Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Danuta Pacześniowska

Sędzia SO Magdalena Hupa-Dębska (spr.)

SO Aleksandra Janas

Protokolant Tomasz Bałys

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2014 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa J. G. (1) i J. G.

przeciwko E. P.

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 28 czerwca 2013 r., sygn. akt III RC 476/12

oddala apelację.

SSO Aleksandra Janas SSO Danuta Pacześniowska SSO Magdalena Hupa-Dębska

UZASADNIENIE

Małoletnie rodzeństwo J. i J. G. domagali się podwyższenia alimentów zasądzonych na ich rzecz wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka Zamiejscowego w Rybniku z dnia 8 kwietnia 2010 r., zapadłym w sprawie II RC 1978/09, z kwot po 250 zł miesięcznie do kwot po 500 zł na rzecz każdego z nich. Wskazali na zmianę stosunków przejawiającą się w znacznym polepszeniu sytuacji materialnej pozwanej oraz wzroście usprawiedliwonych potrzeb powodów, m. in. w zakresie edukacji, wypoczynku, opieki zdrowotnej.

Pozwana wnosiła o oddalenie powództwa zarzucając, że poza upływem czasu nie zostały uprawdopodobnione wyższe koszty utrzymania powodów. Podała, że jej nowa rodzina utrzymuje się wyłącznie z wynagrodzenia jej męża, a pozostała po uiszczeniu koniecznych opłat (w tym alimentów na rzecz powodów) kwota 1.300 CHF w warunkach szwajcarskich jest niższa od minimum socjalnego. Wskazała, że przekazywane dotychczas alimenty przenoszą zasądzone kwoty, a nadto pozwana świadczy na rzecz powodów potrzebne im przedmioty. Podnosiła, że ojciec powodów utrudnia jej kontakt z nimi.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 czerwca 2013 r. Sąd Rejonowy w Raciborzu podwyższył od dnia 24 stycznia 2013 r. alimenty ustalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku z dnia 8 kwietnia 2010 r. Zapadłym w sprawie o sygn. akt II RC 1978/09 z kwot po 250 zł do kwot po 500 zł miesięcznie na rzecz każdego z powodów, obciążył pozwaną kosztami postępowania oraz rozstrzygnął o rygorze natychmiastowej wykonalności i o klauzuli wykonalności.

Orzeczenie to zapadło przy ustaleniu, że wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka Zamiejscowego w Rybniku z dnia 8 kwietnia 2010 r., zapadłym w sprawie o sygn. akt II RC 1978/09, rozwiązano przez rozwód małżeństwo E. i J. G. (2), przy czym zasądzono od E. G. na rzecz córki J. G. i syna J. G. (1) alimenty po 250 zł miesięcznie na rzecz każdego z nich. Małoletni mieszkali wówczas z ojcem i uczęszczali do przedszkola, którego koszt wynosił 250-270 zł miesięcznie. Matka małoletnich przebywając z konkubentem w Szwajcarii nie pracowała. Ojciec powodów zatrudniony był wówczas w Fabryce (...) jako murarz – wytapiacz piecowy, za wynagrodzeniem rzędu 1500 zł netto miesięcznie. Pozwana dobrowolnie przekazywała na rzecz dzieci kwotę 200 franków szwajcarskich w około miesięcznych odstępach czasu, w okresie od maja do grudnia 2009 r.

Natępnie ustalił Sąd, że małoletni powodowie nadal mieszkają wraz z ojcem, konkubiną ojca i jej dzieckiem, w K., pozostając na utrzymaniu ojca, który obecnie korzysta z zasiłku rehabilitacyjnego przyznanego w związku z wypadkiem przy pracy, jakiemu uległ w czerwcu 2012 r., otrzymując z tego tytułu kwotę 2.300 zł brutto miesięcznie. Koszt utrzymania domu, w którym zamieszkują wynosi około 1.000 zł miesięcznie. Powodowie uczęszczają na dodatkowe zajęcia kosztem od 240 do 120 zł miesięcznie na każde z nich. Na ich utrzymanie (wyżywienie, zakup odzieży, przyborów szkolnych i uczestnictwo w wycieczkach szkolnych) ojciec przeznacza około 1.000 zł.

Ustalił też, że pozwana nie pracuje, pozostając na utrzymaniu obecnego męża P. P., z którym zawarła związek małżeński 30 lipca 2010 r., prowadząc z nim wspólne gospodarstwo domowe, w którym pozostaje też ich syn M.. Mąż pozwanej uzyskuje wynagrodzenie rzędu 4.300 franków szwajcarskich. Koszty stałych miesięcznych wydatków wynoszą 2980 CHF, na co składają się: czynsz (1100), kasa chorych (600), paliwo (200), ogrzewanie (200), energia elektryczna (100), ubezpieczenie domu (25), ubezpieczenie auta (50), opłata TV (35), opłata za telefon (70), podatek kantonalny (400) oraz alimenty na rzecz powodów (190). Kontakty stron są sporadyczne i odbywają się przy okazji przyjazdów pozwanej do Polski. Powodowie otrzymują od matki prezenty w postaci ubrań, zabawek i sprzętu elektronicznego.

Ustalenia swoje oparł Sąd na wskazanych przeprowadzonych dowodach z akt i dokumentów oraz częściowo zeznań stron. Nie dopuścił dowodu z dokumentów sporządzonych w języku obcym, wobec braku ich tłumaczenia.

Doprowadziły one Sąd pierwszej instancji do przekonania, że w realiach niniejszej sprawy ziściła się przesłanka zmiany stosunków, pozwalająca zgodnie z art. 138 kro w związku z art. 135 kro na podwyższenie dotychczas zasądzonych alimentów. Zważył, że od statniego orzeczenia o alimentach minął znaczny okres czasu i wzrosły potrzeby powodów, zwłaszcza przez wykonywanie obowiązku szkolnego. Przyjął, że usprawiedliwione potrzeby powodów związane z wydatkami na jedzenie, odzież, obuwie, pomocy szkolnych, zajęcia dodatkowe, uczestnictwo w szkolnych wyjazdach wypoczynkowych, mogą być zaspokojone kwotami po 750 zł miesięcznie na rzecz każdego z nich. Miał na uwadze, że ojciec powodów zapewnia im mieszkanie oraz realizuje swój obowiązek alimentacyjny przez osobiste starania o ich utrzymanie i wychowanie.

Pozwana winna zatem w większym zakresie partycypować w kosztach utrzymania powodów, kwotami po 500 zł miesięcznie, co odpowiada jej możliwościom zarobkowym i dochodowi uzyskiwanemu w jej gospodarstwie domowym, gdzie po uiszczeniu koniecznych opłat oraz dotychczasowych alimentów pozostaje kwota rzędu 1.320 CHF. Kwota podwyższenia alimentów stanowi równowartość około 104 CHF, co nie obciąży nadmiernie tego budżetu, umożliwiając jednocześnie powodom prawidłowe utrzymanie i rozwój, w kontekście niepewnego dalszego zatrudnienia ich ojca. Wskazał, że okazyjne obdarowywanie dzieci przez pozwaną nie może zastąpić obowiązku zaspokojenia bieżących kosztów ich utrzymania. Zdaniem Sądu, skoro obecny mąż pozwanej może zarobkować dzięki temu, że pozwana sprawuje opiekę nad ich synem, pozostając w związku z tym bez zatrudnienia, to możliwości majątkowe pozwanej należy ocenić przez pryzmat sytuacji materialnej jej nowej rodziny. Rozstrzygnięcie o odsetkach oparł o art. 481 § 1 i 2 kc, a o rygorze natychmiastowej wykonalności orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła pozwana, zaskarżając go w całości i zarzucając mu błąd w ustaleniu wysokości i wzrostu kosztów utrzymania powodów, pomimo braku dowodów ku temu oraz błąd w ustaleniu możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanej w kontekście kosztów utrzymania w miejscu jej zamieszkania. Zarzuciła też obrazę: art. 233 kpc przez pominięcie tego, iż pozwana uiszcza na rzecz dzieci kwoty wyższe od zasądzonych alimentów oraz czyni na ich rzecz inne świadczenia; art. 256 kpc przez niedopuszczenie dowodów z dokumentów sporządzonych w języku obcym, bez zażądania ich przetłumaczenia na język polski. W oparciu o powyższe zarzuty domagała się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa, ewentualnie jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie mogly odnieść skutku.

Zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych oraz naruszenie art. 233 kpc, apelująca nie zdołała przedstawić argumentów, które pozwoliłyby uznać ten zarzut za uzasadniony. Podkreślenia wymaga, że skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez sąd art. 233 kpc wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, ewentualnie wymogom prawa procesowego regulującym postępowanie dowodowe. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął sąd doniosłości poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ta, której sąd dokonał.

Podnosząc zarzut błędu w ustaleniach faktycznych oraz naruszenia art. 233 kpc przez dokonanie dowolnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, apelująca nie zdołała przekonać o takiej niewłaściwości ustaleń Sądu pierwszej instancji, która wskazywałaby na ich rażącą sprzeczność zarówno ze zgromadzonym materiałem dowodowym, jak i z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Podkreślenia wymaga, że kwestionując pewne ustalenia Sądu Rejonowego, apelująca nie podaje takich argumentów, które byłyby w stanie je obalić, a jedynie przedstawia własne, odmienne poglądy co do konkretnych wskazanych w apelacji ustaleń i wydarzeń. Samo występowanie takich odmiennych poglądów u strony procesu nie jest wystarczające, aby podważyć ustalenia, które poczynił Sąd pierwszej instancji, a które

w przekonaniu Sądu Okręgowego nie odbiegają od realiów, w których obecnie strony funkcjonują. Poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia zdają się odpowiadać tym realiom i w żaden sposób nie mogą być uznane za niewłaściwe i dowolne, nawet jeśli poczynione zostały jedynie w oparciu o zeznania ojca powodów i doświadczenie życiowe Sądu. Dlatego też Sąd Okręgowy przyjmuje je za własne.

Zatem przyjąć należy, że na chwilę obecną zarówno możliwości majątkowe pozwanej, jak

i usprawiedliwione potrzeby powodów, zostały przez Sąd pierwszej instancji ustalone na właściwym poziomie. Prawidłowo ustalone okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy doprowadziły ten Sąd do słusznej konkluzji, że od daty poprzedniego orzekania

o alimentach sytuacja życiowa stron uległa zmianie, dającej podstawę do uwzględnienia powództwa w oparciu o art. 138 kro.

Zarzut naruszenia art. 256 kpc przez niedopuszczenie dowodów z dokumentów sporządzonych w języku obcym, bez zażądania ich przetłumaczenia na język polski nie mógł być natomiast skutecznie podniesiony, gdyż pozwana nie wniosła o wpisanie zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 kpc, tracąc tym samym prawo powoływania się na wskazane uchybienie. Niezależnie od powyższego, apelująca nie wskazała, jaki wpływ na treść rozstrzygnięcia miało mieć powyższe uchybienie, a i Sąd Okręgowy takiego wpływu nie zauważa.

Ze wskazanych przyczyn, apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu, stosownie do art. 385 kpc.

SSO Aleksandra Janas SSO Danuta Pacześniowska SSO Magdalena Hupa – Dębska