Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 września 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Płaczek

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 1 września 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania A. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 28 października 2013 roku nr (...)- (...)

w sprawie A. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje A. Ł. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 lipca 2013 roku do 30 czerwca 2016 roku;

2.  Zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz A. Ł. kwotę 77 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 1914/13

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 1 września 2014 r.

Decyzją z dnia 28 października 2013r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) odmówił A. Ł. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 16.10.2013r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony domagał się zmiany decyzji
i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy uzasadniając, iż stan jego zdrowia czyni go nadal niezdolnym do pracy. Podniósł ,iż otrzymywał świadczenie rentowe od 2000r. i jak ocenia jego lekarz prowadzący, stan jego zdrowia nie uległ poprawie. Lekarz okulista konsultant ZUS wskazał , iż odwołujący się nie może wykonywać również pracy przy kasie fiskalnej, do której próbowano go przekwalifikować w ramach renty szkoleniowej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

A. Ł. urodzony w dniu (...), posiada wykształcenie zawodowe – mechanika kierowcy i na takich stanowiskach pracował przez ponad 25 lat. Od 1.05.2000 r. do 31.12.2012 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, a od 1.01.2013r. do 30.06.2013r. otrzymywał rentę szkoleniową .W ramach renty szkoleniowej w okresie od 21.05.2013r. do 11.06.2013r. ukończył szkolenie na stanowisku kasjer – sprzedawca. W dniu 28.06.2013r. wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Lekarz konsultant specjalista chorób oczu w opinii z dnia 26.08.2013r. stwierdził, iż choroba ubezpieczonego postępuje , nie może pracować przy obsłudze kasy fiskalnej o dużym natężeniu ruchu klientów i jest w związku z tym częściowo niezdolny do pracy. Mimo takiej opinii w orzeczeniu z dnia 2.09.2013r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził , że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy . Komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 16.10.2013r. r. podtrzymała stanowisko lekarza orzecznika ZUS.

dowód: akta rentowe ZUS O/T.

W odwołującego się stwierdzono jaskrę młodzieńczą OPL, jaskrowe uszkodzenie tarczy nerwu wzrokowego, stan po zabiegach laserowych- trabekuloplastyce i operacjach przeciw jaskrowych – przetokowych OPL, a także niedowidzenie OL. W trakcie choroby doszło do znacznego uszkodzenia tarczy nerwu wzrokowego w OPL, a badania pola widzenia wskazują na znaczne ubytki. W OL pole widzenia jest lunetowate, co czyni ubezpieczonego osobą praktycznie jednooczną. Obecnie ostrość wzroku OL uległa znacznemu pogorszeniu ( OP-8 90% , OL- 60%).W przypadku odwołującego przeciwwskazana jest praca wymagająca wysiłku fizycznego , pełnej ostrości wzroku, prawidłowego widzenia obuocznego oraz widzenia przestrzennego. Stan narządu wzroku uległ pogorszeniu , co czyni odwołującego się nadal częściowo niezdolnym do pracy na okres 3 lat od zaprzestania pobierania renty szkoleniowej.

dowód: - opinia biegłego lekarza okulisty z dnia 25.04.2014r. r.- k. 28 oraz opinia uzupełniająca z 29.04.2014r. k 36

Sąd, ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, podzielił wnioski płynące
z opinii biegłego sadowego lekarza okulisty, albowiem opinia ta sporządzona została w sposób rzetelny, po osobistym przebadaniu ubezpieczonego oraz szczegółowej i wszechstronnej analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych. W ocenie Sądu, dokonana przez biegłą diagnoza schorzeń wnioskodawcy jest prawidłowa, zaś wnioski płynące z opinii korespondują ze zgromadzoną dokumentacją medyczną oraz bazują na wynikach przeprowadzonych badań, co czyni opinię wewnętrznie spójną i logiczną . Warto podkreślić , że opinia ta koresponduje z oceną lekarza konsultanta ZUS.

W ustaleniach faktycznych Sąd przyjął, iż bezpośrednio po okresie pobierania renty szkoleniowej (od 1.07.2014r.) ubezpieczony był częściowo niezdolny do pracy, mimo, że w opinii uzupełniającej z dnia 29.07.2014r. biegła ustaliła tę niezdolności od 14.07.2013r. Biorąc jednak pod uwagę treść opinii zasadniczej , w świetle której niezdolność do pracy ubezpieczonego trawa „nadal” od 2000r. oraz treść pytania Sądu skierowanego do bieglej (k-33) , Sąd uznał , że wskazanie daty 14.07.2013r. przez w opinii uzupełniającej zamiast 1.07.2013r. jest oczywistą pomyłką pisarską.

Żadna ze stron postępowania nie zgłosiła zastrzeżeń pod adresem opinii biegłych lekarzy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 57 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Jak wynika z art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3 - częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. W świetle art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego.

Dla stwierdzenia częściowej niezdolności do pracy (art. 12 ust. 1 i 3 ustawy ) decydująca jest zatem nie tylko utrata możliwości wykonywania pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu, ale także brak rokowania odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2007 r. II UK 156/06 OSNP 2008/3-4/45 . ) O niezdolności do pracy decyduje - jak zakłada się w art. 13 ust. 1 pkt . 2 ustawy - negatywne rokowanie co do możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy, jak też niecelowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. W przypadku wnioskodawcy nie jest możliwe podjęcie pracy , którą dotychczas wykonywał (kierowcy, mechanika ) ani innej pracy fizycznej, szczegółowo opisanej w opinii biegłego sądowego. W zakresie tych prac , schorzenia narządu wzroku czynią go niezdolnym do pracy . Biegły lekarz okulista podzielił również ocenę dokonaną przez lekarza konsultanta ZUS w opinii specjalistycznej z dnia 23.08.2013r. W opinii tej stwierdzono , iż ubezpieczony jest częściowo niezdolny również do pracy przy obsłudze kasy fiskalnej. Biorąc zatem pod uwagę wiek ubezpieczonego , jego wykształcenie zawodowe i dotychczasowe doświadczenie zawodowe, a także fakt, że podjęta próba przekwalifikowania zawodowego w okresie pobierania renty szkoleniowej ostatecznie nie powiodła się ( ubezpieczony jest również częściowo niezdolny do wykonywania pracy kasjera) , przy stale pogarszającym się stanie wzroku , trudno o pozytywne rokowania co do możliwości jego dalszego przekwalifikowanie zawodowego .

Warto wreszcie podkreślić, iż opinia biegłego sądowego, która była podstawą zasadniczych ustaleń w przedmiotowej sprawie, nie była kwestionowana przez organ rentowy w toku postępowania. „ W postępowaniu w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych organ rentowy ma pozycję strony (art. 477 ¹⁰ § 1 kpc), więc powinien przejawiać odpowiednią aktywność dowodową między innymi wobec treści dowodu z opinii biegłych lekarzy sądowych, a w przeciwnym razie ponosi negatywne skutki prawne swej bierności, polegające zwłaszcza na zmianie wydanej decyzji czy oddaleniu wniesionego środka zaskarżenia” (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30.03.2000 r. II UKN 444/99 OSNP 2001/17/543).

Reasumując, w obecnym stanie naruszenia sprawności organizmu ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 3 powołanej ustawy . Tym samym, na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego , a ponadto art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu się prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 01.07.2013r. do 30.06.2016 r.

O kosztach zastępstwa procesowego odwołującego Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania. Zasądzając na rzecz odwołującego kwotę 60,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego ( oraz zwrot kosztów opłaty od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł ) , Sąd działał zgodnie z treścią § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461).