Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ka 410/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli

Protokolant Jolanta Kopeć

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Roberta Remiszewskiego

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2014r.

sprawy L. D.

oskarżonego z art. 178a § 4 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 12 czerwca 2014 r. sygn. akt II K 460/14

I. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego L. D. w ten sposób, że podstawę prawną rozstrzygnięcia z pkt II części dyspozytywnej uzupełnia o art. 69 § 1, § 2 i § 4 kk oraz o art. 70 § 1 pkt 1 kk

II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 410/14

UZASADNIENIE

L. D.został oskarżony o to, że w dniu 19 stycznia 2014r. w J.województwo (...)znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,55 mg/dm³ alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził w ruchu lądowym samochód m-ki „P. (...)” nr rej. (...)przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Raciborzu z dnia 30.07.2002r. o sygnaturze akt VIK 167/02 za czyn z art. 178a § 1 k.k., to jest o czyn z art. 178a § 4 k.k.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 12 czerwca 2014r. w sprawie II K 460/14:

I. oskarżonego L. D. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. występku z art. 178a § 4 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 343 § 2 pkt 2 k.p.k. warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonego L. D. na okres 2 (dwóch) lat próby;

III. na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego L. D. karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki na 30 (trzydzieści) złotych każda;

IV. na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego L. D. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku;

V. na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego L. D. świadczenie pieniężne w kwocie 300 (trzystu) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

VI. na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego L. D. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 90 złotych oraz wymierzył mu 420 złotych opłaty.

Wyrok powyższy zaskarżył prokurator. Zarzucił wyrokowi obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 69§4 kk poprzez ich pominięcie i w konsekwencji orzeczenie wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia wykonania kary 6 miesięcy pozbawienia wolności tylko na podstawie art. 323§2 pkt 2 kpk, w sytuacji gdy zastosowanie wobec L. D. oskarżonego o występek z art. 178a§4 kk warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności może nastąpić tylko na mocy powołanego wyżej przepisu.

Stawiając powyższe zarzuty prokurator wniósł o zmianę pkt II części dyspozytywnej wyroku poprzez przyjęcie art. 69§1, §2 i §4 kk i art. 70 §1 pkt 1 kpk jako podstaw warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności oraz utrzymanie w mocy orzeczenia w pozostałym zakresie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze konsekwentnie stoi na stanowisku że pełną podstawę prawną do warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy występku z art. 178a § 4 k.k. stanowią przepisy art. 69 § 1, § 2 i § 4 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt.1 k.k. zawierający ramy czasowe okresu próby. Dodatkową podstawą do zastosowania tej instytucji prawa karnego w przypadku skazania za ten występek jest art. 69 § 4 k.k., bowiem Sąd Orzekający chcąc w takiej sytuacji warunkowo zawiesić wykonanie kary musi dodatkowo wykazać zaistnienie ”szczególnie uzasadnionego wypadku” o którym mowa w tym przepisie. Takie stanowisko Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze prezentował już w swoich wcześniejszych orzeczeniach ( zob. sprawy VI Ka 84/14, VI Ka 126/14, VI Ka 228/14, VI Ka 373/14 ).

