Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Marek Wasiluk– spr.

Sędziowie: SO Dariusz Niezabitowski

SR del. Krzysztof Wildowicz

Protokolant: Aneta Chardziejko

przy udziale Prokuratora Małgorzaty Zińczuk

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2014 roku

sprawy A. C. oskarżonego z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. przeciwdziałaniu narkomanii

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 19 lutego 2014 roku, sygn. akt XV K 1803/13;

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Białymstoku.

UZASADNIENIE

A. C. został oskarżony o to, że:

w dniu 25 sierpnia 2013 r. w B., w mieszkaniu przy ul. (...) wbrew przepisom ustawy posiadał środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 14,24 grama tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

Sąd Rejonowy Białymstoku wyrokiem z dnia 19 lutego 2014 roku w sprawie XV K 1803/13 oskarżonego A. C. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii skazał go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Pobrał od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (stu dwudziestu) zł tytułem opłaty i obciążył go pozostałymi kosztami sądowymi w części, tj. w kwocie 280 (dwustu osiemdziesięciu) zł, zaś zwolnił go od ponoszenia pozostałej części kosztów.

Powyższy wyrok na zasadzie art. 425 § 1 i 2 k.p.k., art. 444 k.p.k. w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego A. C. zaskarżył prokurator.

Powołując się na przepisy art. 438 pkt 2 k.p.k., art. 427 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 437 § 1 i 2 k.p.k. zarzucił rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego:

1. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie: art. 335 § 1 k.p.k. i art. 343 § 7 k.p.k. poprzez uwzględnienie wniosku prokuratora złożonego w trybie art. 335 k.p.k. i orzeczenie wobec oskarżonego kary w uzgodnionym przez strony wymiarze, podczas gdy złożony wniosek w trybie art. 335 k.p.k. nie zawierał orzeczenia wobec oskarżonego środka karnego w postaci przepadku dowodów rzeczowych.

W oparciu o powyższe prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Białymstoku do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 335 § 1 k.p.k. prokurator może umieścić w akcie oskarżenia wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych środków przewidzianych w Kodeksie karnym za przypisany mu występek, bez przeprowadzenia rozprawy, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte. Podstawę do uwzględnienia wniosku stanowi spełnienie wymogów określonych w przepisie art. 335 § 1 k.p.k. Nie ma wątpliwości co do tego, że uwzględnienie wniosku o skazanie bez przeprowadzania rozprawy uzależnione jest od oceny, czy na takie rozstrzygnięcie pozwalają przepisy prawa karnego.

Jak wynika z akt niniejszej sprawy oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i zadeklarował chęć skorzystania z instytucji dobrowolnego poddania się karze bez przeprowadzania rozprawy sądowej. Zgodził się przy tym na zaproponowaną mu przez prokuratora karę. Sąd I instancji, chociaż orzekł zgodnie ze złożonym wnioskiem, co wyklucza obrazę art. 335 k.p.k., w sposób bezkrytyczny zaakceptował wniosek prokuratora złożony w trybie konsensualnym o wydanie wyroku skazującego na posiedzeniu. Nie dostrzegł tego, że zgodnie z art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w razie skazania za przestępstwo określone w art. 62 cyt. wyżej ustawy orzeka się przepadek środka odurzającego lub substancji psychotropowej, nawet jeżeli nie był własnością sprawcy. Zatem orzeczenie środka karnego w postaci przepadku środka odurzającego wobec sprawców przestępstw z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest obligatoryjne. Kwestia środka karnego nie została objęta jakąkolwiek ugodą między stronami.

Dlatego też wniosek prokuratora był błędny i sprzeczny z przepisami prawa procesowego.

Analiza przedmiotowego wniosku dokonana przez Sąd Rejonowy, w ocenie Sądu Okręgowego, powinna była prowadzić do przekonania, iż nie zasługuje on na uwzględnienie, co uszło uwadze Sądu I instancji. W takiej sytuacji Sąd nie powinien skazywać oskarżonego w tym szczególnym trybie. Brak modyfikacji wniosku w sposób pozwalający na jego uwzględnienie powinien skutkować skierowaniem sprawy na rozprawę do rozpoznania na zasadach ogólnych. Doszło zatem do naruszenia prawa procesowego w postaci art. 343 § 7 k.p.k.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie niedopuszczalne jest wydanie rozstrzygnięcia odbiegającego w treści od uzgodnień dokonanych w trybie art. 335 § 1 k.p.k. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2008 roku, IV KK 496/07, LEX 361683), to dopuszczalna jest możliwość skorygowania wniosku przed Sądem, w tym przed Sądem odwoławczym, jednakże na taką zmianę musi być wyrażona wyraźna zgoda stron. Powyższa sytuacja w niniejszej sprawie nie miała miejsca, bowiem oskarżony doprowadzony na termin rozprawy odwoławczej nie wyraził zgody na modyfikację uzgodnionego z prokuratorem wniosku.

W takiej sytuacji nie sposób mówić o jakimkolwiek konsensusie i w konsekwencji niedopuszczalnym było wydanie przez Sąd Okręgowy wyroku w trybie art. 434 k.p.k. Obraza prawa procesowego (art. 343 § 7 k.p.k.) niewątpliwie miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku, w związku z czym należało wyrok na podstawie art. 438 pkt 2 k.p.k. uchylić i sprawę przekazać Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Dodać należy, że takie rozstrzygnięcie nie tamuje drogi do ponownego rozpoznania sprawy w trybie art. 335 k.p.k., po zmodyfikowaniu przez prokuratora wniosku, który znajdowałby oparcie w przepisach prawa materialnego (art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii).

Uwzględniając powyższe rozważania i ustalenia Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku.