Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 sierpnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Świdnicy Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Jadwiga Wójcikiewicz

Protokolant Sylwia Jurkowska

po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2014 roku w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa J. H.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą
w W.

o zapłatę

I.  powództwo oddala;

II.  nie obciąża powoda obowiązkiem zwrotu kosztów procesu stronie pozwanej;

III.  nakazuje powodowi, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa Sąd Okręgowy
w Ś. kwotę 1260,32 zł tytułem wydatków.

Sygn. akt I C 23/13

UZASADNIENIE

Powód J. H. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A.siedzibą w W.kwoty 400.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku z zakażeniem bakterią A. (...) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty, zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda odszkodowania w kwocie 12.945 zł tytułem zwrotu kosztów opieki wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty, zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda odszkodowania w kwocie 4.097,09 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty, zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu ww wysokości 14.417 zł, w tym kwoty 14.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i 17 zł tytułem opłaty skarbowej.

W uzasadnieniu powód podniósł, iż był wielokrotnie leczony w (...) Publicznym Szpitalu (...). A. G. (...) W. Klinika (...)w O., któremu ochrony ubezpieczeniowej w zakresie odpowiedzialności cywilnej udzielał pozwany. Powód w dniach 16 lipca 2009 roku – 6 sierpnia 2009 roku był hospitalizowany w Klinice (...)– Oddział (...)celem rewizji owrzodzenia podudzia lewego – okolicy kostki bocznej, będącego skutkiem doznanego w wypadku komunikacyjnym 21 grudnia 2005 roku, uszkodzenia stawu skokowego lewego. 17 lipca 2009 roku wykonano rewizję, a 22 lipca 2009 roku z owrzodzenia pobrano ziarninę, z której wyhodowano A. (...)oporny na większość antybiotyków, co sugeruje szpitalne pochodzenie bakterii. Bakterii nie wykryto u powoda podczas poprzedniego pobytu w szpitalu dlatego należy przyjąć, iż do zakażenia doszło podczas pobytu w szpitalu w okresie 16 – 22 lipca 2009 roku. Wcześniejsze badania bakteriologiczne wskazywały na to, że powód jest wolny od A. (...). Następstwem zakażenia bakterią A. (...) były wielokrotne pobyty powoda w szpitalach w celu oczyszczenia owrzodzeń podudzia lewego. Rana nad kostką nie chciała się goić i wdała się martwica kości. Wykonany przeszczep skóry nie udał się, rana robiła się coraz głębsza i obszerniejsza, żadne leczenie nie przynosiło rezultatu i wobec tego 29 czerwca 2010 roku wykonano u powoda amputację podudzia lewego. Ubezpieczyciel (...) Publicznego Szpitala (...). A. G. (...)w W. Klinika (...)w O.stwierdziła, iż brak jest podstaw do przyjęcia i wypłaty świadczenia z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej SP Szpitala (...)w O.. Powód podniósł, iż wypłata 400.000 zł tytułem zadośćuczynienia w pełni rekompensowałaby doznaną przez niego krzywdę. Kwota 12.945 zł tytułem zwrotu kosztów opieki uzasadniona jest tym, iż w pierwszych miesiącach po amputacji nogi powód zmuszony był wyłącznie do leżenia w łóżku. Powód od czasu amputacji stał się osobą niesamodzielną, przy podstawowych czynnościach musiał prosić o pomoc osoby trzecie. Przez okres ośmiu miesięcy po amputacji powód wymagał opieki przez pięć godzin dziennie, następnie przez dwa miesiące przez trzy godziny dziennie, do chwili obecnej wymaga opieki przez półtorej godziny dziennie. Kwota kosztów dojazdu do placówek medycznych została wyliczona w oparciu o Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 25 marca 2002 roku w sprawie ustalania sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy. Powód przejechał łącznie 4.902 km x 0,8358 daje kwotę 4.097,09 zł. Odsetki ustawowe powód liczy od dnia następującego po upływie 30 dni od dnia przesłania stronie pozwanej pełnej dokumentacji pozwalającej na zajęcie ostatecznego stanowiska w sprawie.

Strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstw procesowego w kwocie 14.400 zł wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Strona pozwana potwierdziła, iż udzielała (...) Publicznemu Szpitalowi (...). A. G.w O.ochrony ubezpieczeniowej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej świadczeniodawcy udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej. Aby przypisać odpowiedzialność ubezpieczycielowi za szkodę powoda powód powinien wykazać przesłanki odpowiedzialności deliktowej z art. 415 kc, w szczególności istnienie adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy szkodą (zakażenie bakterią i jego skutków), a określonym działaniem/zaniechaniem ubezpieczonego szpitala, oraz winę ubezpieczonego szpitala za spowodowanie wskazanej pozwem szkody. Zdaniem strony pozwanej zgromadzona dokumentacja medyczna nie potwierdza, aby do zakażenia powoda doszło w ubezpieczonym szpitalu, a nadto nie wskazuje na żadne nieprawidłowości w działaniu personelu, a tym bardziej na jakiekolwiek zawinienie po stronie personelu szpitala. Strona pozwana wskazała, iż niemożliwe jest, aby do tak obfitego wzrostu bakterii i następnie stwierdzenia zakażenia doszło w ciągu jednego dnia pobytu powoda w ubezpieczonej placówce. Do zakażenia stwierdzoną bakterią mogło dojść również w warunkach pozaszpitalnych, tym bardziej że nie goiła się prawidłowo rana lewego podudzia. Z ostrożności procesowej strona pozwana wskazała, iż zgłoszone żądanie zadośćuczynienia jest rażąco wygórowane i nieusprawiedliwione skutkami zakażenia. (...)powód wymagał nie dlatego, że został zakażony bakterią A. (...), ale z uwagi na skutki wypadku komunikacyjnego, w którym powód uczestniczył, z tego też powodu wymagał on konieczności dojazdu do placówek medycznych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W wypadku komunikacyjnym w grudniu 2005 roku powód doznał między innymi urazu kończyn dolnych. Powód zaraz po wypadku był hospitalizowany między innymi w (...) Szpitalu (...) we W. na Oddziale (...). W czerwcu 2007 roku powód J. H., w związku z doznanymi urazami, po raz pierwszy przebywał w (...) Publicznym Szpitalu (...). A. G. (...) W. Klinice (...) w O.. U powoda rozpoznano między innymi destrukcję stawu skokowo – goleniowego lewego po zmiażdżeniu. 26 listopada 2007 roku powód przeszedł w (...) Publicznym Szpitalu (...). A. G. (...) W. Klinice (...) w O. zabieg operacyjny korekcji i artrodezy stawu skokowego lewego gwoździem śródszpikowym odpiętowym M.. U powoda rozpoznano zapalenie martwicze skóry i tkanki podskórnej okolicy kostki bocznej lewej i w ośrodku tlenoterapii hiperbarycznej w lipcu i sierpniu 2008 roku wykonano u powoda trzydzieści zabiegów tlenoterapii hiperbarycznej. Następnie w listopadzie 2008 roku powód był rehabilitowany z powodu dolegliwości bólowych stopy lewej. Od 14 do 23 kwietnia 2009 oku powód przebywał w Klinice (...) w O. z powodu owrzodzenia skóry okolicy kostki bocznej podudzia lewego. 16 kwietnia 2009 roku powodowi wykonano zabieg operacyjny rewizję owrzodzenia okolicy kostki bocznej podudzia lewego. W (...) Publicznym Szpitalu (...). A. G. (...) W. Klinice (...) w O. obowiązuje zarządzenie Dyrektora Naczelnego w sprawie wprowadzenia obowiązku badań przesiewowych w kierunku nosicielstwa alertpatogenów u pacjentów z grupy ryzyka. 20 kwietnia 2009 roku powodowi pobrano ziarninę z podudzia z czego wyhodowano staphylococcus epidermidis (...) i enterococcus faecalis (...).

16 lipca 2009 roku przyjęto powoda do Szpitala (...). A. G. (...) W. Kliniki (...)w O.z powodu owrzodzenia okolicy kostki bocznej goleni lewej. 17 lipca 2009 roku powód był operowany, wykonano mu rewizję owrzodzenia okolicy kostki bocznej podudzia lewego. Raport z badania bakteriologicznego i książki pracowni bakteriologicznej wskazuje na to, że 17 lipca 2009 roku pobrano powodowi ziarninę z podudzia. Na dzień 22 lipca 2009 roku datowany jest wynik, z którego wynika, iż u powoda z pobranej ziarniny z podudzia wyizolowano bakterię A. (...), której wzrost był bardzo obfity. Bakteria A. (...) występuje powszechnie w środowisku, zarówno w szpitalnym, jak i poza szpitalnym. Nie można jednoznacznie ustalić pochodzenia tej bakterii. Obecność bakterii u powoda została stwierdzona w materiale jaki pochodził z owrzodzenia troficznego spowodowanego przez zaburzenia ukrwienia, jak i z rozwijającego się zakażenia. Z powodu niewystarczającego się gojenia rany ranę dwukrotnie tj. 22 i 24 lipca 2009 roku oczyszczono przy pomocy aparatu ultradźwiękowego. Powód następnie był hospitalizowany w celu oczyszczenia owrzodzeń podudzia lewego, jednakże zaczęła występować zmiana troficzna podudzia lewego. Ze względu na stan miejscowy i w oparciu o wyniki badań obrazowych 29 czerwca 2010 roku wykonano u powoda amputację podudzia lewego, gojenie kikuta przebiegło prawidłowo.

