za jaki okres. Poza tym strona powodowa nie złożyła Sądowi także regulaminu udzielania kredytów. W tej sytuacji, przy tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd nie miał żadnych możliwości obiektywnej weryfikacji twierdzeń powoda, gdyż budzą one uzasadnione wątpliwości albo też zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Przywołać w tym miejscu należy tezę uzasadnienia wyroku z dnia 10.09.2013 r. Sądu Apelacyjnego w Katowicach, w sprawie I ACa 494/13, wedle której sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy w świetle przepisów obowiązującego prawa materialnego twierdzenia powoda uzasadniają uwzględnienie żądań pozwu, w zakresie tym bowiem nie obowiązuje domniemanie z art. 339 par. 2 kpc, negatywny zaś wynik takich rozważań powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo. Podkreślić należy, że domniemanie z art. 339 par. kpc zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas, gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwości (vide: wyrok SN z 31.01.1999 r., I CKU 176/97). Sąd I-ej instancji w całości poglądy te podziela stwierdzając przy tym, że dla takiej oceny żądania pozwu nie ma znaczenia brak ustosunkowania się pozwanego do tegoż żądania.

Skoro powód nie udowodnił wysokości żądanej kwoty oraz swoich twierdzeń stanowiących podstawę żądania pozwu, to powództwo podlega oddaleniu w całości.