Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 kwietnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Magdalena Marczyńska

Protokolant Alicja Jesion

po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku W. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania W. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 1 czerwca 2012 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 670/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1 czerwca 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił W. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

Od powyższej decyzji wniósł odwołanie w dniu 8 czerwca 2012 roku W. S..

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

W. S. urodził się w dniu (...). Ma wykształcenie średnie ogólnokształcące (bez matury). W okresie aktywności zawodowej pracował jako pomocnik murarza, listonosza, ślusarz i konserwator. Prowadził także własną działalność gospodarczą.

(okoliczności niesporne)

W dniu 14 marca 2012 roku W. S. złożył kolejny wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Poprzedni wniosek o rentę złożony przez skarżącego w dniu 28 października 2009 roku, został rozpoznany przez ZUS odmownie decyzją z dnia 21 grudnia 2009 roku. Odwołanie wnioskodawcy od tej decyzji zostało oddalone przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. wyrokiem z dnia 17 września 2010 roku, wydanym w sprawie VU 207/10, a apelacja wnioskodawcy od tego wyroku została oddalona przez Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 17 marca 2011 roku wydanym w sprawie III AUa 1244/10.

(dowód: wnioski o rentę k. 1-3, 1-3 w aktach ZUS, ww. wyroki k. 35 i k. 66 w aktach VU 207/10)

Orzeczeniem z dnia 12 kwietnia 2012 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 12 kwietnia 2012 roku z dokumentacją medyczną k. 52, 38 w aktach ZUS)

W. S. wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia, w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która w dniu 25 maja 2012 roku, wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawcy: zaburzenia dystymiczno-lękowe, cukrzycę typu 2 leczona insuliną wyrównaną metabolicznie, nadciśnienie tętnicze poddające się leczeniu, pourazowy brak gałki ocznej prawej od dzieciństwa oraz zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne kręgosłupa bez upośledzenia sprawności ruchowej.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 25 maja 2012 roku z dokumentacją medyczną k. 42, 38 w aktach ZUS)

Orzeczeniem z dnia 28 maja 2013 roku Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w P. zaliczył wnioskodawcę do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności na stałe.

(dowód: ww. orzeczenie k. 96 w aktach sprawy)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

⚫

zaburzenia depresyjno-lękowe (F 41.2);

⚫

cukrzyca typu 2 leczona insuliną;

⚫

początkowa neuropatia;

⚫

zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego;

⚫

przewlekły zespół bólowy bez obecności objawów korzeniowych i ubytkowych;

⚫

jednooczność;

⚫

nadwzroczność oka prawego.

⚫

retinopatia cukrzycowa prosta nieproliferacyjna oka prawego w stadium początkowym;

⚫

nadciśnienie tętnicze;

⚫

choroba niedokrwienna serca;

⚫

kołatanie serca;

⚫

przewlekłe zapalenie oskrzeli o łagodnym przebiegu;

⚫

obserwacja w kierunku astmy oskrzelowej;

⚫

otyłość.

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawcy niezdolnym do pracy zarobkowej. Obecnie jest on zdolny do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

(dowód: opinie biegłych lekarzy psychiatry B. J. k. 11-13, diabetologa M. S.k. 18-19, neurologa A. P. k. 24-26, okulisty A. C. k. 34-35, kardiologa L. D. k. 53, pulmonologa A. M. k. 59-60, diabetologa M. P.k. 80-81 oraz specjalisty z zakresu medycyny pracy J. G. k. 88-90 w aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do oczywistego wniosku, że wnioskodawca nie spełnia przesłanki określonej w art. 57 ust. 1 pkt 1 powołanego przepisu.

Dla ustalenia, czy W. S. jest niezdolny do pracy w rozumieniu przepisów cyt. ustawy Sąd dopuścił dowód z pisemnych opinii biegłych lekarzy psychiatry B. J., diabetologa M. S., neurologa A. P., okulisty A. C., kardiologa L. D., pulmonologa A. M., biegłych z zakresu dziedziny medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niego schorzenia, a także biegłego z zakresu medycyny pracy J. G., którego zadaniem była całościowa ocena stanu zdrowia wnioskodawcy, uwzględniająca wszystkie zdiagnozowane schorzenia i ich wpływ na zdolność do wykonywania pracy zarobkowej. Z uwagi na okoliczność, że głównym schorzeniami wnioskodawcy są schorzenia diabetologiczne Sąd dopuścił dodatkowo w trybie określonym w art. 286 k.p.c. dowód z opinii kolejnego biegłego z zakresu diabetologii M. P.

Opinie opracowane przez wskazanych wyżej biegłych, Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określili w opiniach, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca.

W zgodnej ocenie wszystkich wskazanych wyżej biegłych stopień zaawansowania występujących u wnioskodawcy schorzeń nie powoduje niezdolności do pracy.

Biegły psychiatra B. J. wskazał w opinii, że nasilenie występujących u wnioskodawcy symptomów chorobowych jest stosunkowo niewielkie i nie czyni go niezdolnym do pracy.

Z kolei biegła diabetolog M. S.uznała, że występująca u wnioskodawcy cukrzyca niezbyt dobrze wyrównana metabolicznie, bez udokumentowanych powikłań narządowych i niedocukrzeń wymagających pomocy innych osób nie powoduje niezdolności do pracy zarobkowej. Schorzenie to stanowi jedynie przeciwwskazanie do wykonywania pracy na wysokości, przy maszynach w ruchu oraz bardzo ciężkiej pracy fizycznej.

