Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 kwietnia 2014 roku

Sąd Rejonowy w Sokółce w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Wojciech Januszkiewicz

Protokolant Anna Ościłowicz

Bez udziału Prokuratora

po rozpoznaniu dnia 3 kwietnia 2014 roku sprawy R. C. (1)

urodzonego (...)

w S.

syna R.

oskarżonego o to, że: w dniu 24 listopada 2013 roku o godzinie 23,40 w S. na ul. (...) kierował samochodem marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości tj: I wynik badania 0,92 mg/dm3 alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza oraz pod wpływem środka odurzającego w postaci amfetaminy w stężeniu 479 ng/ml, przy czym czynu tego dopuścił się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Sokółce sygn. akt II K 1230/12 z dnia 18 stycznia 2013 roku

tj. o czyn z art. 178a § 4 kk

orzeka

I.  Oskarżonego R. C. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to, na mocy art. 178a § 4 kk, skazuje go na karę 1 (jeden) roku i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  Na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 7 (siedem) lat;

III.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 926,06 (dziewięćset dwadzieścia sześć 6/100) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 listopada 2013 roku około godziny 23,40 policjanci R. P. (1) i A. H. patrolowali radiowozem ulice (...). Wówczas na ul. (...) skrzyżowanie z ul. (...) zobaczyli samochód B. nr rej. (...), którego kierowca zaczął zachowywać się nerwowo. Postanowili go zatrzymać do kontroli. Kierowca B. po włączeniu przez policjantów sygnałów dźwiękowych i błyskowych zaczął uciekać. Policjanci gonili uciekające B. ulicami (...), aż do ul. (...), gdzie kierowca B. wbiegł i starał się ukryć. Po kontroli mieszkania pokazało się, że kierowca B. ukrył się w łóżku, udając, że śpi. Okazał się nim R. C. (1). Zachowanie się (...) wzbudziło u policjantów podejrzenia, że jest pijany i pod działaniem środka odurzającego w związku z tym zabrali go do Komendy Powiatowej Policji w S., aby przeprowadzić stosowne badania. Okazało się, że w wydychanym przez R. C. powietrzu znajdowało się 0,92 mg/dm3 alkoholu. Od (...) pobrano również krew, aby ustalić, czy znajdował się on pod działaniem jakichś środków odurzających. W wyniku badania biegłego udało się ustalić, że w krwi zatrzymanego znajdowało się 479 ng/ml amfetaminy, co było porównywalne ze stężeniem alkoholu etylowego w zakresie stężeń 0,8-1,2 ‰.

W wyniku dalszych czynności procesowych okazało się, że R. C. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Sokółce w sprawie II K 1230/12 z dnia 18 stycznia 2013 roku (prawomocny od dnia 26 stycznia 2013 roku) za czyn z art. 178a § 1 kk na karę grzywny oraz orzeczono wobec niego roczny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o następujące dowody: zeznania świadków R. P. (k. 9v-10), Z. C. (k. 15v-16), notatkę urzędową (k. 1), protokół użycia alkometru (k. 3), świadectwo wzorcowania (k. 4), odpis wyroku (k. 5), wyjaśnienia oskarżonego (13-13v, 52v), protokół pobrania krwi (k. 29), opinię biegłego z zakresu toksykologii (k. 30-34)..

R. C. w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do winy i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym.

Z kolei na rozprawie przyznał się do winy i odmówił składania wyjaśnień

Sąd zważył, co następuje:

Wina i okoliczności popełnienia przez oskarżonego zarzuconego mu czynu nie budziły żadnych wątpliwości.

