Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28 sierpnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy, Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Barbara Jamiołkowska

SSO Wojciech Wołoszyk

SSR del. Ewa Gatz - Rubelowska (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2014 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w B.

przeciwko A. W.

na skutek zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy wydane w dniu 21 marca 2014 r., sygn. akt VIII GC 1270/12

postanawia:

I. zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że:

1.przyznać biegłemu sądowemu M. S. wynagrodzenie w
wysokości 1.226,45 zł (jeden tysiąc dwieście dwadzieścia sześć złotych
czterdzieści pięć groszy) z tytułu sporządzenia opinii w sprawie oraz z tytułu
zwrotu wydatków poniesionych w związku z jej sporządzeniem,

2.oddalić wniosek biegłego w pozostałej części;
II. oddalić zażalenie pozwanej w pozostałym zakresie;

III. rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego pozostawić sądowi pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 30 lipca 2013 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w sprawie o sygn. akt VIII GC 1270/12 dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z dziedziny drzewnictwo, wyroby meblarskie i stolarka budowlana inż. M. S. na okoliczności związane z ewentualną wadą deski podłogowej wyprodukowanej przez pozwaną przy zastosowaniu papieru przeciwprężnego (...) 140 g/m ^{( 2)}, jednocześnie zobowiązując pozwaną do udostępnienia biegłemu desek podłogowych i papieru (...) 140 g/m ^{( 2)} w czasie przez niego wskazanym (k. 193 akt).

Biegły sporządził opinię na piśmie (k. 196 - 201 akt), przedkładając do akt rachunek nr (...) na łączną kwotę 1.945,02 zł, (k. 211 akt) oraz kartę pracy biegłego (k. 212 akt) z wnioskiem o przyznanie wynagrodzenia w tej wysokości. Żądana kwota

1

wynagrodzenia obejmowała kwotę 1.591,59 zł z tytułu sporządzenia pisemnej opinii oraz kwotę 353,43 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych w związku z jej sporządzeniem, a w tym: koszty wydruku w kwocie 32,50 zł, koszty zakupu materiałów normalizacyjnych w kwocie 160 zł, koszty odbioru i dostarczenia akt 25,60 zł oraz koszty przejazdu do zakładu pozwanej w kwocie 135,33 zł. Następnie złożył opinię uzupełniającą na rozprawie w dniu 17 stycznia 2014 r. (k. 294 - 300 akt), przedkładając rachunek nr (...) na kwotę 102,09 zł (k. 301 akt), w tym: 90,09 zł tytułem wynagrodzenia za wydanie opinii i 12 zł tytułem zwrotu kosztów przejazdu oraz kartę pracy do tego rachunku.

W dniu 21 marca 2014 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy postanowił o przyznaniu biegłemu sądowemu wynagrodzenia w kwocie 1.945,02 zł tytułem zwrotu wydatku i wynagrodzenia za wydanie pisemnej opinii oraz kwotę 102,09 zł za udział w rozprawie w dniu 17 stycznia 2014 r. (k. 324 akt). W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd wskazał, że zgodnie z treścią art. 288 k.p.c. biegły ma prawo żądać wynagrodzenia za stawiennictwo do sądu i wykonaną pracę, a wysokość tego wynagrodzenia określa się uwzględniając wymagane kwalifikacje, potrzebny do wydania opinii nakład czasu i pracy (art. 90 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Dalej zauważył, że kwestię wynagrodzenia biegłego precyzuje Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. (Dz.U.2013.518) w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym. W ocenie Sądu żądane przez biegłego wynagrodzenie było uzasadnione z uwagi na czas i nakład pracy oraz stopień skomplikowania sprawy, a także kwalifikacje biegłego. Za uzasadnione uznał również Sąd żądanie zwrotu wydatków poniesionych przez biegłego na wydruk opinii, koszty materiałów normalizacyjnych oraz koszty przejazdu do Sądu oraz do zakładu pozwanej - wyjaśniając, że w przypadku tego ostatniego wydatku, na kwotę 135,33 zł, wynikał on z następującego obliczenia 162 km * 0,8345 zł za km.

