Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 grudnia 2012r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział VII Pracy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Wacława Macińska

po rozpoznaniu w dniu 31 grudnia 2012r. we Wrocławiu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Unii Budowlanej Sp. z o.o. z siedzibą w M.

przeciwko K. G.

o zwrot kosztów poniesionych przez pracodawcę w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 30 sierpnia 2012r. sygn. akt IV Ppm 7/12

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 30 sierpnia 2012r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zasądził od pozwanego K. G. na rzecz strony powodowej (...) Unii Budowlanej Sp. z o.o. z siedzibą w M. kwotę 1.499 zł tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych.

W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone (strona powodowa domagała się zasądzenia 4.100 zł) jak również umorzone w zakresie cofniętego powództwa koszty postępowania zostały wzajemnie zniesione.

Sąd Rejonowy na podstawie zebranego materiału dowodowego tj. umowy o podnoszeniu kwalifikacji zawodowych, zaświadczenia o ukończeniu kursu operatora koparko – ładowarki przez pozwanego, świadectwa pracy oraz zeznań słuchanych w charakterze świadków P. S. i P. B. (którym to zeznaniom Sąd I instancji dał wiarę) uznał, że w oparciu o art. 103 ⁵ kp oraz łączącą strony umowę z dnia 14.01.2011r. pozwany zobowiązany jest do zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę.

Co do wysokości zwrotu poniesionych kosztów szkolenia, to w ocenie Sądu Rejonowego nie mogą one obejmować kosztów w części przekraczającej 1.680 zł, a zatem roszczenie o zwrot kosztów z tytułu „odszkodowania na wypadek porzucenia pracy przez pracownika” nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach (1art. 103 ⁵ kp).

Pozwany w ocenie Sądu Rejonowego zobowiązany jest jedynie do zwrotu rzeczywiście poniesionych przez pracodawcę kosztów świadczeń w wysokości proporcjonalnej do okresu zatrudnienia po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji co daje kwotę zasądzoną wyrokiem w wysokości 1.499 zł (1.680 zł rzeczywiste koszty – wobec przepracowania 1 miesiąca i 23 dni do zwrotu pozostaje kwota 1.649 zł minus 150 zł, którą to kwotę pozwany spłacił stronie powodowej = 1.499 zł).

Ponadto Sąd Rejonowy nie uwzględnił podnoszonego przez pozwanego zarzutu potrącenia dotyczącego niewypłaconego wynagrodzenia za okres od 1 marca 2011r. do 18 marca 2011r. w kwocie 1.800 zł. Wobec przedstawionej przez stronę pozwaną listę płac wraz z pokwitowaniem odbioru wynagrodzenia przez pozwanego.

Także za bezskuteczne Sąd Rejonowy uznał uchylenie się od skutków oświadczenia woli pozwanego.

Koszty postępowania zostały wzajemnie zniesione w oparciu o art. 100 kpc.

Apelacje od powyższego wyroku złożyła strona powodowa i pozwany.

Strona powodowa wniosła apelację w części oddalającej powództwo oraz dotyczącej wzajemnego zniesienia kosztów postępowania i zarzuciła:

1.  naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 328 § 2 kpc zarzucając dowolną ocenę zebranego materiału dowodowego

2.  naruszenie prawa materialnego tj. art. 103 ⁵ kp przez jego błędne zastosowanie i art. 353 ¹ kc poprzez jego niezastosowanie w uwzględnieniu treści umowy z 14 stycznia 2011 roku.

Wskazując na powyższe podstawy apelacyjne strona powodowa domagała się zmiany zaskarżonego wyroku i uwzględnienia powództwa w całości ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania i zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwany w swojej apelacji zarzucił:

1.  nierozpoznanie istoty sprawy sprzecznie z przepisami kodeksu pracy i nie zbadanie zarzutu potrącenia

2.  naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 58 § 1 kc w zw. z art. 300 kp w zw. z art. 103 ¹ § 3 kp, art. 84 § 1 kc w zw. z art. 300 kp, 499 § 1 i § 2 kc w zw. z art. 300 kp i art. 6 i § 1 i § 2 kc w zw. z art. 300 kp – poprzez przyjęcie że umowy o podnoszenie kwalifikacji miały na celu obejście przepisów prawa pracy, błędne przyjęcie że pozwany nie działał pod wpływem błędu i pominięcie woli stron.

3.  naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 227 kpc w zw. z art. 217 kpc, 233 § 1 kpc i 328 § 2 kpc oraz 505 ⁵ § 2 kpc w zw. z art. 230 kpc.

Wskazując na powyższe podstawy apelacyjne pozwany domagał się zmiany zaskarżonego wyroku i oddalenia powództwa ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa prawnego w/g norm przepisanych.

Ponadto podniósł zarzut naruszenia art. 100 kpc poprzez wzajemne zniesienie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył.