W sprawie niniejszej istotny jest jednak również stosunek art. 69 § 1, § 2 i § 4 k.k. do art. 343 § 2 pkt. 2 k.p.k., który to przepis Sąd I instancji wskazał jako jedyną podstawę rozstrzygnięcia z pkt. II części dyspozytywnej. Uzasadniając swoje stanowisko Sąd I instancji podkreślił, że możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary wobec sprawcy występku z art. 178a § 4 k.k. ograniczona jest do szczególnie uzasadnionych przypadków i w tym kontekście stwierdził iż „…zachowanie oskarżonego nie zasługuje na taką ocenę i dlatego jej wykonanie warunkowo zawiesił w oparciu o przepis art. 343 § 2 pkt. 2 k.p.k., a nie na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. W ocenie Sądu wobec L. D. nie można przyjąć pozytywnej prognozy kryminologicznej. Dane o karalności wskazują że jest osobą nagminnie naruszającą porządek prawny i nie można przyjąć, że mimo warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności nie popełni ponownie przestępstwa” ( str.2 uzasadnienia k.38 odwrót akt ). Z powyższego wynika że Sąd I instancji miał na względzie art. 343 § 2 pkt. 2 k.p.k. w „starym” brzmieniu, gdzie warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności w przypadku uwzględnienia przez sąd wniosku o którym mowa w art. 335 k.p.k. mogło nastąpić niezależnie od przesłanek określonych w art. 69 § 1- 3 k.k. Sąd I instancji jak się wydaje nie dostrzegł, że przepis art. 343 § 2 pkt. 2 k.p.k. został zmieniony przez art.1 pkt 112 lit.b ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. z 25.10.2013 r. poz.1247 ), który wszedł w życie 9.11.2013 r. i że zgodnie z obecnym jego brzmieniem nie ma już wyłączenia przesłanek określonych w art. 69 § 1- 3 k.k. w przypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności w trybie konsensualnym z art. 335 k.p.k. Oskarżony L. D. popełnił przypisane mu przestępstwo 19.01.2014 r., a więc po wejściu w życie w/w nowelizacji. Przyjęcie więc poglądu, że wobec oskarżonego brak jest pozytywnej prognozy kryminologicznej równało się konieczności nieuwzględnienia wniosku z art. 335 k.p.k. i rozpoznanie sprawy na zasadach ogólnych, zaś Sąd Odwoławczy w takiej sytuacji powinien uchylić zaskarżony wyrok i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji celem skierowania jej na rozprawę główną.

Jednakże Sąd Okręgowy odmiennie niż Sąd I instancji uznał, że zachodzą wobec oskarżonego przesłanki z art. 69 § 1 i § 2 k.k., a nawet przypadek z art. 69 § 4 k.k. i nie ma konieczności uchylania wyroku, wystarczająca będzie jego zmiana w zakresie podstawy prawnej warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Z danych o karalności wynika że L. D. był wprawdzie kilkakrotnie karany, lecz po raz ostatni w 2003 r. ( II K 229/01 Sądu Rejonowego w Raciborzu k.19 ), od opuszczenia zakładu karnego w 2005 r. nie naruszał porządku prawnego. Za przestępstwo z art.178a § 1 k.k. L. D. karany był raz w 2002 r., wymierzono mu wówczas karę grzywny ( VI K 167/02 Sądu Rejonowego w Raciborzu k.20 ). Zdaniem Sądu Okręgowego obecnie, po tak długim okresie czasu można przyjąć wobec oskarżonego pozytywną prognozę kryminologiczną, tym bardziej że jedynie uprzednią karalnością Sąd I instancji uzasadniał jej brak nie powołując żadnych innych okoliczności. Uznać należało że zachodzi wobec oskarżonego nawet przypadek z art. 69 § 4 k.k. , przemawia bowiem za tym niższy niż to przyjął Sąd i instancji stopień demoralizacji oskarżonego, przyznanie się do popełnienia zarzucanego czynu, stopień nietrzeźwości nie będący stopniem znacznym. Skarżący prokurator zdaje się podzielać ten pogląd skoro nie podniósł w apelacji zarzutu rażącej niewspółmierności kary.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego L. D. w ten sposób że podstawę prawną rozstrzygnięcia z pkt. II części wstępnej wyroku uzupełnił o art. 69 § 1, § 2 i § 4 k.k. oraz o art.70 § 1 pkt. 1 k.k. W pozostałej części Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy uznając ze brak jest podstaw do ingerencji w jego treść w oparciu o art. 439 k.p.k. względnie art. 440 k.p.k.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy kierując się względami słuszności zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

VI Ka 410/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE