Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu dnia 12 września 2014 roku

sprawy K. K.

syna T. i B. z domu T.

urodzonego (...) we W.

oskarżonego z art. 178a § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich

z dnia 15 maja 2014 roku, sygnatura akt II K 171/14

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe związane z postępowaniem odwoławczym, w tym wymierza 120 zł opłaty za to postępowanie.

Sygnatura akt IV Ka 544/14

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Ząbkowicach Śląskich wniósł akt oskarżenia przeciwko K. K. oskarżając go o to, że:

w dniu 22 marca 2014 roku w Z. Śl. woj. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, wyniki badań 1,13 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, 2,2 promila, 2,08 promila i 1,99 promila alkoholu we krwi prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki C. (...) nr rej. (...)

tj. popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 kk

Wyrokiem z dnia 15 maja 2014 roku (sygnatura akt II K 171/14) Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śląskich

I.  oskarżonego K. K. uznał za winnego tego, że:

w dniu 22 marca 2014 roku w Z. Śl. woj. (...) na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, wyniki badań: 1,13 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu 2,2 promila, 2,08 promila i 1,99 promila alkoholu we krwi prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki C. (...) nr rej. (...) tj. występku z art. 178a § 1 kk i za czyn ten na podstawie powołanego przepisu wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie przepisu art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk zawiesił warunkowo oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby który ustalił na 2 lata;

III.  na podstawie przepisu art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat;

IV.  na podstawie przepisu art. 63§1 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej w pkt I wyroku kary pozbawienia wolności na wypadek jej zarządzenia okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w dniu 22 marca 2014 roku;

V.  na podstawie przepisu art. 63§2 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego w wyroku środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 22.03.2014 roku;

VI.  na podstawie przepisu art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego z kosztów sądowych w całości zaliczając poniesione wydatki na rachunek Skarbu Państwa i nie wymierzył oskarżonemu opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł obrońca oskarżonego, zaskarżając wyrok w zakresie rozstrzygnięcia o środku karnym zawartego w pkt III orzeczenia zarzucając:

rażącą niewspółmierność kary wyrażającą się w orzeczeniu wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat, który jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób prawidłowy właściwości i warunków osobistych sprawcy, wyjątkowej sytuacji rodzinnej w jakiej się znalazł bezpośrednio przed zdarzeniem, sposobu życia przed popełnieniem przestępstwa i jego zachowania po jego popełnieniu

a podnosząc wskazany zarzut wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez orzeczenie w stosunku do oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów w ruchu lądowym na okres 1 roku.

Sąd okręgowy zważył:

apelacja nie jest zasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.

Rozpoznając wniesioną apelację nie można uznać za zasadne przedstawionego przez skarżącego we wniesionym w sprawie środku odwoławczym stanowiska, wyrażającego się uznaniem, iż orzeczony wobec oskarżonego K. K. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres lat 2 jest rażąco niewspółmiernie surowy, zwłaszcza gdy zważy się na stan nietrzeźwości w jakim znajdował się oskarżony w czasie zdarzenia stwierdzony przeprowadzonymi badaniami a które wykazały, iż zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wynosiła 1,13 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu oraz 2,2 promila, 2,08 promila i 1,99 promila alkoholu we krwi. Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z utrwaloną praktyką orzeczniczą i poglądami doktryny nie każda różnica między karą wymierzoną a karą, jaką należałoby wymierzyć, uzasadnia stwierdzenie rażącej niewspółmierności kary (art. 438 pkt 4 k.p.k.). Chodzi tu o różnicę tak istotnej wagi, że kary wymierzonej nie można by w żadnym razie zaakceptować, o różnicę wprost "bijącą w oczy" (tak Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 14 października 2008 roku II Aka 132/08). Taka zaś sytuacja w realiach niniejszej sprawy odnośnie orzeczonego wobec oskarżonego środka karnego nie zaistniała.

Analizując wszystkie okoliczności sprawy a także mając na uwadze stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez K. K. stwierdzić należy, iż koniecznym stało się czasowe wykluczenie wymienionego oskarżonego jako kierującego z ruchu drogowego. Przy tak znacznym jak wskazano powyżej stężeniu alkoholu w czasie zdarzenia nie sposób uznać aby orzeczony wobec oskarżonego środek karny był rażąco niewspółmiernie surowy.

Uzasadniając podniesiony zarzut skarżący wskazuje na trudną sytuację rodzinną oskarżonego związaną z chorobą córki wymienionego oraz trudnościami w znalezieniu zatrudnienia. Powyższe okoliczności jednakże jak trafnie uznał Sąd Rejonowy nie mogą zostać uznane za okoliczności łagodzące. Zważyć nadto w tym miejscu należy, iż przedmiotowe zdarzenie miało miejsce w dniu 22 marca 2014 roku jak zaś wynika z kserokopii znajdującej się w aktach sprawy dokumentacji medycznej w postaci karty informacyjnej z leczenia szpitalnego Oddział Neonatologii – Patologii Noworodka i Niemowlęcia córka oskarżonego została przyjęta do szpitala w dniu 17.01.2014 roku i została wypisana do domu dnia 28.01.2014 roku jak wynika z epikryzy w stanie ogólnym dobrym, innych zaświadczeń dotyczących leczenia córki oskarżony nie przedłożył. Wskazywane ponadto w apelacji takie okoliczności jak przyznanie się przez oskarżonego do popełnienia zarzucanego czynu a także wyrażenie przez wymienionego skruchy zostały już dostrzeżone i właściwie ocenione przez Sąd Rejonowy przy orzekaniu o karze.

Z wskazanych względów orzeczono jak w wyroku.

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego, należnych Skarbowi Państwa, orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk oraz na podstawie art. 8 i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r. (Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zmianami) obciążając nimi oskarżonego.