Dowód: karty informacyjne z leczenia szpitalnego (...) Szpitala (...) we W. Oddział (...) – dokumenty w załączeniu,

karta informacyjna z 7 lipca 2007 roku (...) Publicznego Szpitala (...). A. G. (...) W. Klinika (...) w O. k. 10,

świadoma zgoda na zabieg operacyjny z 26 listopada 2007 roku k. 206,

karta informacyjna z 9 grudnia 2007 roku (...) Publicznego Szpitala (...). A. G. (...) W. Klinika (...) w O. k. 13,

karta informacyjna z 27 sierpnia 2008 roku z przebiegu tlenoterapii hiperbarycznej k. 313,

karta informacyjna z 7 listopada 2008 roku Oddziału (...) Centrum Medycznego w P. k. 324,

karta informacyjna z 23 kwietnia 2009 roku (...) Publicznego Szpitala (...). A. G. (...) W. Klinika (...) w O. k. 16, k. 271,

raport z badania bakteriologicznego z 20 kwietnia 2009 roku k. 274,

historia choroby (...) Publicznego Szpitala (...). A. G. (...) W. Klinika (...) w O. k. 227 – 229,

raport z badania bakteriologicznego z 22 lipca 2009 roku k. 230 v,

książka pracowni bakteriologicznej za okres od 1 do 31 lipca 2009 roku – w załączeniu,

zarządzenie nr (...) Dyrektora Naczelnego (...) Publicznego Szpitala (...). A. G. (...) W. Klinika (...) w O. - w załączeniu,

program kontroli zakażeń szpitalnych i procedura zmiany opatrunku na ranie w (...) Publicznym Szpitalu (...). A. G. (...) W. Klinika (...) w O. k. 444 – 446,

karta informacyjna z 6 sierpnia 2009 roku (...) Publicznego Szpitala (...). A. G. (...) W. Klinika (...) w O. k. 17, k. 226,

karta informacyjna z 1 kwietnia 2010 roku (...) Publicznego Szpitala (...). A. G. (...) W. Klinika (...) w O. k. 23,

karta informacyjna leczenia szpitalnego Instytutu Hematologii i Transfuzjologii Kliniki (...) w W. z 14 maja 2010 roku k. 100,

badanie USG kolorowym doplerem tętnic kończyn dolnych k. 217,

karta informacyjna z 7 lipca 2010 roku (...) Publicznego Szpitala (...). A. G. (...) W. Klinika (...) w O. k. 25,

zgodna na zabieg operacyjny z 17 lipca 2009 roku k. 233 v,

historia zdrowia i choroby Poradni Chirurgi Plastycznej (...) Centrum Medycznego w P. k. 321,

historia choroby ogólna (...) Sp. z o.o. w L. – w załączeniu,

opinia z 10 września 2013 roku sporządzona przez biegłych specjalistów z zakresu mikrobiologii lekarskiej dr hab. n. med. M. B. prof. UJ i dr n. med. A. D. k. 374 – 375,

opinia z 3 grudnia 2013 roku sporządzona przez biegłych specjalistów z zakresu mikrobiologii lekarskiej dr hab. n. med. M. B. prof. UJ i dr n. med. A. D. k. 412 – 414,

opinia z 2 czerwca 2014 roku sporządzona przez biegłych specjalistów z zakresu mikrobiologii lekarskiej dr hab. n. med. M. B. prof. UJ i dr n. med. A. D. k. 457 – 458,

zeznania powoda J. H. k. 481 v – 482 v.