Opinia biegłejM. S.znajduje pełne potwierdzenie w opinii kolejnego biegłego z zakresu diabetologii M. P., która również uznała, że występująca u wnioskodawcy cukrzyca typu 2 nie ogranicza aktualnie jego zdolności do pracy. Wnioskodawca wymaga stałej opieki w poradni diabetologicznej, starannego dobrania dawki insuliny i diety.

Również w ocenie biegłego neurologa A. P. wnioskodawca jest zdolny do pracy. W badaniu przedmiotowym biegła nie stwierdziła u wnioskodawcy cech zespołu korzeniowego i objawów uszkodzenia OUN, a występujące u niego schorzenia nie upośledzają w sposób istotny sprawności ruchowej.

Tożsamy wniosek postawiła w swojej opinii biegła okulista A. C. wskazując, że wnioskodawca jest osobą jednooczną od dzieciństwa, zaś powikłania oczne cukrzycy pod postacią początkowego stadium retinopatii cukrzycowej nie powodują uszczerbku na zdrowiu skutkującego ograniczeniem zdolności do pracy badanego. Z kolei nadwzroczność oka prawego poddaje się pełnej kompensacji korekcją optyczną. W tej sytuacji nie było podstaw do uznania wnioskodawcy za osobę niezdolną do pracy.

W ocenie biegłej kardiolog L. D. wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy. W uzasadnieniu opinii wskazała, że zdiagnozowane u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze wymaga systematycznego leczenia oraz kontroli. W EKG metodą Holtera wykonanym w 2008 roku stwierdzono jedynie nieliczne skurcze dodatkowe pochodzenia nadkomorowego. Wnioskodawca nie przedstawił wyników badań dodatkowych potwierdzających arytmię, a próba wysiłkowa nie potwierdza niedokrwienia mięśnia sercowego indukowanego wysiłkiem.

Wreszcie biegła pulmonolog A. M. stwierdziła, że stwierdzone u wnioskodawcy przewlekłe zapalenie oskrzeli o łagodnym przebiegu, bez istotnych zaostrzeń i upośledzenia sprawności wentylacyjnej płuc, co potwierdzają badania spirometryczne i dobrą reakcją na stosowane leczenie, w okresie zachowanej wydolności oddechowej w obecnym stopniu zaawansowania nie narusza sprawności organizmu w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy.

Dokonując całościowej oceny stanu zdrowia wnioskodawca biegły z zakresu medycyny pracy J. G. stwierdził, że w aktualnym stanie zdrowia jest on zdolny do wykonywania pracy zarobkowej odpowiedniej do posiadanych kwalifikacji. W uzasadnieniu opinii biegły wskazał, że wnioskodawca choruje na cukrzycę typu 2 leczoną insuliną, która jest dobrze wyrównana metabolicznie i nie powoduje istotnych powikłań narządowych. Zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne przebiegają z przewlekłym zespołem bólowym, jednakże nie towarzyszą im objawy korzeniowe i ubytkowe ze strony układu nerwowego. Ponadto wnioskodawca jest od wczesnego dzieciństwa osobą jednooczną, u której w zachowanym oku stwierdza się nadwzroczność oraz początkową retinopatię cukrzycową. Powyższa wada wzroku może być z powodzeniem skorygowana optycznie i nie wpływa obecnie na funkcję narządu wzroku.

Zdaniem biegłego wnioskodawca może wykonywać dowolne prace o charakterze produkcyjnym, handlowym i usługowym, z profilaktycznym wyłączeniem ciężkiej pracy fizycznej, pracy na stanowisku kierowcy pojazdów silnikowych, pracy na wysokości oraz przy obsłudze niebezpiecznych maszyn będących w ruchu.

Dowód z opinii biegłych nie został w sposób skuteczny zakwestionowany w toku postępowania. Do podważenia opinii nie mogą prowadzić zarzuty podniesione przez wnioskodawcę na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2014 roku, które sprowadzają się w istocie do twierdzenia, iż nie zgadza się on z opiniami biegłych, gdyż inaczej ocenia swój stan zdrowia. Takie zarzuty nie mogą prowadzić do podważenia opinii sporządzonych przez specjalistów o niekwestionowanym poziomie wiedzy, specjalistów praktyków z doświadczeniem klinicznym.

O niezdolności do pracy w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS nie może stanowić również fakt, że orzeczeniem z dnia 28 maja 2013 roku Miejski Zespół Do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w P. zaliczył wnioskodawcę do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z przepisami art. 12 i nast. powołanej na wstępie ustawy – renta przysługuje osobom, które całkowicie lub częściowo utraciły zdolność do pracy, przy czym częściowa utrata zdolności do pracy zarobkowej nie jest równoznaczna z niemożnością wykonywania dotychczasowego zatrudnienia. Występuje ona dopiero wówczas, gdy ubezpieczony utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dopiero zatem zmiana zawodu w ramach posiadanych kwalifikacji i brak rokowań odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu dają podstawę do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (por. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 13 października 2009 roku, II UK 106/09, LEX nr 558589, z dnia 8 maja 2008 roku, I UK 356/07, OSNP 2009/17-18/238, z dnia 11 stycznia 2007 roku, II UK 156/06, OSNP 2008/3-4/45 oraz z dnia 25 listopada 1998 roku, II UKN 326/98, OSNAP 2000/1/36).

Występujące u 58-letniego wnioskodawcy schorzenia, na obecnym etapie zaawansowania, nie prowadzą do istotnego naruszenia sprawności organizmu będącego przesłanką orzeczenia niezdolności do pracy. Mimo ich występowania W. S. ma zachowaną zdolność do wykonywania pracy zarobkowej na poziomie posiadanych kwalifikacji.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.