Pozwana zaskarżyła powyższe postanowienie zażaleniem w części przyznającej biegłemu zwrot wydatków oraz wynagrodzenie za wydanie pisemnej opinii ponad kwotę 620,35 zł oraz wynagrodzenie w kwocie 102,09 zł za udział w rozprawie w dniu 17 stycznia 2014 r. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła:

1.  naruszenie art. 89 ust. 1 oraz 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych poprzez uznanie, bez merytorycznego badania, za uzasadnione i niezbędne wszystkich wydatków wskazane przez biegłego w rachunkach oraz przyjęcie za biegłym, że sporządzając opinię pisemną wykonywał on pracę przez 53 godziny, podczas gdy charakter i zakres wykonanych przezeń badań, charakter przyjętej metody badawczej, doświadczenie i wiedza biegłego nie uzasadniają takiego wymiaru czasu pracy;

2.  naruszenie art. 233 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego poprzez oparcie rozstrzygnięcia tylko na podstawie nie zweryfikowanych pod względem merytorycznym rachunków i karty pracy biegłego, podczas gdy całokształt materiału zgromadzonego w sprawie nie uzasadniał przyjęcia wskazanych przez biegłego wydatków oraz ilości godzin pracy za zasadne i niezbędne do wydania przedmiotowej opinii.

Podnosząc powyższe zarzuty pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez przyznanie biegłemu sądowemu M. S. kwoty 620,35 zł tytułem wynagrodzenia za wydanie opinii pisemnej oraz zwrot wydatków poniesionych w związku z jej sporządzeniem oraz oddalenie wniosku biegłego w pozostałym zakresie. Domagała się też zasądzenia od powoda na jej rzecz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu podniosła, że biegły zawyżył czas konieczny do sporządzenia opinii pisemnej, który określił na 53 godziny. W pierwszym rzędzie zakwestionowała zasadność naliczania przez biegłego wynagrodzenia zarówno z tytułu analizy materiałów niezbędnych

2

do wykonania opinii (24 h), jak i za czynności merytoryczne (19 h), argumentując, że obie czynności wykonuje się jednocześnie. Zdaniem skarżącej, biegły wnioskuje w przedmiocie opinii w miarę zapoznawania się z niezbędnymi materiałami. Ponieważ biegły wyodrębnił wynagrodzenie za zapoznanie się z aktami sprawy oraz dokonanie oględzin (wykonanie i wynik pomiarów) desek (łącznie 8 h), to w zakresie czynności analitycznych i merytorycznych pozostało zapoznanie się z dostępnymi normami oraz literaturą przedmiotu i porównanie tych danych z wynikami pomiarów.

Pozwana nie zgodziła się z twierdzeniami biegłego jakoby czynności te zajęły łącznie 43 godziny, tj. ponad 5 dni ośmiogodzinnej nieprzerwanej pracy. Podkreśliła, że biegły jest specjalistą posiadającym wiedzę techniczną, teoretyczną i odpowiednie doświadczenie zawodowe, a nadto osobą zobligowaną do ciągłego podnoszenia kwalifikacji w zakresie dyscypliny, którą się zajmuje i która podlega ciągłym zmianom spowodowanym postępem technicznym. Co więcej, biegły posiada odpowiednie zaplecze techniczne, w tym dostęp do narzędzi, programów i baz aktualnych danych, które ułatwiają sporządzenie opinii i zebranie odpowiednich wiadomości. Tym samym, brak jest uzasadnienia dla obciążania stron procesu kosztami zdobywania bądź poszerzania wiedzy przez biegłego, na co jednoznacznie wskazuje czas poświęcony przezeń na dokonanie czynności analitycznych i merytorycznych. W ocenie pozwanej, mając na względzie doświadczenie biegłego i wiedzę, na które powołuje się w opinii pisemnej, czas niezbędny i wystarczający na analizę materiałów i czynności merytorycznej w przedmiotowej sprawie to 10 godzin.

Ponadto, za zawyżony pozwana uznała również czas wskazany przez biegłego na dokonanie oględzin. Powołując się na treść uzupełniającej opinii biegłego podkreśliła, że biegły wykonał dwukrotnie najprostsze pomiary w swoim mieszkaniu używając do tego suwmiarki, liniału i wilgotnościomierza. Zauważyła, że przedmiotem badania były 3 panele, które przez okres od dnia 21 sierpnia do dnia 31 sierpnia spoczywały w mieszkaniu biegłego, zaś biegły nie dokonywał żadnych innych czynności. W konsekwencji za sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego oceniła uznanie, że na dokonanie dwukrotnie najprostszych pomiarów biegły poświęcił 4 godziny i dlatego wniosła o ograniczenie wynagrodzenia biegłego z tego tytułu do kwoty 30,03 zł, tj. za 1 godzinę pracy.

Pozwana podsumowała, że mając na względzie zakres czynności dokonanych przez biegłego, przyjęte i zastosowane metody badawcze i pomiarowe, obszerność materiału dowodowego w sprawie, przygotowanie i doświadczenie zawodowe biegłego uzasadnione jest twierdzenie, że czas pracy niezbędny dla sporządzenia opinii w przedmiotowej sprawie to 17 godzin. Tym samym, zasadny jest wniosek o przyznanie biegłemu wynagrodzenia za sporządzenie opinii pisemnej w łącznej kwocie 510,51 zł za 17 godzin pracy.

Pozwana zakwestionowała także zasadność skarżonego postanowienia w zakresie przyznania biegłemu zwrotu wydatków poniesionych przy sporządzaniu opinii pisemnej. Rachunek nr (...) z dnia 2 września 2013 roku jest jej zdaniem niemiarodajny i nierzetelny. Koszt wydruku biegły szacuje na 0,50-0,65 zł za stronę, uśredniona cena wynosi zatem 0,57 zł za stronę. Opinia biegłego liczy 15 stron, wobec tego wydruk jednego egzemplarza opinii mógł kosztować 8,55 zł (0,57 zł x 15). Przy założeniu, że biegły przedłożył Sądowi orzekającemu opinię w trzech egzemplarzach, to całkowity koszt wydruku opiewał na kwotę 25,65 zł. Nawet przy założeniu, że biegły za wydruk jednej strony zapłacił 0,65 zł, to łączny koszt wydruku 3 egzemplarzy opinii zamyka się w kwocie 29,25 zł, nie zaś jak wskazuje w rachunku biegły 32,50 zł. Ponieważ jednak biegły nie był w stanie podać jednoznacznie kosztu wydruku strony opinii, to uzasadnione jest przyznanie na jego rzecz jedynie kwoty 25,65 zł z tego tytułu.

Pozwana nie zgodziła się z zaliczeniem przez biegłego do wydatków kosztu zakupu materiałów normalizacyjnych w kwocie 160 zł. Zarzuciła, że biegły nie przedłożył rachunku potwierdzającego ich zakup oraz nie wykazał, jakie materiały normalizacyjne zakupił i do

3

czego. Ponadto, podważyła kwotę wydatków poniesionych w celu odbioru i dostarczenia akt ponad kwotę 6,00 zł. Wskazała, że biegły wyliczył 8 przejazdów do Sądu, podczas gdy odbiór i dostarczenie akt wymagało 2 przejazdów. Zwróciła też uwagę na to, że cena za jeden bilet podana w analizowanym rachunku przez biegłego jest inna aniżeli ta wskazana w aktualnej tabeli ceny biletów Miejskich Zakładów (...) Sp. z o.o. w B. oraz od tej podanej przez biegłego w rachunku nr (...). Podobnie liczba przejazdów do i z Sądu w tym rachunku uległa zmniejszeniu do 4, podczas gdy uzasadnione zdaniem pozwanej są 2. Pozwana nie zgodziła się również z kosztami przejazdu biegłego do jej zakładu produkcyjnego, który -jak podkreśliła - znajduje się w T. nr (...), nie zaś w N., Odległość z B. do T. wynosi 22,8 km. Według pozwanej biegły był w jej zakładzie dwa, a nie trzy razy, wobec czego uzasadniony jest zwrot wydatków biegłego jedynie w kwocie 78,19 zł (22,8 X 4 x 0,8354 zł).

Konkludując pozwana podniosłą, iż za uzasadnione i niezbędne wydatki poniesione przez biegłego uznać należy jedynie te w łącznej kwocie 109,84 zł.

Na zakończenie pozwana wniosła o oddalenie wniosku biegłego w zakresie zwrotu wydatków i wynagrodzenia z pracę wykonaną w dniu 17 stycznia 2014 r., powołując się na mnogość i wagę błędów opinii biegłego - tak pisemnej, jak i uzupełniającej ustnej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanej było w części uzasadnione.

Dokonując oceny zasadności wniesionego środka zaskarżenia należy w pierwszej kolejności wskazać na przepisy regulujące kwestię wynagrodzenia biegłego sądowego z tytułu sporządzenia opinii w postępowaniu cywilnym. Zgodnie z art 288 k.p.c. biegły ma prawo żądać wynagrodzenia za stawiennictwo do sądu i wykonaną pracę. Wysokość i zasady przyznawania wynagrodzenia biegłemu regulują przepisy ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity Dz.U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594 ze zm. - dalej jako „u.k.s.c") oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 518), które z dniem 6 maja 2013 r. zastąpiło Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz.U. z 1975 r., Nr 46, poz. 254).

W myśl art. 89 ust. 1 u.k.s.c. biegłemu powołanemu przez sąd przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę oraz zwrot poniesionych przez niego wydatków niezbędnych dla wydania opinii. Wysokość wynagrodzenia biegłego za wykonaną pracę ustala się, uwzględniając wymagane kwalifikacje, potrzebny do wydania opinii czas i nakład pracy, a wysokość wydatków niezbędnych do wykonania czynności - na podstawie złożonego rachunku (art. 89 ust. 2 u.k.s.c). Wynagrodzenie biegłych oblicza się według stawki wynagrodzenia za godzinę pracy albo według taryfy zryczałtowanej określonej dla poszczególnych kategorii biegłych ze względu na dziedzinę, w której są oni specjalistami. Podstawę obliczenia stawki wynagrodzenia za godzinę pracy i taryfy zryczałtowanej stanowi ułamek kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, której wysokość określa ustawa budżetowa (art. 89 ust. 3 u.k.s.c). Wynagrodzenie biegłego będącego podatnikiem obowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług, określoną zgodnie ze stawką tego podatku obowiązującą w dniu orzekania o tym wynagrodzeniu (art. 89 ust. 4 u.k.s.c).

Ponadto, w myśl art. 90 u.k.s.c do biegłego powołanego przez sąd stosuje się odpowiednio art. 85 tej ustawy, który w ustępie 1 stanowi, iż przysługuje mu także zwrot

4

kosztów podróży - z miejsca jego zamieszkania do miejsca wykonywania czynności sądowej na wezwanie sądu - w wysokości rzeczywiście poniesionych, racjonalnych i celowych kosztów przejazdu własnym samochodem lub innym odpowiednim środkiem transportu. Wysokość tych kosztów biegły powinien należycie wykazać (art. 90 ust. 3).

Z kolei zgodnie z § 2 w/w Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r., stawka wynagrodzenia biegłych powołanych przez sąd za każdą rozpoczętą godzinę pracy, zwana dalej „stawką", wynosi - w zależności od stopnia złożoności problemu będącego przedmiotem opinii oraz warunków, w jakich opracowano opinię - od 1,28% do 1,81% kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, której wysokość określa ustawa budżetowa, zwanej dalej „kwotą bazową". W przypadku biegłych posiadających tytuł naukowy profesora lub tytuł profesora w zakresie sztuki stawka wynosi 3,93%o, w przypadku biegłych posiadających stopień naukowy doktora habilitowanego lub stopień doktora habilitowanego w zakresie sztuki stawka wynosi 3,08%, a w przypadku biegłych posiadających stopień naukowy doktora lub stopień doktora w zakresie sztuki stawka wynosi 2,55% (§ 3). Aktualnie kwota bazowa wynosi 1.766,46 zł (art. 9 pkt 2 lit. a Ustawy budżetowej na rok 2014 z dnia 24 stycznia 2014r. - Dz.U. z 2014 r., poz. 162). Oznacza to, że stawka godzinowa wynagrodzenia biegłego powinna mieścić się pomiędzy kwotą 22,61 zł a kwotą 31,98 zł.

Przepisy cytowanego wyżej Rozporządzenia dopuszczają możliwość podwyższenia tej stawki. Zgodnie z § 4, w razie złożonego charakteru problemu będącego przedmiotem opinii, stawka może być podwyższona do 50%, jeżeli biegły ma dyplom ukończenia studiów wyższych lub dyplom mistrzowski oraz pełni funkcję biegłego sądowego nie krócej niż jedną kadencję lub funkcję rzeczoznawcy przez okres co najmniej pięciu lat. Natomiast stosownie do treści § 8, wydatki poniesione przez biegłego, niezbędne dla wydania opinii, w tym w szczególności wydatki materiałowe, amortyzację aparatury badawczej oraz koszty dojazdu na miejsce wykonania czynności, biegły dokumentuje za pomocą faktur lub rachunków albo kopii tych dokumentów, a w razie ich braku - za pomocą oświadczenia.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy zważyć należy, że pozwana w zażaleniu nie kwestionowała stawki godzinowej przyjętej przez biegłego (30,03 zł), nie zgadzała się natomiast z ilością godzin, które według karty pracy załączonej do rachunku nr (...) biegły przeznaczył na sporządzenie pisemnej opinii oraz wysokością i zasadnością poniesienia wskazanych przez biegłego w tym rachunku wydatków.

W ocenie Sądu Okręgowego, biegły ustalając wysokość swojego wynagrodzenia w kwestionowanym przez pozwaną rachunku nr (...) z dnia 2 września 2013 r. w sposób zawyżony do rzeczywistego określił nakład swojej pracy koniecznej do opracowania pisemnej opinii.

Przede wszystkim, jako trafny należy ocenić zarzut pozwanej odnośnie braku uzasadnienia dla poświęcenia łącznie 43 godzin pracy na czynności badawcze polegające na analizie materiałów niezbędnych do wykonania opinii (punkt II ppkt 1. karty pracy biegłego) oraz czynności merytoryczne w toku opracowywania opinii (punkt III ppkt 1 karty pracy biegłego). Słusznie argumentowała pozwana, iż biegły, który jest specjalistą w swojej dziedzinie, posiadającym wiedzę techniczną, teoretyczną i odpowiednie doświadczenie zawodowe, a nadto posiadającym odpowiednie zaplecze techniczne, obie wskazane czynności powinien wykonywać w zasadzie jednocześnie. Biegły sądowy M. S. jest wpisany na listę prowadzoną przez Sąd Okręgowy w Bydgoszczy od 1990 roku. Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, że wykonując czynności badawcze wskazane w karcie pracy biegły - bazując na posiadanej wiedzy technicznej i doświadczeniu - wykonywał także czynności merytoryczne, oceniając zastany stan faktyczny w kontekście obowiązujących przepisów prawa (między innych tych wskazanych w treści opinii w punkcie III - k. 198-199 akt), wyprowadzając na tej podstawie wnioski, uwzględnione w sporządzonej następnie opinii. Przepisy te powinny być

