Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 września 2014 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale:./.

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2014 r. w Rybniku

sprawy z odwołania A. M. (M.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o emeryturę

na skutek odwołania A. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 10 kwietnia 2014 r. Znak (...)

oddala odwołanie

Sędzia

Sygn. akt IX U 1180/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.04.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu A. M. (M.) prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z uwagi na brak 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji domagał się jej zmiany poprzez przyznanie prawa do świadczenia. Ubezpieczony domagał się zaliczenia do pracy warunkach szczególnych okresów prowadzenia działalności gospodarczej.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko jak w zaskarżonej decyzji.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony A. M. urodził się w dniu (...)

W dniu 21.03.2014r. złożył wniosek o emeryturę z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Decyzją z dnia 10.04.2014r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa
do emerytury podnosząc w uzasadnieniu, iż do dnia 01.01.1999r. nie został udowodniony wymagany 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Ubezpieczony posiada łączny staż okresów składkowych i nieskładkowych uznany
przez organ rentowy w wymiarze 25 lat. Organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu pracę
w gospodarstwie rolnym rodziców jako okres uzupełniający w zakresie niezbędnym
do uzyskania 25 lat stażu pracy.

Ubezpieczony nie jest członkiem OFE.

Ubezpieczony uczęszczał do trzyletniej Zawodowej Szkoły Zawodowej w L., którą ukończył w czerwcu 1969r. zdobywając zawód elektromontera.

Ubezpieczony w okresie od 1.07.1969r. do 6.07.1972r. był zatrudniony w (...), gdzie wykonywał pracę elektromontera.

Firma zajmowała się wykonywaniem różnego rodzaju osprzętowania dla firm elektrycznych. Ubezpieczony jako elektromonter wykonywał linie elektryczne, transformatorownie, rozdzielnie, stacje wysokiego napięcia (np. w M.), oświetlenie kominów na ciepłowniach.

Po zakończeniu tej pracy ubezpieczony pomagał w pracy na gospodarstwie rodziców,
a w okresie od 1.11.1973r. do 31.08.1975r., oprócz pracy w gospodarstwie, w wolnych chwilach prowadził Zakład (...) wykonując prace elektromontera. Ubezpieczony miał uprawnienia do wykonywania 150 metrów sieci elektrycznej, wykonywał też instalacje elektryczne w domu.

Z dniem 1.11.1979r. ubezpieczony rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej
w zakresie transportu ciężkiego. Zakupił w tym celu samochód S. (...) o ciężarze całkowitym 12 ton. Działalność tę prowadził jednoosobowo wykonując pracę na rzecz uspołecznionych zakładów pracy (np. W.P.H.W. w Ż.). Zakończył wykonywanie działalności gospodarczej z dniem 9.04.2001r. Przez cały okres od 1.11.1979r.
do 9.04.2001r. ubezpieczony opłacał składki na ubezpieczenia społeczne jako osoba prowadząca działalność gospodarczą.

Powyższe ustalił Sąd w oparciu o akta organu rentowego oraz zeznania ubezpieczonego A. M. (czas nagrania:00:05:28-00:21:16 elektronicznego protokołu z dnia 10.09.2014r.).

Sąd uznał zgromadzony materiał dowodowy za kompletny, wiarygodny i mogący stanowić podstawę dokonania ustaleń faktycznych.

Strony nie złożyły dalszych wniosków dowodowych.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Jak wynika z treści art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz.U. z 2013r., poz. 1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948 przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32,33,39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. na dzień 31.12.1998r.) osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 (tj. 25 lat dla mężczyzn).

Emerytura, o której mowa w ust.1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia
do otwartego funduszu emerytalnego.

Jak wynika z §4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace
w warunkach szczególnych, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych
w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym
na danym stanowisku pracy (§ 2 ust.1).

Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy (§ 2 ust. 2).

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie pozostawało ustalenie, czy ubezpieczony spełnia przesłanki do nabycia emerytury wcześniejszej z tytułu pracy w warunkach szczególnych po ukończeniu 60 roku życia.

Warunkiem nabycia uprawnień emerytalnych według art. 184 jest spełnienie przesłanki stażu przed dniem 1 stycznia 1999r. oraz nieprzystąpienie do OFE. Wszystkie te przesłanki muszą zostać spełnione łącznie.

W sprawie bezspornym jest, że ubezpieczony posiada wymagane 25 lat ogólnego stażu pracy.

Staż pracy w warunkach szczególnych powinien wynosić 15 lat.

Brzmienie przepisu art. 32 ust. 1 ustawy emerytalnej oraz przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze nie pozostawia wątpliwości, że z prawa do emerytury w wieku niższym mogą skorzystać wyłącznie pracownicy (wyroki SN: z dnia 12 lutego 2004 r., II UK 246/03, OSNPUSiSP 2004,
nr 20, poz. 358; z dnia 25 stycznia 2005 r., I UK 142/04, OSNPUSiSP 2005, nr 17, poz. 272; z dnia 29 czerwca 2005 r., I UK 300/04, OSNPUSiSP 2006, nr 5-6, poz. 94
i z dnia 8 maja 2008 r., I UK 354/07, MPP 2008, nr 10 oraz wyrok SA w Warszawie
z dnia 8 września 2006 r., III AUa 643/06,), którzy - w związku z § 2 ust. 1 rozp. w sprawie wieku emerytalnego - wykonywali pracę w szczególnych warunkach/charakterze w ramach stosunku pracowniczego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczony pracował jako pracownik wykonujący prace elektromontera tylko w okresie od 1.07.1969r. do 6.07.1972r.
w (...), a samo zaliczenie tego zatrudnienia do pracy w warunkach szczególnych nie powoduje, że ubezpieczony spełni warunek posiadania 15 lat takiej pracy.

Nie można natomiast ubezpieczonemu zaliczyć do pracy w warunkach szczególnych okresu od 1.11.1973r. do 31.08.1975r., kiedy wykonywał pracę w charakterze rzemieślnika oraz okresu prowadzenia działalności gospodarczej od 1.11.1979r. do 9.04.2001r., gdyż nie są to okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach przez pracownika zatrudnionego
w danym zakładzie pracy.

Ubezpieczony nie wskazał innych okresów, w których wykonywałby stale i w pełnym wymiarze pracę w warunkach szczególnych w charakterze pracownika.

Ustalając że, ubezpieczony nie udowodnił wymaganego 15-letniego okresu pracy
w szczególnych warunkach, Sąd stwierdził, że ubezpieczony A. M. nie spełnia łącznie wszystkich warunków niezbędnych do przyznania emerytury z obniżonego wieku, wynikających z treści art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U.
z 2004r., Nr 39, poz. 353 ze zmianami), a tym samym jego odwołanie jest nieuzasadnione.

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzeczono jak w sentencji.

Sędzia