Do zakażenia powoda bakterią A. (...)mogło dojść przed 2009 rokiem podczas hospitalizacji powoda w Szpitalu (...). A. G. (...) W. Klinice (...)w O., jeśli powód miał wówczas zmiany troficzne podudzia lewego. Nie można jednakże określić, kiedy wcześniej doszło do zakażenia, ani gdzie – czy było to środowisko szpitalne, czy poza szpitalne. Możliwe jest zakażenie istniejących zmian troficznych w warunkach poza szpitalnych, w celu zmniejszenia ryzyka zakażenia konieczna jest właściwa opieka ambulatoryjna, kontrola stanu klinicznego. Podczas hospitalizacji powoda w kwietniu 2009 roku nie wyizolowano u powoda bakterii A. (...), co nie w pełni wyklucza tego, że to wówczas mogło dojść do zakażenia powoda, skoro badanie nie zostało wykonane pod koniec tej hospitalizacji. Na pół roku przed przyjęciem powoda w lipcu 2009 roku do Szpitala (...)w O., powód nie leczył się w innych placówkach ochrony zdrowia. Prawdopodobieństwo, że do zakażenia powoda doszło w Szpitalu (...). A. G. (...) W. Klinice (...)w O.jest średnie co znaczy, że brak jest przesłanek wskazujących na wyższe lub niższe, niż gdzie indziej prawdopodobieństwo zakażenia. Umowne kryterium stanowi okres 48 h od przyjęcia do szpitala, a zatem fakt izolacji bakterii w materiale pobranym 17 lipca 2009 roku, w sytuacji gdy hospitalizacja powoda w Szpitalu (...). A. G. (...) W. Klinice (...)w O.miała miejsce od 16 lipca 2009 roku przemawia przeciw „szpitalności” zakażenia w kontekście tej konkretnej hospitalizacji. W przypadku zakażenia czasem dojścia do tego faktu jest moment, kiedy określone mikroorganizmy wniknęły do miejsca infekcji, prawie nigdy nie można tego czasu określić dokładnie i w sposób bezpośredni, czas można określić w przybliżeniu opierając się na obserwacji objawów zakażenia, dynamiki ich rozwoju, oraz wiedzy o cechach mikroorganizmu. Odnośnie zakażeń spowodowanych przez typowe bakterie tlenowe, jak np. A. (...) umowny okres 48 h od przyjęcia do szpitala, żeby zakażenie uznać za szpitalne w kontekście danej hospitalizacji, wynika bezpośrednio z cech tych drobnoustrojów, ponieważ ten czas jest potrzebny, aby namnożyły się na tyle, że dadzą uchwytne objawy, jak również będzie możliwa ich izolacja w typowym badaniu mikrobiologicznym.

W Szpitalu (...). A. G. (...) W. Klinika (...) w O. są wdrożone procedury kontroli stanu sanitarno – epidemiologicznego.

Dowód: wywiad epidemiologiczny z 16 lipca 2009 roku – w załączeniu,

opinia z 10 września 2013 roku sporządzona przez biegłych specjalistów z zakresu mikrobiologii lekarskiej dr hab. n. med. M. B. prof. UJ i dr n. med. A. D. k. 374 – 375,

opinia z 3 grudnia 2013 roku sporządzona przez biegłych specjalistów z zakresu mikrobiologii lekarskiej dr hab. n. med. M. B. prof. UJ i dr n. med. A. D. k. 412 – 414,

opinia z 2 czerwca 2014 roku sporządzona przez biegłych specjalistów z zakresu mikrobiologii lekarskiej dr hab. n. med. M. B. prof. UJ i dr n. med. A. D. k. 457 – 458,

kontrola stanu sanitarno – epidemiologicznego, dokumenty procesu sterylizacji, wykaz środków dezynfekcyjnych używanych w latach 2007 – 2009, oświadczenie o zakażeniach szpitalnych, księga dokonanych operacji – w załączeniu.

Powód J. H.4 lipca 2011 roku zwrócił się do (...) Publicznego Szpitala (...). A. G. (...) W. Kliniki (...)w O., w związku z zakażeniem bakterią A. (...) w czasie pobytu w dniach 17 lipca 2009 roku – 6 sierpnia 2009 roku w tym szpitalu, o wypłatę kwoty 400.000 zł tytułem zadośćuczynienia za ból i cierpienie, kwoty 12.945 zł tytułem, zwrotu kosztów opieki kwoty 3.373,29 zł tytułem zwrotu kosztów przejazdu do szpitala.

(...) Publiczny Szpital (...). A. G. (...) W. Klinika (...)w O.jednoznacznie stwierdził, iż do zakażenia bakterią A. (...) u powoda nie mogło dojść podczas hospitalizacji w tym Szpitalu i dlatego też nie uznał roszczenia. Strona pozwana, z uwagi na to, że zakażenie u powoda bakterią nie wystąpiło z winy personelu ubezpieczonego Szpitala, oraz braku związku przyczynowo – skutkowego między postępowaniem Szpitala, a zakażeniem bakterią powoda, stwierdziła, iż brak jest odpowiedzialności strony pozwanej za zakażenie powoda.

Dowód: pismo powoda z 29 czerwca 2011 roku wraz z dowodem doręczenia k. 29 – 31,

pismo z 19 lipca 2011 roku (...) Publicznego Szpitala (...). A. G. (...) W. Klinika (...) w O. k. 32 – 32 v,

pismo z 9 grudnia 2011 roku strony pozwanej k. 34 – 35.

