Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2013 r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku S. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w J.

o podleganie dobrowolnemu ubezpieczeniu i zwrot nadpłaconych składek

na skutek zażalenia wnioskodawcy S. Z.

od postanowienia Sądu Okręgowego w Krośnie

z dnia 24 stycznia 2013 r. IV U 1749/11

p o s t a n a w i a:

o d d a l i ć zażalenie,-

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 24 stycznia 2013 r. Sąd Okręgowy w Krośnie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił wniosek S. Z. o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. W uzasadnieniu wydanego orzeczenia Sąd, powołując się na treść art. 117 §2 kpc stwierdził, iż wnioskodawca nie wykazał że nie jest w stanie ponieść kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika procesowego, bowiem mimo wezwania nie złożył on oświadczenia o stanie majątkowym. Ponadto, jak przyjął Sąd, wnioskodawca nie jest również w stanie wykazać dopuszczalności wniesienia w przedmiotowej sprawie skargi kasacyjnej, gdyż nie jest w stanie wykazać wartości nadpłaconych składek.

Skarżąc powyższe postanowienie zażaleniem S. Z., przytaczając okoliczności jak i zarzuty dotyczące merytorycznego rozpoznania jego sprawy podniósł, iż Sąd Apelacyjny błędnie oznaczył przedmiot tej sprawy, bowiem żadnym pismem nie zabiegał on o podleganie dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu jak i o zwrot nadpłaconych składek. Zarzucił również, że wbrew przyjętemu przez Sąd Okręgowy w zaskarżonym postanowieniu stanowisku, nieprawdą jest jakoby notorycznie uchylał się on od obowiązku składania prawidłowych dokumentów rozliczeniowych. Konstatując stwierdził, iż nie może być łamane prawo obywatela do Sądu.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie zważył, co następuje :

Wstępnie przypomnieć należy, iż stosownie do art. 96 ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, w rozpoznawanej sprawie, z uwagi na jej przedmiot, wnioskodawca korzysta z ustawowego zwolnienia z kosztów sądowych. Powyższe uprawnienie nie zwalnia jednak strony domagającej się ustanowienia pełnomocnika z urzędu od wykazania, że nie jest w stanie ponieść kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. W tym celu strona zobligowana jest do złożenia stosownego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania, na podstawie którego Sąd ocenia, czy faktycznie sytuacja rodzinna i materialna wnioskodawcy nie pozwala mu na poniesienie kosztów związanych z wyznaczeniem w sprawie profesjonalnego pełnomocnika z wyboru. Oczywistym jest, iż niezłożenie wskazanego oświadczenia uniemożliwia Sądowi dokonanie oceny sytuacji wnioskodawcy w aspekcie możliwości skorzystania przez niego z usług pełnomocnika z wyboru. W takiej zaś sytuacji Sąd zobligowany jest do oddalenia złożonego wniosku, z uwagi na niewykazanie przez stronę ustawowych przesłanek do przyznania pomocy prawnej z urzędu. Takie postąpienie Sądu poprzedzone być musi jednak wezwaniem strony przez Sąd do uzupełniania braku złożonego wniosku przez przedłożenie stosownego oświadczenia. Niezłożenie bowiem przez stronę przedmiotowego oświadczenia stanowi brak formalny wniosku o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego, który podlega uzupełnieniu w trybie art.130 kpc (por. orzeczenie SN z dnia 7 września 1955 r., III CZ 124/55, NP 1956, nr 2, s. 123; uzasadnienie postanowienia SN z dnia 2 października 1998 r., III CZP 34/98, Prok. i Pr.-wkł. 1999, nr 3, s. 38).

Odnosząc powyższe uwagi do stanu faktycznego sprawy podkreślić należy, iż wnioskodawca S. Z. pomimo skierowanego do niego wezwania nie przedłożył oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania. Sąd Okręgowy nie mógł zatem dokonać analizy jego sytuacji majątkowej. W tych okolicznościach prawidłowo przyjął, iż wnioskodawca nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z wyznaczeniem w sprawie profesjonalnego pełnomocnika, a dalej wniesiony przez niego wniosek w tej sprawie oddalił.

Już ta okoliczność przesądza o prawidłowości kontrolowanego rozstrzygnięcia.

Nadmienić jednak należy, że przedwczesnym było przyjęcie przez Sąd Okręgowy, iż wniosek strony podlega oddaleniu również z powodu niespełnienia przesłanki celowości ustanowienia w sprawie pełnomocnika. Wnioskodawca bowiem nie został wezwany przez Sąd do określenia wartości przedmiotu zaskarżenia. W tych zaś okolicznościach niezasadnie Sąd Okręgowy przyjął, że wnioskodawca nie jest w stanie wykazać dopuszczalności wniesienia w przedmiotowej sprawie skargi kasacyjnej.

Ta jednak okoliczność, w sytuacji niezłożenia przez stronę oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania, pozostaje bez wpływu na poprawność rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego zawartego w sentencji kontrolowanego postanowienia.

Mając na uwadze powyższe rozważania, wniesione przez wnioskodawcę zażalenie oddalono na podstawie art. 397 § 2 kpc w związku z art. 385 kpc.