Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 5 września 2014 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Sławomir Krajewski (spr.)

Sędziowie SO Iwona Siuta

SO Mariola Wojtkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 5 września 2014 roku w Szczecinie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa F. S. i M. R.

przeciwko (...) Spółce akcyjnej w S.

o zapłatę

na skutek zażalenia powodów na pkt II wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 10 grudnia 2013 roku, sygn. akt I C 560/12

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2013 roku Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie sygn. akt I C 560/12, oddalił powództwo (pkt 1), zasądził od powodów solidarnie na rzecz pozwanej kwotę 3191,90 zł tytułem kosztów procesu (pkt 2), nakazał zwrócić powodom solidarnie od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin Centrum w S.kwotę 12,50 zł tytułem nadpłaconych kosztów sądowych (pkt 3) oraz nakazał zwrócić pozwanej od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin Centrum w S.kwotę 25,10 zł tytułem nadpłaconych kosztów sądowych (pkt 4).

W uzasadnieniu odnośnie pkt 2 Sąd I instancji wskazał, iż rozstrzygnięcie o kosztach procesu znalazło podstawę w art. 98 § 1 kpc, w myśl którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Sąd pierwszej instancji stwierdził, że pozwana wygrała sprawę w całości, dlatego też powodowie są zobowiązani zwrócić jej wszystkie poniesione koszty procesu, zaś łącznie koszty niezbędne do celowej obrony poniesione przez pozwaną wyniosły 3191,90 zł, a złożyły się na nie: opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, wykorzystana część zaliczki na poczet kosztów opinii biegłego w kwocie 774,90 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 2400 zł ustalone na podstawie § 6 pkt 5 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Zażalenie na rozstrzygnięcie zawarte w pkt 2 powyższego wyroku wywiedli powodowie i wnieśli o jego zmianę, poprzez zasądzenie solidarnie od powodów na rzecz pozwanej kwoty 2791,90 zł, rozpoznanie zażalenia jako oczywiście uzasadnionego w trybie art. 395 § 2 kpc oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powodów solidarnie kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych z uwzględnienie kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazali, iż Sąd pierwszej instancji nie wziął pod uwagę, że koszty zaliczki na wynagrodzenie biegłego zostały w części pokryte przez stronę powodową i nie stanowiły kosztów pozwanej. Dodali, iż w dniu 29 maja 2012 roku uiścili kwotę 400 zł tytułem owej zaliczki

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest bezzasadne.

Zgodnie z art. 98 § 1 kpc, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). W przytoczonym przepisie wyrażone zostały dwie podstawowe zasady rozstrzygania o kosztach procesu: zasada odpowiedzialności za wynik procesu oraz zasada kosztów niezbędnych i celowych. Pierwsza oznacza, że strona, która przegrała sprawę, zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi poniesione przez niego koszty procesu, druga natomiast, że strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi tylko te poniesione koszty procesu, które były niezbędne do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony.

Dla oceny, czy strona przegrała sprawę, obojętne jest czy ponosi ona winę za prowadzenie sprawy. Sam fakt, że strona sprawę przegrała, nawet choćby nawet tylko formalnie, kwalifikuje ją jako stronę przegrywającą, obowiązaną do zwrotu kosztów przeciwnikowi (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia (...)

W doktrynie podkreśla się, że niezbędność oraz celowość kosztów procesu podlega ocenie sądu i jest uzależniona od konkretnych okoliczności sprawy, sąd powinien zatem każdorazowo rozważyć, czy czynność, która spowodowała koszty, była w ujęciu obiektywnym potrzebna do realizacji praw strony, a także, czy i do jakiego poziomu poniesione koszty stanowiły- również z obiektywnego punktu widzenia, wydatek konieczny (uchwała Sądu Najwyższego z dnia (...)

Powództwo przeciwko pozwanej zostało oddalone w całości, co zaktualizowało potrzebę zasądzenia od powodów na rzecz wygrywającego przeciwnika zwrotu kosztów poniesionych w postępowaniu przed sądem I instancji. Na koszty te poza wynagrodzeniem pełnomocnika pozwanej w kwocie 2400 zł oraz opłatą od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł złożyła się także zaliczka na wynagrodzenie biegłego. Racją jest, że również powodowie uiścili zaliczkę na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 400 zł, lecz nie została ona wykorzystana na ten cel. Wynagrodzenie dla biegłego sądowego Sąd I instancji wypłacił bowiem z zaliczki uiszczonej przez stronę pozwaną. Jasnym jest więc, iż w tym ujęciu kwota ta stanowiła koszt procesu pozwanej. Kwotę wpłaconą przez powodów Sąd zaliczył natomiast na poczet opłaty od rozszerzonego powództwa, którą zobowiązali byli ponieść, co wprost wynika z uzasadnienia wyroku. Obu stronom zwrócił również kwoty uiszczone tytułem nadpłaconych kosztów sądowych.

Prawidłowo, więc Sąd Rejonowy obciążył powodów obowiązkiem zapłaty na rzecz pozwanej także kwoty 774 zł.

Mając na uwadze powyższe należało, na podstawie art. 385 kpc, w zw. z art. 397 § 2 kpc, orzec jak w sentencji.

(...)

(...)

- (...)

(...)