Sąd zważył:

Zdaniem Sądu powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Bezspornym w sprawie jest, że strona pozwana udzielała (...) Publicznemu Szpitalowi (...). A. G.w O.ochrony ubezpieczeniowej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jako podmiotowi udzielającemu świadczeń opieki zdrowotnej z okresem ubezpieczenia od 9 stycznia 2009 roku do 8 stycznia 2010 roku. Powód J. H.dochodzi swego roszczenia w związku z tym, iż w trakcie hospitalizacji w Szpitalu (...). A. G.w O.w dniach od 16 lipca 2009 roku do 6 sierpnia 2009 roku, doszło do zakażenia powoda bakterią A. (...) na skutek czego powód musiał mieć amputowaną lewą nogę.

Przepisem, który ma fundamentalne znaczenie dla określenia przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej jest artykuł 361 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Odpowiedzialność odszkodowawcza przejawia się w postaci stosunku zobowiązaniowego jaki łączy poszkodowanego, a więc w niniejszej sprawie powoda J. H. z podmiotem, któremu zostanie przypisana ta odpowiedzialność tj. stroną pozwaną będącą ubezpieczycielem (...) Publicznego Szpitala (...). A. G. w O., a przedmiotem zobowiązania jest świadczenie odszkodowawcze. Obowiązek naprawienia szkody uzależniony jest od zaistnienia przesłanek takich jak: 1) zdarzenie, z którym na określonych zasadach normy prawne wiążą obowiązek naprawienia szkody przez dłużnika; 2) szkoda; 3) związek przyczynowy, pozwalający ustalić, że zdarzenie jest przyczyną szkody. Określenie relacji między zdarzeniem, a szkodą zwane jest związkiem przyczynowym, a odpowiedzialnością podmiotu obejmuje jedynie zwykłe następstwa danej przyczyny. Związek przyczynowy jest przesłanką każdej odpowiedzialności cywilnej. W judykaturze i doktrynie powszechnie przyjmuje się, że przepis art. 361 k.c. należy uznać za odwołanie się do teorii adekwatnego związku przyczynowego, która odpowiedzialnością podmiotu obejmuje jedynie zwykłe (regularne) następstwa danej przyczyny. Dla stwierdzenia w określonym stanie faktycznym adekwatnego związku przyczynowego należy: 1) ustalić, czy zdarzenie stanowi warunek konieczny wystąpienia szkody (test conditio sine qua non); 2) ustalić, czy szkoda jest normalnym następstwem tego zdarzenia (selekcja następstw). Należy zbadać, czy niewystąpienie zdarzenia powodowałoby, że nie wystąpiłaby także szkoda. Analizie poddawana jest dana, indywidualna sytuacja, a w szczególności konkretny skutek (szkoda).

Spór pomiędzy stronami sprowadzał się do zasadniczej kwestii a mianowicie tego, czy podczas hospitalizacji powoda w Szpitalu (...). A. G.w O.w dniach od 16 lipca 2009 roku do 6 sierpnia 2009 roku doszło do zakażenia powoda bakterią A. (...). Sąd aby rozstrzygnąć tę okoliczność, jako że wymagała ona specjalistycznej wiedzy w danej dziedzinie, zlecił wydanie opinii biegłym sądowym z zakresu mikrobiologii.

