Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska

Protokolant: stażysta Anna Ostromecka

w obecności oskarżyciela publ. M. W.

po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2014r. i 8 września 2014 r. sprawy

A. G.

s. K. i H. zd. K.

ur. (...) w K.

obwinionego o to, że:

w dniu 14 kwietnia 2014r. ok. godz. 19:35 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki J. o nr rej. (...) ominął pojazd, który jechał w tym samym kierunku lecz zatrzymał się przed oznakowanym przejściem dla pieszych w celu ustąpienia pierwszeństwa pieszemu

- tj. za wykroczenie z art. 97 kw w związku z art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy Prawo o Ruchu Drogowym

ORZEKA:

I.  obwinionego A. G. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie 97 kw skazuje go na karę 600,- (sześćset) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100,- (sto) złotych i opłatą w kwocie 60,- (sześćdziesiąt) złotych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 kwietnia 2014r. około godz. 19.35 A. G. kierował samochodem m – ki J. nr rej. (...). Poruszał się lewym pasem ul. (...) w O. od strony skrzyżowania z ul. (...) w kierunku skrzyżowania z ul. (...). W tym samym kierunku, z prawym pasem ruchu, jechał oznakowany radiowóz, a przed nim jeden pojazd osobowy. Żaden z kierujących nie przekraczał dozwolonej prędkości.

Przed przejściem dla pieszych na ul. (...), po prawej stronie jezdni piesi oczekiwali na możliwość przejścia. Kierujący pojazdem osobowym oraz radiowozem, zmniejszyli prędkość i zatrzymali się przed przejściem dla pieszych, w tym samym momencie kierujący J. A. G., przejechał przez przejście dla pieszych, omijając stojące przed nim pojazdy.

Został zatrzymamy do kontroli drogowej. Zaproponowano mu mandat karny w kwocie 500 złotych za wykroczenie z art. 97kw. Kierujący odmówił przyjęcia mandatu.

(dowody : zeznania świadków R. B. k. 38v, K. S. k. 40, notatka urzędowa k. 5)

Obwiniony A. G. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż wracał z pracy, był bardzo zmęczony. Widział pieszego przed przejściem, ale stał on w odległości 1,5 metra od krawężnika i chciał przepuścić kolumnę pojazdów poruszającą się ul. (...). Stwierdził, iż pierwszy pojazd w kolumnie jadący prawym pasem zatrzymał się gwałtownie przed przejściem.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, który co prawda przyznał się do winy, ale w zasadzie się do niej nie poczuwał i przedstawił inną wersję zdarzenia. Wyjaśnienia obwinionego pozostają w sprzeczności z pozostałymi dowodami przeprowadzonymi w sprawie i zmierzając ewidentnie do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucone wykroczenie.

Świadkowie R. B. (2) i K. S. (2) zgodnie zeznali, iż pojazd jadący przed nimi, zatrzymał się przed przejściem dla pieszych bez gwałtownego hamowania. Pojazdy, w tym obwinionego, nie poruszały się z dużymi prędkościami. W ocenie R. B. (2), który był kierującym radiowozem, a w związku z tym w sposób szczególny obserwował sytuację na drodze, obwiniony miał możliwość bezpiecznego zatrzymania się przed przejście dla pieszych.

Sąd dał wiarę zeznaniom wyżej wymienionych świadków albowiem są one jasne, konsekwentne i wzajemnie się uzupełniają. Potwierdza je również treść notatki, sporządzonej bezpośrednio po kontroli obwinionego. Świadkowie ci są osobami obcymi dla obwinionego, reagując na wykroczenie popełnione w ruchu drogowym, wykonywali jedynie swoje obowiązki służbowe.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust 1 Prawa o ruchu drogowym kierujący pojazdem, zbliżając się do przejścia dla pieszych, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pieszemu znajdującemu się na przejściu. Ma on zatem, po pierwsze, zwiększyć uwagę i dostosować się do warunków i sytuacji na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie, po drugie, ustąpić pierwszeństwa pieszemu, który jest już na przejściu. Z dyrektyw płynących z komentowanego przepisu wynika, że kierujący pojazdem, zbliżając się do skrzyżowania, musi być szczególnie czujny i bacznie obserwować przejście dla pieszych, by gdy zajdzie taka potrzeba, zatrzymać pojazd przed przejściem i przepuścić pieszego. Dodatkowo przepis ust 3 cytowanego wyżej przepisu w pkt 2 zabrania omijania pojazdu, który zatrzymał się przed przejściem dla pieszych celem udzielania pieszym pierwszeństwa. W ocenie Sądu bez znaczenia pozostaje fakt, czy pieszy stał przed przejściem, czy się na nim znajdował. Dopóki nie dochodzi do bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa uczestników w ruchu drogowym mamy do czynienia z wykroczeniem z art. 97kw, w przypadku nie zastosowania się do tego zakazu. Podkreślić również należy, iż nie ma racji obwiniony, twierdząc, iż ominięcia stojących przed przejściem dla pieszych pojazdów i ostatecznie do popełnienia przez niego wykroczenia doszło tylko dlatego, że zatrzymały się bardzo gwałtownie. Mając na uwadze prędkości pojazdów ( obwiniony twierdził, iż pojazdy na prawym pasie poruszały się bardzo wolno) nawet w przypadku, gdyby pojazdy nie zatrzymały się przed przejściem dla pieszych, obwiniony, który jechał szybciej wykonałby manewr wyprzedzania ich na przejściu dla pieszych lub przed nim, co również jest wykroczeniem z art. 97kw w zw z art. 26 ust 3 pkt 1 Prawa o ruchu drogowym.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu wina obwinionego nie budzi wątpliwości i została mu udowodniona. Czyn przypisany obwinionemu wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 97 kw w zw z art. 26 ust 3 pkt 2 Prawa o ruchu drogowym. Z mocy tego przepisu obwiniony został skazany i wymierzono mu karę jak w sentencji wyroku.

Wymierzając obwinionemu karę, Sąd miał na uwadze dotychczasową karalność obwinionego za wykroczenia drogowe oraz wagę naruszonych przepisów. A. G. w ciągu ostatnich dwóch lat popełnił osiem wykroczeń drogowych. ( k. 4 – wydruk (...) (...)) Powszechnie wiadomo, iż nie przestrzeganie przez kierujących przepisów dotyczących zachowania przed przejściami dla pieszych są przyczyną wielu wypadków, także ze skutkami śmiertelnymi. Mimo szczegółowego uregulowania sposobu zachowania kierującego pojazdem zbliżającego się do przejścia dla pieszych, jak też pieszego wchodzącego i znajdującego się na przejściu, relatywnie dużo wypadków drogowych polega na potrąceniu pieszego przechodzącego przez przejście dla pieszych. Potrącenia pieszych w miejscach dla nich udostępnionych, a więc na skrzyżowaniach, wyznaczonych przejściach dla pieszych, przystankach komunikacji zbiorowej, chodnikach, ścieżkach i poboczach stanowią ponad 30% ogółu potrąceń, z tym że ponad 50% z nich następuje na wyznaczonych przejściach dla pieszych. (Komentarz. Prawo o ruchu drogowym R.A. S.)

W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, kara wymierzona obwinionemu jest adekwatna do stopnia jego zawinienia i społecznej szkodliwości jego czynu. Tak ukształtowana wpłynie na obwinionego wychowawczo i zapobiegawczo oraz spełni swe zadani w zakresie prewencji ogólnej.

Wobec skazania, obwiniony został obciążony kosztami postępowania i opłatą.