5

biegłemu znane z racji posiadanych uprawnień i doświadczenia zawodowego w związku z pełnieniem funkcji biegłego przez ponad 20 lat. W ocenie Sądu Odwoławczego wykazane przez biegłego czynności badawcze polegające na analizie materiałów niezbędnych do wykonania opinii nie mogą pozostawać w oderwaniu od czynności merytorycznych. W konsekwencji uznać należy, że czynności te, będące tak naprawdę właściwą pracą biegłego, nie powinny przekroczyć łącznie 24 godzin. Pozwana wnioskowała wprawdzie w zażaleniu o obniżenie wynagrodzenia biegłego w tej części do równowartości wynagrodzenia za 10 godzin pracy, ale Sąd nie podzielił jej stanowiska w tej materii.

Nadto, nie znajduje akceptacji Sądu Okręgowego czas poświęcony przez biegłego na czynności badawcze polegające na dokonaniu oględzin trzech desek (paneli) podłogowych, który według karty pracy wynosił 4 godziny (punkt II ppkt 2), a według Sądu nie powinien przekroczyć 1 godziny. Podstawą tej oceny jest okoliczność, że przedmiot oględzin znajdował się w mieszaniu biegłego przez dziesięć dni (od 21 sierpnia do 31 sierpnia 2013 r.), a same oględziny polegające na wykonaniu pomiarów paneli w sposób opisany przez biegłego nie wymagały podjęcia skomplikowanych czynności czy użycia wyspecjalizowanych narzędzi (urządzeń pomiarowych).

Pozostałe godziny czasu pracy biegłego wynikające z karty pracy z dnia 2 września 2013 r. (punkt I ppkt 1 oraz punkt III ppkt 2) uznać należało za optymalne i uzasadnione.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Sąd Okręgowy zważył, że nakład czasu pracy niezbędnego na realizację opinii zleconej w przedmiotowej sprawie, powinien zamknąć się w 31 godzinach, nie zaś jak określił biegły w 53 godzinach. Należne zaś biegłemu z tego tytułu wynagrodzenie powinno wynosić 930,93 zł (31 x 30,03 zł), a nie 1.591,59 zł jak określił biegły w rachunku nr (...).

W dalszej kolejności Sąd Okręgowy ocenił kwestię zasadności poniesienia przez biegłego wydatków wskazanych w rachunku nr (...), jako że była kwestionowana przez skarżącą w zażaleniu. Biegły domagał się przyznania mu zwrotu wydatków w łącznej kwocie 353,43 zł, na którą składały się kwoty: 32,50 zł - koszty wydruku opinii, 160 zł - koszty zakupu materiałów normalizacyjnych, 25,60 zł - koszty odbioru i dostarczenia akt oraz 135,33 zł - koszty przejazdu do zakładu pozwanej.

Sąd uznał za uzasadnione koszty wydruku oraz koszty odbioru i dostarczenia akt (łącznie 58,10 zł). Na marginesie jedynie zauważyć należy, że biegły przyjął w swoich wyliczeniach ceny biletów komunikacji miejskiej obowiązujące w B. w czasie, gdy wydawał opinię w sprawie (nowa, niższa, obecnie obowiązująca stawka - 3,00 zł została wprowadzona dopiero w marcu bieżącego roku na mocy Uchwały Nr (...)Rady Miasta B. z dnia 26 marca 2014 r.).

Natomiast rację ma skarżący, że biegły w żaden sposób nie uzasadnił, co mieści się w pojęciu materiałów normalizacyjnych, których koszt określił na 160 zł. Z przedłożonego rachunku nie wynika, jakie materiały zostały zakupione przez biegłego, do czego miały zastosowanie przy wydawaniu przedmiotowej opinii ani czy w ogóle zostały zakupione (ich zakup nie został udokumentowany). W tym stanie rzeczy zarzuty pozwanej w tym zakresie uznać należy za w pełni uzasadnione.

