Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Remigiusz Chmielewski

Sędziowie SSO Małgorzata Tomkiewicz (spr.)

SSO Dariusz Firkowski

Protokolant st.sekr.sądowy Marta Borowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marii Kuleszy-Chaleckiej

po rozpoznaniu w dniu 3 września 2014r.

sprawy R. K. (1)

oskarżonego o przestępstwo z art. 224§2 kk w zb z art. 224§3 kk w zw z art. 11§2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Bartoszycach II Wydziału Karnego

z dnia 10 kwietnia 2014r.sygn. akt II K 405/13

I.zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że wymierzoną oskarżonemu w pkt.I karę łagodzi do 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.w pozostałym zakresie wyrok ten utrzymuje w mocy;

III.zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze;

IV.zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. Z. kwotę 420 zł. tytułem opłaty za obronę z urzędu wykonywaną w postępowaniu odwoławczym oraz 96,60zł. tytułem podatku VAT od tej należności.

UZASADNIENIE

R. K. (1) oskarżony został o to, że w nocy z 14/15 stycznia 2013r. w B. woj. (...) stosował przemoc wobec policjanta R. K. (2) i D. F. z tut. KPP w celu zmuszenia ich do zaniechania prawnej czynności służbowej w ten sposób, że szarpał ich za mundury, wyrywał się i odpychał w wyniku czego spowodował u R. K. (2) obrażenia ciała w postaci zwichnięcia barku lewego, które spowodowały naruszenie prawidłowego funkcjonowania narządów ciała opisane w art. 157 & 1 kk, podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych

-tj. o czyn z art. 224 & 2 kk w zb. z art. 224 & 3 kk w zw. z art.11 & 2 kk.

Sąd Rejonowy w Bartoszycach wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2014r. w sprawie IIK 405/14 orzekł :

I.oskarżonego R. K. (1) uznał za winnego ppełnienia zarzucanego mu czynu, z tym jednakże ustaleniem, że zakwalifikował go z art. 224 & 3 kk w zw. z art. 224 & 2 kk i za to, z mocy wskazanych przepisów skazał go, zaś na podstawie art. 224 & 3 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności;

II.na podstawie art. 46 & 1 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zadośćuczynienia za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego R. K. (2) kwoty 3.000zł.

III. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. Z. kwotę 723,24 zł. tytułem wynagrodzenia za obronę wykonywaną z urzędu;

IV.zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca obwinionego, zaskarżając przedmiotowe orzeczenie w całości. Wyrokowi temu skarżący zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydania zaskarżonego orzeczenia, mający istotny wpływ na treść wydanego wyroku poprzez przyjęcie, że oskarżony popełnił zarzucone mu przestępstwo, podczas gdy w niniejszej sprawie brak jest wystarczających dowodów wskazujących na jego sprawstwo

Stawiając te zarzuty obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie obwinionego od stawianego mu zarzutu ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Na wstępie stwierdzić należy, iż -wbrew zarzutowi zawartemu w apelacji- Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń zarówno w aspekcie okoliczności stanu faktycznego, winy, jak i kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu. Dokonana w tym zakresie analiza materiału dowodowego jest wnikliwa i jasna, w pełni odpowiada dyrektywom określonym w art. 4 kpk a przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami zawartymi w art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione.

Apelacja w tym zakresie nie wskazuje na żadne okoliczności, które nie byłyby przedmiotem uwagi Sądu Rejonowego i nie zawiera też takiej, merytorycznej argumentacji, która wnioskowanie tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć.

Nie powielając rozważań Sądu Rejonowego podnieść jedynie należy, iż z zeznań R. K. (2) i D. F. jednoznacznie wynika, iż w sytuacji gdy funkcjonariusze Policji uniemożliwiali oskarżonemu ucieczkę z budynku szpitala w B., przed przewiezieniem go do Szpitala (...) w O., ten zachowywał się wobec nich agresywnie : szarpał za mundury, wyrywał się i odpychał a w pewnym momencie tak energicznie szarpnął rękę R. K. (2), że w wyniku tego wymieniony doznał urazu barku. Zeznania Policjantów w pełni korespondują z zeznaniami ratownika medycznego M. S., który był naocznym świadkiem przedmiotowego zdarzenia, przy czym w sprawie nie występują żadne dowody lub chociażby poszlaki, które mogłyby wskazywać, że zeznania tych osób miały charakter jedynie tendencyjnych pomówień obliczonych na bezpodstawne obciążenie M. K..

O ile zatem sprawstwo oskarżonego i przyjęta kwalifikacja prawna przypisanego mu czynu nie budzą wątpliwości, o tyle wymiar orzeczonej wobec niego kary nie jest słuszny. Wobec uprzedniej karalności oskarżonego, w tym za analogiczne przestępstwo z art.224 & 2 kk (k.317) nie ulega wątpliwości, że w odniesieniu do M. K. nie zachodzą przesłanki świadczące o istnieniu pozytywnej prognozy kryminologicznej, a tym samym brak jest podstaw uzasadniających warunkowe zawieszenie wykonania kary. Zważywszy jednakże na okoliczności przedmiotowego zdarzenia, w tym fakt, iż pierwotnie funkcjonariusze interweniowali by bronić oskarżonego przed sobą samym, wymierzona M. K. kara 1 roku pozbawienia wolności jest nadmiernie represyjna. W ocenie Sądu Okręgowego karą adekwatną do wagi i okoliczności popełnienia przedmiotowego czynu i spełniającą cele określone w art. 53 kk jest kara 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Mając zatem powyższe na uwadze, zaskarżony wyrok zmieniono jak w części dyspozytywnej orzeczenia, w pozostałym zakresie wyrok ten jako prawidłowy i słuszny utrzymując w mocy (art. 437 & 2 kpk).

Z uwagi na częściowe uwzględnienie apelacji na korzyść oskarżonego, jak również zważywszy na trudną sytuację materialną oskarżonego, który nie ma żadnego istotnego majątku i aktualnie przebywa w warunkach izolacyjnych, gdzie nie ma żadnych dochodów, Sąd Okręgowy uznał za uzasadnione zwolnić oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze (art. 636 & 1w zw. z art. 634 kpk i art. 624 & 1 kpk), zaś o wynagrodzeniu za obronę z urzędu wykonywaną w posterowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art. 29 ust.1 ustawy Prawo o adwokaturze.