Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 października 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie w postępowaniu uproszczonym sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko K. D.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 24 kwietnia 2014 roku, sygn. akt I C 2578/13 upr

oddala apelację i zasądza od powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz pozwanego K. D. kwotę 60,00 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Sygn. akt II Ca 486/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb po rozpoznaniu sprawy z powództwa (...) Spółki z o.o. z siedzibą w W. przeciwko K. D. o zapłatę oddalił powództwo oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

W dniu 25 września 2002 r. K. D.zawarł z (...)w Ł.umowę o naukę, zgodnie z którą zosta! on wpisany na listę studentów 1 roku na kierunku (...). Zgodnie z § 2 pkt 1-3 umowy student obowiązany jest na mocy umowy wnieść określone opłaty. Opłatami, o których mowa w par 2. pkt. 1 są: a) wpisowe, b) czesne, c) inne, w szczególności np. za egzaminy poprawkowe, legitymację, indeks. Zgodnie z § 3 pkt 1-3 umowy nieuczestniczenie w zajęciach dydaktycznych nie zwalnia Studenta z obowiązku uiszczania czesnego. Student zobowiązany jest do zapłaty czesnego w wysokości 4.080.00zł za rok akademicki: a) dla studentów I i II roku czesne rozłożone jest na 12 rat po 340.00 zł , b) dla studentów III roku czesne rozłożone jest na 9 rat po 453.00zł. 3. Termin płatności czesnego za dany miesiąc upływa 10-go każdego miesiąca. W przypadku wpłaty po terminie Student/Studentka zobowiązany jest do zapłaty odsetek umownych w wysokości 10 % czesnego, ale nie więcej niż 20 zł za każdy miesiąc zwłoki (niezależnie od wysokości czesnego).

Decyzją Dziekana z dnia 1 marca 2006 r. K. D. został skreślony z listy studentów pierwszego roku pierwszego semestru w roku akademickim 2005/2006 na kierunku politologia z powodu rezygnacji.

W dniu 26 kwietnia 2012 r. (...)w Ł.zawarła z (...) Spółka z o.o.w W.umowę sprzedaży wierzytelności, na podstawie której (...) Spółka z o.o.w W.przejął wszelkie niesporne i wymagalne wierzytelności pieniężne w stosunku do dłużników tytułem świadczonych usług edukacyjnych, w tym wierzytelność wynikającą z umowy zawartej z K. D.. Z załącznika wynika, iż wierzytelność pozwanego wynosi 60 zł z tytułu czesnego i 330 zł z tytułu czesnego.

Sąd zważył, iż powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Wskazać należy, iż podstawy faktyczne żądania pozwu budzą wątpliwości.

W niniejszej sprawie powód domagał się zasądzenia kwoty 746,79 zł z tytułu braku zapłaty przez pozwanego należności wynikającej z umowy o świadczenie usług edukacyjnych zawartej z (...)w Ł., którą to wierzytelność nabył powód.

Pozwany kwestionował roszczenie co do zasady oraz podniósł zarzut przedawnienia. Podnosił, iż po rezygnacji ze studiów uregulował wszelkie należności wobec (...)w Ł..

Zgodnie z art. 118 kc termin przedawnienia roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi 3 lata.

Pozwany obowiązany był, na co wskazuje żądanie pozwu, do zapłaty czesnego w ratach miesięcznych, przez kolejne okresy studiowania, co stanowi o okresowym charakterze jego świadczenia i wyznacza 3-letni okres przedawnienia w tym wypadku. Ponadto dla przyjęcia, że roszczenie związane jest z działalnością gospodarczą wystarcza jej prowadzenie wyłącznie przez jedną ze stron procesu. Ponieważ powód nabyła i dochodzi obecnie wierzytelności w ramach swej działalności gospodarczej, również ta okoliczność wskazuje na 3-letni okres przedawnienia roszczeń zgłoszonych w sprawie.

Najpóźniejsza rata czesnego należnego(...)w Ł.od pozwanego przypadała na 11 stycznia 2006 r. co wobec daty wniesienia pozwu, tj. 20 czerwca 2013 r. oznacza przedawnienie wszystkich roszczeń z tego tytułu, a w konsekwencji oddalenie tych żądań. Na tej podstawie bezzasadne jest także żądanie zapłaty skapitalizowanych odsetek od nie zapłaconych rat czesnego, bowiem mimo samodzielnego charakteru odsetek przedawniają się one najpóźniej z przedawnieniem roszczenia głównego (por. uchwała (7) SN z 26 stycznia 2005 r. sygn. III CZP 42/04, OSNC 2005/9/149).

Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 118 kc orzeczono jak w pkt I.

O kosztach procesu (pkt II wyroku) rozstrzygnięto na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. stosownie do wyniku sporu.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik powoda zaskarżając go w całości, zarzucając mu:

1. obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 118. kc poprzez jego błędną wykładnię polegającą na wadliwym przyjęciu, że roszczenie o zapłatę czesnego stanowi roszczenie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, podczas gdy:

a) prowadzenie przez uczelnie wyższe - na gruncie ustawy o szkolnictwie wyższym z 1990r. - działalności dydaktycznej, naukowej, badawczej nigdy nie stanowi działalności gospodarczej, ta bowiem może być wykonywana jedynie w formie organizacyjnie i finansowo wydzielonej od w/w działalności podstawowej (art. 23 ust. 2 pkt 2 i 3 uosw w zw. z § 14 rozporządzenia RM z 27.08.1991r. w sprawie zasad gospodarki finansowej uczelni); uzyskany ewentualnie przez uczelnię dodatni wynik finansowy (tzw. zysk netto) musi być przeznaczony w olbrzymiej części na ściśle określone cele, związane z funkcjonowaniem uczelni (art. 30 ustawy [z 1990 r. o szkolnictwie wyższym] i § 17 rozporządzenia [z 1991 r. w sprawie zasad gospodarki finansowej uczelni]). Działalność uczelni wyraża się więc formułą not profit, która wyklucza cele komercyjne, stanowiące wszak konstytutywną cechę działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorców; działalność edukacyjna uczelni wyższych, w tym niepaństwowych, stanowi wykonywanie zadań publicznych (zadań w sferze użyteczności publicznej) z uwagi na przyjętą przez ustawodawcę pewną aksjologię, przez co nie stanowi działalności gospodarczej;

Biorąc pod uwagę powyższe zarzuty apelujący wnosił o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz Powoda kwoty 746.79 zf wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i zasądzenie od pozwanego na rzecz Powoda zwrotu kosztów postępowania przed Sądem pierwszej instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych;

2.  zasądzenie od pozwanego na rzecz Powoda zwrotu kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości czterokrotności stawki minimalnej określonej w § 13. ust. 1. pkt 1. rozporządzenia MS z dnia 28.09.2002r. z uwagi na duży nakład pracy pełnomocnika, charakter sprawy i wkład pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia;

3.  wyznaczenie rozprawy w trybie art. 50510 § 2 kpc i jej przeprowadzenie także pod nieobecność Powoda.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik pozwanego wnosił o oddalenie apelacji powoda w całości oraz zasądzenie na rzecz pozwanego od powoda kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda podlegała oddaleniu aczkolwiek z innych przyczyn, niż zostały wskazane przez Sąd Rejonowy.

Treść motywów pisemnych zaskarżonego wyroku prowadzi do wniosku, iż powództwo nie zostało uwzględnione, gdyż Sąd uwzględnił zarzut przedawnienia zgłoszonego żądania. U podstaw tego rozumowania legło zapatrywanie, że opłata za kształcenie (czesne) jest świadczeniem okresowym. Tym samym- w ocenie Sądu- w rozpoznanej sprawie ma zastosowanie przepis art. 118 k.c. przewidujący 3- letni okres przedawnienia.

Zapatrywanie to jest błędne i nie znajduje akceptacji. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. kilkakrotnie już w innych sprawach, rodzajowo podobnych, zajął stanowisko, że w/w świadczenie nie jest świadczeniem okresowym. Sam fakt bowiem rozłożenia na raty świadczenia, które powinno być spełnione jednorazowo nie prowadzi do przekształcenia świadczenia w okresowe.

W tym zakresie ma rację autor apelacji zarzucając obrazę prawa materialnego, tj. wskazanego w uzasadnieniu art. 118 k.c.

Podnieść jednakże należy, że zobowiązanie wskazane w treści pozwu wynika ze stosunku prawnego łączącego uczelnię i studenta. Regulacje to ustawa o szkolnictwie wyższym, która uległa zmianie w ostatnim czasie.

W obecnym brzmieniu (por. art. 160a ust. 7 ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku- prawo o szkolnictwie wyższym, Dz. U. poz. 572 z 2012 roku z późn. zm.) wynika, że przepis ten odnosi się również do sytuacji, w których wszczęcie postępowania o zapłatę czesnego nastąpiło w czasie zanim wprowadzono unormowanie zawarte w ust. 7 w/w przepisu (por. art. 32 ustawy z dnia 11 lipca 2014 roku o zmianie ustawy- Prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw- Dz.U. 2014, poz. 1198).

Z tych więc przyczyn należało wniesioną apelację jako nieuzasadnioną oddalić
(art. 385 k.p.c.).