W pierwszej kolejności należało stwierdzić, że wbrew twierdzeniom powoda, materiał z którego wyizolowano A. (...)został pobrany od powoda 17 lipca 2009 roku, a nie jak twierdzi powód 22 lipca 2009 roku. Taka konkluzja wynika wprost z dokumentacji medycznej Szpitala (...). A. G.w O., a w szczególności z raportu z badania bakteriologicznego, oraz książki pracowni bakteriologicznej. Sąd obdarzył walorem wiarygodności w niniejszej sprawie dowody z dokumentacji medycznej, bowiem została ona sporządzona przez profesjonalistów w swej dziedzinie, a Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw, aby postawić im zarzut nierzetelnego prowadzenia dokumentacji medycznej. Sąd nie dopatrzył się związku przyczynowego pomiędzy pobytem powoda w dniach od 16 lipca 2009 roku do 6 sierpnia 2009 roku w Szpitalu (...). A. G.w O., a zakażeniem powoda bakterią A. (...). Należy przyjąć za biegłymi z zakresu mikrobiologii, iż fakt izolacji bakterii w materiale pobranym 17 lipca 2009 roku, w sytuacji gdy hospitalizacja powoda w Szpitalu (...). A. G. (...) W. Klinice (...)w O.miała miejsce od 16 lipca 2009 roku przemawia przeciw „szpitalności” zakażenia w kontekście tej konkretnej hospitalizacji. Należy bowiem podkreślić, że jeżeli chodzi o bakterie tlenowe, jak np. A. (...)umowny okres 48 godzin od przyjęcia do szpitala, żeby zakażenie uznać za szpitalne w kontekście danej hospitalizacji, wynika bezpośrednio z cech tych drobnoustrojów, ponieważ ten czas jest potrzebny, aby namnożyły się na tyle, że dadzą uchwytne objawy, jak również będzie możliwa ich izolacja w typowym badaniu mikrobiologicznym. W sytuacji więc gdy powód w Szpitalu (...). A. G. (...) W. Klinice (...)w O.był hospitalizowany od 16 lipca 2009 roku trudno przypuszczać, aby do zakażenia bakterią A. (...)wyhodowaną z materiału pobranego od powoda 17 lipca 2009 roku, mogło dojść w Szpitalu (...). A. G. (...) W. Klinice (...)w O.. Tym bardziej że już wówczas wzrost tej bakterii był bardzo wysoki, a przecież do namnożenia się bakterii do takiego stopnia, aby były uchwytne objawy, potrzeba 48 godzin. Ponadto co istotne możliwe jest jak najbardziej zakażenie istniejących zmian troficznych w warunkach pozaszpitalnych. Niewątpliwym jest, iż już na wiele miesięcy przed hospitalizacją powoda w Klinice (...)w O., u powoda występowały zmiany troficzne podudzia lewego, a do szpitala w dniu 16 lipca 2009 roku powód został przyjęty w celu rewizji owrzodzenia okolicy kostki bocznej podudzia lewego. Tym samym należy stwierdzić, iż z uwagi na występujące zmiany troficzne powód był szczególnie narażony na zakażenie w warunkach pozaszpitalnych. Opinia biegłych z zakresu mikrobiologii odnosi się do szerszego spektrum możliwości zakażenia powoda bakterią A. (...), aniżeli tylko w okresie hospitalizacji powoda od 16 lipca 2009 roku do 6 sierpnia 2009 roku w Klinice (...)w O.. Możliwe było bowiem zakażenie powoda w tym szpitalu wcześniej, aniżeli w 2009 roku, również w trakcie hospitalizacji powoda od 14 do 23 kwietnia 2014 roku, gdy istniały zmiany troficzne na podudziu. Nie jest w tym kontekście istotne, że podczas badania w kwietniu 2009 roku nie wyizolowano bakterii A. (...). Prawdopodobieństwo że do zakażenia powoda doszło w Szpitalu (...). A. G. (...) W. Klinice (...)w O., w tym także w trakcie hospitalizacji w w tym w szpitalu w kwietniu 2009 roku jest średnie, co znaczy, że brak jest przesłanek wskazujących na wyższe lub niższe, niż gdzie indziej prawdopodobieństwo zakażenia. Problematyka dotycząca zagadnienia przeprowadzania dowodu na istnienia związku przyczynowo-skutkowego między pobytem w szpitalu, a późniejszym zachorowaniem była przedmiotem orzecznictwa Sądu Najwyższego. W wyroku z 6 listopada 1998 roku, III CKN 4/98, opubl. LEX nr 50231, Sąd Najwyższy podniósł, iż przeprowadzenie dowodu istnienia związku przyczynowo-skutkowego między pobytem w szpitalu a późniejszym zachorowaniem na żółtaczkę jest zadaniem ogromnie trudnym, w grę bowiem wchodzą procesy biologiczne trudno uchwytne i nie poddające się obserwacji, dokumentacji itp. Z tej przyczyny w orzecznictwie przyjmuje się, że w braku dowodu pewnego - wystarczające jest ustalenie wysokiego, graniczącego z pewnością, stopnia prawdopodobieństwa, że zakażenie nastąpiło w szpitalu (powołał jeszcze przy tym orzeczenia Sądu Najwyższego z 17 VI 1969 - nie publ., II CR 165/69 - OSPiKA 1969 nr 7-8 poz. 155, z 17 VII 1974, II CR 415/73 - nie publ.). W niniejszej sprawie prawdopodobieństwo, że do zakażenia powoda bakterią A. (...) doszło w Klinice (...)w O.jest średnie, a więc w żaden sposób nie można mówić, o wysokim, czy wręcz graniczącym z pewnością stopniu prawdopodobieństwa. Tym bardziej, że osłabienie tego prawdopodobieństwa nastąpiło przez wskazanie tego, że do zakażenia powoda mogło dojść również w warunkach pozaszpitalnych, natomiast powód nie wykazał, aby było większe prawdopodobieństwo zakażenia go z uwagi na złe warunki sanitarne w Klinice (...)w O.w trakcie hospitalizacji w kwietniu, czy też lipcu 2009 roku. Konieczność wystąpienia prawdopodobieństwa wysokiego stopnia przyjął Sąd Najwyższy również w wyroku z 17 października 2007 roku, II CSK 285/07, opubl. LEX nr 490418, gdzie podniósł, iż w tzw. „procesach lekarskich” ustalenie w sposób pewny związku przyczynowego pomiędzy postępowaniem lekarza, a powstałą szkodą jest najczęściej niemożliwe, gdyż w świetle wiedzy medycznej w większości wypadków można mówić tylko o prawdopodobieństwie wysokiego stopnia, a rzadko o pewności, czy wyłączności przyczyny (podobnie Sąd Najwyższy w wyroku z 4 listopada 2005 roku, V CK 182/05, opubl. LEX nr 180901).