Obie apelacje zarówno strony powodowej jak i pozwanego nie zasługują na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji dokonał prawidłowych i wyczerpujących ustaleń faktycznych, które w konsekwencji skutkowały wyprowadzeniem logicznie poprawnych, a przy tym trafnych i niesprzecznych wniosków.

Ustalenia te i ocenę prawną Sąd Okręgowy w pełni aprobuje i przyjmuje za własne.

Sąd orzekający wskazał dowody, na których się oparł, a ponadto wyjaśnił podstawy prawne wyroku z przytoczeniem prawa.

Wbrew odmiennym twierdzeniom apelujących Sąd Rejonowy zebrał dostateczny materiał dowodowy do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy i starannie go rozważył. Zarzutu uchybienia w szczególności art. 233 § 1 kpc nie może uzasadniać jedynie odmienna od poczynionej przez Sąd, subiektywna ocena dowodów strony niezadowolonej z niekorzystnego dla niej wyroku. Uzasadnienie obu apelacji w odniesieniu do tego zarzutu jest tylko polemiką z ustaleniami Sądu.

W oparciu o zebrany materiał dowodowy Sąd Rejonowy zasadnie przyjął, że pozwany zobowiązany był do zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę w kwocie zasądzonej wyrokiem.

Ponadto należy podkreślić, że stosownie do art. 227 kpc przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie, a nie wszelkie okoliczności podnoszone przez strony (por. wyrok SN z 19.05.1997r. I PKN 179/97 Wokanda 1998/3/18).

Zgodnie z art. 217 § 2 kpc Sąd pominie środki dowodowe, jeżeli okoliczności sporne zostały już dostatecznie wyjaśnione lub jeżeli strona powołuje je jedynie dla zwłoki. Okoliczności sporne w rozumieniu art. 217 § 2 kpc jak wskazano wyżej dotyczą zaś faktów „mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie” a nie wszelkich okoliczności podnoszonych przez strony.

Nie nastąpiło również naruszenie art. 328 § 2 kpc a apelujący nie wykazali na czym miałoby polegać naruszenie treści tego artykułu, ani tym bardziej nie wykazali rzekomego wpływu tego naruszenia na wynik sprawy. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku zawiera wszystkie elementy wskazane w tym przepisie, a sposób powołania dowodów i ocena prawna umożliwia Sądowi Okręgowemu dokonanie kontroli zaskarżonego wyroku.

Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut apelacyjny dotyczący naruszenia prawa materialnego, w szczególności art. 103 ⁵.

Sąd Okręgowy w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że pozwany zobowiązany był do zwrotu kosztów szkolenia w wysokości określonej w sentencji wyroku (pkt I).

Nie budzi wątpliwości fakt, że pozwany porzucił pracę i został zwolniony w trybie art. 52 kp i w tej sytuacji został on zobowiązany do zwrotu kosztów szkolenia poniesionych przez powoda, co znajdowało uzasadnienie w treści łączącej strony umowy z dnia 14.01.2011r. o podnoszeniu kwalifikacji zawodowych przez pozwanego pracownika w formach pozaszkolnych.

Należy podkreślić, jak trafnie ujął to w motywach swojego uzasadnienia Sąd Rejonowy, że art. 103 ⁵ określa sytuacje, w których na pracowniku ciąży obowiązek zwrotu całości lub części poniesionych przez pracodawcę kosztów świadczeń dodatkowych o których jest mowa w art. 103 ³ kp, jednakże regulacja zawarta w art. 103 ⁵ ma charakter jednostronnie bezwzględnie obowiązujący i umowa o podnoszenie kwalifikacji przez pracownika nie może zawierać regulacji mniej korzystnych dla pracownika.

Słuszna i prawidłowa jest także teza Sądu Rejonowego, że ewentualne roszczenia kwalifikacji zawodowych nie mogą wykraczać poza roszczenie o zwrot kosztów poniesionych przez pracodawcę z tytułu świadczeń dodatkowych, o których mowa w art. 103 ³ , w sytuacjach enumeratywnie wyliczonych w art. 103 ⁵ pkt 1 – 4 kodeksu pracy.

Domaganie się zatem przez stronę powodową roszczenia w części przewyższającej kwotę 1.680 zł tj. z tytułu „odszkodowania na wypadek porzucenia pracy przez pracownika” nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach i nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w pełni podziela interpretację Sądu Rejonowego w spornej sprawie.

Również prawidłowo Sąd Rejonowy nie uwzględnił zarzutu potrącenia podnoszonego przez pozwanego jak i braku podstaw do uchylenia się od skutków oświadczenia woli z przyczyn przytoczonych w motywach uzasadnienia.

Orzeczenie o kosztach znajduje uzasadnienie w treści art. 100 kpc zgodnie z oceną Sądu.

Apelacje obu stron jako nieuzasadnione stanowiące w istocie polemikę z ustaleniami i rozstrzygnięciem Sądu Rejonowego podlegały oddaleniu na mocy art. 385 kpc.