Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI W 2881/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2013 roku.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia VI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Wojciech SAWICKI

Protokolant Aleksandra DZIAŁAK

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 11 stycznia 2013 roku,

sprawy przeciwko R. K. (1)

synowi P. i Ł.,

urodzonemu (...) we W.,

obwinionego o to, że:

w dniu 15 sierpnia 2012 roku o godzinie 19:35 we W. na ul. (...) kierował pojazdem m-ki F. (...) o nr rej. (...) nie posiadając uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych,

tj. o wykroczenie z art. 94§1 Kodeksu wykroczeń:

I.  na podstawie art. 61§1 pkt 1 k.p.w. w zw. z art. 62§2 k.p.w. umarza postępowanie w sprawie;

II.  kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VI W 2881/12

UZASADNIENIE

Pan R. K. (2) został obwiniony przez Komisariat Policji W. (w sprawie RSOW 649/12) o to, że w dniu 15 sierpnia 2012 roku o godzinie 19:35 we W. na ulicy (...) kierował pojazdem m-ki F. (...) o nr rej. (...) nie posiadając uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych, tj. o czyn z art. 94§1 Kodeksu wykroczeń. W krytycznym czasie obwiniony nie posiadał uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych, albowiem był uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Tutejszego Sądu z dnia 10 maja 2012 roku wydanym w sprawie II K 235/12 za czyn z art. 178a§1 Kodeksu karnego – wobec R. K. (3) orzeczono środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres jednego roku, obowiązujący od dnia 20 listopada 2011 roku.

Prawomocnym Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia z dnia 05 grudnia 2012 roku (wydanym w sprawie II K 1016/12 ) pan R. K. (2) został uznany za winnego tego, że w dniu 15 sierpnia 2012 roku we W. przy ul. (...) kierował samochodem m-ki F. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do orzeczonego przez Tutejszy Sąd w sprawie j/w środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, tj. za winnego występku z art. 244 Kodeksu karnego i skazany na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat próby. Ponadto wobec obwinionego orzeczono dodatkowo karę grzywny w wysokości 30 (trzydziestu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych.

(okoliczności bezsporne wynikające z całokształtu materiału dowodowego)

Zgodnie z art. 61§1 pkt 1 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia można umorzyć wszczęte postępowanie w sytuacji, gdy w sprawie o ten sam czyn, jako mający jednocześnie znamiona przestępstwa i wykroczenia, postępowanie karne zostało już prawomocnie zakończone orzeczeniem skazującym lub toczy się postępowanie karne z oskarżenia publicznego. Z taką sytuacją mamy niewątpliwie do czynienia w niniejszej sprawie, ponieważ zachowanie R. K. (2) w krytycznym czasie wyczerpało jednocześnie ustawowe znamiona czynu stypizowanego przez ustawodawcę w art. 244 Kodeksu karnego oraz ustawowe znamiona czynu stypizowanego przez ustawodawcę w art. 94§1 Kodeksu wykroczeń. Dlatego też w przekonaniu Sądu Rejonowego niecelowym jest prowadzenie postępowania o wykroczenie przeciwko obwinionemu w sytuacji prawomocnego skazania jego osoby w postępowaniu karnym – mając na uwadze aktualną ciężką sytuację osobistą i majątkową R. K. (2) oraz wyrażoną przez obwinionego na pierwszym terminie rozprawy szczerą skruchę i obietnicę poprawy ( vide: karta 27 akt) uznać należy, iż zarówno zasady ekonomiki procesowej, jak i społeczne poczucie sprawiedliwości nie sprzeciwiają się umorzeniu postępowania prowadzonego w niniejszej sprawie. Zdaniem Tutejszego Sądu R. K. (2) poniósł już wystarczająco surowe konsekwencje swojego nieodpowiedzialnego zachowania w krytycznym czasie.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji postanowienia. Kosztami postępowania w sprawie obciążono Skarb Państwa zgodnie z dyspozycją art. 118§2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.