W sprawie bezspornym był fakt, że oskarżony poruszał się po drodze publicznej samochodem osobowym po spożyciu alkoholu w stanie nietrzeźwości a jednocześnie pod wpływem środka odurzającego w postaci amfetaminy. Świadczą o tym wszystkie dowody zebrane w sprawie w tym nade wszystko zeznania świadka R. P., z których jednoznacznie wynika, że zarówno drogi którymi poruszał się oskarżony są drogami publicznymi jak i fakt, że to oskarżony kierował samochodem, uciekał przed policjantami ulicami (...). Z kolei stan nietrzeźwości oskarżonego został ustalony na podstawie badania wydychanego przez oskarżonego powietrza (badanie z godz. 0, a więc najbliższej po zatrzymaniu – 0,92mg/dm ³). Z kolei fakt, że oskarżony znajdował się wówczas również pod działaniami środka odurzającego ustalono bez żadnych wątpliwości na podstawie protokołu pobrania krwi i opinii biegłego z zakresu toksykologii. Opinia biegłego spełnia wszelkie wymogi opinii stawiane przez kodeks postępowania karnego, jest jasna, klarowna i bez problemu sąd miał możliwość prześledzenia sposobu rozumowania biegłego oraz wyciągnięcia przez niego wniosków. Zaznaczyć też trzeba, że żadna ze stron procesu nie zgłosiła do tejże opinii zastrzeżeń.

Powyższym dowodom sąd dał wiarę i uznał je za wiarygodny materiał dowodowy, na podstawie którego można było czynić ustalenia faktyczne.

Zeznania Z. C. zbieżne są z przytoczonymi powyżej dowodami dlatego też również ten dowód sąd uznał za wiarygodny.

Sąd oceniając wyjaśnienia oskarżonego uznał je za wiarygodne. Oskarżony składając wyjaśnienia, głównie w postępowaniu przygotowawczym, w sposób szczegółowy i obszerny opisał swoje zachowanie po rozpoczęciu przez policjantów pościgu, jak również opisał w jaki sposób wprawił się w stan nietrzeźwości i pod działaniem środka odurzającego.

Reasumując, nie było żadnych wątpliwości, że oskarżony prowadził w dniu 24 listopada 2013 roku po drodze publicznej samochód osobowy będąc w stanie nietrzeźwości oraz pod wpływem środka odurzającego – amfetaminy, a zatem wyczerpał znamiona występku z art. 178a § 1 kk. Kwalifikację czynu i jego opis należało jednak uzupełnić poprzez odwołanie się do § 4 art. 178a kk, ponieważ oskarżony był już wcześniej skazany za podobne przestępstwo (z art. 178a § 1 kk) na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Sokółce w sprawie II K 1230/12 z dnia 18 stycznia 2013 roku (prawomocny od dnia 26 stycznia 2013 roku) za czyn z art. 178a § 1 kk na karę grzywny oraz orzeczono wobec niego roczny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, a zatem oskarżony działał w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i oskarżony złamał ten zakaz.

Przy wymiarze kary sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności łagodzące jak i przemawiające na niekorzyść oskarżonego.

Na korzyść oskarżonego sąd zaliczył jedynie młody wiek oskarżonego – jest sprawcą młodocianym.

Orzekając o karze jako okoliczności obciążające sąd przyjął jego dotychczasową karalność oskarżonego za podobne przestępstwo. Na niekorzyść przemawiają również fakt, że czyn przypisany oskarżonemu charakteryzuje się wysokim stopniem społecznej szkodliwości, zaś stężenie alkoholu w organizmie było wyjątkowo wysokie i jednocześnie oskarżony znajdował się pod równie silnym wpływem środka odurzającego – amfetaminy. Jak sam wyjaśnił tracił świadomość w chwili czynu. Stąd zagrożenie, jakie sprawiał w ruchu drogowym było ogromne. Oskarżony ponownie zasiadając za kierownicą samochodu znajdując się w stanie nietrzeźwości i pod wpływem środka odurzającego stanowił bardzo duże zagrożenie dla bezpieczeństwa w postaci utraty zdrowia i życia pozostałych uczestników ruchu. Nietrudno jest sobie uzmysłowić konsekwencje, jakie mogłyby nastąpić gdyby nie szybka interwencja policji, która w porę zapobiegła dalszej jeździe oskarżonego. Te okoliczności uwidaczniają, jakim brakiem poszanowania, lekceważeniem wręcz pogardą prawa cechuje się zachowanie oskarżonego. Takie zachowanie musiało znaleźć wyraźne potępienie w decyzji sądu. Należy też pamiętać, że oskarżony jechał w środku dnia główną ulicą największej miejscowości powiatu. Również zachowania oskarżonego po ujawnieniu przestępstwa – brawurowa ucieczka głównymi ulicami (...) – w sposób niezwykle negatywny ustawia osobę oskarżonego, jako przestępcę za wszelką cenę starającego się uniknąć odpowiedzialności, narażając tym samym niewinnych ludzi na śmierć lub podniesienie poważnych obrażeń.