Odnośnie kosztów przejazdu biegłego do zakładu pozwanej, Sąd Okręgowy zważył, że pozwana nie wykazała, aby biegły pokonał trasę B. - T. Dolny dwukrotnie, a nie trzykrotnie jak sam określił. Pozwana nie przedłożyła dowodu na tą okoliczność, a samo jej twierdzenie jest zdaniem Sądu niewystarczające (zob. art. 227 k.p.c. oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001 r.,*ł PKN 660/00; Wokanda 2002/7-8/44, LEX 54095). Nie wykazała też ilości kilometrów dzielących siedzibę jej zakładu od B., a z doświadczenia życiowego wiadome jest, że ilość ta zależy również od obranej przez podróżującego trasy.

6

Reasumując, Sąd Okręgowy ocenił jako uzasadnione wydatki biegłego w łącznej kwocie 193,43 zł.

Ostatni zarzut pozwanej dotyczył zasadności przyznania biegłemu przez Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wynagrodzenia określonego w rachunku nr (...) z dnia 20 stycznia 2014 r. na kwotę 102,09 zł. Wynagrodzenie to dotyczy czynności związanych z wydaniem przez biegłego opinii uzupełniającej na rozprawie w dniu 17 stycznia 2014 r. Bezsporne jest, że biegły wykonał objęte tym rachunkiem czynności, za co zgodnie z cytowanymi na wstępie przepisami należy mu się wynagrodzenie. Nie ma na to wpływu ocena przydatności opinii biegłego do rozpoznania sprawy, gdyż to należy do sądu orzekającego w sprawie, zatem okoliczności podnoszone w tej kwestii przez skarżącą nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia.

Nie ulega wątpliwości, że przy ustalaniu wysokości należnego biegłemu wynagrodzenia decydujące znaczenie ma nie ilość rzeczywiście wykorzystanego przez biegłego czasu, lecz czasu niezbędnego do prawidłowego opracowania opinii przez osobę dysponującą niezbędnymi wiadomościami w danej dziedzinie. Sąd orzekający w sprawie w zakresie przyznania biegłemu wynagrodzenia powinien zatem dokonać weryfikacji zasadności czynności podjętych w związku z opracowaniem opinii, czasu niezbędnego do ich dokonania, a także przyjętą przez biegłego stawkę wynagrodzenia. Sąd może skontrolować wskazaną przez biegłego w karcie pracy liczbę godzin niezbędnych do sporządzenia opinii (np. poświęconych na czynności przygotowawcze i badawcze, łącznie z zapoznaniem się z aktami sprawy oraz na opracowanie opinii wraz z uzasadnieniem) i obniżyć wynagrodzenie wyliczone przez biegłego stosownie do przyjętej przez siebie ilości czasu i nakładu pracy biegłego (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 22 lipca 2013 r., I ACz 1176/13, nie publ., LEX nr 1362758; postanowienie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 5 lutego 2014 r., I ACz 112/14, nie publ., LEX nr 1425502). W uzasadnieniu zaskarżonego przez pozwaną postanowienia z dnia 21 marca 2014 r. takiej oceny brakuje. Sąd Rejonowy ograniczył się jedynie do ogólnego stwierdzenia o uznaniu żądanego przez biegłego wynagrodzenia za uzasadnione z uwagi na czas i nakład pracy oraz stopień skomplikowania sprawy, a także kwalifikacje biegłego oraz uznania również za uzasadnione żądania zwrotu wydatków poniesionych przez biegłego. W ocenie Sądu Okręgowego wynagrodzenie żądane przez biegłego w niniejszej sprawie było rzeczywiście zawyżone, na co wskazywała pozwana w swoim zażaleniu. Z przyczyn wskazanych i opisanych w treści niniejszego uzasadnienia, Sąd uznał jednak zażalenie pozwanej za uzasadnione jedynie w części.

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art 397 § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżone orzeczenie i przyznał biegłemu wynagrodzenie w wysokości 1.226,45 zł. W pozostałej części zażalenie jako bezzasadne oddalił na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

Sąd odwoławczy uwzględniając zapis art. 108 k.p.c. pozostawił Sądowi I instancji rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.