Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 938, 77 zł z odsetkami w wysokości ustawowej:

- od kwoty 18, 52 zł od dnia 15 grudnia 2010 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 243, 55 zł od dnia 15 stycznia 2011 r. do dnia zapłaty
- od kwoty 245, 54 zł od dnia 15 lutego 2011 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 245, 54 zł od dnia 15 marca 2011 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 139, 74 zł od dnia 15 kwietnia 2011 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 49, 31 zł od dnia 15 maja 2011 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 21, 17 zł od dnia 15 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty.

W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił (pkt 2). W pkt 3 Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 146, 44 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 3).

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, iż na uwzględnienie zasługiwało powództwo w zakresie żądania zasądzenia na rzecz powódki kosztów ogrzewania, w oparciu o ustalenia stron zawarte w umowie najmu z dnia 16.08.2010 r. Natomiast zdaniem Sądu Rejonowego brak było podstaw do zasądzenia na rzecz powódki kwoty 221, 20 zł tytułem ryczałtu za energię elektryczną. W tym kontekście Sąd wskazał, iż strony są związane treścią (...) umowy, z którego wynikało że powódka może obciążać pozwaną jedynie za faktyczne zużycie energii wynikające ze wskazań podlicznika. Strony bowiem nie doszły do porozumienia w zakresie zmiany powołanej umowy, co do wysokości ryczałtu za energię elektryczną. Powódka zaś w toku postępowania nie wykazała, jakie było faktyczne zużycie energii przez pozwaną.

Od wyroku Sądu Rejonowego apelację wywiodła powódka, która zaskarżyła go w części tj. w zakresie 221, 20 zł. Powódka zarzuciła:

- naruszenie prawa materialnego a w szczególności art. 78 k.c., art. 66 k.c. 65 k.c. oraz 56 k.c., poprzez ich nie zastosowanie czego skutkiem było przyjęcie przez Sąd I instancji, iż pomiędzy stronami nie doszło do zmiany zawartej umowy najmu w przedmiocie ustalenia sposobu rozliczania zużycia energii elektrycznej i ustalenia że z tytułu zużycia energii elektrycznej pozwana jest zobowiązana nadal do zapłaty według faktycznego zużycia energii elektrycznej a nie do zapłaty ryczałtu, a tym samym iż strony nadal łączy § 2 pkt 3 umowy najmu z którego wynika że pozwana winna być obciążana wyłącznie za faktycznie zużycie energii wynikającej ze wskazań podlicznika, którego zainstalowania wbrew postanowieniom umowy odmówiła, czego skutkiem było oddalenie powództwa w tej części;

- naruszenie prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 6 Kodeksu cywilnego i art. 232 k.p.c. , poprzez przyjęcie iż strona powodowa winna wykazać stosownymi dowodami faktyczne zużycie energii elektrycznej przez pozwaną;

- sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, poprzez przyjęcie iż strony nie dokonały skutecznej zmiany umowy najmu w części dotyczącej zmiany sposobu rozliczania kosztów zużycia energii elektrycznej.

W oparciu o powyższe zarzuty apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w jego pkt 2 i 3 poprzez zasądzenie również kwoty 221, 20 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 24,40 zł od dnia 15 stycznia 2011 roku do dnia zapłaty, od kwoty 24,60 zł od dnia 15 lutego 2011 roku do dnia zapłaty, od kwoty 24,60 zł od dnia 15 marca 2011 roku do dnia zapłaty, od kwoty 24,60 zł od dnia 15.04.2011 roku do dnia zapłaty od kwoty 24,60 zł od dnia 15 maja 2011 roku do dnia zapłaty, od kwoty 24,60 zł od dnia 15.06.2011 roku do dnia zapłaty, od kwoty 24,60 zł od dnia 15.07.2011 roku do dnia zapłaty, od kwoty 24,60 zł od dnia 13.08.2011 roku do dnia zapłaty, od kwoty 24,60 zł od dnia 15.09.2011 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów procesu w tym kosztów z tytułu zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Ponadto apelująca domagała się zasądzenia od pozwanej na jej rzecz kosztów postępowania apelacyjnego w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja powódki nie zasługiwała na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego, w realiach niniejszej sprawy nie było żadnych racji, które przemawiałyby za koniecznością zmiany zaskarżonego orzeczenia lub jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Podkreślić trzeba, że Sąd pierwszej instancji przeprowadził postępowanie dowodowe zgodnie z dyspozycją art. 233 k.p.c., nie przekraczając zarazem zasady swobodnej oceny dowodów. Sąd Okręgowy podziela przy tym ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy i w związku z tym, wobec braku konieczności ich powtarzania przyjmuje je jako własne.

Stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy nie naruszył przepisów prawa materialnego i procesowego wskazanych w apelacji.

W szczególności Sąd Rejonowy słusznie uznał, iż nie doszło do zmiany umowy najmu z dnia 16.08.2010 r. w zakresie co do kosztów energii elektrycznej. W sprawie nie budzi wątpliwości, iż strony toczyły rozmowy w tym zakresie, co potwierdzają m.in. załączone przez strony pisma z dnia 10.09.2010 r., 5.10.2010 r., 25.10.2010 r., 1.07.2011 r., 21.07.2011 r., 26.08.2011 r. (k.19-24, 55-62 akt). Ostatecznie jednak strony nie doszły do porozumienia, co do wysokości miesięcznego ryczałtu za zużycie energii elektrycznej, na co zresztą wskazuje w apelacji sama powódka twierdząc, iż „zgodzić się należy, iż strony nie doszły do konsensusu, porozumienia, ale wyłącznie co do wysokości ryczałtu (k.189 v. akt).

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 78 § 1 k.c. zd. 1 do zawarcia umowy wystarcza wymiana dokumentów obejmujących treść oświadczeń woli, z których każdy jest podpisany przez jedną ze stron, lub dokumentów, z których każdy obejmuje treść oświadczenia woli jednej ze stron i jest przez nią podpisany. Powyższy przepis należy jednak interpretować w ten sposób, iż ustawodawca nie nakłada obowiązku złożenia podpisów przez strony umowy na tym samym dokumencie, co ma na celu jedynie uproszczenie procedury zawierania umów, nie zaś jak tego chce apelująca poprzez przyjęcie, iż do zawarcia umowy, jak i do jej zmiany może dojść poprzez wymianę pism zawierających treść oświadczenia woli jedynie jednej strony i podpisanego przez tę stronę. Takie stanowisko jest bezzasadne i oczywiście sprzeczne z instytucją umowy, jako czynnością z zasady dwustronną.

Powódka zarzuca w apelacji naruszenie przepisów art. 65 i 66 k.c., przy czym podkreślić należy, iż w niniejszej sprawie bezspornym było, że pozwana w piśmie z dnia 10.09.2010 r. złożyła powódce propozycję zmiany umowy najmu, w ten sposób, że koszty energii elektrycznej miały być przez nią pokrywane ryczałtowo w wysokości 15 zł miesięcznie, co zdaniem Sądu stanowi ofertę w rozumieniu art. 66 §1 k.c. Następnie powódka w piśmie z dnia 25.10.2010 r. wskazała, iż wspomniany ryczałt winien kształtować się na poziomie 20 zł.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 68 k.c. przyjęcie oferty dokonane z zastrzeżeniem zmiany lub uzupełnienia jej treści poczytuje się za nową ofertę. Tymczasem w sprawie, jak już wskazywano, bezspornym jest, co potwierdziła w apelacji sama powódka, iż pozwana nie zaakceptowała zmienionych warunków powódki, o czym świadczy choćby brak podpisania przez nią aneksu załączonego do pisma z dnia 25 października 2010 r. Oznacza to, iż nie doszło do zmiany umowy w tym zakresie, a co za tym idzie strony związane są umową w brzmieniu z dnia 16.08.2010 r., w której ustalono, iż pozwana ponosi koszt faktycznego zużycia energii. W toku sprawy powódka, nie wykazała jakie było faktyczne zużycie energii przez pozwaną, prawidłowo zatem przyjął Sąd I instancji brak podstaw do zasądzenia na jej rzecz kwoty odpowiadającej jednostronnie ustalonemu przez powódkę ryczałtowi.

Tym samym apelacja, jako niewykazująca uzasadnionych podstaw podlegała oddaleniu w oparciu o art. 385 k.p.c.