Mając na względzie powyższe, sąd wymierzył oskarżonemu karę w wysokości 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, biorąc za podstawę wymiaru kary przepis art. 178a § 4 kk. Zdaniem sądu kara orzeczona w tym wymiarze jest odpowiednia do społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, odzwierciedla ujemny charakter popełnionego przez niego występku, odpowiada stopniowi jego zawinienia, oraz będzie odpowiednia do realizacji zarówno sprawiedliwościowego, jak i indywidualnej prewencji, jakie ma spełniać kara. Tak wymierzona kara zrealizuje w ocenie sądu cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego powodując, iż oskarżony więcej po spożyciu środków odurzających czy alkoholu nie usiądzie za kierownicą pojazdu.

Nie może ulegać jakiejkolwiek wątpliwości, iż oskarżony nie zasługuje na skorzystanie z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Należy wskazać, że stężenia alkoholu i środka odurzającego były bardzo wysokie. Ponadto oskarżony był już karany za prowadzenie pojazdu mechanicznego znajdując się w stanie nietrzeźwości. Jednakże wymierzone wobec niego kara i środek karny, w tym zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych nie odniosły w stosunku do niego spodziewanego rezultatu i oskarżony ponownie znajdował się w stanie pod wpływem alkoholu kierując pojazdem. Przejawem naiwności byłoby twierdzenie, że oskarżony pomimo zawieszenia kary pozbawienia wolności, będzie przestrzegać porządku prawnego i nie będzie więcej prowadził pojazdu w stanie niedozwolonym. Wcześniejsze zachowanie oskarżonego ewidentnie pokazuje, że nie potrafił on skorzystać z danej mu szansy. Oskarżony pokazał, zatem że na poprawę jego zachowania, bez przebywania oskarżonego w zakładzie zamkniętym, gdzie uświadomi sobie naganność i szkodliwość swojego postępowania, nie można liczyć. Tylko i wyłącznie przebywanie oskarżonego w zakładzie karnym zapewni jego prawidłową resocjalizację, a nadto będzie należytą przestrogą dla innych przed popełnianiem podobnych występków.

Na mocy art. 42 § 2 k.k. orzeczono wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 7 lat. Sąd określając wysokość zakazu miał na uwadze nie tylko drastycznie wysoki stan nietrzeźwości ale także fakt, że oskarżony ponownie popełnił taki występek. Biorąc pod uwagę powyższe w żadnym wypadku zatem nie można uznać orzeczonego środka za nazbyt surowy. Zdaniem sądu środek ten jest nie tylko adekwatny do wagi czynu popełnionego przez oskarżonego, ale jest również konieczny do przynajmniej czasowego wyeliminowania oskarżonego od kierowania przez niego pojazdami mechanicznymi w ruchu drogowym. Środek ten tym samym zapewni bezpieczeństwo innym uczestnikom biorącym udział w ruchu drogowym.

Zgodnie z treścią art. 626 § 1 kpk sąd orzekł o orzeczeniu od oskarżonego kosztów postępowania (łącznie 926,06 zł), mając na względzie fakt, że oskarżony osiąga stały dochód z tytułu świadczonej pracy.