Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

K., dnia 26 sierpnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Wojciech Vogt

Sędziowie: SSO Henryk Haak – spr.

SSO Marian Raszewski

po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2014 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy egzekucyjnej z wniosku wierzyciela P. J.

z udziałem dłużnika A. B.

o egzekucję świadczeń pieniężnych

na skutek skargi dłużnika

na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Lesznie J. K.

w przedmiocie ustalenia kosztów postępowania egzekucyjnego

w sprawie Km 380/13

w przedmiocie zażalenia dłużnika
na postanowienie Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim VI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w K.
z dnia 23 maja 2014 r., VI Co 1952/13

p o s t a n a w i a :

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 23 maja 2014 r. Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim VI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w K. zmienił punkt 1 postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Lesznie J. K. z dnia 13 grudnia 2013 r. w sprawie Km 380/13 w ten sposób, iż ustalił koszty w postępowaniu egzekucyjnym na łączną kwotę 3.409,89 zł, którymi obciążył dłużnika A. B. oraz oddalił skargę w pozostałym zakresie, jak również obciążył dłużnika kosztami postępowania skargowego w wysokości 50,00 zł.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy - powołując się na brzmienie art. 770 k.p.c. - wskazał, iż zasadą jest, iż koszty postępowania egzekucyjnego obciążają dłużnika, a skoro egzekucja była zasadna to dłużnik A. B. zobowiązany jest ponieść koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Na koszty te złożyła się opłata egzekucyjna, którą - z uwagi na fakt umorzenia egzekucji na wniosek wierzyciela w wyniku wyegzekwowania przez niego w toku postępowania egzekucyjnego całej egzekwowanej należności – Sąd Rejonowy ustalił na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 231, poz. 1376 ze zm.) w wysokości 5 % od tej kwoty, tj. 1.629,96 zł (32.599, 31 zł x 5%), jak również zwrot wydatków w kwocie 117,99 zł i koszty opłat stałych w łącznej wysokości 1.661,94 zł.

Od powyższego postanowienia dłużnik wniósł zażalenie zaskarżając je w części w zakresie punktu 1 i wnosząc o jego zmianę ustalenie kosztów w niniejszym postępowaniu egzekucyjnym na kwotę 421,78 zł, ewentualnie o uchylenie postanowienia i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, że opłata stosunkowa w wysokości 5% winna być naliczona nie od kwoty 32.599, 31 zł, lecz od kwoty 8.435,65 zł, tj. od kwoty, do której wierzyciel ograniczył wniosek egzekucyjny w toku postępowania egzekucyjnego z uwagi na sprzedaż znajdujących się w posiadaniu wierzyciela przedmiotów zakupionych przez dłużnika.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu Rejonowego, że z uwagi na fakt, iż w niniejszej sprawie postępowanie egzekucyjne zostało umorzone na wniosek wierzyciela, po zawiadomieniu dłużnika o wszczęciu egzekucji, podstawę wyznaczenia wysokości opłaty stosunkowej stanowi art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji przewidujący opłatę w wysokości 5 % wartości świadczenia pozostałego do wyegzekwowania. Jak zasadnie wskazał Sąd I instancji przepis ten znajduje zastosowanie bez względu na przyczynę, z powodu której wierzyciel zażądał umorzenia postępowania egzekucyjnego, a więc niezależnie od tego, czy nastąpiło to na skutek uiszczenia należności wierzycielowi, czy też z innej przyczyny.

Wbrew stanowisku skarżącego, przy ustaleniu „świadczenia pozostałego do wyegzekwowania” nie ma wpływu okoliczność, iż w toku egzekucji wierzyciel ograniczy pierwotny wniosek egzekucyjny, o ile nastąpi to – jak w niniejszej sprawie - na skutek częściowego wyegzekwowania należności od dłużnika, niezależnie do tego, czy dłużnik sam dokona wypłaty należności do rąk wierzyciela, czy też wierzyciel przejmie kwotę uzyskaną ze sprzedaży ruchomości dłużnika; istotne jest jedynie to, by świadczenie to było spełnione przez dłużnika bezpośrednio wierzycielowi, a nie za pośrednictwem komornika sądowego (por. uchwała SN z 29.10.2009 r., III CZP 82/09, OSNC z 2010 r., Nr 5, poz. 67; J. Świeczkowski, Komentarz do art. 49 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, Lex Omega).

Tym samym pod pojęciem „świadczenie pozostałe do wyegzekwowania” należy rozumieć świadczenie, które pozostało do wyegzekwowania w postępowaniu egzekucyjnym po - ewentualnym - wyegzekwowaniu jego części bezpośrednio przez komornika sądowego.

Wobec faktu, że w niniejszej sprawie cała egzekwowana należność została uiszczona przez dłużnika bezpośrednio wierzycielowi, Sąd Rejonowy zasadnie ustalił wysokość opłaty egzekucyjnej w wysokości 5 % od całej egzekwowanej należności, tj. od kwoty 32.599, 31 zł.

Sąd I instancji zasadnie obciążył dłużnika także obowiązkiem zwrotu wydatków gotówkowych w kwocie 117,99 zł na podstawie art. 39 ust. 2 pkt 7 i 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji i opłatą stałą za poszukiwanie i odnalezienie majątku w łącznej wysokości 1.661,94 zł na podstawie art. 53a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.
i art. 13 § 2 k.p.c., orzeczono jak w sentencji.