Sąd uznał opinie biegłych z zakresu mikrobiologii: dr hab. n. med. M. B. prof. UJ i dr n. med. A. D. za w pełni wiarygodne i mogące stanowić podstawę do ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Biegli sporządzający te opinie posiadają wiedzę specjalistyczną konieczną do sporządzenia opinii w niniejszej sprawie, a opinie wydane przez biegłych są w ocenie Sądu spójne, jednoznaczne, wyczerpujące i należycie umotywowane, a nadto zgodne z zasadami logicznego rozumowania. Biegli w sporządzonych opiniach uzupełniających wyczerpująco ustosunkowali się do zarzutów do opinii. Sąd nie miał żadnych wątpliwości, aby obdarzyć je walorem wiarygodności. Wskazać należy, iż specyfika oceny dowodu z opinii biegłego wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie sprowadza się do oceny zakresu zgodności wniosków opinii z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Sąd dokonując oceny przedmiotowych opinii nie dostrzegł w nich uchybień wyżej wymienionych i uznał wnioski z nich wypływające za prawidłowe. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 grudnia 1990 roku (I PR 148/90, opubl. OSP 1991/11/300) wskazał, iż Sąd może oceniać opinie biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wprowadzać własnych stwierdzeń. W takim stanie sprawy sąd przyjął za własne wnioski jakie wynikają z opinii biegłych z zakresu mikrobiologii. Powód domagał się dopuszczenia dowodu z kolejnej opinii biegłych z zakresu mikrobiologii, wniosek ten sąd oddalił uznając, iż nieuzasadnionym jest zasięganie dodatkowego dowodu z opinii biegłych. Sąd bowiem doszedł do przekonania, iż dotychczasowa opinia biegłych z zakresu mikrobiologii jest wyczerpująca, spełnia wszelkie przesłanki, które pozwalają obdarzyć ją walorem wiarygodności, na co wskazał sąd już powyżej i może stanowić dla Sądu podstawę do orzekania. Nadto należy się powołać na pogląd Sądu Najwyższego podzielany przez Sąd orzekający w niniejszej sprawie, a mianowicie okoliczność, że opinia biegłych nie ma treści, odpowiadającej stronie, zwłaszcza gdy wypowiadało się kilka kompetentnych pod względem fachowym zespołów biegłych, nie może uzasadniać przeprowadzenia dowodu z opinii dalszych biegłych. Za nieuzasadnione należy uznać stanowisko, według którego nie wolno zaniechać przeprowadzenia dowodu z opinii dalszych biegłych, jeżeli dotychczas opracowane opinie biegłych nie dają podstaw do rozstrzygnięcia sprawy w sensie twierdzonym przez stronę. Odmienne stanowisko oznaczałoby bowiem przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, by się upewnić, czy niektórzy z nich nie byliby takiego zdania, jak strona – wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 1974 roku II CR 5/74 LEX nr 7407. Specyfika więc dowodu z opinii biegłego polega na tym, że jeżeli taki dowód już został przez sąd dopuszczony, to stosownie do treści art. 286 k.p.c. opinii dodatkowego biegłego można żądać jedynie "w razie potrzeby". Potrzeba taka nie może być jedynie wynikiem niezadowolenia strony z niekorzystnej dla niej opinii, lecz musi być następstwem umotywowanej krytyki dotychczasowej opinii. Powód żądał przeprowadzenia dodatkowej opinii tylko dlatego, że dotychczasowa opinia biegłych z zakresu mikrobiologii była dla niego niekorzystna. Wprawdzie opinia w niniejszej sprawie została sporządzona tylko przez jeden zespół biegłych, ale należy podkreślić, iż biegli sporządzali opinie na podstawie dokumentacji medycznej i szpitalnej, dlatego trudno przypuszczać, aby nowy zespół biegłych opierając się na tym samym materiale mógł w opinii dojść do innych konkluzji, aniżeli dotychczasowy zespół biegłych. Należy mieć na uwadze, iż biegli w dziedzinie w jakiej są specjalistami legitymują się wiedzą na podobnym poziomie.

W tych okolicznościach Sąd nie znalazł podstaw co do tego, aby to Szpital (...). A. G. (...) W. Klinika (...)w O.ponosił odpowiedzialność odszkodowawczą za skutki zakażenia powoda bakterią A. (...)i tym samym powództwo skierowane przeciwko ubezpieczycielowi Szpitala (...)w O.tj. stronie pozwanej (...) S.A.z siedzibą w W.podlegało oddaleniu. Skoro strona pozwana nie ponosi odpowiedzialności odszkodowawczej to oddaleniu podlegał dowód powoda o sporządzenie opinii przez biegłych z zakresu chirurgii urazowo ortopedycznej, psychologii i psychiatrii, oraz dowód z zeznań świadków: M. H., Ł. H.i W. H.., bowiem dowody te miały zostać przeprowadzone na okoliczność następstw zakażenia powoda bakterią A. (...).

Na podstawie art. 98 § 1 kpc strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, Sąd w oparciu o art. 102 kpc w wypadkach szczególnie uzasadnionych może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis ten urzeczywistnia zasadę słuszności i jest wyjątkiem od obowiązującej zasady odpowiedzialności za wynik procesu. W art. 102 kpc. ustawodawca odwołuje się do pojęcia "wypadków szczególnie uzasadnionych". Takie sformułowanie wprawdzie nie jest klauzulą generalną, jednak opiera się na zwrocie niedookreślonym, który może odsyłać również do argumentów natury aksjologicznej. Regulacja ta znajdzie zastosowanie w wyjątkowych sytuacjach, gdy z uwagi na okoliczności konkretnej sprawy, zastosowanie reguł ogólnych k.p.c. dotyczących zwrotu kosztu procesu byłoby nieuzasadnione (postanowienie Sądu Najwyższego z 18 kwietnia 2013 roku, III CZ 75/12, opubl. LEX nr 1353220). Do szeregu okoliczności, które powinny być brane pod uwagę przez sąd przy ocenie przesłanek z art. 102 k.p.c. należą przede wszystkim fakty związane z samym przebiegiem procesu, tj. podstawa oddalenia żądania, zgodność zamiarów stron w sprawach dotyczących stosunku prawnego, który może być ukształtowany tylko wyrokiem, szczególna zawiłość lub precedensowy charakter sprawy albo subiektywne przekonanie powoda co do zasadności zgłoszonego roszczenia - trudne do zweryfikowania a limie (postanowienie Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2011 roku, II CZ 105/11, opubl. LEX nr 1102858). W niniejszej sprawie należy przede wszystkim wskazać, iż powód był przekonany, iż do zakażenia go bakterią A. (...) doszło w Klinice (...)w O.i to przekonanie powoda należy uznać za usprawiedliwione, bowiem dopiero dowód z opinii biegłych z zakresu mikrobiologii pozwolił ustalić rzeczywisty stan faktyczny w sprawie. Powód zdaniem Sądu mógł być przekonany, iż w tym szpitalu doszło do jego zakażenia i dlatego skierował roszczenie przeciwko stronie pozwanej będącej ubezpieczycielem szpitala. Nie można pomijać również sytuacji majątkowej powoda, która jest trudna, powód pobiera zasiłek w kwocie 837 zł i rentę z (...)2.650 zł miesięcznie, ale dużą część dochodów musi przecież przeznaczyć na swoje leczenie po wypadku komunikacyjnym z 2005 roku.

Wobec tego w tych okolicznościach zdaniem Sądu znajduje zastosowanie art. 102 kpc i z tych też przyczyn Sąd nie obciążył powoda obowiązkiem zwrotu kosztów procesu stronie pozwanej.

Z uwagi na to, że powód nie opłacił w całości kosztów związanych z przeprowadzeniem dowodu z opinii biegłych, a zostały one wypłacone tymczasowo ze Skarbu Państwa Sąd nakazał mu, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa Sąd Okręgowy w Świdnicy kwotę 1.260,32 zł tytułem wydatków, bo jak wynika z art. 83 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd orzeka o poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatkach, stosując odpowiednio przepisy art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.